บทที่ 340 จักพรรดิในอนาคต

บทที่ 340 จักพรรดิในอนาคต

ที่ยอดหุบเขาพันดาบ กู่เฉา ยู่ชิง , ฉาวจื่อหลาน  และหม่านกู่อย่างก็จ้องมองไปยังผลึกด้านหน้าของพวกเขาด้วยสีหน้าหมอคล้ำ พวกเขาจ้องมองอยู่เงียบๆเป็นเวลานาน

ผ่านผลึก พวกเขาเห็นฉากที่ ฉื่อหยาน เรียกดาบยักษ์ออกมาชัดเจน . หลังจากเกิดระเบิดเพียงครั้งเดียว หม่าฉีต้วนก็บาดเจ็บ และแขนข้างขวาของเขาก็ระเบิดออกเลือดเนื้อกระจุยกระจายไปทั่วอย่างเห็นได้ชัด

ฉากนี้จะฝังลึกอยู่ในจิตใจของพวกเขาไม่มีวันลืม

หม่าฉีต้วน , เป็นปรมจารย์อสูรที่แข็งแกร่งมากในดินแดนสี่อสูร ร่วมกับดาบอสูรไร้เทียมทาน ทำให้น่าหวาดหวั่นเป็นอย่างมาก . แม้ผู้ที่เฝ้าดูเหตุการณ์ผ่านผลึกอยู่ยังสามารถสัมผัสได้ถึงพลังอสูรมหาศาลที่ออกมาจาก ดาบในมือของหม่าฉีต้วนได้

กู่เฉา และ ยู่ชิง เอามือทาบหน้าอก ถามตัวเองว่าถ้าพวกเขาได้เผชิญหม่าฉีต้วน ภายใต้พลังอันยิ่งใหญ่ของเขาและดาบอสูร พวกเขาคงทำได้เพียงแอบซุ่มอยู่ข้างทางเพื่อหลีกเลี่ยงเขา ไม่กล้าที่จะท้าทายความโหดร้ายของเขา

ในขณะเดียวกัน , ฉื่อหยาน นั้นแตกต่างออกไป

ไม่เพียงแต่เขาจะต่อสู้กับหม่าฉีต้วนโดยตรง แต่เขาก็ยังใช้ดาบลึกลับทำร้ายหม่าฉีต้วนให้บาดเจ็บสาหัสได้  ยิ่งกว่านั้น เขายังสามารถตัดมือข้างหนึ่งของนักรบในนภาแรกของระดับพระเจ้าได้อีกด้วย

นี่จะให้คิดอย่างไร ? สถานการณ์นี้มันคืออะไรกัน ?

พวกเขาทั้งสี่กำลังตกตะลึงจนพูดไม่ออก เหมือนหุ่นไม้รูปไก่ที่หยุดหายใจ ไม่เชื่อในสายตาของตนเอง พวกเขาไม่เชื่อว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นบนผลึก จะเป็นเรื่องจริง

ระดับการบ่มเพาะของฉื่อหยานคือระดับไหน ? แล้วระดับของหม่าฉีต้วนหละระดับไหน ?

ช่องว่างนี้ไม่ใช่เพียงแค่ระดับเดียว อย่างไรก็ตาม ฉื่อหยานไม่่เพียงแต่มีชีวิตอยู่หลังจากที่เจอกับเผ่าอสูรตนนี้ แต่เขายังสร้างอาการบาดเจ็บให้หม่าฉีต้วนได้อีกด้วย   เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนั้นอยู่นอกเหนือจินตนาการของพวกเขาทั้งสี่คน ทำลายความคิดทั้งหมดของพวกเขา

หลังจากที่ตระหนักได้ถึงพลังของ ฉื่อหยาน , พวกเขาสี่คนก็รู้สึกน่าสมเพชราวกับพวกเขาถูกฟาดด้วยขวด อารมณ์ที่วุ่นวายเพิ่มขึ้นในหัวใจของพวกเขา ซึ่งยากที่จะใช้คำพูดใดๆมาอธิบาย

" ดูเหมือนว่าแผนการยืมมือของหม่าฉีต้วนฆ่าเขาคงจะไม่สำเร็จ " กู่เฉาที่เงียบมานานก็พูดขึ้นในขณะที่จ้องผลึกด้วยแววตาสับสนา ใบหน้าของเขาก็แปลกไป“ข้ากลัวว่าทะเลไม่มีสิ้นสุดจะตกอยู่ในมือฉื่อหยานในอนาคต . . . . . . .”

