ตอนที่แล้วTB:บทที่ 19 เครื่องดักจับภาพเสมือนจริง
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปTB:บทที่ 21 กลับบ้าน

TB:บทที่ 20 ต้มกบ


TB:บทที่ 20 ต้มกบ

หลังจากนั้นเฉินหลงได้ล็อคเป้าหมายไปที่ตำแหน่งของจ้าวหงไป๋อีกครั้ง

หลังจากล็อคจ้าวหงไป๋ในครั้งแรก เครื่องดักจับจะจดจำลักษณะและท่าทางของเขา และในครั้งต่อไปแค่เขาพูดชื่อของอีกฝ่ายออกมา เขาก็สามารถล็อคเป้าไปที่อีกฝ่ายได้โดยตรง

หลังจากล็อคจ้าวหงไป๋เรียบร้อยแล้ว เฉินหลงไม่ได้มีท่าทางรีบร้อนที่จะเริ่มปฏิบัติการของเขาในทันที

นอกจากนี้ยังมีผู้หญิงที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่นอนอยู่ข้างๆกายจ้าวหงไป๋ เฉินหลงไม่ต้องการให้ผู้หญิงที่เขาไม่ได้รังเกียจหรือเคียดแค้นอีกฝ่ายเป็นการส่วนตัวต้องถูกทำให้สมองตายเหมือนกันกับจ้าวหงไป๋ ถึงเฉินหลงจะเป็นคนที่ไม่พอใจอีกฝ่ายและเขาต้องการตอบแทนอีกฝ่ายให้สาสมก็จริง แต่เขาก็ไม่ได้เป็นคนโหดเหี้ยมและป่าเถื่อนเสียหน่อย

"คุณจ้าวคะ คุณอยากให้ฉันอยู่กับคุณที่นี่ในคืนนี้ไหมคะ?" หญิงสาวที่นอนอยู่ข้างกายจ้าวหงไป๋ทักขึ้น

"ไม่ล่ะ วันนี้ฉันรู้สึกไม่ค่อยดี เธอออกไปก่อน" จ้าวหงไป๋ตอบด้วยสีหน้าที่บึ้งตึง

หลังจากพูดจบประโยค เขาก็หยิบใบแดงสองสามใบออกมาจากกระเป๋าเงินแล้วส่งมันให้กับสาวคนนั้น

"โอเคค่ะ คุณจ้าวคะ ถ้าหากว่าคุณอาการดีขึ้นแล้วและอยากให้ฉันมาหาคุณที่นี่ คุณสามารถเรียกฉันได้ตลอดเวลาเลยนะคะ" หญิงสาวยิ้มแล้วรับเงินไป เธอหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาแล้วจัดการสวมมันให้เรียบร้อย

จ้าวหงไป๋ไม่ได้ตอบอะไรอีกฝ่ายอีก เขาหยิบบุหรี่หนึ่งมวนออกมาจากซองแล้วสูบมัน

พูดตามตรง จ้าวหงไป๋อายุ 32 ปีแล้ว แต่สุขภาพของเขายังแข็งแรงดี ศักยภาพที่ตรงนั้นของเขาก็ยังดีเยี่ยม เขาสามารถเสร็จกิจได้ภายใน 20 นาทีหรือครึ่งชั่วโมงต่อครั้ง น่าเสียดายที่วันนี้เขารู้สึกไม่ดีเท่าไหร่นัก

นั่นเป็นเพราะว่าเขาได้รับข้อความข้อความหนึ่ง

นั่นคือ "เรื่องใหญ่" ที่เขาขอให้ไปสั่งสอนเฉินหลงกับจี้โม่ซี แต่อีกฝ่ายกลับถูกเฉินหลงใช้ขวดทุบขาหักจนต้องหามไปส่งที่โรงพยาบาลเสียได้ ช่วยไม่ได้ เขาทำเพียงแค่ให้ค่าปิดปากเงินอีกฝ่ายเพิ่มเป็นจำนวนเงิน 50,000 หยวนเท่านั้น

