ตอนที่แล้วบทที่ 307 เจ้ากล้ามาที่นี่และเล่นน้ำกับข้าหรือไม่ ?
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 309 การต่อสู้ที่ดุเดือด

บทที่ 308 แก้วตาดวงใจ


บทที่ 308 แก้วตาดวงใจ

" เจ้ากล้ามานี่หรือไม่ ? "

ในพื้นที่อาบน้ำขนาดใหญ่ มีแสงมากมายเคลื่อนไหวอยู๋รอบๆฉาวจื่อหลาน และ ใบหน้าที่น่าหลงใหลของนางก็ค่อยๆปรากฏขึ้นอย่างชัดเจน

ไอหมอกค่อยๆรอยอยู่รอบๆตัวนางเหมือนกับสิ่งมีชีวิตกำลังร่ายรำ มันลอยไปตามการเคลื่อนไหวของนางอย่างอ่อนโยน ทำให้ผู้คนที่พบเห็นรู้สึกว่ามันเหมือนกับปลาไหลสีขาวที่มีขนาดยาวกลางๆแหวกว่ายไปรอบๆนาง

ยืนอยู่ในทะเลสาบ ฉาวจื่อหลานเผยรอยยิ้มขนาดใหญ่บนใบหน้าที่งดงามของนางอย่างต่อเนื่อง ต่อหน้าคนอื่น นางไม่ได้กลัวหรืออายอะไรเลย นิ้วที่ละเอียดอ่อนราวกับหยกของนางชี้ไปที่ฉื่อหยานจากระยะไกล ในขณะที่ลมหายใจของนางหายใจเข้าออกอย่างเย้าบวน

ทุกคนต่างก็หลงใหล

ไม่ว่าจะเป็นนักชายหรือหญิงที่อยู่ในห้องอาบน้ำ หรือรุ่นเยาว์ที่โดดเด่นรอบๆไม่ว่าคนๆนั้นจะรู้จักนางหรือไม่ พวกเขาต่างก็ตกใจ

ตามทิศทางที่นิ้วหยกของฉาวจื่อหลานหยกชี้มา ทุกคนก็มองตามหาเป้าหมายอย่างกระวนกระวายและในที่สุดพบกับฉื่อหยานที่นั่งอยู่ข้างๆหน้าต่าง

ด้วยแววตาของทุกคนที่จ้องมา ใบหน้าของฉื่อหยานยังคงปกติ ราวกับว่าเขาไม่ได้ตกเป็นเป้าสายตาของพวกเขา เขายังคงนั่งดื่มคนเดียวโดยไม่สนใจคำยั่วยวนใดๆของฉาวจื่อหลาน เขาไม่ได้แสดงอาการผิดปกติใดๆออกมาและยังคงแสดงออกอย่างไม่แยแส

หลินหย่าฉีและเยว่จางเฟิงที่นั่งข้างๆเขาก็ยังงุนงง และมองเขาด้วยสีหน้าแปลกๆ

หลังจากที่ที่ได้ยินคำยั่วยวนของฉาวจื่อหลาน นักรบหนุ่มมากกว่าสิบคน ในร้านเหล้า จู่ ๆมองเขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความโกรธ , อิจฉา , ไม่พอใจ , สงสัย , ฯลฯ ในขณะที่ความคิดมากมายวนเวียนอยู่ในหัวของพวกเขาพวกเขาก็มองไปยังต้นตอซึ่งก็คือฉื่อหยานอย่างเงียบๆ

สี่หนุ่มนักรบผู้ที่ก่อนหน้านี้มีเจตนาจะหาเรื่องก็มองฉื่อหยานด้วยความสับสน เหมือนกับไก่เสียบไม้ที่ไม่เคลื่อนไหวใดๆ

กู่หลินหลงก็แอบขบฟันแน่น นางรู้สึกโกรธและเกลียดในเวลาเดียวกัน พร้อมกับแอบสาปแช่งฉาวจื่อหลานลับๆ

ซูหยานซิงค่อยๆนั่งลงและลดหัวของนางลงโดยไม่พูดอะไร. ไม่มีใครรู้ได้ว่านางคิดอะไรอยู่

" บุตรฉาวตระกูลฉาวเรียกเจ้างั้นรึ ? " เยว่จางเฟิงก็ตกใจสักพักจากนั้นก็พูดด้วยสีหน้าแปลกใจ " เจ้าเป็นใครกันแน่ ? ข้ารู้มาว่าฉาวจื่อหลาน เป็นหญิงสาวคนหนึ่งที่มีชื่อเสียงในเรื่องความงามในทะเลที่ไม่มีที่สิ้นสุด หลายคนต่างก็บ้าคลั่งเพราะนาง ข้าไม่เคยได้ยินว่านางคุยกับชายใดมาก่อน แต่เจ้ากลับทำให้นางเข้าหาเจ้าก่อนได้ เจ้าทำได้ยังไงกัน ? "

ฉื่อหยานส่ายหัวด้วยใบหน้าเย็นชา “นางก็แค่พวกโรคจิต”

หลินหย่าฉีก็หัวเราะออกมาพร้อมกับพยักหน้าตลอดเวลา . " นางดูเหมือนคนโรคจิตจริงๆ นางไม่สมควรทำเช่นนี้ต่อหน้าผู้คนมากมาย ข้าหละชื่นชมนางนัก "

" เจ้ายังไม่ลงมาอีกหรอ "

เยว่จางเฟิงกล่าวว่า " สำหรับคนนับไม่ถ้วนในทะเลกว้างใหญ่ หญิงสาวคนนี้ต่างก็คือความฝัน นางเป็นราวกับสมบัติอันล้ำค่า แต่วันนี้นางกลับถามหาเจ้า แล้วเจ้ารออะไรอยู่ ? "

ดวงตาจำนวนมากมองมาที่ฉื่อหยาน และทุกคนต่างก็แสดงออกแตกต่างกัน เหมือนกับรอให้อะไรบางอย่างให้เกิดขึ้น

ฉาวจื่อหลาน ค่อยๆยิ้มเหมือนดอกซากุระผลิบานมันดูงดงามอยากน่าเหลือเชื่อ ส่วนโค้งเว้าของนางถูกปกคลุมด้วยแสงจางๆ ; ข้าที่ดูนุ่มนวลและเงางาม ริมฝีปากอวบอิ่มสีแดงของนางและเสียงที่เย้ายวนของนางพูดอย่างต่อเนื่อง " ฉื่อหยาน ทำไม เจ้ากลัวข้ารึ ? เจ้ากลัวว่าข้าจะกินเจ้าหรืออย่างไร "

ในโรงเตี๊ยม ผู้หญิงที่มีผมยาวถึงเอวก็ตกใจ นางเอามือปิดปากของนางอย่างไม่น่าเชื่อ และมองไปที่ฉื่อหยาน

" แคร๊ง " .

ถาดในมือของนางก็ตกลงพื้น ผลไม้สีเขียวก็กลิ้งกระจัดกระจายไปทั่ว

" ลินดา " หญิงสาวอีกคนที่อยู่ข้างๆนางก็ตะโกนอย่างเงียบๆ " หยุดตะลึงได้แล้ว"

ลินดาเอามือคลุมปากของนางด้วยความประหลาดใจ นางยืนอยู่ตรงนั้น และจ้องมือฉื่อหยานด้วยความตะลึงสุดขีด ดูเหมือนนางจะไม่ได้ยินเสียงหญิงสาวที่อยู่ข้างๆนางเลย

" หลานเจี่ย เจ้ากำลังทำอะไร ? "

เสียงตะโกนดังเข้ามาจากด้านซ้ายของ ฉื่อหยาน ชายหนุ่มร่างสูง 2 เมตร ร่างกายของเขาแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก และใบหน้าที่ดุร้ายสีแดงก็จ้องไปที่ฉื่อหยาน

เขาสวมชุดหนังสัตว์ธรรมดามีผ้าห่อรอบร่างกาย เปิดเผยให้เห็นถึงผิวสีแทนพร้อมกับรอยแผลเป็นจำนวนมาก กล้ามเนื้อที่ปูดโปนของเขาแสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่งที่ไม่มีสิ้นสุด

" หมานกู่ อย่ายื่นจมูกเข้ามายุ่งเรื่องของข้า" ฉาวจื่อหลาน ยังคงยิ้มออกมาอย่างน่าหลงใหลขณะที่นางหลับตาเงียบและมองไปฉื่อหยาน นางยังคงยั่ว ฉื่อหยาน " ฉื่อหยาน เจ้าไม่กล้าจริงๆรึ "

" บุตรฉาวตระกูลฉาวบ้าไปแล้ว”

" นางบ้าไปแล้วจริงๆ . "