กู่เฉา ถอนหายใจลึกๆแล้วหัวใจของเขาเต็มไปด้วยความทุกข์และความเศร้าโศก เขานึกถึงเหล่ารุ่นเยาว์ในตระกูลกู่ พยายามค้นหาในความทรงจำของเขา แต่เขาก็ไม่พบใคร ที่อาจเทียบได้้กับ ฉื่อหยาน .

กู่เจียงเกอ ? กู่หลินหลง ?

กู่เฉา ส่ายหัว ยิ้มออกมาอย่างเจ็บปวด จากมุมปากของเขา เขาแอบอิจฉาจักพรรดิหยางเมียนที่โชคดี จากสถานที่ห่างไกลที่ไม่รู้จัก จักพรรดิหยางกลับเจอลูกหลานที่แข็งแกร่งและมีศักยภาพในการพัฒนานไม่มีสิ้นสุด

" เหลือเชื่อ เหลือเชื่อจริงๆ . . . . . . . " ยู่ชิง พึมพำกับตัวเองด้วยเสียงเบาในขณะที่ริ้วรอยบนใบหน้าของนางสั่นเล็กน้อย มันเหมือนกับว่าร่างชราของนางไม่สามารถทนยืนด้วยอาการตกตะลึงได้ นางก็ท้อแท้ สงสัยว่านางคงจะอายุมากแล้ว และไม่เหมาะที่จะแก้ปัญหในทะเลไม่มีสิ้นสุด ? !

"เจ้านี่มันสัประหลาดชัดๆ ไม่ใช่แค่ร่างกายแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก แต่พลังของเขายังสามารถแข็งแกร่งได้ขนาดนี้ ก่อนหน้านี้ ที่บ่อน้ำร้อน โชคดีของข้าที่เขาใช้เพียงความแข็งแกร่งของร่างกายเขาที่ต่อสู้กับข้า ถ้าเขาใช้ดาบลึกลับนี่หละก็ . . . . . . . " หม่านกู่แสดงด้วยความรู้สึกกลัวและกล่าวว่า " ข้าคิดว่า ข้าคงไม่กล้สเผชิญหน้ากับเขาอีกแล้ว "

ใบหน้าที่สวยงามของฉาวจื่อหลาน ก็เศร้าหมอง และซีด ในขณะที่หัวใจนางเต็มไปด้วยความขมขื่น นางเคยรู้สึกท้อใจเหมือนวันนี้

ตลอดมา นางมั่นใจในความสามารถของนางในการประเมินสิ่งต่างๆ นางสามารถมองทุกอย่างออกได้อย่างแม่นยำ และ หลังจากที่มีการพบว่า ฉื่อหยาน ไม่สามารถรวบรวมพลังปรารลึกลับได้อีกต่อไป นางก็จาก ฉื่อหยาน มาอย่างเด็ดขาด ตัดร่องรอยความสัมพันธุ์เกี่ยวกับเขาออกจากหัวใจ

ในฐานะผู้สืบทอดของตระกูลฉาวในอนาคต นางได้เติบโตขึ้นมาจากการต่อสู้เพื่อผลประโยชน์ นางเข้าใจว่ามันสำคัญมากสำหรับผู้หญิงอย่างนาง นางเข้าใจถึงการพึ่งพาคนอื่นดี

ในตอนแรก นางคิดว่าการตัดสินใจของนางนั้นถูกต้อง นางคิดว่า ฉื่อหยาน ไม่สามารถทำให้อนาคนของนางดีขึ้นได้ นางจึงเลือกเดินจากเขามา

แต่น่าเสียดาย การแสดงออกของ ฉื่อหยาน ในวันนี้ได้ทำลายความมั่นใจของนางทั้งหมด ฉีกระชากความคิดของนางที่ใช้มาตลอดหลายปี

