ตอนที่แล้วตอนที่ 94 หุบเหวคนตาย
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 96 รอดก็เหมือนไม่รอด

ตอนที่ 95 ถ้ำใต้ดินแสนมืดมิด


“เร็วเข้า ช่วยกันดึงหน่อย”

เสียงบอกต่ออันสามัคคีสอดประสานกับเสียงออกแรงฮึบเป็นจังหวะ พวกเขาพยายามชักดึงทั้งสามชีวิตขึ้นมา แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ทำไมเหนือภพถึงหนักได้ขนาดนั้น พวกเขาจึงใช้เวลามากกว่าปกติกว่าจะดึงขึ้นมาได้ทีละคืบทีละศอก ในเวลานี้ไม่มีกล้าปล่อยมือออกจากคนข้างหน้าเพื่อร่ายอาคมช่วยแม้แต่คนเดียว เพราะความเสี่ยงที่สายเชือกมนุษย์จะขาดนั้นมีสูงเกินไป

ทันใดนั้นเอง เสียงเสียดแทงอากาศ คล้ายเสียงยิงธนูก็ดังออกมาจากทางชายป่า ฝูงห่าธนูจำนวนมากตกลงมาบริเวณที่ริมขอบผา ทำให้ฮันเตอร์หลายคนจำเป็นต้องปล่อยมือเพื่อเอาตัวรอด บางคนที่ยึดมั่นในคุณธรรมก็ยังคงจับไว้แน่น โดยใช้ปราณอาคมคลุมกายเพื่อป้องกันลูกธนูแทน

แต่จำนวนของลูกธนูนั้นมีมากเกินไปและมันยังถูกทำขึ้นมาพิเศษเพื่อใช้เจาะเกราะของผู้มีปราณอาคมโดยเฉพาะ ทำให้ฮันเตอร์ต้านได้ไม่กี่สิบดอกก็ถูกธนูเจาะทะลวงร่างจนถึงแก่ชีวิตไปหลายคน บางคนก็เจ็บหนักรอวันเวลาตายเท่านั้น สายเชือกมนุษย์เริ่มขาดจนสั้นลงเรื่อย ๆ อีกไม่นานภาระการดึงทั้งหมดก็จะต้องตกเป็นของซวยซวยแต่เพียงผู้เดียว

“พี่ทิ้งข้าเถอะ แล้วพี่ก็รีบขึ้นไป หากพี่ยังจับข้าไว้แบบนี้เราจะตายกันทั้งคู่”

กลิ่นจันทน์ร้องบอก ขณะพยายามดิ้นรนออกจากอกของเหนือภพ เธอไม่อยากเป็นภาระของเขา

เหนือภพไม่ตอบอะไร เขากัดฟันตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยว ก่อนจะตะโกนออกไปว่า

“หัวหน้าช่วยดูแลแม่กับฟ้าด้วย อย่าได้บอกว่าข้าตาย ข้ากับกลิ่นจันทน์แค่เดินทางไปเที่ยวสักที่หนึ่ง อีกสักยี่สิบปีพวกเราจะกลับมา ไม่ต้องเป็นห่วง”

เหนือภพยิ้ม อย่างถอดใจ

“เหนือภพเจ้าจะทำอะไร อย่า!”

เฮงเฮงตกใจมาก และแล้วเหนือภพก็บิดข้อมือออกจากมือของเฮงเฮง เขาไม่อยากเป็นภาระให้ใครอีกแล้ว แม้เขากับเฮงเฮงจะคบกันได้ไม่นานนัก แต่ความจริงใจที่ทั้งสองฝาแฝดที่มีให้เขานั้นมากเสียจนทำให้เขารู้สึกว่าตัวเองเห็นแก่ตัว

แขนสองข้างของเฮงเฮงถูกลูกธนูหลายดอกเจาะแขนจนเลือดอาบไปหมดแล้ว แม้แต่ซวยซวยที่ช่วยดึงอยู่ข้างบนก็ยังโดนธนูปักด้วยอีกคน ดูเหมือนว่าโชคของซวยซวยจะหายเมื่อเขายึดเกาะอยู่กับคู่แฝด

หากเหนือภพยังดื้อดึงต่อไป คงจะทำให้เฮงเฮงต้องพิการเป็นแน่ แต่ถ้าเขาเลือกที่จะตกลงไป พวกฮันเตอร์ข้างบนทั้งหมดและเฮงเฮงก็ยังมีโอกาสที่จะรอด เพียงแค่เสียสละพวกเขาแค่สองคนเท่านั้น

“อ๊า !”

“ว๊าย !”

เหนือภพและกลิ่นจันทน์ตกลงไปในหุบเหวนั้นพอดี หากมองจากบนพื้นดินจะไม่รู้เลยว่าร่องผาหินนี้ลึกมากกว่าที่คิด ไม่แน่มันอาจจะลึกถึง 1,000 เมตรเลยทีเดียว

ข้างล่างนั้นมืดมิด มองไปไม่เห็นก้นบึ้งของภูผาเลย โชคดีที่เหนือภพมีปฏิกิริยาตอบสนองที่ว่องไวกว่าคนทั่วไป เขาจึงคว้าตัวของกลิ่นจันทน์มากระชับไว้ในอ้อมอก แล้วหมุนตัวของเขาหงายหลังลงข้างล่างแทน เขามีกล้ามเนื้อที่แข็งแกร่งมาก จึงมั่นใจได้ว่าเขาคงไม่เป็นอะไร อย่างมากก็แค่ช้ำในนิดหน่อย

แต่ถ้าเหนือภพตกลงไปกระแทกตรงๆโอกาสที่เขาจะรอดก็คงมีน้อยลง เขาจึงใช้การตวัดเตะหมุนตัวกลางอากาศเพื่อเบี่ยงทิศทางการตกให้ตัวเขาพุ่งชนเข้ากับผนังหินผา เพื่อชะลอความเร็ว เขาใช้นิ้วมือกางออกคล้ายกรงเล็บเหยี่ยวเพื่อจิกเล็บเข้าไปในผนังหิน แต่ด้วยความชันของหน้าผาและน้ำหนักตัวของเหนือภพเอง ทำให้เขาขูดลากผนังหินผาเป็นทางยาวจากบนลงร่าง

สองอึดใจผ่านไปพวกเขาก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะใกล้ตกถึงพื้น กลิ่นจันทน์กอดรัดเขาแน่นขึ้น ท่าทางเธอตกใจมากแต่ก็กัดฟันทนไม่ยอมกรีดร้อง หรือมีน้ำตาออกมาสักหยดให้เหนือภพรู้สึกรำคาญใจ

ระยะเวลาการตกยาวนานมาก นิ้วของเหนือภพที่แข็งแกร่งเนื่องจากผ่านการซึมซับความพิเศษของสัตว์อสูรมาทำให้ผิวหนังทุกส่วนของเขาแข็งแกร่ง ยังเกิดความร้อนขึ้นมาได้เนื่องจากการเสียดสีเป็นเวลานาน แม้จะไม่ทำให้ผิวหนังระคายเคืองแต่ความร้อนกลับทำให้เหนือภพรู้สึกเจ็บปวด แต่เขาก็กัดฟันทนต่อไป

และแล้วการตกหน้าผาของพวกเขาก็ยังไม่สิ้นสุดลงสักที ทำให้พวกเขาทั้งสองขมวดคิ้วด้วยความกังวล ยิ่งตกลงมาลึกเท่าไหร่ บรรยากาศรอบข้างก็ยิ่งมืดขึ้นเรื่อย ๆ เนื่องจากแสงสว่างไม่สามารถลอดผ่านไอหมอกประหลาดลงมาได้

พวกเขาตกลึกลงมาเรื่อยๆ เวลาผ่านมาราว ๆ สี่สิบนาที ก็เริ่มมีเสียงดังของกระแสน้ำเชี่ยวกรากอยู่ด้านล่าง และท่ามกลางความขุ่นมัวของไอหมอกนี้ เสียงกระแสน้ำก็ยิ่งฟังดูก้องกังวานราวกับกระแสน้ำตกยักษ์เลยทีเดียว

“พี่ภพ ระวัง!”

ตู้ม!!

