ตอนที่ 232 ความภาคภูมิใจอันใหญ่หลวง
เฟิ่งเหลียนอิ่งรู้สึกถึงลมหายใจอันเย็นเยียบที่ผ่านเข้าสู่เรือนกายใบหน้ายามนี้ของนางมืดมัวอย่างน่าชัง ด้วยเพราะนางจดจำได้ว่าครั้งหนึ่งท่านอาจารย์เคยกล่าวไว้ว่ากล้วยไม้งูพิษทะลวงเป็นพิษที่ร้ายกาจสักเพียงไร หากจะอย่างไรเสีย นางยังคงหันไปชำเลืองมองท่านเจ้าวังจื่อจินด้วยใบหน้าที่เด็ดเดี่ยวแฝงความเคลือบแ...