นางรู้ว่าชีวิตนี้มันคงยากที่นางจะลืมสิ่งที่นางรู้สึกกับฉื่อหยาน

"ชิหยานจะต้องฆ่าเขาแน่ ! " กู่เฉา ด้วยดวงตาเย็นชา เขาก็ตะโกนขึ้นมาปลอยใจตัวเอง หรือสร้างแรงจูงใจตัวเอง , " ด้วยศักยภาพของเขา , มีโอกาสมากที่เผ่าอสูรจะไม่ปล่อยเขาไปง่ายๆ ข้าคิดว่า ชิหยาน หรือโปวชุนคงไม่อยากพบเจอกับทายาทตระกูลหยางที่น่ากลัวกว่าจักพรรดิหยางเทียนแน่ "

" ใช่ เขาจะไม่มีโอกาสได้แข็งแกร่งขึ้นแน่ น่าเสียดาย ที่วีรบุษในอนาคตจะต้องถูกทำลาย . " ยู่ชิง พยักหน้าเห็นด้วย

นางเชื่อว่า เมื่อหม่าฉีต้วน บอก ชิหยาน เกี่ยวกับการต่อสู้ระหว่างเขาและ ฉื่อหยาน หละก็ ไม่ว่าชิหยานจะยุ่งแค่ไหน เขาจะต้องตามหาตัวฉื่อหยาน และฆ่าเขาด้วยตัวเอง

ด้วยความสามารถของ ฉื่อหยาน เผ่าอสูรจะไม่นิ่งนอนใจแน่ พวกเขาจะลงมืออย่างรวดเร็วเพื่อขจัดสิ่งที่เป็นภัยของพวกเขาในอนาคต

เกาะที่โดดเดียว ในทะเลสีฟ้า มีเพียงคลื่นที่บ้าคลั่ง , พายุทอร์นาโดขนาดใหญ่ และสึนามิ ที่น่ากลัว

ฉื่อหยาน ค่อยๆ ลอยขึ้นผิวน้ำของทะเล ทั้งร่างกายของเขาดูเหนื่อยล้า

รูปแบบวงหมุนแปลกประหลาดซึ่งเกิดจากการหลอมรวมกันของเปลวเหมันเยือกแข็ง แกนเพลิงและจิตวิญญานพระเจ้าศักดิ์สิทธิ์ พลังปราณลึกลับที่ไหลออกมาดูบางเบาขึ้น บางทีอาจเป็นเพราะดาบลึกลับที่เกือบจะเผาผลาญพลังของพวกเขาทั้งสามเป็นอย่างมาก พวกเขาดูเหมือนต้องการที่จะพักผ่อน

ห้วงจิตสำนึกของเขาหนาแน่น วิญญานหลักของเขาอย่างเงียบๆก็หยุดอยู่ในห้วงจิตสำนึกและกลายเป็นเงียบสงบ แม้แต่ดวงตาของเขาก็ปิดลง

แม้ว่าวิญญานหลักและเปลวไฟกลืนกินเก้าวิญญานจะหลอมรวมกันแล้วแต่ก็ยังคงไม่สมบูร์ ยังคงต้องเดินทางอีกยาวไกลกว่าพวกมันจะรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน

หลังจากการต่อสู้ , ฉื่อหยาน พลังของเขาได้หายไป70-80เปอเซนต์ ผลสะท้อนกลับของบ้าคลั่งนภาที่สองก็เริ่มกระตุ้นออกมา ทำให้ร่างของเขาเหนื่อล้ามากขึ้น เมื่อเขาลอยอยู่ในทะเล เขาตระหนักว่าเขาต้องการที่จะฟื้นฟูพลังได้ทันที มิฉะนั้น ถ้าเขาพบอีกนักรบที่แข็งแกร่งกว่านี้ เขาคงไม่สมารถอยู่รอดได้

ยูนิคอร์นอัคคีที่ถูกปกคลุมด้วยเปลวไฟก็ลอยอยู่เหนือทะเล มีถังหยวนหนานนั่งอยู่บนหลัง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความกลัว

หลังจาก ฉื่อหยาน ลอยขึ้นมาบนผิวน้ำ โดยไม่คิดถังหยวนหนาน ทันทีก็กระโดดลงจากยูนิคอร์นอัคคี เอื้อมมือออกไปคว้าตัวเขาแล้วดึงเขาขึ้นไปบนยูนิคอร์นอัคคี

