ตอนที่ 34 เนื้อแกะเขายาว
เมื่อเสร็จสิ้นการคุยปรึกษากับหัวหน้าไท เหนือภพก็กลับบ้านมาเล่าเรื่องทั้งหมดให้แม่และน้องสาวฟัง แม้ว่าในตอนแรกเหนือฟ้าจะงอแงเล็กน้อยที่ต้องจากครอบครัวไปไกล แต่ในท้ายที่สุดเธอก็ต้องยอมรับในเหตุผลของพี่ชาย ส่วนแม่ของพวกเขานั้นไม่ขัดข้องอะไร เธอถือว่าเหนือภพเป็นเสาหลักของครอบครัวมาตั้งนานแล้ว
แต่ตอนนี้ปัญหาเดียวของเหนือภพคือ เขาจะต้องไปด้วยให้ได้
เหนือภพเดินหาที่ลับตาคนก่อนเรียกเอาแท็บแล็ตออกมาจากตราสัญลักษณ์ จากนั้นก็ส่งข้อความไปหาผู้ชี้นำว่า
ข้าคือเหนือภพ : < ทำยังไงข้าถึงจะแข็งแกร่ง >
เต็งหนึ่ง No.1 : < เงินไงครับ >
ข้าคือเหนือภพ : < เอ่อ.. >
เต็งหนึ่ง No.1 : < ลองใช้พ้อยในระบบซื้อของในตลาดดูครับ อย่างเช่นพวกของกิน >
ข้าคือเหนือภพ : < อ๋อ ได้ๆ >
เหนือภพแม้จะรู้สึกเสียดายเงินแต่เขาก็เปิดเข้าไปดูในตลาดตามที่ผู้ชี้นำบอก โดยใช้โหมดแสดงผลจัดเรียงราคาจากต่ำสุดไปสูงสุด
สินค้า : เนื้อแกะเขายาว
ที่มา : ทุ่งหญ้าสเตปป์ในเขตอูจี
สรรพคุณ : บำรุงและเสริมความแข็งแรงให้กะโหลกศีรษะ
คุณภาพ : ต่ำ
ราคา : 60,000 พ้อย
“เนื้อแกะเขายาวบ้าอะไรเนี่ย ราคาตั้ง 60,000 พ้อย” เหนือภพบ่นอย่างหัวเสีย
เมื่อวันก่อนยังมีเนื้อราคา 20,000 พ้อยอยู่เลย แต่วันนี้เนื้อที่ราคาต่ำสุดกลับราคา 60,000 พ้อย และเมื่อเขาถามผู้ชี้นำว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ จึงได้รู้คำตอบว่าร้านค้าจะเปลี่ยนสินค้าทุกๆวันตอนเวลาเที่ยงคืน
ดังนั้นสินค้าในตลาดแต่ละวันจึงไม่ซ้ำกัน อีกทั้งสินค้าแต่ละชนิดยังมีจำนวนจำกัดเพียง 1 ชิ้นต่อวันอีกด้วย
“งี่เง่า ชะมัด”
เหนือภพบ่นโวยวายหลังจากอ่านรายละเอียด แต่นี่เป็นเนื้อแกะที่มีราคาที่ต่ำสุดแล้ว เขาจึงเติมเหรียญเข้าไปเพิ่มอีก 4 เหรียญ จากนั้นก็กัดฟันกดซื้อพ้อย
เมื่อ 60,000 พ้อย ถูกริบไปกับตา ทันใดนั้นเองบนฟ้าก็มีนกตัวเล็กตัวหนึ่งบินมาพร้อมกับทิ้งกับห่อผ้าที่ห่อไว้อย่างดี มันตกลงข้างตัวเหนือภพดัง ตุ๊บ
“อะไรเนี่ย ราคาตั้ง 6 เหรียญเงินแต่ให้เนื้อข้าไม่ถึงขีดเนี่ยนะ แบบนี้มันจะขี้โกงเกินไปแล้ว”
เหนือภพก่นด่าจนแม่ น้องสาวรวมถึงสมุทรได้ยินเสียง
“เจ้าเป็นอะไรของเจ้ากัน อยู่ๆก็โวยวาย แม่กับน้องเจ้าตกใจหมดแล้ว”
สมุทรถามขณะมองเหนือภพที่มีท่าทางเหมือนต้องการจะฆ่าใครสักคน เหนือภพส่งสายตาไม่สบอารมณ์ให้สมุทร
“เจ้าไม่เคยเห็นคนหงุดหงิดเพราะเสียเงินหรือไง”
เมื่อเหนือภพพูดจบ เขาก็เดินเข้าไปในบ้าน ตั้งกระทะเตรียมเครื่องครัวสำหรับทำอาหาร ขณะที่ทุกคนภายในบ้านยังงงงวยกับการกระทำของเหนือภพ ทั้งที่ยังไม่ถึงเวลาที่ควรจะทำอาหาร แต่เหนือภพกลับเตรียมจะใส่น้ำมันแล้ว
จู่ๆเหนือภพก็หยุดชะงักเอาดื้อๆ ก่อนจะพึมพำขึ้นว่า
“ไม่ได้ ข้าทำตอนนี้ไม่ได้ สิ้นเปลืองเกินไป” พอจบคำพึมพำเหนือภพก็เดินออกจากบ้านไปซะแบบนั้น
‘เป็นอะไรของเขา’ สมุทรสงสัย
“เขามักเป็นแบบนี้หรือครับ” สมุทรหันไปถามฟ้ารดาผู้เป็นแม่ของเหนือภพ
“แบบนั้นล่ะจ๊ะ ถึงจะแปลกๆไปสักหน่อย แต่ลึกๆลูกแม่เป็นคนดีนะ เจ้าก็อย่าได้รังเกียจเขาเลย อยู่กันนานๆเจ้าก็จะเข้าใจเขาเอง”
ฟ้ารดาพูดไปยิ้มไปอย่างคนใจดี
“พี่สมุทรท่านอย่าไปสนใจพี่บ้าของข้าเลย ท่านมาเล่าเรื่องสนุกให้ข้าฟังดีกว่า”
“ได้ๆ”
เหนือภพวิ่งตรงไปที่บ้านพี่พลที่อยู่ไม่ไกลจากบ้านของเขานัก
“นี่ภพ เจ้ามาทำอะไรบ้านข้า”
พลถามขึ้นขณะนั่งทำความสะอาดอาวุธอยู่ที่ชานหน้าบ้าน
“ขอยืมใช้ครัวหน่อยครับ”
พูดจบเขาก็วิ่งขึ้นเรือนของพลไปอย่างคุ้นเคย ส่วนพลนั้นก็ได้แต่ตะโกนตอบกลับมาอย่างระอาใจ
“อะไรกัน ครัวบ้านเจ้าก็มี มาใช้อะไรบ้านข้า”
“ก็ใช้ที่บ้านมันเปลือง”
เหนือภพตะโกนตอบกลับอย่างซื่อๆ ขณะใส่ฟืนจุดไฟตั้งกระทะด้วยท่าทางคล่องแคล่วและรวดเร็ว
“แล้วบ้านข้าไม่เปลืองหรือไง ไอ้เด็กบ้านี่”
พลส่ายหน้าเอือมระอา แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรอีก เขาทุ่มความสนใจมาที่การทำความสะอาดอาวุธดีกว่า อีกไม่กี่วันเขาต้องร่วมเดินทางไปกับหัวหน้าไทเพื่อไปส่งเหนือฟ้าที่เซนต์อมตะ เขาต้องเตรียมพร้อมทำความสะอาดอาวุธเช็คสภาพพวกมันทั้งหมดเพื่อให้มั่นใจว่ามันจะพร้อมใช้งาน
จนกระทั่งพลได้กลิ่นหอมหวนลอยมาจากบนเรือน พร้อมกับที่เหนือภพเดินลงมาโดยในมือของเขาถือจานไม้ที่ใส่เนื้อผัดซอส มันทำมาจากเนื้อสัตว์อสูรย่างจนหอมแล้วนำมาผัดกับน้ำซอสเครื่องเทศเข้มข้นที่เขาคิดค้นขึ้นเอง
“นี่เจ้าเด็กบ้า เจ้าใช้ครัวข้าแล้วก็เอามาแบ่งให้ข้ากินด้วยนะ ไม่งั้นข้าไม่ปล่อยเจ้ากลับไปง่ายๆแน่”
“เรื่องอะไรล่ะ นี่มันส่วนของข้า แม่ข้า และก็น้องข้า ส่วนของท่านอยู่บนบ้านโน่น”
พูดจบเหนือภพก็เชิดหน้าลงจากเรือน เดินฮัมเพลงออกไปจากบ้านพี่พลอย่างอารมณ์ดี
เมื่อเหนือภพจากไปร่างกำยำของพลก็ทะยานขึ้นสู่ชั้นสองของบ้านทะลุเข้าครัวในทันที เขาพบซอสเครื่องเทศที่ผัดกับข้าวอยู่ในกระทะ แม้จะไม่มีชิ้นเนื้อเลย แต่เขาก็พอใจแล้ว หากเป็นอาหารที่เหนือภพทำเองล่ะก็ ถือว่าอร่อยคุ้มค่าทั้งนั้น
