ตอนที่แล้วตอนที่ 6 : แผนแยบยลของคุณหนูสี่
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 8 : เมื่อคุณหนูสี่เสาะหาทางเลือก

ตอนที่ 7 : คุณหนูสี่ฉ้อโกง?


Power Up Artist Yang!

ฮุ่ยเอ๋อรู้สึกประหม่าเมื่อเธอยืนอยู่ในตลาด  ถือภาพวาดในมือของเธอ ในขณะที่ผู้ค้ารายอื่นมีทั้งภาพเขียนแขวนอยู่ด้านหลังหรือโต๊ะที่เต็มไปด้วยม้วนกระดาษภาพ ฮุ่ยเอ๋อเป็นเพียงคนเดียวในตลาดที่ไม่มีอะไรนอกจากผ้าผืนบางที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าของเธอเพื่อยืนแสดงภาพ  นี่เป็นการยืนและเธอขายภาพวาดในมือของเธอ

คุณหนูสี่ของข้ารีบพาข้าออกจากห้องอย่างรวดเร็ว  ไม่ได้ให้คำแนะนำมากมายเกี่ยวกับวิธีการขายภาพวาด นอกจากความจริงที่ว่าภาพเขียนนั้นจะต้องขายให้ได้เงินห้าสิบตำลึงเงินและฮุ่ยเอ๋อควรเพิ่มความมั่นใจให้มากขึ้น  แต่....ข้าจะมีความมั่นใจได้อย่างไร เมื่อข้าเป็นเพียงคนเดียวในตลาดที่ขายภาพวาดเพียงภาพเดียว?

สายตาของฮุ่ยเอ๋อมองไปรอบๆอย่างใจจดใจจ่อ หยุดลงที่ชายวัยกลางคนคนหนึ่งซึ่งตรวจสอบสินค้าทั้งหมดที่ตลาดอย่างระมัดระวัง  โดยเฉพาะอย่างยิ่งภาพวาด  ฮุ่ยเอ๋อถือภาพสูงขึ้นอีกเล็กน้อยหวังว่าชายคนนั้นจะจับตามองภาพนั้น  นางไม่ต้องการทำให้นายสาวผิดหวัง ด้วยการกลับไปโดยขายภาพวาดไม่ได้  ดังนั้นเธอจึงต้องพยายามอย่างที่สุดที่จะขายให้กับทุกคน

แน่นอนชายวัยกลางคนแวะที่ ‘แผงลอย’ ของเธอ จ้องที่ภาพวาดอย่างสำรวจตรวจสอบ  คิ้วของเขาขมวด เขาเงยหน้ามองพร้อมลูบเคราของเขาจ้องไปที่กระดาษอย่างจั้งใจ  หลังจากสังเกตอย่างหนักเป็นครู่เขามองฮุ่ยเอ๋อ ถามว่า “พูดมา สาวน้อย ใครเป็นผู้วาดภาพนี้?”

ฮุ่ยเอ๋อไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไร – แน่นอนว่านางไม่สามารถพูดได้ว่าคุณหนูของนางเด็กสาวอายุสิบแปดปีเป็นผู้วาดภาพนี้? นางตัดสินใจที่จะโกหกเพื่อผลประโยชน์ทางการค้า  “ข้า –  นายท่านของข้าเป็นผู้วาด เจ้าค่ะ”

“ทำไม  เจ้านายของเจ้าถึงเป็นมืออาชีพเยี่ยงนี้?  นี่ไม่ใช่งานของมือสมัครเล่นและข้าเคยดูภาพเขียนหลายๆภาพมาก่อน สาวน้อย  ถ้าข้าไม่รู้ดีกว่าเจ้า ข้าอาจเปรียบเทียบสิ่งนี้กับงานของ ซานซีเหยียน ได้แม้ว่าไลน์เส้นของพวกเขาจะแตกต่างจากเดิมเล็กน้อยเกินจะพูดได้ว่าแตกต่าง”  ชายคนนั้นพยักหน้าอย่างระมัดระวังดวงตาของเขากลับไปที่ภาพวาด  “แล้วนายท่านของเจ้าชื่ออะไร?  เขาเป็นที่รู้จักกันดีในฐานะจิตรกรหรือไม่?”