" เป็นนางที่ทำเช่นนี้งั้นรึ ? ข้าได้ยินมาว่านางไม่เคยมีความสัมพันธ์กับใครมาก่อน ทำไมถึงเป็นเช่นนี้ไปได้ "

" นั่นคือนางแน่นอน ไม่อย่างนั้น ทำไมหมานกู่จากพรรคคนเถื่อนถึงได้โกรธเช่นนั้นกัน "

" . . . . . . . "

ใกล้ทะเลสาบในร้านเหล้า , เวีนงอ็ดตะโรก็ดังมากขึ้น ; ส่วนใหญ่เป็นของนักรบที่รวมกลุ่มกันหกถึงเจ็ดคนเพื่อคุยกัน

โดยใช้เวลาไม่นาน ฉื่อหยานโดยไม่คาดคิด เขาก็ตกกลายเป็นจุดสนใจของทุกคน พวกเขาทั้งหมดต่างก็กำลังคาดเดาตัวตนของเขา พวกเขาอยากทราบความสัมพันธ์ระหว่างเขาและฉาวจื่อหลาน

ในเขตการค้าจากระยะไกล มีบุคคลที่มีผ้าคลุมหน้าสีดำปกปิดใบหน้าอยู่ เมื่อได้ยินเสียงเอ็ดตะโรห้องอาบน้ำ , เขาก็ช่วยไม่ได้ ที่จะเดินมายืนบนถนนของเขตการค้าและมองไปยังสถานที่แห่งนั้น

หลังจาก เหลือบมองอย่างรวดเร็ว ร่างคนนั้นร่างก็สั่นสะท้าน ดวงตาของเขาดูสับสน ขณะที่มองฉื่อหยานอย่างไม่กระพริบตา

ดูเหมือนว่า ฉื่อหยานจะรู้สึกถึงอะไรบางอย่าง จู่ๆ เขาก็หันกลับไปมองร่างคนนั้น

เมื่อดวงตาของทั้งคู่สบกัน ก็เหมือนมีประกายสายฟ้าแวบขึ้น ความรู้สึกมากมายถูกถ่ายทอดผ่านสายฟ้าเหล่านี้

บรรดาผู้ที่มองมาที่ฉื่อหยาน เมื่อเห็นว่าแววตาของฉื่อหยานเปลี่ยนไป พวกเขาเล็งขยับสายตาไปยังทิศทางเดียวกับเขา แล้วพกวเขาก็พบกับดวงตาคู่งามที่สดใส

หลังจากนั้นก็หันศีรษะของเขากลับมาอีกครั้ง ภายใต้ความคิดมากมาย ฉื่อหยานก็ยิ้มออกมาที่มุมปากของเขา แล้วกล่าวว่า " มันไม่ใช่ว่าข้าไม่กล้าลงไป ข้ารู้สึกขอบเจ้าในความหวังดีของเจ้ามาก แต่ขออภัยด้วย ข้าขอผ่าน ถ้าเจ้าต้องการที่จะกลายเป็นคนชอบของข้า เจ้าต้องพยายามมากกว่านี้ และจะต้องเป็นคนที่นางยอมรับ " ฉื่อหยานชี้ไปที่บุคคลในผ้าคลุมสีดำ

ด้วยสา่ยตาของผู้อื่นที่จ้องมา หญิงสาวคนนั้นก็เอาผ้าคลุมหน้าสีดำของนางออกเปิดเผยให้เห็นถึงความงดงามและเสน่ห์ที่น่าหลงใหล

ร่างที่บอบบางของนางก็กระโดดขึ้นเบาๆ และค่อยๆเข้ามาใกล้ฉื่อหยานทีละก้าว นางเหมือนกับเทพธิดาที่มาจากสวรรค์ด้วยกลิ่นอายที่สูงศักดิ์และงดงาม

ด้วยบรรยากาศที่อบอุ่น นางจงใจเดินผ่านหน้าต่างข้างหน้าฉื่อหยาน แล้วลงมายืนข้างๆ เขา

เสียงทุกคนก็อึกทึกอีกครั้ง

" เซี่ยซินหยานจากทะเลเคียร่า”

" นั่นนางจริงๆ จิตวิญญานจุติของนางนั้นช่างปาฏิหาริย์และเหลือเชื่อนัก ในที่สุด , วันนี้เราก็ได้เห็เนีสยที"

" เขาเป็นใครกัน ? ทำไมหญิงสาวทั้งสองที่งดงามที่สุดในทะเลไม่มีสิ้นสุดถึงปฏิบัติต่อเขาเช่นนี้กัน ? "

" ฉื่อหยาน เจ้าเคยได้ยินชื่อนี้ไหม ? "

" ใครจะไปรู้กัน บ้าจริง จ้าไม่เข้าใจ ทำไมแม่นางฉาว ที่ข้าต้องชื่นชม ถึงได้กระทำเรื่องไร้ยางอายเช่นนั้นกับเขากัน ! "

" . . . . . . . "

นักรบหนุ่มส่วนใหญ่ต่างก็แสดงความเศร้าและผิดหวังของพวกเขาออกมา พวกเขากำหมัดด้วยความโกรธและจ้องมองไปที่ฉื่อหยานอย่างไม่พอจน จนอยากจะกลืนกินเขา

ตรงกันข้าม หญิงสาวมากมายกลับแสดงความตื่นเต้นของพวกนางออกมา ดวงตาของพวกนางเต็มไปด้วยความสงสัย และมองไปที่ฉื่อหยานอย่างสนใจ อยากจะรู้ว่าความลับอะไรกันของฉื่อหยาน ที่ทำให้หญิงสาวที่งดงามเช่น ฉาวจื่อหลานและเซียซินหยานชื่นชอบเขาได้ .

ในทันที ภายในพื้นที่อาบน้ำ ก็กลายเป็นเหมือนกับภายนก คนเอะอะคุยกันว่าเกิดอะไรขึ้น

" เจ้ามาถึงแล้วรึ? " ฉื่อหยาน ค่อยๆถาม

นั่งลงข้างๆ ฉื่อหยาน โดยไม่มองของฉาวจื่อหลานที่กำลังแสดงสีหน้าโกรธในทะเลสาปน้ำร้อน  เซี่ยซินหยานก็ เผยรอยยิ้ม " ข้าพึ่งมาถึงเมื่อเช้านี้ พรรคสามเทพได้เชิญเรามา ท่านปู่ของข้าก็มาที่นี่ด้วยเช่นกัน และได้รับการต้อนรับจากถังหยวนหนานเป็นอย่างดี "

ฉื่อหยานพยักหน้า เขาชูมือขึ้นจับมือของนางที่ละเอียดอ่อนเหมือนหยก แต่นางก็ทำตาขวางและผลักมันออกไป " นี่ไม่ถูกต้อง เจ้ากล้าเสียมารยาทกับฉาวเจี่ยได้อย่างไร ! ข้าจะตีเจ้าให้ตายเลย "

เสียงคำรามดังก้องไป . หมานกู่จากนิกายคนเถื่อนที่ดุร้าย ร่างกายที่แข็งแกร่งราวกับเสือและเสือดำก็พุ่งไปทางฉื่อหยาน

" หวือหวือหวือ " .

เสียงหวีดหวิวดังขึ้นในอากาศ ทันทีที่หมานกู่ก็กระโดดพุ่งผ่านอากาศ พลังมหาศาลก็แผ่ออกมาจากร่างของเขา

ฉื่อหยานขมวดคิ้วของเขา ดวงตาของเขากลับกลายเป็นเย็นชา

" วุช วุช วุช”

น้ำพุ่งกระฉูดออกมาจากพื้นที่อาบน้ำด้านล่าง หมานกู่ ก็ถูกเสาน้ำโปร่งใสพุ่งมากระแทกที่ร่างของเขา

" ไปให้พ้น ! " หมานกู่ตะโกน คลื่นเสียงซึ่งเป็นเหมือนกับคมดาบนับหมื่น ก็ประทะเข้ากับเสาน้ำนำนวนมาก

คมเสี้ยวแสงก็ตัดไปที่เสาน้ำที่เหมือนกับเสาหิน และทำลายพวกมันจนกลายเป็นหยดน้ำมากมายกระจายไปในอากาศ

หมานกู่กระทืบน้ำที่หยดลงมาแล้วซัดไปที่ฉื่อหยาน

สายฟ้าก็แวบขึ้นมา กลุ่มก้อนสีดำใหญ่ก็ปรากฏขึ้นในมือของหมานกู่

เสียงฟ้าร้องดังก้องไปทั่ว . เส้นแสงที่แหลมคมนับไม่ถ้วนก็กระจายออกมาจากร่างใหญ่ หลอมรวมกันเป็นก้อนสีดำ ด้วยกลิ่นอายที่น่าเกรงขามมันก็พุ่งไปยังหน้าอกของฉื่อหยานในพริบตา