จ้าวหงไป๋รู้สึกอารมณ์เสีย เขาต้องการเอาชนะคนที่ไม่มีอิทธิพลอย่างเฉินหลงและจี้โม่ซี นอกจากนี้ มันยังส่งผลต่อ 'ประสิทธิภาพบนเตียง' ของเขาอีกด้วย

เมื่อเขาคิดถึงมันแล้ว หน้าตาของจ้าวหงไป๋ก็ดูน่าเกลียดขึ้นมาในทันที

"คุณจ้าวคะ ถ้าอย่างนั้น ฉันขอตัวก่อนนะคะ" ในตอนนี้หญิงคนนั้นก็ได้แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว

หลังจากที่เธอแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว เธอก็ดูเหมือนกับเด็กนักเรียนธรรมดาๆคนนึงที่ควรจะเข้าใจว่าเธอกำลังทำธุรกิจอะไรแบบนี้อยู่

จ้าวหงไป๋ไม่ได้ตอบอะไรออกมา

เมื่อเธอเห็นว่าจ้าวหงไป๋ไม่ได้ตอบอะไร เธอจึงไม่พูดพร่ำทำเพลงให้เสียเวลา ในที่สุดเธอก็เดินออกไปจากบ้านของจ้าวหงไป๋

"อา เซ็งชะมัด ครั้งนี้คงต้องปล่อยเธอไปก่อน ครั้งต่อไปเธอตั้งตารอฉันได้เลย" หลังจากที่สาวคนนั้นจากไปแล้ว จ้าวหงไป๋พูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นแล้วทิ้งบุหรี่ลงในที่เขี่ยบุหรี่

......

"ครั้งต่อไป? ฉันไม่คิดว่าพรุ่งนี้นายจะเห็นพระอาทิตย์หรอกนะ" แน่นอนว่าเฉินหลงรู้ว่าจ้าวหงไป๋กำลังพูดถึงใครอยู่ นั่นเป็นเพราะสีหน้าเย็นชาของเขา

เขายังไม่ได้พบเจอกับปัญญหาของเขา แต่เขากลับคิดเพียงแค่เรื่องของตัวเองเท่านั้น ดังนั้นอย่าโทษว่าเขาไม่มีเมตตาเลยนะ

หลังจากนั้นเฉินหลงก็ออกจากวิลล่าไปแล้วไปแถวๆบ้านของจ้าวหงไป๋ในทันที

จากเครื่องดักจับและรถยนต์ของเฉินหลง เฉินหลงให้เหตุผลว่าเขาต้องการมาหาเพื่อน เพื่อเป็นข้ออ้างในการแอบเข้าไปในหมู่บ้านชิงอวิ๋นที่จ้าวหงไป๋อาศัยอยู่ ถึงเขาจะไม่ได้ลงทะเบียนเอาไว้ก็ตาม

เนื่องจากว่าในหมู่บ้านนี้มีผู้พักอาศัยอยู่เป็นจำนวนมาก เฉินหลงจึงบอกแค่ชื่อคนที่เขาต้องการจะมาหาได้เท่านั้น

หลังจากเข้ามาในหมู่บ้านแล้ว เฉินหลงก็ขับรถไปจอดตรงถนนชิงอวิ๋น เพราะตรงนั้นเป็นพื้นที่สำหรับการโจมตีของเฉินหลง

หลังจากล็อควิลล่าของจ้าวหงไป๋แล้ว เฉินหลงก็เริ่มเผาออกซิเจนในห้องของจ้าวหงไป๋ช้าๆ

มันเหมือนกับ "ต้มกบในน้ำเดือด" เมื่อจ้าวหงไป๋ได้เข้าสู่สภาวะขาดออกซิเจนแล้ว เขาจะพยายามหนีออกจากห้องให้ได้ แต่ถ้าหากว่าจ้าวหงไป๋เริ่มเป็นลมหมดสติไป เขาก็จะจบเรื่องนี้ในทันที

ในความเป็นจริงตามที่เฉินหลงได้คิดเอาไว้ เมื่อเวลาผ่านไปนานถึงสิบนาทีแล้ว จ้าวหงไป๋จะอยู่ในอาการโคม่า

หลังจากเขาเห็นว่าจ้าวหงไป๋ไม่รู้สึกตัวและหมดสติไปแล้ว เฉินหลงจึงปล่อยออกซิเจนทั้งหมดออกไปในห้อง

ในขณะที่เฉินหลงปล่อยออกซิเจนออกจากห้อง สีผิว ริมฝีปาก และเล็บของจ้าวหงไป๋ก็เริ่มเปลี่ยนเป็นสีฟ้า รูม่านตาของเขาเบิกกว้าง เขารู้สึกเหมือนกับว่าหายใจไม่ค่อยออก

ในตอนนี้ เครื่องดักจับของเฉินหลงได้แสดงข้อมูลเกี่ยวกับร่างกายของจ้าวหงไป๋ออกมาให้เขาได้รับรู้ นอกจากนี้ข้อมูลพวกนี้ได้ลดลงไปอย่างช้าๆ

เมื่อข้อมูลถูกลดลงจนเหลือเป็นค่าเดียว มันได้แสดงอาการบางอย่างของร่างกายออกมา

เครื่องดักจับมีฟังก์ชั่นอื่นที่ทำให้เฉินหลงรู้สึกตกใจไปกับมัน

หลังจากที่เครื่องดักจับระบุว่าจ้าวหงไป๋ได้เสียชีวิตแล้ว จากความเสียหายทางสมอง เฉินหลงจึงเพิ่มออกซิเจนในห้องให้อีกฝ่าย หลังจากนั้นเฉินหลงก็ขับรถออกไปจากที่นั่นช้าๆ

จ้าวหงไป๋ไม่เคยคิดเคยฝันเลยว่าชีวิตนี้สมองของเขาจะตายได้ หากเขารู้ว่าถ้าเขาไปยุแหย่เฉินหลง แล้วเขาจะต้องพบเจอกับชะตากรรมและจุดจบแบบนี้ เขาขอสัญญาว่าเขาจะไม่ไปทำให้เฉินหลงอารมณ์เสียอีกเป็นอันขาด

หลังจากขับรถออกจากบ้านไป เฉินหลงไม่ได้ตรงกลับไปที่วิลล่า เขาแวะไปที่บาร์แห่งหนึ่ง

ถึงเฉินหลงจะไม่ฆ่าจ้าวหงไป๋ให้ตาย แต่เฉินหลงยังคงรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย เมื่อเขาทำให้สมองของคนๆนึงถูกทำให้ตายแล้ว เฉินหลงตัดสินใจไปที่บาร์เพื่อใช้เสียงเพลงและแอลกอฮอล์กำจัดความรู้สึกอึดอัดพวกนี้ออกไปให้สิ้นซาก

ร่างกายของเฉินหลงสามารถกำจัดแอลกอฮอล์และสามารถควบคุมร่างกายของตนเองได้ เขาจึงใช้แอลกอฮอล์เพื่อให้ร่างกายได้รับถึงความรู้สึกอื่นๆอีก

"มาร์ตินี่แก้วนึงครับ" เฉินหลงเขามาในบาร์ สั่งเครื่องดื่มกับบาร์เทนเดอร์ แล้วหยิบเงิน 100 หยวนขึ้นมาวางไว้บนโต๊ะ

บาร์เทนเดอร์สาวสวยจ้องมองไปที่เฉินหลง เธอหยิบเงินที่วางอยู่บนโต๊ะไปแล้วส่งเงินทอน 50 หยวนมาให้เฉินหลงแทน จากนั้นเธอก็เริ่มทำมาร์ตินี่มาให้เขาหนึ่งแก้ว