ฮุ่ยเอ๋อส่ายหัวอย่างเร่งรีบ  “เจ้านายของข้า – ท่านไม่ปรารถนาที่จะให้รู้ – ไม่ให้บอกชื่อ”  ใช่แล้ว นั่นคือการตอบที่ดี  “ท่านไม่เป็นที่รู้จักโดยทั่วไป  สิ่งเหล่านี้ถือได้ว่าเป็นภาพวาดชิ้นแรกที่ท่านเผยแพร่สู่สาธารณะ”

“อืม  สมเหตุสมผล”  ชายคนนั้นชี้ไปที่ภูเขาที่ห่างไกลในภาพวาด  และดวงตาของฮุ่ยเอ๋อก็มองตาม  "เห็นเส้นเหล่านั้นหรือไม่?  มุมมอง?  แสดงออกได้อย่างไร?  เป็นเอกลักษณ์  มันยากที่จะเจอคนที่เลือกทาสีภูมิทัศน์ได้ดี  เส้นเหล่านี้ค่อนข้างคมชัด  น่าเสียดายที่มันเป็นสีดำและสีขาวเท่านั้น – ถ้าเจ้านายของเจ้าเลือกที่จะเติมเต็มต้นไม้ด้วยสีเขียวและสีทอง  จะนำภาพไปสู่ระดับที่สูงขึ้น "

เขาถอนหายใจ

“อย่างไรก็ตาม  ข้าต้องการซื้อภาพวาดนี้ มันยากที่จะเจอคนที่ดีเช่นนี้ด้วยความเรียบง่าย แต่รายละเอียด   มันดูดีในการศึกษาของฉัน  สาวน้อยนายท่านของเจ้าขายภาพวาดนี้เท่าไหร่?”

ผู้ชายคนนี้มีความสนใจในการซื้อภาพวาด!   ดวงตาของฮุ่ยเอ๋อส่องสว่างขึ้นและนางก็ยิ้มออกมา  "ท่านเจ้าค่ะภาพนี้จะขายเพื่อ - เงิน - ห้าสิบตำลึงเงิน"

ส่วนสุดท้ายออกมาอย่างเชื่องช้า  นางรู้ว่ามันไม่อาจเป็นราคาที่สมเหตุสมผล

ชายวัยกลางคนดูเหมือนจะเห็นด้วยท่าทางที่ทำให้เขาท้อแท้  "ห้าสิบตำลึง? แพงลิบลิ่ว  ไม่สมควร  ภาพนี้เป็นภาพที่ยอดเยี่ยม แต่สำหรับห้าสิบตำลึง  ข้าไม่สามารถจ่ายได้มากขนาดนั้น "  เขากระทืบใบหน้าของเขาขึ้นตรวจสอบภาพวาดอีกครั้ง    "ดูสิไม่มีแม้แต่นามแฝงผนึกไว้!  เจ้านายของท่าคาดหวังที่จะขายภาพวาดดังกล่าวหากไม่มีตราประทับได้อย่างไร?  เท่าที่เรารู้เจ้านายท่านของเจ้าอาจเป็นคนหลอกลวง! "

ฮุ่ยเอ๋อส่ายหัวอย่างแรง  "นี่ไม่ใช่การฉ้อโกง…เจ้านายของข้าเซ็นชื่อด้วยตัวเอง!

นี่เป็นเรื่องจริง  คุณหนูสี่ของนางเขียนบางอย่างที่ด้านล่างของภาพซึ่งนางเรียกว่า 'ลายเซ็น'  ฮุ่ยเอ๋อไม่รู้ว่ามันหมายถึงอะไร แต่นางคิดว่ามันเป็นเรื่องของศิลปินที่นางไม่รู้

"ลงชื่อ? เจ้าหมายถึงอะไร?"

ฮุ่ยเอ๋อชี้ไปที่มุมของกระดาษ  "เจ้านายท่านของข้า…วาง 'ลายเซ็น' ของท่านไว้ที่ด้านล่างนี้"

แข็งค้าง  ชายวัยกลางคนมองดูสิ่งที่เธอกำลังชี้ไป  เมื่อเขาเพ่งดูเขาก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาดัง ๆ  "นั่นคืออะไร? เมื่อข้าเห็นภาพวาดครั้งแรกข้าคิดว่ามันเป็นแมลงสาบที่มุมนั้นโดยบังเอิญ   ใครเคยได้ยินเรื่องที่เรียกว่า – เจ้าพูดว่าอะไร? - 'ลายเซ็น'? "

ก่อนที่ฮุ่ยเอ๋อจะตอบกลับมีชายอีกคนขึ้นมาหาเพื่อดูภาพวาดกับเธอ  ดูเหมือนว่าเขาจะได้ยินคำพูดของฮุ่ยเอ๋อที่กำลังพูดอยู่กับชายวัยกลางคนและเริ่มให้ความสนใจ   "ทำไม พี่วัง มันดีมากที่ได้พบท่านที่นี่"  เขาทักทายชายวัยกลางคนที่ฮุ่ยเอ๋อโต้แย้ง

“ใช่ ใช่ ข้าแค่มองหาภาพวาด”  ‘พี่หวัง’ ทักทายอีกฝ่ายด้วยความยินดีเช่นกัน  “แต่ – ท่านเชื่อไหม?  เด็กสาวผู้นี้กำลังพูดว่าเจ้านายของนางขายภาพวาดนี้ห้าสิบตำลึง!”

“ห้าสิบตำลึงรึ?  ดวงตาของชายผู้นั้นเบิกกว้าง  ”ทำไมห้าสิบตำลึงสำหรับงานที่ไม่มีตราประทับ นี่ต้องเป็นการหลอกลง”

"แน่นอน  ข้าก็คิดเช่นนั้น    ทำไมไม่มีตราประทับอื่นถ้ามันไม่ได้ถูกสร้างขึ้นโดยการฉ้อโกง?  สาวน้อยนายท่านของเจ้าต้องเป็นคนขโมยมาแน่  ภาพวาดนี้จะต้องเป็นการหลอกลวง "

ในขณะนั้น  ชายอีกคนหนึ่งเดินขึ้นมาทักทายชายสองคน  "ใช่ พี่หวังและพี่หลิวหรือไม่?  ท่านสองคนมองอะไรอยู่?”

“พี่หลี่ ดีใจมากที่ได้พบท่าน! ท่านเชื่อหรือไม่ว่าภาพวาดนี้ราคาห้าสิบตำลึง? และไม่มีตราประทับหรืออะไรเลย?

"ทำไมมันบ้าจัง!"  ชายคนนั้น 'พี่หลี่' มองไปทางไกลโบกมือให้ชายอื่นมาหา   "จางเหวิน! เจ้าไม่ได้บอกว่าเจ้ามีความรู้เกี่ยวกับภาพวาดบ้างไหม?  เจ้าควรมาที่นี่  ภาพวาดนี้ห้าสิบตำลึง! "

จางเหวินเดินมา  พยักหน้าให้ชายสามคนและทักทายพวกเขาด้วยชื่อของพวกเขา   หลังจากนั้นเขาก็วิเคราะห์ภาพและออกมาพร้อมข้อสรุปเดียวกัน -  "ภาพวาดจะต้องมีการฉ้อโกงมา เนื่องจากมีราคาสูง แต่ยังไม่มีตราประทับของศิลปิน!"

เสียงอึกทึกของชายทั้งสี่ดูเหมือนจะดึงดูดความสนใจของฝูงชนทั่วไปที่กำลังดูตลาด   ผู้คนมากขึ้นเรื่อย ๆ แออัดฮุ่ยเอ๋อค่อยๆเรียกร้องความคิดเห็นของพวกเขา  ซึ่งโดยทั่วไปดูเหมือนว่าภาพวาด - ภาพวาดของคุณหนูสี่ – เป็นการฉ้อโกง  จิตรกรเป็นคนหลอกลวง  ทุกอย่างเป็นการหลอกลวง

แน่นอน  แม้ฮุ่ยเอ๋อรู้ความจริง  ภาพวาดไม่ใช่การหลอกลวงที่ลอกเลียนแบบงานของศิลปินคนอื่น!  ฮุ่ยเอ๋อได้เห็นคุณหนูสี่ของนางวาดภาพตั้งแต่ต้นจนจบ  นางไม่ได้คัดลอกอะไรเลย

แม้ว่าฮุ่ยเอ๋อจะกังวลในการเริ่มต้น    เมื่อไม่มีใครหยุดเพื่อดูภาพวาด    ตอนนี้นางเป็นกังวลมากขึ้น!    กลุ่มคนกลุ่มใหญ่กลุ่มนี้ต่างก็สบประมาทคุณหนูสี่ของนางอย่างดูถูกดูแคลน!  นางควรจะทำยังไงดี?  นางสงสัยว่านางสามารถฝ่าฝูงชนออกไป ... แต่จะเกิดอะไรขึ้นถ้าผู้ชายใช้ความรุนแรง  เกิดอะไรขึ้นถ้าพวกเขาฉีกภาพวาดด้วยความโกรธว่าภาพนั้นเป็น 'การหลอกลวง'?

‘คุณหนูสี่ ทำไมท่านถึงทำให้ฮุ่ยเอ๋อตกอยู่ในสถานการณ์ที่โหดร้ายเช่นนี้....?’

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด