ตอนที่ 5 เพราะความใกล้เป็นเหตุ ♡

ตอนที่ 5 เพราะความใกล้เป็นเหตุ ♡

ซูยองอาบน้ำอยู่ตรงธารน้ำเล็กๆ ในถ้ำอย่างอารมณ์ดี

โดยที่เธอไม่ได้รู้ตัวเล๊ย ว่าได้ทำให้แวมไพร์หนุ่มใจเต้นซะแล้ว ♡

“อาบน้ำแล้วสดชื่นจังนะ” เธอเช็ดตัวเบาๆ ด้วยผ้าบางๆ ที่ควีเอามาให้แต่แรก ถึงผ้าจะผืนใหญ้พอห่มไม่ให้โป๊ แต่ผ้าก็บางจนเห็นเนื้อหนังมังสาบางส่วนอยู่ดี

ดีนะที่ลื่นเมื่อกี้ยังไม่โดนหินบาด เดชะบุญที่ทรงตัวได้ทัน ไม่งั้นต้องได้แผลเพิ่มอีกแล้วแน่เลย

ซูยองยิ้มแย้ม มองโลกในแง่บวก พร้อมเดินมาหยิบผลไม้กินต่อ

เธอพยายามคุยกับควี แต่เขาก็ยังไม่ยอมตอบ ไม่เอ่ยปากพูดเลยซักครั้ง

แต่ซูยองก็ยังคงมั่นใจว่าแวมไพร์ควีเป็นผู้หญิงแน่ๆ ถึงจะมองมัวๆ ตามประสาคนสายตาสั้นมาก ก็พอดูออกว่าควีไว้เล็บ ใส่ชุดเหมือนชนเผ่า มีผ้าคลุมด้านหลัง เสื้อด้านบนมองไม่ชัด เพราะผมยาวบังลงมาตลอด ไอ้ครั้นจะมองจ้องก็เกรงใจ แต่เธอก็ไม่รู้สึกติดใจอะไร คิดว่าคงเหมือนฝรั่งทั่วไปที่ใส่เสื้อผ้าน้อยชิ้นเป็นปกติ

“คุณเล็บยาวขนาดนั้น คงจับปลาลำบาก เดี๋ยวพรุ่งนี้เราทำที่จับให้เอง”

ซูยองยังคงสดใสคงเส้นคงวา พยามคุยเลือกบทสนทนาที่ไม่เครียด และไม่ถามให้อีกฝ่ายรู้สึกกดดัน

“ถ้าฉันมองเห็นคุณนะ ฉันจะวาดรูปขอบคุณให้

รู้มั้ยชั้นก็มีฝีมือพอควรน้า จัดว่าเป็นศิลปินคนนึงเลยล่ะ”

“แต่พอมองอะไรมัวนานๆ ทำให้รู้สึกว่าต้องรีบไปทำเลสิกซะละ เพิ่งรู้ว่าสายตาสั้นก็เป็นปัญหาเหมือนกันนะเนี่ย ก่อนนี้มีทั้งแว่น ทั้งคอนแทคเลนส์ และไม่เคยคาดคิดว่าจะอยู่ในที่ๆ หาของเหล่านี้ได้ยาก”

ซูยองพูดพร้อมกับเช็ดผมเบาๆ แล้วเดินมานั่งใกล้ๆ ควี

“จากก่อนนี้เคยคิดว่าใส่คอนแทคเลนส์ไปตลอด ก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร แต่พอมาตอนนี้เริ่มกลัวว่าจะมองมัวไปตลอดมากกว่า แต่ถึงจะเห็นคุณไม่ชัดก็วาดได้นะ เดี๋ยวไว้ชั้นจะลองวาดคุณจากจิตนาการเอาเอง”

“ถึงตอนนี้จะมองไม่เห็นหน้าคุณ แต่หวังว่าคุณจะยิ้มอยู่นะ ^ _ ^”

ซูยองพูดไปพลางมองหน้าควีไปด้วย และควีก็ยิ้มเล็กๆ อยู่จริงๆ

คืนนั้นซูยองก็มานอนซุกควีโดยไม่รู้ตัวอีกเหมือนเคย

ควีมองซูยองด้วยความเอ็นดู อยู่กับเธอเขารู้สึกผ่อนคลาย ทั้งๆ ที่ไม่ได้พูดตอบไปเลยซักคำ แต่กลับมีความสุขเกิดขึ้นในใจเล็กๆ ♡

ระหว่างที่ควีนอนมองหน้าซูยองอยู่นั้น ก็สังเกตว่าเธอนอนกระสับกระส่าย เหมือนกำลังฝันร้ายอยู่

และซูยองก็กำลังฝันร้ายอยู่จริงๆ ซะด้วย

ในฝันของซูยอง

เรากำลังวิ่งหนีอะไรซักอย่าง ใช่แล้วกลุ่มคน !

เราหนีทำไม ? เกิดอะไรขึ้น ?

"แฮ่ก แฮ่ก …"

“จะซ่อนไปไหน คิดว่าพวกเราหาไม่เจองั้นรึ”

เสียงผู้ชายหลายคน เหมือนกำลังตามหาเรา หรือกำลังตามจับเรากันแน่ แล้วตามจับเราทำไม?

ยังไงก็ตาม หนีไว้ก่อนดีกว่า จะซ่อนตรงไหนดี พวกนั้นมีกันหลายคน ถ้าจะสู้เราก็สู้ไม่ไหว หลบตรงนี้ก่อนละกัน ทำยังไงดี ทำยังไงดี พวกมันเดินใกล้เข้ามาละ

มีเสียงฝีเท้าย่างก้าวเข้ามาใกล้เรื่อยๆ

“สวบ สวบ” เสียงคนเดินเข้ามาระยะ 1 เมตร

แล้วอยู่ๆ เสียงนั้นก็เงียบไป

“……”

!!!

“นั่นไง ! อยู่นี่เอง !”

“ไม่นะ !!!!”

“อย่า !!”

โปรดติดตามตอนต่อไป …