บาร์เทนเดอร์สาวสวยคนนี้มีทักษะและความชำนาญในการใช้มือชงเครื่องดื่มอย่างมาก เธอสามารถพลิกขวดกลับไปกลับมาอย่างสวยงาม ทำให้ความรู้สึกอึดอัดใจของเฉินหลงค่อยๆจางหายไป

นอกจากแอลกอฮอล์จะช่วยให้ร่างกายของเรามีความรู้สึกอื่นๆเพิ่มขึ้นมาแล้ว มันยังสามารถลดความรู้สึกอึดอัดเมื่อเราหมกมุ่นอยู่กับสิ่งๆหนึ่งเพียงอย่างเดียวได้อีกด้วย

เมื่อไวน์พร้อมเสิร์ฟแล้ว บาร์เทนเดอร์จึงนำแก้วค็อกเทลออกมาตั้งแล้วรินเครื่องดื่มที่ชงไว้เรียบร้อยลงไปในแก้ว และปิดฉากด้วยการตกแต่งลูกมะกอกสีเขียวลงในแก้ว

“เยี่ยมมากครับ” เฉินหลงส่งยิ้มให้บาร์เทนเดอร์สาว พร้อมกับชูนิ้วโป้งเพื่อชื่นชมอีกฝ่าย

"ลองดื่มดูสิค่ะ" บาร์เทนเดอร์สาวสวยพูดขึ้นพร้อมกับยิ้มตอบ

เฉินหลงหยิบแก้วขึ้นมาแล้วลองจิบไปหนึ่งอึก

หลังจากส่งเครื่องดื่มเข้าปากแล้ว ในตอนแรก เขารู้สึกถึงรสขมเล็กน้อย ตามมาด้วยกลิ่นหอมและรสชาติที่กลมกล่อม

“ใช้ได้ รสชาติดีทีเดียว” เฉินหลงผงกหัวหนึ่งทีให้บาร์เทนเดอร์

"ขอบใจนะค่ั" บาร์เทนเดอร์สาวตอบ

“นี่ คุณจะขอบคุณผมทำไมล่ะครับ?” เฉินหลงถามขึ้นด้วยความประหลาดใจ

"เพราะว่าแขกทุกคนที่ได้กล่าวคำชื่นชมให้กับไวน์ของฉัน สำหรับคำพูดพวกนั้นแล้ว มันคู่ควรกับคำว่าขอบคุณยังไงละค่ะ" บาร์เทนเดอร์สาวตอบ

“สำหรับไวน์ของคุณ!” เฉินหลงยกแก้วขึ้นมาแล้วกระดกเข้าปาก

ในตอนนี้ แขกคนอื่นๆได้สั่งไวน์เพิ่ม บาร์เทนเดอร์สาวสวยจึงส่งยิ้มให้กับเฉินหลงอีกครั้ง หลังจากนั้นเธอก็ไปทำไวน์สำหรับแขกคนอื่นๆต่อ

"เฮ้ หนุ่มหล่อ นี่เธอมาดื่มคนเดียวเหรอจ้ะ?" หญิงสาววัยยี่สิบปี สูงประมาณ 170 เซนติเมตร หน้าตาดีและฮอตมาก เธอเดินเข้ามาหยุดยืนอยู่ข้างๆเฉินหลงเพื่อพูดคุยกับอีกฝ่าย

"อืม ผมก็ไม่เห็นว่าจะมีคนอื่นอยู่ข้างๆกายผมเหมือนกันนะครับ" เฉินหลงยิ้มตอบ

สุดท้ายแล้ว ในโลกนี้ก็ไม่มีผู้ชายหน้าไหนกล้าทำสีหน้าเย็นชาต่อสาวสวยที่เป็นฝ่ายเดินเข้ามาชวนคุยได้ลงคอหรอกน่า