ตอนที่ 87 ย่ำแย่กันทั้งขบวน

ไอสังหารแผ่กระจายไปทั่วพื้นป่า เลือดสีแดงไหลเจิ่งนอง กลิ่นคาวนี้ได้ดึงดูดสัตว์อสูรที่ซ่อนตัวอยู่ภายในป่าออกมาเรื่อยๆ ทำให้สถานการณ์เลวร้ายมากขึ้น ผู้แข็งแกร่งไม่อาจปกป้องใครได้ แค่รักษาชีวิตตัวเองให้รอดก็ยากมากแล้ว

การต่อสู้กินระยะเวลาไปหนึ่งวันกับอีกหนึ่งคืน จนกระทั่งกองกำลังเสริมที่สมุทรได้ส่งจดหมายลับร้องขอความช่วยเหลือได้เดินทางมาถึง ฮันเตอร์แรงค์ D ก็เสียชีวิตไปแล้วทั้งหมด 5 คน ฝ่ายสมุทร 2 คน ฝ่ายโจร 3 คน ยังไม่รวมฮันเตอร์แรงค์ E คนงานไร้พรสวรรค์ที่ตกตายไปอีกนับร้อย นี่นับเป็นความสูญเสียครั้งใหญ่ของสมุทรเลยทีเดียว

“พวกเรามีใครรอดบ้าง”

หัวหน้าไทเอ่ยถามขณะที่ร่างกายของเขาก็มีสภาพย่ำแย่ไม่ต่างกัน แขนขวามีสภาพถูกทำลายจนใช้การไม่ได้ในตอนนี้ บนร่างกายมีบาดแผลเหวอะหวะเป็นจำนวนมาก แต่พอเห็นใบหน้าทุกคนที่อ่อนล้าซึมเศร้าเขาก็เข้าใจ ครั้งนี้มันหนักจริงๆ

ส่วนพลเองก็มีสภาพไม่ต่างกันสักเท่าไหร่ ใบหน้ามีบาดแผลรอยกรงเล็บ ลึกจนเห็นกระดูกใบหน้า ร่างกายส่วนใหญ่เปียกชุ่มไปด้วยเลือดตัวเอง เลือดคนอื่น และเลือดสัตว์อสูรที่คิดจะชุบมือเปิบจับมนุษย์ไปกิน

อรุณมีอาการน่าเป็นห่วงที่สุด เขาเป็นทั้งน้องเล็กและมีระดับปราณต่ำที่สุดในทีมลูกน้องของหัวหน้าไท การที่เขายังคงรักษาชีวิตรอดไว้ได้มันก็น่าอัศจรรย์แล้ว กระดูกภายในตัวแหลก กว่าจะหายดีได้ก็คงต้องใช้เวลาพักฟื้นยาวนานเป็นปีถึงจะกลับมาโลดโผนได้อีกครั้ง แต่ก็คงไม่คล่องตัวเหมือนเก่า

ส่วนคนอื่นๆในทีมของหัวหน้าไทนั้นกว่าครึ่งตายอีกครึ่งเจ็บหนักแม้พวกเขามีสภาพดีกว่าอรุณ แต่ก็อยู่ในขีดอันตราย หมอไร้พรสวรรค์ที่มีกว่าครึ่งตาย ที่เหลือรอดก็มีจำนวนไม่พอที่จะรักษากันอย่างทั่วถึง

สมุทรเร่งให้คนของตัวเองไล่แจกยาปิดยมโลกที่ตั้งใจเอาไปขายทำกำไรที่เมืองหลวง เขายอมเอามาแจกจ่ายให้กับทุกคนอย่างไม่เสียดาย แม้ราคาต่อเม็ดจะมากถึง 10,000 เหรียญเงินก็ตาม แต่ในความคิดของเขานั้นเงินสักกี่แสนกี่ล้านเหรียญทอง มันก็เทียบไม่ได้กับชีวิตคนๆหนึ่งที่พยายามปกป้องเขา

แม้สมุทรจะมีอาการบาดเจ็บแต่ก็ไม่สาหัสมากนัก รอบกายของเขานั้นมีฮันเตอร์เงาคอยอยู่ข้างๆ ฮันเตอร์เหล่านี้จะทำทุกอย่างเพื่อให้เขาปลอดภัยแม้จะต้องแลกด้วยชีวิตก็ตาม แต่ฮันเตอร์เงากว่าครึ่งก็ต้องตกตาย เรื่องนี้ทำให้สมุทรเสียใจเป็นอย่างมาก

“น้องพี่เจ้าเป็นยังไงบ้าง อดทนไว้นะพี่จะช่วยเจ้าเอง”

ร่างกายของเหนือฟ้ามีร่องรอยบาดแผลน้อยใหญ่ มันมากเกินกว่าที่เด็กอายุเท่าเธอจะเคยประสบมา เหนือภพรู้สึกปวดใจจนหลั่งน้ำตา

เขาเหลือบมองข้างกาย มองร่างของกลิ่นจันทน์ที่มีบาดแผลจำนวนมากเช่นกัน หากไม่เป็นเพราะเธอใช้ร่างกายของตัวเองเก็บซ่อนเหนือฟ้าไว้ใต้ตัว น้องสาวของเขาก็อาจจะมีร่างกายเย็นชืดอย่างเช่นคนอื่นๆอีกหลายคน

เหนือภพตรวจดูร่างกายบอบช้ำของกลิ่นจันทน์ในใจก็รู้สึกเจ็บปวดขึ้นมาทันใด หัวใจเขาเกือบจะต้องแตกสลายไปเสียแล้ว โชคดีที่เขาพบว่าชีพจรของเธอยังคงเต้นอยู่ แม้จะเบาบางมากเหนือภพก็ยิ้มกว้าง

“ใครก็ได้มาช่วยทางนี้ด้วย”

เหนือภพตะโกนสุดเสียง แต่ทุกคนต่างก็ต้องการความช่วยเหลือกันทั้งนั้น ไม่ใช่ว่าเหนือภพสูญเสียเพื่อน สูญเสียคนที่รักเพียงแค่คนเดียว แพทย์สนามที่ร่วมขบวนมาด้วยต่างก็ช่วยเหลือทุกคนอย่างเต็มที่ โดยช่วยคนที่อาการหนักก่อน หากรักษาได้ก็รักษา หากรักษาไม่ได้พวกเขาก็ต้องปล่อยให้เป็นไปตามโชคชะตา

“เจ้ารีบป้อนยาให้นางเถอะ”

สมุทรมาทันทีที่เหนือภพขอความช่วยเหลือ แต่เมื่อเห็นชัดว่าคนที่เจ็บหนักไม่ได้มีแค่เหนือฟ้าเพียงคนเดียว แต่ยังมีกลิ่นจันทน์ด้วยอีกคน

สมุทรจ้องมองอยู่แบบนั้นด้วยหัวใจร้าวราน เขาช่วยอะไรไม่ได้เลย ยาทั้งหมดถูกแจกจ่ายไปทั้งหมดแล้ว ตอนนี้เขามีเหลือเพียงแค่เม็ดเดียวเท่านั้น

เหนือภพกำลังจะป้อนเม็ดยาปิดยมโลกเข้าปากน้องสาวตัวเองอย่างร้อนใจ แต่เขาก็ชะงักเมื่อเห็นกลิ่นจันทน์กระอักเลือดออกมา นางเริ่มรู้สึกตัวแล้ว

นั่นทำให้เหนือภพรู้สึกลังเลและรู้สึกผิดบางอย่างในใจ หากเขาเอายาให้น้องสาวกินแล้วกลิ่นจันทน์ต้องตาย เขาคงจะรู้สึกผิดไปตลอดชีวิต แต่เขาก็ไม่อาจมองดูน้องสาวตัวเองตายได้อยู่ดี นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เขารู้สึกว่า ไม่ว่าเขาจะตัดสินใจแบบใดมันก็ทำให้เขาเจ็บปวดทั้งสิ้น

“สมุทร ยาเหลือเพียงแค่เม็ดเดียวงั้นเหรอ”

สมุทรพยักหน้าอย่างเศร้าหมอง

“ข้าขอโทษ ข้าไม่คิดว่าเรื่องราวจะเป็นแบบนี้ ข้าเตรียมมันมาไม่มาก...”

เหนือภพเงียบก่อนจะประคองร่างของกลิ่นจันทน์มาหนุนตักของตัวเอง เขาตัดสินใจแล้ว จากนั้นเขาก็ส่งยาคืนให้กับสมุทร

“ฝากน้องสาวข้าด้วย”

“อืม”

สมุทรรับคำก่อนจะป้อนยาให้เหนือฟ้า แล้วก็อุ้มนางขึ้นตรงไปยังกระโจมแพทย์สนามที่ตั้งขึ้นอย่างเร่งด่วน แม้ยาปิดยมโลกจะช่วยให้คนใกล้ตายกลับมามีชีวิตได้ แต่บาดแผลอย่างอื่นก็จำเป็นต้องใช้วิธีรักษาและตัวยาเฉพาะทาง รักษากันเองแบบมั่วซั่วไม่ได้ ไม่เช่นนั้นผลลัพธ์จะเลวร้ายยิ่งกว่าเดิม