เด็กหนุ่มและเด็กสาวที่สวมกอดกันและกันอยู่ ได้ตกลงไปในกระแสน้ำที่มืดมิด แม้ว่าเหนือภพจะตัวหนักแค่ไหนก็ตาม แต่เมื่ออยู่ภายใต้กระแสน้ำใต้ดินอันรุนแรงสายนี้ เขาก็ไม่ได้ดิ่งลงไปใต้น้ำอย่างที่ควรจะเป็น แต่พวกเขากลับถูกพัดพาไปอย่างรวดเร็วราวกับท่อนไม้แห้งที่ถูกพัดไปตามกระแสของน้ำตก

เหนือภพกอดกลิ่นจันทน์ไว้แน่นใต้กระแสน้ำ เขาจะต้องปกป้องเธอเอาไว้ให้ดีที่สุด เขารวบสาวน้อยในอ้อมกอดให้ขดตัวเป็นก้อนกลมอยู่ที่หน้าอก แล้วเขาก็ห่อตัวเองตาม ภายในกระแสน้ำนี้เขาจะขอรับแรงกระแทกทั้งหมดไว้แต่เพียงผู้เดียว

พวกเขาลอยไปตามกระแสน้ำนานนับชั่วโมง เนื้อตัวของเหนือภพมีรอยบาดแผลฟกช้ำมากมาย อันเกิดมาจากการกระแทกกับโขดหินตลอดทาง จนเมื่อเข้าชั่วโมงที่สอง กระแสน้ำก็ดูเหมือนว่าจะไหลช้าลง เหนือภพและกลิ่นจันทน์เริ่มมีโอกาสที่จะลอยคอได้อย่างปลอดภัย

“ที่นี่คือที่ไหนกันนะ”

เหนือภพสำรวจรอบข้างอย่างสงสัย ที่นี่ดูคล้ายถ้ำใต้ดินที่มีสายน้ำไหลผ่าน แม้ว่าจะปราศจากแสงอาทิตย์ แต่หากมองให้ดีก็จะเห็นแสงสีเขียวเรืองรองของสัตว์อสูรจำพวกหนอนเรืองแสงที่เกาะอยู่ตามผนังถ้ำ นั่นเป็นสาเหตุที่เหนือภพและกลิ่นจันทน์สามารถรับรู้ขนาดที่ใหญ่โตของถ้ำใต้ดินนี้ได้

“ถ้ำใต้ดินหรอพี่ภพ”

กลิ่นจันทน์ไม่ได้เสียสติดังเช่นสาวน้อยทั่วไป แม้เธอจะไม่เคยผ่านการผจญอันตรายมาแบบเหนือภพ แต่เธอก็ผ่านเหตุการณ์ที่เลวร้ายไม่แพ้กันมาแล้ว ทำให้เธอสามารถยอมรับและปรับตัวให้ทันต่อความเปลี่ยนแปลงของชีวิตได้อย่างรวดเร็ว

“นั่นสินะ”

“เราต้องรีบขึ้นจากน้ำนี่ ไม่รู้ว่ามันจะพาเราไปถึงที่ไหน ข้ากลัว”

กลิ่นจันทน์ตัวสั่นด้วยความหนาวผสมกับความกลัว เธอไม่ได้กลัวอันตราย แต่เธอกลัวความโดดเดี่ยวต่างหาก พวกเขาเหมือนถูกตัดขาดจากโลกภายนอกเสียแล้ว หากเป็นตายร้ายดียังไงคงไม่มีใครรับรู้ แล้วแม่ของเธอก็คงได้แต่เฝ้ารอคอยเธอโดยที่ไม่รู้เลยว่าเธอยังอยู่ดีหรือไม่

แต่เหนือภพยังคงรู้สึกปกติดี ก่อนตกลงมาเขาเตรียมใจไว้แล้ว เขาจึงไม่ได้เป็นห่วงเรื่องครอบครัวข้างหลังนัก ตราบใดที่หัวหน้าไทยังอยู่ น้องสาวกับแม่ของเขาก็คงจะอยู่ได้สบาย ส่วนองค์หญิงนั้นหากรู้ว่าเขาตายแล้วก็คงเลิกราไม่ยุ่งเกี่ยวกับครอบครัวเขาอีก

ทว่าเขากลับไม่ตาย นี่ถือเป็นของขวัญสำหรับเขาแล้ว สักวันหนึ่งเขาจะหาทางขึ้นไปจากที่นี่ให้ได้ แล้วเขาจะเอาคืนกับยัยตัวร้ายนั่นทั้งต้นและดอกเลยทีเดียว

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด