Chapter 14

ปลาวาฬเดินมาในห้องครัวเธอเปิดตูเย็นดูว่ามีของสดอะไรที่พอจะทำอาหารได้บ้างน่าตกใจจริงๆที่มันมีพร้อมทุกอย่างให้เลือกสรร เฮียภูเขาคงจะซื้อมาทิ้งไว้แหละเพราะเขาขี้เกียจไปตลาดบ่อยเธอรู้จักเขาดี

"ทำอะไรดีน้า อืมมมมม..."

เธอหยิบของทุกอย่างออกมาก่อนจะตัดสินใจว่าจะทำเมนูที่คนหลายๆคนทานได้ เช่นผัดผักรวม ต้มยำทะเล ขนมหวาน แล้วก็เมนูยิบย่อยอย่างอื่นให้พอทานกันจนอิ่ม

"อันดับแรกต้องหั่นผักก่อน"

เธอหยิบผักเท่าที่มีมาล้างแล้วจัดการใช้มีดหั่นให้พอดีคำด้วยความสวยงาม เธอจะทำให้สุดฝีมือเลยจะได้ไม่มีใครว่าเฮียภูเอาอะไรไม่รู้มาให้พวกเขาทาน

"ตะเอ๋! ทำไรอยู่"

เธอจะดุ้งจนตกใจเสียงของเฮียภูที่มาจากทางด้านหลังเล่นเอามีดที่หั่นผักอยู่ดีๆกลับกลายเป็นมาหั่นมือเธอซะอย่างนั้น

"โอ๊ย!!"

"ปลาวาฬ!! เป็นอะไร"

เขาเอ่ยขึ้นอย่างตกใจเพียงแค่เขาอยากจะแกล้งเด็กแสบเฉยๆก็เลยเข้ามาเงียบๆแล้วทำให้เธอตกใจแต่ไหงเขาเป็นคนทำให้เธอเจ็บตัวซะอย่างนั้น

"เฮียอ่ะแกล้งปลาวาฬดูสิเนี้ยเลือดออกเลย"

ปลาวาฬส่งนิ้วของเธอมาให้เขาดูเขารีบพาเธอไปล้างมือที่อ่างทันทีอย่างไม่รอช้า เขาค่อยๆเปิดน้ำให้ไหลผ่านรอยแผลของเด็กแสบด้วยท่าทีที่รู้สึกผิดลืมดูเลยว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่ไม่น่าเลย

"เจ็บมั้ยเฮียขอโทษนะ"

ปลาวาฬมองคนตรงหน้าด้วยรอยยิ้มหวาน เขาดูเป็นกังวลพอสมควรนั้นทำให้เธอรู้สึกพอใจเป็นอย่างมาก เขาก็คงเป็นห่วงเธอพอสมควรแหละไม่อย่างนั้นคงไม่ลุกลี้ลุกลนขนาดนี้

"ไม่เจ็บค่ะ"

"ไปที่ห้องเฮียก่อนนะเฮียจะทำแผลให้"

เขาดึงมือเธอจะพาไปที่ห้องแต่เธอดึงตัวเขาไว้ซะก่อน

"ไม่ต้องค่ะเฮียปลาวาฬไม่ได้เป็นอะไรเลย"

"เลือดไหลขนาดนั้นไม่ได้เป็นอะไรได้ยังไงกัน ไปโรงพยาบาลเลยดีมั้ยอาหารไม่ต้องทำแล้วเดี๋ยวสั่งเอา"

เธอส่ายหน้ายิ้มๆ

"เฮียเวอร์ไปรึเปล่าคะแค่มีดบาดเองปลาวาฬไม่ได้เป็นอะไร แต่ถ้าเฮียรู้สึกผิดและอยากจะรับผิดชอบถ้าอย่างนั้นก็....."

เธอเอ่ยลากเสียงยาวมองหน้าเขาอมยิ้มไปด้วย เขารีบถามเธอกลับทันทีถ้าทำอะไรเพื่อไถ่โทษได้เขาก็จะทำ

"ก็อะไร ให้เฮียรับผิดชอบอะไร"

"ขอปลาวาฬแต่งงานเลย นะๆ"

หญิงสาวเอ่ยขึ้นพร้อมกับกอดแขนชายที่เธอรัก พอเขาได้ยินแบบนั้นก็ดีดหน้าผากคนตัวเล็กทันที

"นี่แน่! คนอุตส่าห์เป็นห่วงยังมีหน้ามาเล่นอีกนะ ปากดีแบบนี้คงไม่เป็นอะไรแล้วมั่ง :)"

ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นแล้วยิ้มมุมปาก ปลาวาฬลูบหัวตัวเองป้อยๆก่อนจะปล่อยแขนเขาแล้วหันไปทำอาหารต่อ

"เชอะ! เฮียออกไปเลยไม่ต้องมายุ่งกับปลาวาฬเลย คอยดูเถอะปลาวาฬจะไม่สนใจเฮียแล้วจะหนีไปมีแฟนใหม่แล้ว"

ชายหนุ่มหยีผมคนตัวเล็กอย่างเซ็งๆในคำพูดของยัยเด็กแสบตรงหน้าเขา ปากดีจริงๆช่วงหลังๆจะพูดบ่อยเกินไปแล้วนะไอ้คำที่บอกว่าจะมีแฟนเนี้ย

"ตั้งใจหางานทำเป็นหลักเป็นแหล่งก่อนเถอะ เรื่องมีแฟนค่อยคิดดีมั้ย"

"ไม่เอาอ่ะปลาวาฬจะหาแฟนรวยๆให้แฟนเลี้ยงเอาปลาวาฬขี้เกียจทำงาน คิกคิก"

เขาส่ายหน้ายิ้มๆก่อนจะเดินออกไปจากห้องครัวแล้วเดินตรงไปที่ห้องนอนของเขาเพื่อหยิบพลาสเตอร์ปิดแผลให้กับเด็กแสบของเขา เมื่อหยิบมาได้ก็เดินกลับมาที่ห้องครัวโดยมีป๋าธีมยืนมองปลาวาฬทำอาหารอยู่ในครัว

"อ่าวไม่ทำงานล่ะ"

"เขาประชุมกันอยู่นะผมไม่ต้องฟังก็ได้ไม่ได้สำคัญอะไร มาช่วยปลาวาฬดีกว่า"

"ไม่ต้องหรอกเดี๋ยวเฮียจะเรียกแม่บ้านมาช่วยเอง ปลาวาฬเอามือมาเดี๋ยวเฮียปะพลาสเตอร์ปิดแผลให้"

ปลาวาฬยื่นมือเล็กไปตรงหน้าเขา เขาแกะพลาสเตอร์ปิดแผลแล้วบรรจงปิดแผลให้เธออย่างเบามือ ดีที่ไม่ได้เป็นอะไรมากนักแผลก็ไม่ได้ลึกมากเขาก็เลยสบายใจไปเปราะหนึ่ง

"เดี๋ยวทำอะไรเสร็จต้องไปล้างแผลนะเข้าใจมั้ยยัยเด็กซน"

"ว่าคนอื่นซนก็เพราะตัวเองไม่ใช่หรือไงที่เล่นอะไรแบบเด็กๆมาจ๊ะเอ๋เค้าเนี้ย ก็เลยเจ็บเลยเห็นมั้ยเนี้ย"

ปลาวาฬเอ่ยตำหนิเขาก่อนจะส่ายหน้าอย่างไม่โอเคเล่นเอาเขารู้สึกผิดไปเลยจนแทบทำหน้าไม่ถูก

"เฮียขอโทษนะคราวหลังจะไม่เล่นแบบนี้แล้ว"

เขาเอ่ยออกมาเสียงเศร้าเล่นเอาเธอที่กลายเป็นทำหน้าไม่ถูกแทนเขาหันหลังดราม่าใส่เธอจนเธอทำตัวไม่ถูก

"เอ่อ เฮีย.. ปลาวาฬล้อเล่นเองนะอย่าทำหน้ารู้สึกผิดแบบนั้นสิ"

ปลาวาฬเอ่ยออกมาเสียงเบาส่วนคนตัวโตนั้นยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์จริงๆเขาก็รู้สึกผิดแหละแต่ว่าเขาอยากจะแกล้งเธอด้วย

"ช่างมันเถอะเฮียจะไม่แกล้งปลาวาฬแล้ว"

"งื้อออ ไม่เอานะเฮียภูแกล้งปลาวาฬได้เลยปลาวาฬโอเคมาก ปลาวาฬชอบให้เฮียภูแกล้งนะ >///<"

หญิงสาวเอ่ยออกไปอย่างใสซื่อโดยหารู้ไม่ว่ามันเป็นแผนของชายหนุ่มที่ต้องการให้เธอรู้สึกผิดที่ตำหนิเขา

"จริงเหรอ.. ชอบให้เฮียแกล้งเหรอ"

"อื้อ ชอบมากเลย ^///^"

"ฮ่าๆๆ ตลกชะมัดเลยยัยเด็กแสบ"

ปลาวาฬมองหน้าชายที่เธอรักอย่างงงๆก่อนจะถึงบางอ้อทันที นี่ตกลงว่าไม่ได้รู้สึกเลยสินะที่ทำเธอเจ็บเนี้ยแถมยังดราม่าแกล้งคืนเธออีก เขานี่มันจริงๆเลยให้ตายสิ

"โอ้โหคนใจร้าย! นึกว่าจะรู้สึกผิดจริงๆที่ไหนได้ ปลาวาฬงอนจริงๆแล้วนะ"

หญิงสาวสะบัดหน้าใส่เขาอย่างงอนๆ คนตัวโตยิ้มมุมปากอย่างมีความสุขที่ได้แกล้งเด็กแสบในวันนี้ ส่วนคนที่อยู่ในห้องครัวอีกคนนั้นคือป๋าธีมผู้ที่เริ่มรู้ตัวเองแล้วว่ากำลังเป็นส่วนเกินของคนสองคน ปากบอกไม่รักไม่ชอบนี่คือน้องแต่การกระทำมันไม่ใช่เลยสักนิด

"เอ่อ ให้ผมออกไปก่อนดีมั้ยเฮีย รู้สึกว่าตอนนี้ผมจะเป็นส่วนเกินยังไงไม่รู้"

ทั้งสองคนหันไปมองหน้าป๋าธีมก่อนจะหันมามองหน้ากันแล้วยิ้มเขินๆ

"พูดอะไรเนี้ยส่วนเกินอะไรกัน"

"ก็ผมยืนอยู่ตรงนี้คือรู้สึกกำลังดูคู่รักหยอกล้อกันอยู่อ่ะ มีงอนกันง้อกันมันเหมือนเลยอ่ะ :)"

"อร๊าย เหมือนจริงๆเหรอคะป๋าธีม ปลาวาฬกับเฮียภูเหมือนเป็นแฟนกันเลยใช่มั้ยคะ ^///^"

"เหมือนมาก"

ปลาวาฬยิ้มอย่างเขินอายในขณะที่อีกคนเริ่มทำหน้าไม่ถูก เขาหันไปจับหัวเด็กแสบให้หันไปทำอาหารต่อทันที

"พูดมากไปทำอาหารเลยยัยเด็กแสบ ไอ้ธีมออกไปได้ละมาพูดเพ้อเจ้ออะไรในนี้"

เขาปล่อยหัวปลาวาฬก่อนจะรีบดันตัวป๋าธีมออกไปทันที ขืนอยู่นานกว่านี้เขาได้มองหน้าใครไม่ติดแน่นอน

"เฮียเขินเหรอ.. คิคิ"

"พูดมากเดี๋ยวจะอดกินไอศกรีม!!!"

"เชอะ!! คนอะไรขู่เก่ง "