โดยไม่ต้องรอ ฉื่อหยาน พูดใดๆ ถังหยวนหนาน ก็เรียกยูนิคอร์นอัคคี ทันทีเปลวไฟทั้งหมดก็ล้อมรอบมัน

ต่อมา ทันทีที่เปลวไฟหายเข้าไปในร่างยูนิคอร์นอัคคี มันก็กลายเป็นสัตว์ร้ายสีแดงเข้ม ถึงแม้ว่า ร่างของมันจะร้อนแรงเป็นอย่างมากแต่มันก็ไม่เป็นอันตรายใดๆ

ถังหยวนหนาน ก็ยกฉื่อหยานขึ้นไป และวางเขาอย่างรวดเร็วไว้บนยูนิคอร์นอัคคี สายตาของเขากวาดไปรอบๆ อย่างเงียบ ๆปล่อยจิตสำนึกวิญญานออกไป แล้วตบไฟ ยูนิคอร์นอัคคี

ยูนิคอร์นอัคคี 4ขาก็เคลื่อนไหวกลายเป็นกลุ่มก้อนเปลวไฟสีแดงบินไปอย่างรวดเร็วดั่งสายฟ้าฟาด แล้วหายไปในเพียงพริบตาเดียว ไม่ทิ้งร่องรอยใดๆไว้ .

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

บนเกาะเป็นที่อยู่ในอำนาจปกครองของพรรคสามเทพ เปลวไฟสีแดงก็กระพริบขึ้น และเทพสุริยันถังหยวนหนาน บนยูนิคอร์นอัคคี ร่วมกับ ฉื่อหยาน ก็ปรากฏตัวขึ้น

ถังหยวนหนาน ไม่ได้พูดอะไร เหวี่ยงแขนขึ้นปล่อยลำแสงเหมือนดวงอาทิตย์ที่ยิ่งใหญ่ ไฟศักดิ์สิทธิ์เป็นเหมือนงูไฟเลื้อยอย่างรวดเร็วเจาะไปยังพื้นดิน

ที่ศูนย์ของเกาะที่ไร้ซึ่งผู้คน , รูปแบบมหัศจรรย์โบราณก็ปรากฏขึ้น . ทันทีที่มีรูปแบบปรากฏขึ้น มันก็กลายเป็นม่านพลังที่แข็งแกร่งปิดกั้นพลังจากภายนอกไม่ให้สามารถผ่านเข้ามาได้

เทพสุริยันก็กระโดดลงมาพร้อมกับอุ้มฉื่อหยาน และจากนั้นก็เดินเข้าสู่กลางรูปแบบโบราณ จากนั้นเขาก็กระตุ้นจิตสำนึกของเขาเพื่อกระตุ้นรูปแบบโบราณ

กลุ่มแสงแดดเจิดจ้าส่องประกาย .

ถังหยวนหนาน ฉื่อหยาน , และยูนิคอร์นอัคคี ก็หายไปอีกครั้ง เมื่อกลับมาที่พวกเขา พวกเขาก็ได้อยู่ในพระราชวังที่แปลกประหลาดในก้นทะเล

พระราชวังนี้ครอบคลุมหลายร้อยไร่ แต่ก็ถูกทำลาย ค่อนข้างเก่า ไม่มีผู้ปกครองหรือความเจริญรุ่งเรืองใดๆหลังจากที่มันทนต่อลมและน้ำค้างมาเป็นเวลานาน

คลื่นแปลกๆ มากมายก็กระเพื่อมเหนือตำหนัก กั้นน้ำทะเลสีฟ้าด้านนอก ไม่ให้น้ำแทรกซึมเข้ามาได้

แม้ว่าพระราชวังค่อนข้างจะทรุดโทรม แต่รูปแบบป้องกันมากมายก็ยังคงมีอยู่ ช่วยให้ตำหนักตั้งอยู่ใต้ก้นทะเลได้

หลังจากมาถึงตำหนักนี้ถังหยวนหนาน ก็ผ่อนคลายมาก โบกมือของเขาไปที่ยูนิคอร์นอัคคี สั่งให้มันออกไป เขาวางฉื่อหยานลงและมองเขาอย่างไร้จุดหมาย .