" ระวัง ! ! ! " เยว่จางเฟิงก็ตะโกนขึ้นเบาๆ แต่เขาก็ยังคงอยู่ที่เดิมและขยับเพียงเล็กน้อย

หลินหย่าฉี ด้วยความตื่นเต้น ใบหน้าของนางกลายเป็นสีแดงเรืองแสง แต่เสียงของนางก็ยังคงอ่อนโยนเช่นเดิม " เจ้าบ้านั่นมีพละกำลังแห่งพระเจ้า ว่ากันว่าเขาสามารถฆ่านักรบระดับรู้แจ้งได้ในการโจมตีครั้งเดียว เราได้เห็นอันตรายของเขาก็วันนี้แหละ ฮ่า ฮ่า ฮ่า เขาทุ่มความเกลียดชังทั้งหมดในการโจมตีครั้งนี้ เรากำลังจะได้เห็นอะไรที่น่าสนใจแล้ว. "

กลุ่มก้อนพลังที่สร้างขึ้นจากการแสงที่หลอมรวมกัน มันปรากฏบนฝ่ามือของฉื่อหยาน ชั้นแล้วชั้นเล่า และผนึกลูกใหญ่ลูกหนึ่งก็พุ่งออกไปจากฝ่ามือของเขาอย่างรุนแรง .

" ผนึกแห่งชีวิต ! "

ผนึกทั้งเจ็ดดวงผสานกันเป็นหนึ่งเหมือนกับภูเขาที่หนักหน่วง ราวกับแสงของพระเจ้าขนาดใหญ่ พลังของมันสามารถทลายภูเขาและบดพื้นดินให้เป็นฝุ่นได้

" บูม "

พื้นดินทันทีก็สั่นสะเทือนไปทั่วพื้นที่อาบน้ำ

เสียงระเบิดดังเข้าไปในหู ,หินสีฟ้าที่อยู่ใต้ทะเลสาปก็กระจัดกระจายไปทั่ว

โรงเตี๊ยมถัดจากทะเลสาบน้ำร้อน ก็ถล่มลง ก้อนหินที่มีขนาดใหญ่เป็นอย่างมากก็ ตกลงมา ทำให้นักรบหลายคนวิ่งหนีในขณะที่เอามือกุมหัวและบ่นออกมาเสียงดัง

หมานกู่ร่างกายที่อยู่ในอากาศก็สั่นสะท้าน กระบองใหญ่หลุดออกมาจากมือของเขา กระเด็นไปกระแทกกับร้านสุราที่พึ่งพังได้ไม่นาน

ฉื่อหยานมือก็กลายเป็นด้านชา ; เส้นเลือดของเขาแทบระเบิด และใบหน้าของเขาก็กลายเป็นสีแดง เขาต้องถอยหลังไปสามก้าวเพื่อที่จะทรงตัว

" อันตรายนัก ! " หัวใจของฉื่อหยาน ก็สั่นสะท้าน ใบหน้าของเขากลายเป็นเยือกเย็นเหมือนน้ำแข็ง เขากระโจนและพุ่งออกไปยังหมานกู่ที่อยู่ในทะเลสาปเหมือนกับอินทรีที่คว้าเหยื่อของมัน

" เข้ามาเลย ! ! " หมานกู่ยืนอยู่ในทะเลสาบ เมื่อเห็นฉื่อหยานพรวดพราดเข้ามามา อยู่ๆเขาก็หัวเราะ ออกมาอย่างน่ากลัว ; กระดูกในร่างกายของเขาเคลื่อนไหว , เกิดเป็นเสียงระเบิดขึ้นต่อเนื่อง

กลิ่นอายมหาศาลก็ทะลักออกมาจากร่างของหมานกู่อย่างบ้าคลั่ง ตามมาด้วยเสียงลั่นของกระดูก

_______________________________________

ปัจจุบันเรื่องนี้แต่งไปจนถึงตอนที่ 1394 แล้วนะคะ มี 30 กลุ่ม แบ่งเป็นกลุ่มละ 50 ตอน หากสนใจอ่านติดตามได้ที่เพจด้านล่างเลยค่ะ

ติดตามข่าวสารต่าง ๆ ได้ที่เพจของเรา  >>GOS เทพเจ้าล่าสังหาร << ฝากกดไลท์กดแชร์เพื่อเป็นกำลังใจให้ผู้แปลด้วยครับ

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด