ตอนที่ 89 ข้ามันสารเลวอยู่แล้ว

เหนือภพได้ยินเช่นนั้นก็เข้าไปสอบถามแพทย์สนามเกี่ยวกับยาบำรุงเลือดอีกนิดหน่อย เมื่อเขาเข้าใจรูปร่างลักษณะของยานั้นแล้วก็ก็รีบออกมาจากกระโจมทันที

เขาค้นซากศพเหล่าโจรทุกคนเพื่อค้นหาตัวยาบำรุงเลือด

“เจ้าคิดจะทำอะไร”

สมุทรถามเหนือภพที่ตอนนี้กำลังรื้อค้นศพอย่างบ้าคลั่ง

“พวกโจรมันน่าจะเตรียมพร้อมทุกครั้งที่ออกปล้น บางทีในตัวของพวกมันอาจจะมียาบำรุงเลือดอยู่บ้าง”

คำตอบเหนือความคาดหมายของเหนือภพ ทำให้สมุทรและฮันเตอร์กลุ่มของหัวหน้าไทคิดได้ พวกเขาช่วยกันแยกย้ายค้นหา

จนกระทั่งเหนือภพเหลือบไปเห็นเด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนหนึ่ง ไม่ทราบว่าเธอมาอยู่ที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่ หรือมีจุดประสงค์อะไร แต่ด้วยรูปแบบการแต่งตัวที่มีเอกลักษณ์ของเธอทำให้เหนือภพยืนขึ้นในทันที

ต่อให้เธอกลายเป็นซากศพเขาก็จำเธอได้

“นังเด็กบ้า”

เหนือภพร้องอย่างเดือดดาลแล้วก็ดีดตัวกระโดดขึ้นฟ้าพุ่งลงใส่เด็กผู้หญิงคนนั้นในทันที ท่ามกลางสีหน้าสับสนงงงวยขององค์หญิง เพราะอยู่ดี ๆ เธอก็ถูกโจมตีจนร่างกายกระเด็นออกไปไกล สมองของเธอว่างเปล่าไปชั่วขณะ

เธอได้ยินมาว่าพี่พยัคฆ์คีรีของเธอบาดเจ็บสาหัส เธออดเป็นห่วงไม่ได้จึงต้องออกมาดู แต่ไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องเช่นนี้ได้ เธอคุ้นเคยแต่ลอบทำร้ายผู้อื่น นี่เป็นครั้งแรกที่เธอถูกลอบทำร้ายเสียเอง ความเจ็บปวดแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย

พอเธอมองเห็นหน้าคนที่กล้ามาทำร้ายเธอได้ชัดเจน ยังไม่ทันที่เธอจะกรีดร้อง เธอก็ถูกเด็กชายคนนั้นขึ้นคร่อมบนตัวเธออย่างอุกอาจเรียบร้อยแล้ว

“แก ไอ้บ้านนอก”

องค์หญิงในชุดหรูหราสีชมพูดิ้นรนอย่างสุดแรง แต่น้ำหนักตัวของเหนือภพมากจนเธอไม่อาจเคลื่อนไหวได้สะดวก ยิ่งขยับก็ยิ่งทำให้เธอรู้สึกเจ็บ แต่แม้เธอจะเจ็บแค่ไหนก็ตาม สายตาดูหมิ่นเหยียดหยาม และการดูถูกดูแคลนขององค์หญิงก็ไม่ได้น้อยลงเลย เธอไม่ปริปากบ่นหรือขอร้องอะไรทั้งนั้น มีเพียงแค่คำสั่งอันเกรี้ยวกราดเท่านั้นที่เขาจะได้ยินจากปากเธอ

“ไอ้คนชั้นต่ำ ไสหัวออกไปจากตัวข้านะ ไม่งั้นข้าจะทำให้เจ้าและคนของเจ้าตายทั้งตระกูล”

เวตาลกำลังติดพันบางอย่างกับแกนนำโจรอยู่ เขาจึงอยู่ห่างจากองค์หญิงมาก เมื่อเขาเห็นนายของตนถูกทำร้ายก็เดือดดาลเป็นอย่างมาก เขาพุ่งทะยานเข้ามาทันทีเพื่อหวังจะฆ่าเจ้าเด็กชั่วช้าที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงทิ้ง

แต่พอเขามาถึง เหนือภพก็ทับร่างขององค์หญิงเอาไว้เรียบร้อยแล้ว เวตาลมองออกว่าเหนือภพไม่ได้ทิ้งน้ำหนักตัวทั้งหมดลงบนตัวองค์หญิง แต่หากเขาเกิดบุ่มบ่ามทำอะไร เจ้าเด็กนี่อาจจะสติแตกจนทำร้ายองค์หญิงได้ ทำให้เวตาลยั้งมือ รอคอยโอกาสเหมาะ ๆ แล้วค่อยบุกเข้าไปช่วยเหลือองค์หญิง

“ขี้ขลาด ทางที่ดีเจ้าหยุดความคิดชั่วช้าของเจ้าซะ เจ้ารู้ไหมคนที่เจ้ากำลังหยามเกียรติเป็นใคร”

เวตาลพยายามข่มขู่ไปก่อน เผื่อจะแก้ไขอะไรได้โดยไม่ต้องลงไม้ลงมือกัน

“พวกเราตกลงกันได้นะ เจ้าต้องการอะไรก็ว่ามา”

เหนือภพเงียบไปชั่วครู่ ก่อนจะพูดออกมาว่า

“ข้าต้องการยาบำรุงเลือด ยาปิดยมโลก และเงินอีก 6 เหรียญทอง...”

แต่ยังไม่ทันที่เหนือภพจะพูดจบ องค์หญิงก็สบถขัดจังหวะเขาเสียก่อน

“อย่าหวังเลย ไอ้สารเลว”

“อ้อ ไหน ๆ ก็คิดว่าข้ามันสารเลวอยู่แล้ว ถ้ายังงั้นขอเปลี่ยนเป็น 50 เหรียญทองก็แล้วกัน แล้วพวกเราค่อยมาตกลงกันต่อ ไม่เช่นนั้นข้าก็จะทำให้องค์หญิงจอมมารยานี่กลายเป็นผู้หญิงไร้เกียรติเลยล่ะ”

เหนือภพพูดพลางลงมืออุกอาจ บีบจับหน้าอกของเด็กสาว นั่นทำให้องค์หญิงกรีดร้องอย่างตกใจ สายตาของเธอจ้องมองเหนือภพอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้ออยู่แล้ว

เวตาลเองก็อยากจะฆ่าเหนือภพใจจะขาด แม้เขาจะมองออกว่าเหนือภพเป็นคนไม่มีพรสวรรค์ แต่พลังที่สามารถกดทับนายของเขาไว้ได้นั้นนับว่าไม่ธรรมดา บางทีเขาอาจจะเกี่ยวข้องกับกลุ่มภารดา ในฐานะผู้คุ้มกัน เขาไม่อาจเสี่ยงได้ แม้พวกไร้พรสวรรค์ทั่วไปจะไม่สามารถฆ่าสัตว์อสูรได้ แต่ไม่ได้ความว่าจะฆ่ามนุษย์ด้วยกันไม่ได้

“ดูเหมือนเจ้าจะไม่ยินดีจะแลกเปลี่ยนสินะ เห็นทีข้าคงต้องทำอะไรที่มันน่าสนุกกว่านี้แล้วสิ”

เหนือภพแสร้งแสดงท่าทางและสายตาหื่นกระหาย เขาลงมือลูบไล้บั้นเอวขององค์หญิง แล้วก็วนไปที่สะโพก ก่อนจะขยับมืออ้อมไปบีบก้นเธออย่างแรง เขาจับอย่างช่ำชอง ราวกับว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาทำแบบนี้กับผู้หญิง

“กรี๊ดดด เวตาลเจ้าทำอะไรสักอย่างสิ ช่วยข้าออกไปจากตรงนี้ที”

องค์หญิงโวยวายด้วยใบหน้าที่คลอไปด้วยน้ำตาแห่งความอัดอั้น เคียดแค้นชิงชัง จนเธออยากจะบ้าตาย

“หยุด ! พอได้แล้ว นี่ไงของที่เจ้าต้องการ อ่ะข้าให้”

เวตาลพูดจบก็โยนสิ่งที่เหนือภพต้องการให้ทันที

การกระทำของเหนือภพและเสียงกรีดร้องของเด็กผู้หญิงนี้ได้เรียกความสนใจจากคนรอบข้างในทันที ไม่เว้นแม้แต่หัวหน้าไทและพล ใช้เวลาวิเคราะห์เพียงไม่นาน พวกเขาก็รู้ได้ทันทีว่าชายที่ชื่อว่าเวตาลคนนั้นคือคนของราชวงศ์ที่เคยลอบทำร้ายเหนือภพที่หมู่บ้านแร่ห้าสีนั่นเอง

พวกเขาอยากเรียกคืนความยุติธรรมให้กับเหนือภพ แต่อย่างไรก็ตาม ต่อให้หัวหน้าไทมีพลังอำนาจมากพอที่จะขอเข้าเฝ้าองค์เจ้าแคว้นได้ แต่มันก็ไม่ได้มากพอที่จะทวงคืนความยุติธรรมได้

เด็กผู้หญิงคนนี้เป็นองค์หญิงคนเล็กขององค์อนุชาแห่งองค์เจ้าแคว้น เธอมีชื่อว่า ‘บุษย์น้ำทอง’ และองค์หญิงบุษย์น้ำทองนี้ก็เป็นองค์หญิงน้อยที่องค์เจ้าแคว้นและองค์ราชินีรักและทะนุถนอมมากที่สุดอีกด้วย ไม่ว่าเธอจะก่อเรื่องฆ่าใครตาย มีเรื่องเสื่อมเสียเกี่ยวกับผู้ชาย หรือทำเรื่องผิดพลาดอันใด พวกราชวงศ์ก็จะมองข้ามผ่านไปแทบทุกเรื่อง

“ภพวางมือเถอะ เรื่องบางเรื่องเจ้าไม่ควรทำ เพราะผลลัพธ์ตามมามันจะมากเกินกว่าที่เจ้าจะรับได้”

หัวหน้าไทเตือนเหนือภพด้วยความหวังดี และเสียงนุ่มหนักแน่นของหัวหน้าไทก็ทำให้เหนือภพเริ่มฉุกคิด

‘อะไรกัน ขนาดหัวหน้ายังต้องเกรงใจคนพวกนี้ ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ พวกนี้เป็นเชื้อพระวงศ์ระดับสูงสินะ งั้นก็แปลว่าพวกนี้มีเงินเยอะน่ะสิ หึ ยัยอำมหิต ในอนาคตคงต้องกลับมาหาเรื่องฆ่าข้าอีกเป็นแน่ ไหนๆก็จะมีเรื่องกันอยู่แล้วก็ขอกอบโกยให้คุ้มก่อนดีกว่า’

เหนือภพได้แต่คิดอยู่ในใจโดยไม่พูดอะไรออกมา เขารีบเอายาบำรุงเลือดกับยาปิดยมโลกฝากไว้ที่พลเพื่อให้นำไปรักษากลิ่นจันทน์อย่างเร่งด่วน ส่วนหัวหน้าไทนั้นยังคงยืนคุมเชิงอยู่ที่เดิม

เขาเห็นด้วยที่เหนือภพจะแก้แค้น แต่ว่ามันต้องไม่ใช่วันนี้ วันที่เหนือภพยังคงอ่อนแอ แค่ฮันเตอร์แรงค์ E เหนือภพก็ยังรับมือไม่ได้ ถ้าหากต้องเจอกองกำลังขององค์เจ้าแคว้นที่มีฮันเตอร์แรงค์ E นับไม่ถ้วน แรงค์ D อีกนับร้อย ยังไม่รวมแรงค์สูงสุดอย่างแรงค์ C อีกด้วย ถ้าหากพวกเขาเคลื่อนไหวเมื่อไหร่ เหนือภพและทั้งตระกูลก็คงไม่รอดแล้ว