" เกิดอะไรขึ้น " หลังจากนั้น ถังหยวนหนาน ก็ทำลายความเงียบและถามด้วยใบหน้าเคร่งขรึม

ฉื่อหยาน ด้วยร่างที่ไร้ซึ่งพลัง, เขาก็เอนตัวกับซากก้อนหิน ยิ้มและจ้องมองไปที่ตำหนักประหลาดและพูดพร้อมกับขมวดคิ้ว " หม่าฉีต้วน ไล่ตามข้ามาและเกือบฆ่าข้า "

" ข้าได้เห็นเหตุการณ์มาบ้างบนยอดเขาพันดาบของตระกูลกู่ " ถังหยวนหนาน ขัดจังหวะ ขมวดคิ้วเข้าหากัน และกล่าวว่า " ข้าต้องการที่จะรู้ว่าทำไมหม่าฉีต้วน ถึงจากไป ทำไมปรมจารย์อสูรของดินแดนสี่อสูรถึงไว้ชีวิตเจ้า ? อะไรกันที่ทำให้เจ้าสู้กับหม่าฉีต้วนได้ ? "

รอยแค้นในดวงตาของ ฉื่อหยานก็ส่องประกลาย จิตใจของเขาซึ่งได้รับการผ่อนคลาย ตอนนี้ถูกกระตุ้นขึ้นอีกครั้ง

บางทีเพราะความระมัดระวัง หรือพลังของผลสะท้อนในร่างกายของเขายังไม่หมดไป วงหมุนที่หลอมรวมเปลวเหมันเยือกแข็ง แกนเพลิง และ จิตวิญญานพระเจ้าศักดิ์สิทธิ์ทันทีก็หมุนเร่งขึ้นอย่างฉับพลัน

การไหลของพลังที่ปั่นป่วนทำให้ ฉื่อหยาน ทำให้แรงสั่นสะเทือนระเบิดอย่างฉับพลันออกมาจากร่างกายของเขา

ฉื่อหยาน เมื่อรู้สึกได้ถึงความเปลี่ยนแปลงในร่างกายของเขา ความคิดของเขาก็สบายใจขึ้นเล็กน้อย เขามองไปข้างหลังเงียบๆ อย่างระมัดระวัง ทันทีที่เขาปฏิกิริยาแปลกๆขอถังหยวนหนาน เขาจะดื้นรนอย่างเต็มที่และต่อสู้ด้วยพลังทั้งหมดที่มี

ถังหยวนหนาน สีหน้าก็สับสน แต่แล้วเขาก็ตระหนักได้ถึงความระวังตัวของฉื่อหยาน .

" เจ้ากังวลเกินไปแล้ว . " ถังหยวนหนาน ยิ้มอย่างฝืนๆ และรีบถอยเพื่อเว้นระยะห่างจาก ฉื่อหยาน . เขาถอยไปสิบเมตรดมือของเขาลง แล้วค่อยๆนั่งลงภายใต้การจ้องมองของฉื่อหยาน

ฉื่อหยานเป็ฯคนที่ฉลาด ดูจากท่าทางของถังหยวนหนาน เขาก็ตระหนักได้ว่าคนๆนี้เป็นมิตรและดังนั้น เขาจึงเผยรอยยิ้มอ่อนโยน พยักหน้า และพูดกับถังหยวนหนาน " หม่าฉีต้วน แขนขวาถูกทำลาย บางทีเขาอาจจะรู้ ว่ามันเป็นเรื่องยากที่จะฆ่าข้าในวันนี้ เขาจึงหนีไป "

" อะไรนะ ? " ถังหยวนหนาน ไม่สามารถช่วย ที่จะอุทานออกมาด้วยความประหลาดใจ

_______________________________________

ปัจจุบันเรื่องนี้แต่งไปจนถึงตอนที่ 1394 แล้วนะคะ มี 30 กลุ่ม แบ่งเป็นกลุ่มละ 50 ตอน หากสนใจอ่านติดตามได้ที่เพจด้านล่างเลยค่ะ

ติดตามข่าวสารต่าง ๆ ได้ที่เพจของเรา  >>GOS เทพเจ้าล่าสังหาร << ฝากกดไลท์กดแชร์เพื่อเป็นกำลังใจให้ผู้แปลด้วยครับ