ตอนที่ 86 คนไร้ค่าก็คือคนไร้ค่า
“หึ คนไร้พรสวรรค์ที่มีแต่พละกำลัง เจ้าเทียบไม่ได้กับพวกปลายแถวของกลุ่มภราดาด้วยซ้ำ ถ้าหากอยากสู้กับข้า เจ้าคงต้องไปเรียนมาใหม่”
สิ้นคำพูดของแกนนำโจร ร่างของมันก็พร่าเลือนไปต่อหน้าต่อตาเหนือภพ
“เหนือภพระวัง!”
พลร้องเตือนขณะพุ่งเข้ามา แต่ยังไม่ทันไรเบื้องหน้าเหนือภพก็ปรากฏร่างของแกนนำโจรที่เงื้อหมัดค้างไว้ ปฏิกิริยาการต่อสนองของร่างกายของเหนือภพแม้จะว่องไวมากกว่าคนปกติ แต่มันก็ยังไม่เร็วพอที่จะต้านทานฮันเตอร์แรงค์ E ระดับ 33 ได้
แขนสองข้างที่ตั้งใจจะไขว้ต้านรับหมัดนี้กลับช้าไปหลายวินาที กำปั้นของแกนนำโจรก็เจาะทะลวงการป้องกันเข้ามากระแทกใส่ท้องน้อยของเหนือภพ ดังปั๊ก!
ร่างของเหนือภพกระเด็นกระดอนไปไกลกว่า 20 เมตร กระแทกเข้ากับต้นไม้ใหญ่จนต้นไม้หักโค่น จากนั้นร่างกายของเหนือภพก็กระเด็นไปอีกสักระยะ เขาพุ่งชนต้นไม้เล็กใหญ่ พุ่มไม้ เนินดิน รวมไปถึงก้อนหิน พวกมันต่างช่วยชะลอลดความเร็วลง จนกระทั่งเหนือภพหลังชนเข้ากับโคนต้นมะละกอยักษ์ต้นหนึ่ง ผลสุกผลดิบร่วงกราวลงมา
นี่ขนาดแกนนำโจรคนนั้นต่อยมาโดนเกราะเกล็ดอสูรกริมของเขา เขายังอ่วมขนาดนี้ แล้วถ้าหากเขาไม่มีเกราะนี้ละก็ เชื่อได้เลยว่าร่างกายเขาคงแหลกเหลวไม่เป็นชิ้นดีแน่
เหนือภพกระอักเลือดออกมาเป็นจำนวนมาก เขานอนนิ่งดวงตากลอกไปมา พลางทบทวนคำพูดของแกนนำโจรที่เอ่ยก่อนจะต่อยเขา มันยังก้องวนเวียนอยู่ในหัวว่า
‘คนไร้ค่าก็คือคนไร้ค่าอยู่วันยังค่ำ’
เหนือภพเจ็บใจคว้าเอาผลมะละกอสุกมากิน เขาเพิ่งตระหนักได้อย่างแท้จริงว่าฮันเตอร์แรงค์ E ที่ดูเหมือนจะไม่ค่อยแสดงออกทางการต่อสู้สักเท่าไหร่นั้น หากเทียบกับแรงค์ F ที่ห่างกันเพียงแค่ระดับเดียว แต่ความแตกต่างของระดับพลังนั้นกลับกว้างจนไม่อาจจะเทียบได้
ที่ผ่านมาเขาได้สู้กับฮันเตอร์คนอื่นๆ ไม่ว่าจะเป็นที่สังเวียนเถื่อน หรือจะเป็นกลุ่มฮันเตอร์ของบุษย์น้ำเพชรที่อยู่บนเรือ ซึ่งในความเป็นจริงแล้วพวกเขาเหล่านั้นล้วนแข็งแกร่ง หากพวกเขาเอาจริงก็เกรงว่าเขาคงตายไปตั้งแต่อยู่บนเรือนั้นแล้ว
การที่เขาสามารถต่อยหน้าพี่พลและอรุณที่ถูกเขาซัดจนกระเด็นนั้น เขาเริ่มเข้าใจแล้วว่าที่เขาทำแบบนั้นได้ก็เพราะพวกเขาไม่ได้จริงจัง หากพี่พลและอรุณใช้พลังเฉกเช่นในตอนนี้ เขาในตอนนั้นจะมีสิทธิ์ทำให้พี่พลหน้าหัน หรืออรุณกระเด็นได้หรือเปล่า?
มันเป็นคำถามที่วนเวียนอยู่ภายในความคิดของเขา บางทีเขาคงต้องไปเยือนกลุ่มภารดาสักครั้ง เพื่อขอเรียนรู้ทักษะการต่อสู้สำหรับคนไร้พรสวรรค์จากพวกเขา
ฟู่ ‘เกือบไปแล้ว’
หลังกินเสร็จเหนือภพก็ลุกขึ้นนั่งพลางพ่นลมหายใจออกมาทางปากอย่างโล่งใจ ก่อนจะแหวกเสื้อดูบริเวณท้องน้อยของตัวเอง เกราะเกล็ดอสูรกริมสีดำไม่มีร่องรอยความเสียหายเลย เพราะมีมันช่วยดูดซับความเสียหายไปกว่าครึ่ง จึงทำให้ร่างกายเขาไม่ได้สาหัสมากนัก และการที่เขากระอักเลือดนั่นก็ถือเป็นเรื่องดี ถือเป็นการขับเลือดเสียที่คั่งค้างอยู่ภายในร่างกายจากการถูกแกนนำโจรนั่นอัด
ยังดีที่มันเลือกต่อยที่ส่วนหน้าของลำตัว หากมันเลือกลำตัวส่วนหลัง หรือส่วนหัวละก็ป่านนี้เขาคงได้ไปเฝ้ายมบาลแล้ว
สักวันเขาจะแข็งแกร่งให้ได้มากกว่านี้ เหนือภพนั่งกินมะละกอสุกไปสามลูกขณะที่มือก็ไม่หยุดพัก เขานั่งเลื่อน เมนูแท็บเล็ตไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเจอรายการสินค้าที่น่าสนใจสองชิ้น
สินค้า : เนื้อแขนลิงวายุ
ที่มา : ตรอกชาวคาราวาน
สรรพคุณ : เพิ่มความคล่องแคล่วของมวลกล้ามเนื้อทุกมัดในร่างกาย ทำให้ตอบสนองเร็วขึ้นในทุกการเคลื่อนไหว
คุณภาพ : ต่ำ
ราคา : 1,700,000 พ้อย
สินค้า : แก่นชีวิตเก้ามัชชาร (มัด-ชา-ระ)
ที่มา : ป่าแรกกำเนิดโลก
สรรพคุณ : เพิ่มความเร็วในการฟื้นฟูร่างกายเมื่ออยู่ในสภาวะใกล้ตาย ทั้งชีวิตสามารถใช้ได้เพียง 9 ครั้ง เสมือนดั่งแมว 9 ชีวิต
คุณภาพ : สูง
ราคา : 10,000,000,000 พ้อย
เหนือภพจัดการซื้อเนื้อแขนลิงวายุออกมาย่างกินแบบง่ายๆ ก่อนจะมอง ‘แก่นชีวิตเก้ามัชชาร’ ภายในตลาดออนไลน์อย่างต้องการ แต่สินค้าคุณภาพสูงชิ้นนี้มีราคาถึง 10 เหรียญทองเลยทีเดียว เขาไม่มีเงินมากขนาดนั้น
เหนือภพคิดแล้วก็ท้อใจ หลังจากเก็บแท็บแล็ตกลับไป เขาก็ดีดตัวขึ้น มุ่งเข้าไปบุกตะลุยโจมตีเหล่าลูกสมุนโจรต่อ เขาพยายามสุดความสามารถที่จะทำให้พวกมันมีจำนวนลดน้อยที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้ เขาไม่เน้นฆ่า เน้นทำให้พวกมันพิการแทนก่อนจะทำการลอกคราบพวกมันทีละคน เขารวบรวมเงินและสิ่งของที่พอจะขายได้เอาไว้ แต่พวกสมุนเหล่านั้นก็สมเป็นลูกสมุนจริงๆ พวกมันแต่ละคนพกเงินกันมาไม่เกิน 10 เหรียญเงิน ถึงจะใช้เวลารวบรวมอยู่นานเขาก็สามารถรวบรวมเงินได้แค่ไม่กี่พันเหรียญเงินเท่านั้น
“เฮ้อ เจ้าพวกนี้นี่ พกเงินกันมาแค่นี้เองหรอ ไม่อายคนอื่นบ้างรึไง”
“เจ้าน่ะมานี่เลย อยากมีขาไว้ใช้งานมั๊ย ข้ามีทางเลือกให้ง่ายๆ แค่จ่ายเงินมา”
แล้วเหนือภพก็มุ่งมั่นอยู่กับการต่อสู้และการขูดรีดต่อไป
การต่อสู้ทวีความรุนแรงมากขึ้น ฮันเตอร์แรงค์ D ระดับยอดฝีมือที่สมุทรจ้างวานมาทั้ง 3 คน กับหัวหน้าไทล้วนถูกแกนนำโจรระดับแรงค์เดียวกันที่มีปราณอาคมใกล้เคียงกันเกาะติด ราวกับว่าทุกอย่างล้วนถูกวางแผนไว้ล่วงหน้าแล้ว ทำให้คนงานไร้พรสวรรค์ ฮันเตอร์แรงค์ต่ำที่ร่วมอยู่ในขบวนต้องเอาชีวิตรอดด้วยตัวเอง โดยไม่สามารถรอความช่วยเหลือจากใครได้
แม้เด็กอย่างเหนือฟ้าที่เคยฆ่าแต่สัตว์อสูรยังต้องหันมาฆ่ามนุษย์ด้วยกันเพื่อเอาตัวรอด คนที่อ่อนแอค่อยๆตกตายไป ทั้งโจรแล้วผู้ร่วมขบวนค่อยๆลดจำนวนลงไปอย่างรวดเร็ว โดยไม่สามารถหยุดยั้งได้ กลิ่นไอการเข่นฆ่า กลิ่นคาวเลือดตลบอบอวลไปทั่ว
