ตอนที่แล้วตอนที่ 6 การปรับตัว
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่8 การประชุม

ตอนที่ 7 การรวมตัว


ในขณะที่อีเลียทได้ไปปลุกเคที่ย์เพื่อไปทานอาหารเช้า เขาได้ตกใจที่เจอเตียงของเธอว่างเปล่า เขาค้นหาทั้งห้องแต่มันก็ไม่มีร่องรอยของเด็กผู้หญิงเลย

“ซิลเวีย!ซิลเวีย!” อีเลียทเรียกชื่อเธอด้วยอาการตื่นตระหนกในขณะที่เขาเข้าไปในครัว

เขาเห็นซิลเวียกำลังยืนคุยกับคนรับใช้เกี่ยวกับงานการประชุม เขาได้มุ่งหน้าไปหาเธอและดึงแขนเธอ

“โอ้ย อีเลียท ฉันต้องจัดตารางการประชุมวันนี้ ฉันอยากที่จะทำมันมากกว่าที่จะฟังเรื่องไร้สาระของนาย” เธอตอบและดึงแขนของเธอออก

“เธอหายไป!” เขากระซิบตะโกนใส่เธอ ซิลเวียขมวดคิ้วสงสัยว่าเขาหมายถึงใคร “เคที่ย์หายตัวไปจากห้องของเธอ” เขากล่าว

“บางทีเธออาจจะไปสำรวจคฤหาสน์” เธอพูดในขณะที่เขาพยักหัว

“ปราสาทไม่ปลอดภัยสำหรับเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ” เขากล่าวอย่างฉุนเฉียว เขารู้สึกกังวลเพราะปราสาทเต็มไปด้วยแวมไพร์ที่จะไม่คำนึงถึงรอบสองที่จะฆ่าเธอและโทษว่ามันเป็นอุบัติเหตุที่โชคร้าย

“โอเค มา ไปหาเธอกัน”

ในอีกฝั่งหนึ่งของปราสาท เด็กหญิงนอนหลับอย่างสงบข้างๆลอร์ดแวมไพร์

เมื่ออาเล็กซานเดอร์ตื่นขึ้นเขาได้รู้สึกถึงความอบอุ่นข้างๆเขา ลืมตาอันแดงก่ำของเขา เขามองไปที่เด็กหญิงที่นอนหลับอยู่ข้างๆเขา มือเล็กๆของเธอขดอยู่ในหน้าอกของเขาในขณะที่ผมของเธอปิดบังหน้าของเธอเกือบหมด เขารู้ว่าเธอไม่เหมาสำหรับที่นี่ เธอควรได้อาศัยอยู่กับพวกมนุษย์ อย่างไรก็ตามเขาได้พาเธอกลับมากับเขาเพื่ออาศัยอยู่ในคฤหาสอย่างไร้ซึ่งความอับอาย

เธอขยับตัวเข้าใกล้เขามากขึ้นทำให้เขาขมวดคิ้ว ถ้าใครบางคนจับได้ว่าเขาใกล้ชิดกับมนุษย์โดยการเห็นพวกเขาตอนนี้ มันจะถูกใช้เป็นข้อบกพร่องของเขา มนุษย์ที่อยู่ใกล้ชิดขนาดนี้ล้วนมีแต่นำพาความหายนะมาให้พวกของเขา และเขา เหมือนกับเรื่องที่เคยเกิดขึ้นเมื่อหลายปีก่อน

เขาได้อุ้มเด็หญิงขึ้นมาในขณะที่เธอกำลังหลับอยู่ เขาลุกออกจากเตียงของเขาและนำเธอกลับไปที่ห้องของเธอ ทางเดินนั้นโล่งไม่มีคนใช้หรือแขกอยู่ เขาสังเกตในขณะที่เขากำลังเดินและเขาก็วางเธอลงบนเตียงของเธอ เขาดึงผ้าห่มมาคลุมเธอไว้ อาเล็กซานเดอร์ได้ยินเสียงแมวร้องหลังจากที่ออกมาจากห้องของเธอ มันคือแมวสีดำของเขาที่กำลังจ้องมองเขาและแกว่งหาง เขาได้อุ้มแมวขึ้นมาและลูบหัวของมันในขณะที่เจ้าแมวกำลังเพอร์ มันร้องอีกครั้ง อาเล็กซานเดอร์เลยหันหลังไปเจออีเลียทกับซิลเวีย

“อรุณสวัสดิ์ อาเล็กซานเดอร์” พวกนั้นทักทายเขา

“อรุณสวัสดิ์” อาเล็กซานเดอร์พยักหน้าให้พวกเขา “ซิลเวีย เธอได้เตรียมการสำหรับการรวมตัวในวันนี้เสร็จหรือยัง?” ฉันมีบางสิ่งที่ต้องแถลงการณ์หลังจากเธอเตรียมการเสร็จ

“ทุกอย่างได้เตรียมการไว้เรียบร้อยหมดแล้วค่ะ และฉันกำลังจะเพิ่มรายละเอียดนาทีที่เราเสียไปในขณะที่เขียนรายการ มันน่าจะเสร็จภายในหนึ่งชั่วโมง” ซิลเวีตอบอย่างรวดเร็วและส่งสายตากังวล ก่อนที่ท่านลอร์ดจะถามว่าอะไรที่ทำให้เธอกังวลใจ อีเลียทพูดขึ้น

“เคที่ย์หายตัวไปจากเตียง! พวกเราค้นหาทั่วแล้วแต่เราก็ยังหาไม่เธอไม่เจอ!! อีเลียทกล่าว”ฉันไปปลุกเธอเมื่อเช้านี้แต่เธอไม่อยู่ที่นั่น”

ปากของอาเล็กซานเดอร์กระตุกหลังจากได้ยินและถอนหายใจภายใน ที่เขาออกมาจากห้องของเธอได้ถูกเวลา เอริโอ แมวของเขาร้องเหมียวตอบกลับ

“เธออยู่ในห้องของเธอ อีเลียท นายต้องไม่เห็นเธอแน่ๆ” อาเล็กซานเดอร์กล่าวอย่างสงบในขณะที่เขาเดินกลับไปยังห้องของเขา เขาได้ยินเสียงประตูเปิดขึ้นจากข้างหลังและได้ยินอีเลียทพูดภาวนาอย่างโล่งอกโล่งใจ

แมวของเค้าร้องอีกครั้งเมื่อเขาได้เข้าไปยังห้องของเขา เขาขำใส่แมวของเขา “ฉันดีใจที่นายไม่พูดภาษาไทย ถึงแม้ว่านายจะพูดได้เรามาเก็บเรื่องนี้เป็นความลับเล็กๆของพวกเรากัน”

เคที่ย์ตื่นขึ้นมาเพราะเสียงคนพูดกัน เธอลืมตาขึ้นในขณะที่เธอหาว เธอเห็นอีเลียทและซิลเวียซุบซิบกันอย่างเบาๆตอนที่เธอนั่งขึ้นมา

“ฉันสาบาน เธอไม่ได้อยู่ตรงนี้ก่อนหน้านี้ตอนที่ฉันมา และถ้าหากเธอสังเกตอาเล็กซานเดอร์ เขาเพิ่งเดินออกมาจากหน้าห้อง” อีเลียทกล่าวและลูบคางของเขา

“นั่นเป็นเพราะว่าห้องของเขาผ่านทางเดินนี้” ซิลเวียชี้ให้เห็นถึงความเป็นจริงที่ชัดเจน

“ฉันเขื่อว่าเขาต้องมีอะไรสักอย่างเกี่ยวกับเรื่องนี้” เขาพยักหน้ายอมรับความคิดของตัวเอง เมื่อเขาเห็นเคที่ย์ขยับออกจากเตียง ดวงตาของเขาสว่างขึ้นและเขาก็เดินเข้าไปนั่งข้างๆเธอ จับมือของเธอ “ผู้คุ้มครองของเธอจะไม่ปล่อยให้เธอต้องอยู่คนเดียว”

“ใครที่ไหนให้นายเป็นผู้คุ้มครองของเธอฮะ” ซิลเวียถามเขา วางมือข้างหนึ่งบนสะโพกของเธอ

“เด็กหญิงต้องการผู้คุ้มครองเพื่อที่จะปกป้องเธอจากแวมไพร์ตัวใหญ่ที่เลวทรามและพวกหมาป่า” เขากล่าวโดยเอามือขึ้นมาไว้ที่อก

ซิลเวียถอนหายใจในขณะที่เธอสงสัยว่ามันจะเป็นยังไง

“หนูจะได้เจอปะป๊ากับหม่าม๊าอีกมั้ย?” เด็กหญิงถามขึ้นมา

“แน่นอนที่รัก ทำไมเธอไม่ไปทำความสะอาดตัวเองตอนนี้แล้วเราค่อยเจอกันในโถงเพื่อทานอาหารเช้า โอเคมั้ย?” ซิลเวียพูดด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน

“โอเค” เจ้าตัวเล็กตอบกลับในขณะที่เธอลงจากเตียง

“ดี และสำหรับคุณผู้ชาย” ซิลเวียชี้นิ้วไปที่อีเลียท “นายมีงานที่จะต้องทำ มาเถอะ ให้เด็กหญิงได้มีพื้นที่ส่วนตัวก่อนที่นายจะข่มใจเธอด้วยความรักแบบพ่อที่มีให้ต่อเธอที่นายเพิ่งค้นเจอ” เธอกล่าว และลากเพื่อนของเธอออกจากห้องอย่างไม่ยินยอม

เคที่ย์ได้ถูกเข้าร่วมโดยเดย์ซี่คนที่ช่วยเธอจัดเสื้อผ้าและผม เธอได้ขอให้เดย์ซี่แปรงผมของเธอเหมือนกับที่แม่ของเธอเคยทำ คนใช้ได้ออกไปจากห้องหลังจากช่วยเด็กหญิงทำทุกอย่างที่เธอต้องการ เด็กหญิงยืนอยู่ข้างๆหน้าต่างบานใหญ่และเปิดผ้าม่านให้แสงอาทิตย์ส่องเข้ามาผ่านกระจก เธอได้เห็นสวนที่น่าอัศจรรย์อยู่ข้างนอก มีคนงานหลายคนกำลังตัดแต่งต้นไม้ และบางคนก็กำลังพุ่งไปยังดอกไม้ป่า ดอกไม้ เธอต้องนำดอกไม้ไปให้พ่อแม่ของเธอ เธอรู้จักดอกไม้ที่แม่เธอชอบเพียงแต่เธอไม่รู้ชื่อของมัน บางทีเพื่อนใหม่ของเธออาจจะช่วยเธอในภายหลังเมื่อพวกเขาว่าง เธอออกจากห้องและมุ่งหน้าไปยังบันได ในขณะที่เธอรู้สึกว่าตัวเองกำลังตกบันไดเนื่องจากมีคนผลักเธอจากข้างหลัง เธอได้ตกบันไดลงไปหกขั้น

“เจ้าเด็กอวดดี อย่าขวางทางข้า” ใครบางคนเดินผ่านเธอไป และเมื่อเธอมองขึ้นไป เธอได้เห็นผู้หญิงที่เธอได้พบตอนทานอาหารเย็นที่ชื่อว่า กีเซล

ผู้หญิงคนนั้นใส่ชุดเดรสยาวถึงข้อเท้าและแจ็คเก็ตแขนยาว ผมของเธอถูกกวาดไปข้างหนึ่งในขณะที่เธอมองไปที่เด็กหญิงด้วยความรังเกียจในสายตาของเธอ

“ฉันขอโทษ” เด็กหญิงกระซิบเบาๆ รู้สึกเหมือนว่าเธอได้ทำอะไรผิด แต่แวมไพร์หญิงไม่ได้รอคำตอบ เธอมุ่งหน้าไปยังทางของเธอ

เคที่ย์ยืนขึ้นบนเท้าของเธอรู้สึกตื่นตระหนกน้อยลงเมื่อกีเซลได้จากไปแล้ว แทนที่จะไปที่โถง เด็กหญิงมุ่งหน้าไปที่ห้องครัวที่ซิลเวียอยู่

ในขณะทานอาหารเช้า สายตาของอาเล็กซานเดอร์ได้เหลียวมองผู้คนที่อยู่ในโถงหลักที่กำลังพูดถึงงานของวันนี้ ในขณะที่เขากำลังมองหาเด็กหญิงที่โต๊ะ เขาได้ยินแขกคนหนึ่งพูดว่า “ท่านลอร์ดอาเล็กซานเดอร์ ผมได้ยินข่าวมาว่าท่านลอร์ดคนต่อไปของทางเหนือได้ปลดตำแหน่งของเขาเองในอณาจักร ท่านมีแผนที่จะเข้าไปแทนที่เขารึเปล่า?”

“พวกเรายังไม่ได้ตัดสินใจว่าใครจะเป็นคนดูแลทางเหนือหากมันเกิดขึ้น แล้วเรายังมีสภาที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้อีก ดังนั้นมันอาจใช้เวลาที่จะได้ผลสรุปในสิ่งทีาต้องทำ” อาเล็กซานเดอร์ตอบ

ท่านเคยได้ยินอะไรเกี่ยกับลุงแฮร์โรวรึเปล่า? เขาทำงานที่สภาไม่ใช่หรือ มันง่ายกว่ามากที่จะได้รับข่าวสารจากแหล่งภายใน” แขกอีกคนได้ถาม

“จริงอยู่แต่มันก็ยากที่จะติดต่อกับเขาในเมื่อเขาเดินทางมากกว่านักเดอนทางเสียอีก” หลานของแฮร์โรว เทย์เลอร์หัวเราะหึๆอย่างเบาๆในขณะที่พวกเขาพูดคุยกันต่อถึงเรื่องราชการของอณาจักร



0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด