ตอนที่4 ดูงูNC
ตอนที่4 ดูงูNC
ตื่นขึ้นมาในตอนเช้าตรู่ ตรู่กับผีนี่สิฟ้ามืดตื๋อขนาดนี้
“อือ..กี่โมงอ่า..หาววววว”อ้าปากหาวยังกับหลุมดำดูดอวกาศก่อนตบปากตัวเองแล้วกะพริบตาปิ๊บๆมองไปรอบๆแล้วก็ยกมือถือที่วางไว้ตรงหัวเตียงขึ้นมาดูเวลา
“อื้อ..2ทุ่ม..หาววว..ฉันหลับไปนานขนาดไหนเนี่ย..อือ”ยันตัวลงจากเตียงเดินงมทางไปกับไฟฉายในมือถือก่อนไล่เปิดไฟทั่วห้องจนสว่างระยิบระยิบตาแทบจะบอดได้เลยคิดดู
“แอ๊ด..ปึง”หลังจากเข้าห้องน้ำไปทำธุระเสร็จก็เดินออกมาแล้วมุ่งหน้าลงไปชั้นล่างด้วยอาการที่เกร็งตัวสุดๆ เพราะว่ายูมิน้องสาวของยูกิกำลังนั่งพิมพ์อะไรสักอย่างในโน๊ตบุ๊คตรงห้องรับแขกโดยมีบอดี้การ์ดคนหนึ่งกำลังนั่งอยู่ข้างๆ
“ตึกๆ..ตึกๆๆ..”
“ตื่นแล้วเหรอพี่..”ยูมิที่กำลังนั่งเล่นเหลือบตาไปเห็นมัดหมี่พอดี
“จ้า..ขอโทษด้วยนะที่รบกวน”ฉันค่อยๆประคองขาตัวเองลงจากบันไดช้าๆโดยไม่หัวทิ่มตายห่าไปซะก่อน
“หิวไหมคะ..”ยูมิเอ่ยปากถามด้วยความเป็นห่วงโดยที่ไม่ได้เงยหน้ามามอง
“ก็นิดหน่อยจ้า..แล้วยูกิล่ะ”
“พี่ยู..ออกไปประชุมตั้งแต่บ่ายแล้วยังไม่กลับ”
“จ้า..”หลังจากประคองตัวเองมามาได้ก็ปล่อยตัวทิ้งลงกับโซฟาก่อนที่ท้องเจ้ากรรมจะร้องออกมาซะดังลั่น
“โครกกก..แหะๆๆขอโทษค่ะ..><)”
“ฮ่าๆพี่หิวมากสินะคะ..ไปเอาอาหารมาให้หน่อยสิ”
“ได้ค่ะคุณยู..”
แหงนหน้ามองดูบอดี้การ์ดคนนั้นที่เดินดุ่มๆ ไปในครัวทิ้งไว้ก็มีแต่ตัวฉันที่นั่งมองตาแป๋วอยู่โซฟาใกล้ๆยูมิที่พิมพ์เอกสาร
“เอ่อ..”
“อ่อ...นี่เหรอคะข้อมูลหุ้นของพี่ยูน่ะค่ะ..พอดียูรับหน้าที่ทำให้แทนระหว่างที่พี่ยูไม่ว่าง”
“อ่อค่ะ..ช่วยบอกหน่อยได้ไหมคะว่าต้องดูแบบไหน”
“อ่อ...”พยักหน้ารับเบาๆระหว่างที่ฟังยูมิอธิบายให้ฟังก่อนได้ยินเสียงทักเบาๆ จากคุณบอดี้การ์ดคนเมื่อกี้
“นี่ค่ะอาหาร..คุณยูคะ”
“อือ”
“ดิฉันขอตัวไปก่อนนะคะ”
“อืม..”
ฉันทำได้แค่ยิ้มเจื่อนๆกับตัวเองก่อนจะตักอาหารเข้าปากจนหมดแล้วก็ฟังการอธิบายของยูมิต่อไปเรื่อยๆ
“บรืนนนนน..เอี๊ยดดด”
“อื๋อ..”ฉันหันขวับไปที่ต้นเสียงเจอเข้ากับร่างของยูกิในสภาพที่ค่อนข้างฉุนไปด้วยกลิ่นเหล้าหึ่งมาแต่ไกลเลย
“คุณยู!!”
“พี่ยู..ให้ตายเถอะมีคนมอมพี่อีกแล้วใช่ไหมเนี่ย..”
“หือ??”ฉันเลิกคิ้วขึ้นอย่างมึนงงในคำถามของยูมิเมื่อกี้ที่บอกว่ามีคนจะมอมอีกแล้ว? แสดงว่าที่ยูกิหายตัวไปนานก็เพราะว่าโดนมอมใช่ไหมเนี่ย
“ตึกๆๆ..ขอโทษด้วยครับคุณยูที่ผมไปรับช้าเกินไป”
“ไม่ต้องพูด!!..รีบพาพี่ฉันขึ้นไปบนห้อง”
“ครับ!!”
ฉันทำอะไรไม่ได้เลยเพราะกลัวไปหมด ท่าทีของยูมิเปลี่ยนไปมากจากเมื่อกี้หลังจากออกคำสั่งของบอดี้การ์ดเสร็จก็หันหน้ามาหาฉันด้วยหน้าตาที่ค่อนข้างวิตก
“เกิดอะไรขึ้นหรอคะ??”
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ..พี่มัดไม่ต้องห่วงหรอกพี่ยูอึดจะตาย”
“เฮือก...”
“ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะตราบใดที่มีบอดี้การ์ดตามประกบตลอดก็วางใจได้”
“แล้ว..”
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ..ถ้าจะขึ้นไปบนห้องก็ระวังหน่อยนะคะ..เพราะว่าพี่ยูเมาแล้วก็คุมไม่ไหว”
“เฮือก...”เอาแล้วสิตัวฉันไม่กล้าขยับตัวเลยแหะพอได้ยินแบบนั้น
“ฮ่าๆๆยูล้อเล่นค่ะ..ไปเถอะค่ะ..พี่ของยูไม่อันตรายเลย”
คำว่าไม่อันตรายที่ว่าเนี่ยต้องทำสายตากรุ่มกริ้มด้วยหรอคะน้องยู!!
ฉันไม่มีทางเลือกก็เลยกะเผลกตัวขึ้นมาข้างบนจนได้ ไม่ใช่เพราะว่าอะไรนะพอดียูบอกมาว่าไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ตอนที่ยูกิเมาสักเท่าไรเพราะว่าอะไรก็ไม่รู้ ลองไปถามเมดคนอื่นๆ แล้วไม่มีใครกล้าอ้าปากบอกสักคำ
“อึก..ทำเพื่อฉันเพราะว่าเป็นห่วงเจ้าตัวหรอกนะ..แอ๊ด..ขออนุญาตค่ะ..คุณยู??”
“.....”เงียบฉี่เลยแกทำไงดีๆ ๆ
กลืนน้ำลายเอื้อกใหญ่ก่อนจะค่อยๆดันตัวเข้ามาในห้องที่ไม่มีเสียงตอบรับใดๆ นอกจากเสียงของหน้าต่างที่ถูกเปิดออกจนลมพัดเข้ามาพร้อมด้วยเสื้อผ้าที่เกลื่อนทั่วห้อง
“คุณยู..อยู่ไหมคะ..”เดินย่ำเท้าไปเรื่อยๆจนมาถึงหน้าต่างที่เปิดไว้ก่อนจะชะเง้อคอไปส่องดูก็ไม่เห็นมีอะไรข้างนอกเลยนอกจากความมืด
“ไม่เห็นมี..อือออออออออออ”
มือของคุณยูอุดปากของฉันไว้แน่นก่อนลากตัวของฉันฟาดกับเตียงจนกระเด้งกระดอน
“คุณยู!!”ทันทีที่ยันตัวได้ก็ตะโกนใส่คนบ้าทันที
“แฮ่ก..แฮ่ก...ให้ตายเถอะ..”
“คุณยู...คุณเป็นอะไร”
ฉันถอยหลังกรูหนีทันทีตอนเห็นร่างของยูกิในสภาพเหงื่อโชกตัวแดงเถือกแถมยังเปลือยท่อนบนในสภาพที่ค่อนข้างจะเอ็กซ์สุดๆ ไม่ใช่เวลาที่จะมาฟินสิมัด
“แฮ่ก..ให้ตายเถอะ..เหล้าบ้าอะไรวะนั่น”ยูกิสร่างผมตัวเองจนกระเซอะกระเซิง
“คุณยู..ไหวไหม”
“ไม่..ไม่ไหว..มันร้อน..”ริมฝีปากบางสั่นระริกๆแถมเหงื่อโชกเลยเพราะอาการร้อนแหงๆ
“...” ฉันทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากกอดหมอนไว้แน่นหนึบเพราะกลัวท่าทีของยูกิมากๆ
ท่าทีที่โครตจะหาเรื่องสุดๆตัวแดงเพราฤทธิ์เหล้าและหน้าตาที่ค่อนข้างจะแปลกๆ ที่ยูมิพูดมันคือความจริงฉันไม่น่าหลงกลเข้ามาเลยอ่าให้ตายเถอะ
“ร้อน...ช่วยฉันด้วยมัด..”น้ำเสียงเย็นๆครางกระเส่าเบาๆอ้อนขอฉัน
“กริ๊ดดดด..อย่าเข้ามานะคุณยู..พลัวะๆๆ”ยกหมอนมาฟาดใส่หัวไหล่ของยูกิอย่างตกใจสุดขีดที่จู่ๆ ยูกิก็ปีนเตียงแล้วคลานมาหาฉันด้วยหน้าตาตื่นๆ แก้มแดงระเรื่อเหงื่อโชกริมฝีปากเผยออย่างยั่วๆ
“ออกไปนะคุณ....ว้าย”ออกปากไล่ยูกิแต่ก็ไม่เป็นผลแถมยังโดนกดกับเตียงด้วยอีก
“แฮ่กๆๆ..ให้ตายเถอะ..เหล้าบ้า..ทำให้ฉันเป็นแบบนี้”
“กริ๊ดดด..อย่าทำอะไรบ้าๆนะคุณยู”
“เธอโครตเซ็กซี่เลยว่ะมัด..เธอไม่น่าเข้ามานะ”
น้ำเสียงอ่อยๆพร้อมด้วยกลิ่นตัวที่ชุ่มเหงื่อของยูกิเริ่มทำให้ฉันมึนหัวได้ไม่ยากก่อนที่ริมฝีปากเย็นๆประทับลงที่ซอกคอแล้วไล่ขบเม้มไปมาอย่างปลุกเร้า
“อื้ออ..อย่านะคุณยู”
“จุ๊บๆๆ..อืออ..จ๊วบๆๆ”
“อ๊ะ..อื้อ..”
ปลายลิ้นเย็นๆของยูกิกำลังไล่ตวัดเลียชิมเนื้อของฉันอย่างหิวกระหายก่อนตามด้วยมือเย็นๆ ที่ไล่เข้าไปในเสื้อของฉันในทีเผลอ แล้วเริ่มทำการจับป่ายไปมาอย่างก่อกวนตามเนื้อตัวของฉันอย่างเอาแต่ใจคนเดียวซะงั้น
“เอื้อออ...ปล่อยฉันนะคุณยู”
“ฮ่า..ให้ตายเถอะ..เธอนี่มัน”
“อะไร??”ฉันยังมีหน้ามาต่อปากต่อคำกับยูกิในสภาพจนมุมได้อีกนะ
“เธอแม่ง..โธ่เว้ย”
ยูกิผละตัวจากฉันไปก่อนเดินหายไปในห้องน้ำตามด้วยประตูที่ปิดกระชากไล่หลังทิ้งไว้ก็มีแต่ร่างของฉันที่นอนหอบแฮ่กๆบนเตียงในสภาพหลุดหลุ่ยจากการต่อกรเมื่อกี้
“ทำไมฉัน..ไม่ขัดขืน..”หัวใจที่เต้นถี่ระรัวจากเรื่องเมื่อกี้เริ่มทำให้รู้ได้ชัดเจนเลยว่า ฉันมันคนใจง่าย
[ยูกิ]
เกิดอะไรขึ้นฉันหน้ามืดเหรอไม่น่าใช่แต่ว่าทำไมมัดหมี่ถึงไม่ยอมขัดขืนเลยล่ะถ้าหากฉันห้ามตัวเองช้ากว่านี้อีกสักนิดคงได้จัดงานแต่งฉลองได้สบายๆเลยแหละ
“อึก..ปวดหัวชะมัด..เหล้าบ้าอะไรวะนั่น”
ย้อนกลับไปราวๆ 2ชม.ก่อนหน้านี้ระหว่างที่กำลังขอตัวออกจากงานประชุม แต่เหมือนจะมีคนบ้างคนเริ่มไม่พอใจกับลากตัวฉันไปต่อ
“คุณยูกิขา..ไปดื่มกันเถอะนะคะ”
“ไม่ดีกว่าค่ะ..ยูต้องกลับไปเขียนเอกสาร”
“น้าๆๆ..อลิสขอเวลานิดหน่อยเอง”
“...ก็ได้ค่ะ”
อลิสคือใครน่ะหรอจะอธิบายสั้นๆก็คือคนร่วมหุ้นด้วยในการทำธุรกิจเพิ่ม เนื่องจากว่าคนในที่ประชุมทยอยกลับหมดก็เลยไม่เหลือใครนอกจากฉันและอลิสที่กำลังควงแขนฉันออกจากห้องประชุมไปดื่มต่อที่บาร์ ถึงในตอนแรกจะบอกปฏิเสธไปแต่อลิสก็ตามตื้อไม่เลิกจนฉันต้องยอมไปแต่โดยดีไม่หวังคงได้สู้รบปรบมือกันนานแน่ๆ ในเมื่ออลิสเธอขึ้นชื่อเรื่องไม่ยอมคนพอๆ กับฉันที่เกลียดคนไม่รู้เรื่องและไม่ฟังความนี่แหละ
“ขอบูลสกายค่ะ..”
“เปลี่ยนเป็นมาการิต้า2ค่ะ”
“อลิส??”
ฉันหันหน้าขวับไปหาอลิสที่ชูนิ้ว2แล้วเปลี่ยนรายการเครื่องดื่มของฉัน
“อะไรคะยู??นานๆทีก็ดื่มบ้างสิคะคุณจะกินแต่ของเด็กๆไม่ได้นะคะ”
“...”
ฉันได้แต่ส่ายหัวเบาๆแล้วยกมาการิต้าขึ้นดื่มจนหมดแก้ว
“อึกๆ..ฮ่า..”
“ฮ่าๆๆ..คุณกินแบบนั้นไม่ได้นะคุณยูเดี๋ยวเมาพอดี”
“...”
ฉันรู้อยู่หรอกน่าว่าต้องจิบไม่ใช่ยกรวดเดียว แต่จะให้ทำไงได้ก็มีคนต้องดูแลที่นอนตายอยู่ในห้องคนเดียวปานนี้คงหิวแย่พอดี
‘ตื่นรึยังนะมัดเป็นห่วงจัง..’
“คุณยู...เริ่มเมาแล้วเหรอ”
“อื๋อ..เปล่า”
“ก็ดีค่ะ..งั้นเดี๋ยวอลิสจะสั่งเพิ่มอยากได้อะไรไหมคะ”
“อะไรก็ได้แล้วแต่คุณ..”
“ก็ดีค่ะ...อลิสมีอะไรอยากให้คุณลองสักหน่อย”
“เอา...แบบนี้นะคะ”
“ครับผม..”
นั่งเท้าคางกับเคาท์เคอร์ก่อนได้รับเครื่องดื่มจากอลิสที่ยื่นมาให้ ซึ่งไม่รู้ว่าในแก้วมันคืออะไร
“ลองหน่อยสิคนเก่งจะได้สดชื่น”
“ค่ะ..อึกๆๆ..ตึง”
“ว้าว..คุณดื่มไวไปแล้วนะ”
“ฉันกลับได้รึยัง..ส่วนค่าเครื่องดื่ม”
“ไม่ต้องค่ะอลิสจ่ายเอง..เดินทางปลอดภัยนะคะ”
“ค่ะ..”
หลังจากเดินออกจากเคาท์เตอร์ได้เท่านั้นแหละขาของฉันก็ทรุดลงกับพื้นในทันที
“อือ..”
“ว้าว..คุณน่าเหลือเชื่อไปเลยนะคุณยู”
“อื๋อ..อลิส...”
“ขา..ยูกิ..”
อลิสเดินมาดูฉันในสภาพฉีกยิ้มเหมือนพอใจกับสารรูปของฉันในตอนนี้ อย่าบอกนะว่าเหล้านั่น
“อลิสก็พอจะรู้ว่าคุณคอแข็งนะคะแต่ไม่นึกเลยว่าจะซัดเจ้านั่นแล้วเดินต่อไหว”
“อื๋อ..”
“Jager Bombs”
“ใช่ค่ะ..พอดีอลิสอยากลองอะไรนิดๆก็เลยผสมเจ้านี่ลงไปเพิ่ม..” อลิสชูซองเล็กๆ ให้ฉันดูนิดหน่อยก่อนจะเก็บเข้าใส่กระเป๋าคืน
“ไม่จริง..ใช่ไหม”
“จริงสิคะ..ก็คุณออกจะน่าหม่ำขนาดนี้”อลิสไม่พูดเปล่ากับเอามือลูบไล้ไปมากับใบหน้าของฉันก่อนผละถอยหลังออกไป
“คงไม่ว่ากันใช่ไหมคะที่อลิสทำลงไป..”
“อึก..อลิส!!”ฉันกัดฟันแน่นก่อนพยุงตัวแล้ววิ่งหนีออกจากร้านไปในทันที แล้วก็มาทรุดลงกับเสาไฟแถวๆนั้นก่อนเสียหลักกลิ้งลงกับพื้นหญ้าจนขยับไม่ไหว
“คุณยู..ขอโทษด้วยครับ”
“อื้อ..พาฉันกลับ..”
“ครับผม”
ยังดีที่บอดี้การ์ดประจำตัวของฉันไปรับมาทันก่อนจะโดนอลิสหิ้วไปที่อื่นต่อ แต่แล้วคราวซวยก็ตกมาที่มัดหมี่ที่ดันทุรังเข้ามาในห้องในสภาพที่พร้อมจะโดนขย้ำได้ไม่เลือกที่
“โธ่เว้ย...ทำไมมันต้องเป็นแบบนี้กับฉัน”มองดูเป้ากางเกงของตัวเองที่ดันหน้าขาจนเจ็บปวด ถ้ามันเป็นยาอย่างที่ฉันคิดบอกเลยว่าคราวซวยจะตกไปที่มัดแน่นอนเพราะว่าฉันคึกจนฉุดไม่อยู่
“ก๊อกๆๆ..คุณยู”
“อึก..อะไร”
“คุณ..เป็นอะไรไหมคะ..ทำไมเงียบจังเลย”
“..แฮ่ก..แฮ่ก..”พอคิดถึงเนื้อตัวหอมๆของมัดหมี่ตัวของฉันก็สั่นเป็นเจ้าเข้าเพราะว่าอยากสุดๆ
“ป..เปล่าฉันไม่เป็นอะไร”
“ฉันเป็นห่วงคุณ..งั้นฉันจะเข้าไปในนั้นนะ”
“ไม่ต้องเข้ามา!!”
“อึก....แต่ว่า”
สุดท้ายความอดทนของฉันก็หมดลงแล้วก็ทำในสิ่งที่ค่อนข้างจะตลกพอควรคือการเปิดประตูออกไปโขกหัวของมัดหมี่จนเซตามด้วยการรวบตัวคนขี้บ่นไปทุ่มลงกับเตียงอีกรอบ
“กริ๊ดดด..”
“แฮ่ก..ทำไม..มีปัญหามากรึไง”
“ป..เปล่านะ..ฉันเป็นห่วงคุณ”
“ถ้างั้นก็หุบปากไป...”
สมองของฉันกำลังชาดิกไปหมดเพราะกลิ่นเหงื่อของมัดหมี่ที่ออกมาชวนให้อยากขย้ำซะหลายๆทีจนหายอยาก แถมข้างล่างก็ตึงจนปวดหนึบๆหน้าขาไปหมดแล้ว
“คุณ..”
“..อย่ามอง..”
“อื๋อ...”
หยิบผ้าเช็ดหน้าออกจากกระเป๋ากางเกงก่อนใช้มันมัดข้อมือเล็กๆนั่นแล้วกดชูเหนือหัว
“อื้อออ..ปล่อยนะคุณยู”
“เธออยากรู้ใช่ไหมว่าฉันน่ะเป็นอะไร...”
“กริ๊ดดดดดดดด..อย่านะ..อย่าทำฉัน”
ท่าทีของมัดหมี่ค่อนข้างจะตลกสุดๆไปเลย เหมือนลูกเต่าที่นอนหงายท้องแล้วตีขาไปมาเพื่อกลับลำแต่ก็กลับไม่ได้ส่วนฉันก็เป็นแมวป่าที่กำลังจะกินเต่าตัวนี้
“ฮ่า..ไหนดูสิว่าฉันเป็นอะไร..กริ๊กกก”
“อื๋อ...”มัดหมี่เริ่มหยุดดิ้นไปมาเพราะเห็นฉันกำลังรูดซิปกางเกงลง
“อ่า..มันเจ็บ..แล้วก็ร้อนไปหมด”
“กริ๊ดดดดดด..ไม่น้า..ช่วยด้วยยยย”
มัดหมี่เริ่มกับมาแหกปากอีกรอบตอนเห็นสิ่งที่อยู่ในกางเกงของฉันซะแล้วสิเนี่ย
ดวงตาที่เบิกกว้างอย่างตกใจและน้ำเสียงที่แหบพร่าของมัดหมี่ที่พร่ำบอกว่าช่วยด้วยๆ ไปตลอดเวลาที่มองดูเจ้าสิ่งนี้ไม่วางตา ส่วนฉันทำได้แค่หัวเราะหึๆอยู่ด้านบนเท่านั้น
“คิดว่าฉันเจ็บตรงไหน..มัด”
“อื๋อออ..ปล่อยมัดไปนะคุณยู”
มองดูมัดหมี่ที่นอนหายใจหอบแฮ่กๆในสภาพใบหน้าแดงก่ำเพราะความอายที่พุ่งทะยาน
“ก็ได้..ฮึบ”ทันทีที่เคลื่อนตัวลงจากมัดหมี่ได้เจ้าตัวก็คลานกระดึ๊บๆ หนีไปจนชิดขอบเตียงพร้อมด้วยมือทั้งคู่ที่ถูกมัดกำลังคลายออก
“ยะ...อย่าเข้ามานะ”
“ได้สิ..ไม่เข้าไปหาหรอก”ฉันยิ้มที่มุมปากนิดๆพลางหรี่ตาลงอย่างพึ่งพอใจในสภาพของมัดหมี่ที่หลุดหลุ่ยไม่เป็นชิ้น
“..ถ้างั้นเดี๋ยวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”
“อะ..อึก”
ฉีกยิ้มชั่วร้ายในใจคนเดียวก่อนเดินไปเข้าห้องน้ำแล้วก็ทำการปิดไฟก่อนวิ่งฉิ่วไปที่เตียงแล้วจับมัดหมี่กดลงอีกครั้ง ทาบน้ำหนักตัวทั้งหมดที่มีกดทับลงไปบนร่างของมัดไม่ให้ดิ้นหนี
“กริ๊ดดดดด..ปล่อยมัดนะคุณยู..อื้อๆๆ”
“ฮ่า..ก็มัดออกจะ..น่าอร่อย”
“กริ๊ดดด..อย่านะคะ..อย่า”
เอื้อมมือไปจับที่หัวไหล่บางก่อนไล่ขึ้นไปที่ต้นคอบางแล้วก็ก้มหน้าลงไปทีละนิดๆก่อนเผยอปากขึ้นเพื่อลองงับเบาๆหลังต้นคอของมัด ไล่ขบเม้มไปมาตามผิวนุ่มๆนั่นอย่างหลงใหล
“เฮือก..คุณยู..อ๊ะ..”
‘ฉันรู้อยู่แล้วล่ะว่าหลังต้นคอมัดหมี่เป็นจุดอ่อน’
“งั่ม..จุ๊บบบ.อื้ม”
“อ๊ะ..เอื้อ..คุณ..ยู..อ่า”
ไล่ขบเม้นไปมาบนต้นคอบางระหว่างที่ใช้มือของตัวเองงวนอยู่กับการปลดกระดุมของมัดหมี่ออกจนหมด พร้อมกับค่อยๆไล่ปลายนิ้วเข้าใต้ฐานอกของมัดหมี่ช้าๆแล้วก็ตะครุบไว้
“เฮือก..อ๊ะ..ยะ..หยุดนะ..อือ”
“อื้ม..จุ๊บ..จุ๊บ..”
บีบยอดจุกร้อนๆด้วยนิ้วมือทั้งสองก่อนบิดเบาๆ แล้วเปลี่ยนมาเป็นการใช้มือขยุ้มแล้วนวดวนไปมาจนมัดหมี่เริ่มครางกระเส่านิดๆเพราะความเสียวจากน้ำมือของฉันเองที่กำลังเล่นสนุก
“อื้อออ..คุณ..ยะ..ยู..อ๊า..”
“จุ๊บ..ฮ่า..ร้อนจังเลยนะไอ้สองก้อนนุ่มๆนี่..มัด..อื้มมมม”
“อือออ..ยะ..หยุดนะ”
ยอมผละมืออกจากสองก้อนนุ่มหยุ่นนั่นก่อนเพื่อที่จะมานั่งตั้งหลักอยู่ข้างๆมัดหมี่ที่นอนเหนื่อยหอบบนเตียง
“หว่า..หมดแรงซะแล้วเหรอ”
“อือออ..อย่าเข้ามานะ..”
ยิ้มนิดๆที่มุมปากก่อนลงจากเตียงไปถอดกางเกงยีนต์ออกจากขาไปให้พ้นๆ แล้วก้าวขึ้นสู่สังเวียนโดยสวมแค่กางเกงชั้นในตัวเดียวหรือจะเรียกว่าอะไรดีบ๊อกเซอร์หรอ ไม่รู้สิปอมมันแนะนำมาอีกที
“คุณ..ออกไปนะ”
“ฟุ่บ..เปล่าเลย..ฉันไม่ได้จะทำอะไรอยู่แล้วนี่”คลานไปมาบนเตียงก่อนเอื้อมมือไปเปิดโคมไฟที่ข้างหัวเตียงให้สลัวๆจนมองเห็นมัดหมี่ที่นอนกอดหมอนแน่นหนึบด้วยอาการตื่นๆ
“เอ้าๆ..กลัวซะแล้วเหรอคุณ”
“หยุดนะ..อย่าเข้ามาไม่งั้นฉันจะฟาดคุณด้วยหมอนนะ..ยะ..อย่านะ”
“เปล่านี่..แค่จะให้ช่วยอะไรหน่อย..หมับ”
“กริ๊ด!! ..”
คว้าข้อมือผอมแห้งนั่นได้ก็ดึงมาวางที่หน้าท้องทันที
“แปะ..”
“กริ๊ดดด..คุณจะทำอะไรน่ะ”
“ก็..อยากให้จับให้หน่อย”
“จับ??..อย่านะ..ไม่เอาอันที่อยู่ในนั้นนะ”มัดหมี่ตื่นตูมไม่ต่างอะไรกับลูกเจี๊ยบน้อยที่หวาดกลัวงูยักษ์ที่กำลังจะเขมือบเธอในไม่ช้า
“นิดเดียวเอง..มาม๊ะ”ลากมือเล็กๆนั่นที่กำกำปั้นแน่นก่อนจะค่อยๆลูบลงช้าๆจนถึงเป้ากางเกงของฉันที่ร้อนผ่าวๆเหมือนเตาอบ
“กริ๊ดดดดดด..อย่านะ..ช่วยด้วย”
“อ๊า...เย็นดีจัง..อื้มมมม”
ใช้มืออีกข้างค่อยๆเกี่ยวขอบกางเกงเพื่อรูดกางเกงลงช้าๆได้ครึ่งสะโพก มันก็ดีดผึ่งทันทีที่พ้นขอบกางเกงมาได้ มัดหมี่กรีดร้องผวาอย่างตกใจสุดขีด มันก็แค่หนอนยักษ์จะกลัวอะไรล่ะ
“ช่วยหน่อยสิคะ..”
“ม่ายยยยยยยยยย”
ออดอ้อนอย่างสุดชีวิตก่อนจะค่อยๆแงะมือของมัดหมี่ออกแล้วก็เอาไปวางที่เป้าของฉัน
“อ๊ะ..อื้อ..เย็นจัง”
“กริ๊ดดดด..” มัดหมี่เตรียมพร้อมชักมือหนีแต่ฉันก็กดไว้กับทีแล้วก็ทำการรูดขึ้นลงช้าๆ สลับกับมือของมัดหมี่ที่เริ่มร้อนผ่าวตามอุณหภูมิด้วย
“อย่านะ...”
“อื้มมม..ฟึบๆๆ”
“คุณยู..หยุดนะ”
“ฟึบๆๆ..ฟุ่บๆๆ..อ่า..อุ่นจัง..อื้อๆๆ”
รูดขึ้นรูดลงตามอารมณ์ที่พุ่งทะยานอย่างฉุดไม่อยู่ อาจเป็นเพราะยาปลุกเซ็กซ์ที่ได้กินเข้าไปบวกกับฤทธิ์ของเหล้าที่มีด้วยก็เลยทำให้คึกคักผิดปกติแถมยังใหญ่กว่าตอนธรรมดาซะอีก ถ้าหากไม่ทำให้มันสงบลงอาจพาลทำให้มัดหมี่เจ็บตัวก็เป็นได้ ขอโทษนะขี้บ่นขอยืมมือหน่อย
“ใกล้แล้วมัด..อ๊ะอื้อ..อ๊ะๆๆๆ”ฉันกัดฟันแน่นและเร่งจังหวะขึ้นอีก
“อื๋อออ..ปล่อยน้า..”
ฉันเร่งจังหวะการรูดของมือมัดหมี่ให้เร็วขึ้นก่อนเด้งเอวใส่สองถึงสามครั้งจากนั้นก็ปะทุของเหลวสีขุ่นออกมาใส่มือเล็กๆ นั่นจนเปียกปอนหน้าขาของตัวเองและชุดของมัดหมี่
“กริ๊ดดดด..!!!!!”
“อ๊ะ...อื้อ..อ๊ะๆๆ..พรูดดด..”
ปล่อยมือออกจากมัดหมี่ก่อนจะทิ้งตัวเองลงกับเตียงในสภาพที่ไม่ไหวแล้ว เพราะว่าตอนนี้เลือดไม่ค่อยเดินเท่าไหร่หลังจากปล่อยของเหลวที่อัดอั้นมานานใส่มัดจนเกือบหมด
“คุณยู...”มัดพูดขึ้นเบาๆเหมือนกระซิบกระซาบ
“อื๋อ..มัด..”พยายามประคองหัวตัวเองให้ลุกขึ้นจากเตียงได้ก็เต็มกลืนแล้วมีหวังเส้นเลือดปูดพอดีตรงนั้นน่ะ
“คุณ..”เหมือนว่ามัดหมี่จะลืมเรื่องเมื่อกี้หรือยังไงไม่รู้แต่ตอนนี้เจ้าตัวกำลังมาหาฉันในสภาพที่ไม่สู้ดีนัก
“เจ็บ...แล้วก็อือออ..”
“เจ็บ??คุณเจ็บตรงไหนบอกมาสิฉันจะได้ช่วยคุณ”มัดที่ดูเหมือนจะเลิกกลัวกับเป็นห่วงฉันแทน
“ตรงนั้น..”ชี้นิ้วไปที่ตรงนั้นซึ่งมันกำลังตั้งตรงเหมือนเดิมอีกแล้ว
“...นั่นมัน..ของผู้ชายนี่คะ!!”
“..ขอโทษ..”ทำไมฉันถึงพูดว่าขอโทษอีกแล้วล่ะเนี่ยให้ตายเถอะทั้งๆ ที่แกล้งคนขี้บ่นไปซะขนาดนั้นแล้วแท้ๆ
“มันเจ็บ..ไปหมด”เงยหน้ามาได้นิดหน่อยก่อนหรี่สายตาลงมองดูเจ้าหนอนยักษ์ที่ตั้งตรงดิ่งเหมือนเสาไฟ ก่อนสั่นหงึกงักเหมือนกับว่ามันตอบสนองสิ่งที่ฉันคิดเลยแหะ
“จะ..จะ..ให้มัดช่วยคุณยังไง..มันบวมเป่ง..เหมือนจะระเบิดเลย”มัดหมี่เริ่มกลับมากังวลอีกครั้งตอนเห็นเจ้านั่นที่กำลังขึ้นสีแดงระเรื่อเพราะเลือดคลั่งบวกกับผิวของฉันที่ขาวก็เลยทำให้มันขึ้นสีได้ง่ายแถมยังเห็นเส้นเลือดเล็กๆที่ปูดขึ้นมา ยิ่งบวกกับฤทธิ์ยาที่กินเข้าไปทำให้มันคึกผิดปกติ
“รีด...”ฉันกระซิบเบาๆกับมัดที่ตอนนี้กำลังทำสีหน้าไม่สู้ดีเพราะตกใจแล้วก็หวาดกลัว
“รีด??..จะให้มัดรีดอะไรคะคุณยู..”
“เจ้านั่น...”ฉันชี้นิ้วไปที่ส่วนล่างที่น่าอายที่ตอนนี้มันกำลังผงาดเหมือนขู่คำราม
“..อึก..”มัดหมี่สะดุ้งตัวโยนตอนเห็นเจ้านั่นที่ผงกหัวไปมาเหมือนงู
“แต่..แต่ว่า..”
“ขอโทษด้วยนะที่ลากมายุ่ง..อื้อ..”ความจริงก็โกหกนั่นแหละทั้งๆที่ใช้มือสาวซะก็จบแต่อยากรู้เฉยๆว่ามัดหมี่จะจัดการเจ้านี่ยังไง
“ก็ได้ค่ะ..เพื่อคุณ..อึก”
มือสั่นๆนั่นพยายามวางแปะที่ลำตัวของเจ้านี่อย่างขวัญเสีย ก่อนที่ได้ยินเสียงถอนหายใจเฮือกใหญ่ของมัดหมี่ที่ดังออกมาพร้อมด้วยปลายนิ้วร้อนๆที่กำลังไล่เขี่ยไปมาอย่างใคร่รู้ปนสงสัย
“อ๊ะ...”สะอึกเล็กน้อยที่มัดยอมแตะมันอย่างไม่นึกรังเกียจ
“คุณยู!!..”
“ปะ..เปล่า...เบาๆหน่อยนะ”
“ค..ค่ะ..อึก..”
ยิ่งแกล้งคนขี้บ่นมากแค่ไหนเหมือนฉันจะยิ่งมีความสุขมากขึ้นเรื่อยๆไม่รู้จักพอซะนี่สิ
นิ้วนุ่มๆกำลังโอบลำตัวเจ้านี่ที่ตั้งตรงอย่างช้าๆแต่ก็ไม่มิดก่อนจะค่อยๆรูดขึ้นลงช้าๆเหมือนที่ฉันบังคับทำก่อนหน้านี้ แต่ว่ามัดหมี่ยอมทำมันโดยไม่หวาดกลัวเหมือนตอนแรก
“อ๊ะ..อื้มม”กัดริมฝีปากล่างเอาไว้อย่างอดกลั้นไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อนแหะมือเล็กๆที่โอบกอดอยู่รู้สึกดีชะมัดทั้งนุ่มและอุ่นในเวลาเดียวกันต่างจากมือฉันที่เริ่มหยาบเพราะจับปืนบ่อย
“..มัดเคยอ่านเจอนะคะ..ว่า”
“อื๋อ...??”
“ถ้าหาก..ใช้ปาก..จะทำให้เสร็จไวขึ้น”
“อื๋อ..ด..เดี๋ยวมัด..เฮือก..!!”เหมือนว่ามัดจะดุกว่าที่คิดไว้ซะอีก
ริมฝีปากเล็กๆนั่นกำลังแตะลงที่ปลายส่วนบนร้อนๆของเจ้านี่อย่างช้าๆเหมือนกลัวๆแต่ก็เป็นแบบนั้นไม่นานเพราะมัดหมี่ดันทะลึ่งดันหัวตัวเองกดลงไปแล้วก็เข้าปากไปในทีเดียวจนเกือบมิด สัมผัสอุ่นร้อนที่ชื้นแฉะในเวลาเดียวกันนั้นมันต่างจากตอนที่ใช้มือทำเป็นสิบๆเท่า
“อิ๊...มะ...มัด..อื้อ..”
“อื้มมม..ม๊วบๆๆ..จ๊วบๆๆ..”
“อ๊า..อื้อออ..มัด...”
ฉันถึงกับเกร็งสะโพกแน่นในทันทีช่วงจังหวะนี้ ปลายลิ้นนุ่มๆกำลังตวัดขึ้นลงไปมากับลำตัวส่วนตั้งของเจ้านี่ก่อนจะค่อยๆโยกหัวเข้าออกตามความรู้สึก ลิ้นร้อนกำลังโอบรัดเจ้านี้เหมือนกับงู
“อ๊ะๆๆ...มัดดดด..”
“อื้อๆๆ..จ๊วบๆๆ..ม๊วบๆๆ..”
เด้งเอวตามจังหวะของมัดหมี่ที่ยังคงง่วนอยู่กับการดูดไอติมรอบดึกอย่างสนุกสนาน โดยที่ฉันทำได้แค่นอนหอบหายใจแฮ่กๆด้วยความรู้สึกที่เสียวแบบสุดๆจนแทบจะละลายในปากมัด
“จะ..เสร็จแล้ว..อือ”
“อื๋อ..”
“ส..เสร็จแล้ว..อื้ออออ”
“อื๋อ..อื้อออ..อึกๆๆ..อุ๊..แค่กๆๆ..”
“ฮ่า..ฮ่า..มัด”
“แค่กๆ..คุณยู..”
สายตาของมัดหมี่และฉันกำลังประสานกันและบอกเป็นนัยๆ ได้เลยว่ามันอาจไม่ได้จบแค่เรื่องเมื่อกี้อีกแน่
“..มัด..”
“คุณ..ยูสายตาของมัดที่มองมาหาฉันมันค่อนข้างจะอธิบายยากเวลาคนมีอารมณ์ขึ้นมาดื้อๆน่ะมันเก็บไม่มิดหรอกนะ
“คุณยู..อ๊ะ..มัน..”มัดชี้นิ้วที่ส่วนล่างของฉันที่ดันลุกขึ้นมาอีกรอบหวังว่าครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายแล้วนะเพราะว่าฉันกินยานั่นเข้าไปแค่นิดเดียวเพราะว่าระหว่างทางเอาออกเกือบหมดแล้วตอนที่นั่งรถกลับ ตอนนี้ก็คงหลงเหลือนิดๆหน่อยๆ แถมมัดก็ดูเหมือนจะยังหิวโหยด้วยไม่ต้องบอกก็รู้ใช่ไหมว่าหมายถึงอะไรอยู่
“ฉัน..ไม่อยาก..”ฉันไม่มีทางเลือกนอกจากผลิกตัวหนีมัดและยันตัวลุกขึ้นนั่งเพื่อที่จะจัดการงานที่ค้างต่อเอง โอบมือลงที่รอบๆพร้อมกำมือบีบไว้เบาๆก่อนชักขึ้นลงไปมา
“ฟุ่บๆๆๆ...อื้มมม”
“คุณ..ยู..”มัดที่ดูเหมือนจะตกใจที่เห็นยูกิยอมประคองสติที่แทบจะวูบตอนไหนของตัวเองได้ตลอดเวลามารีดส่วนที่เหลือออกเอง นั่นยิ่งทำให้เธอเป็นกังวลว่ามันอาจจะไม่ดีต่อตัวยูกิได้
“เดี๋ยวมัดช่วยเองก็ได้ค่ะ..”
“มัด???”ยังไม่ทันทีจะได้สาวแหนมต่อมัดก็เข้ามาขัดจังหวะด้วยอกนุ่มที่เปลือยเปล่าท่อนบน
“ฟุ่บ...”เสื้อตัวเก่งถูกถอดออกอย่างง่ายดายพร้อมชั้นในสีเนื้อที่ตามไปติดๆ
“มัด..เดี๋ยวก่อนนะ..แบบนี้มันออกจะ..เกินไป...อ๊า”
มัดไม่ยอมที่จะปล่อยให้คนเมาทำอะไรตามอำเภอใจได้อีกต่อไปบวกกับเธอก็เริ่มมึนๆเพราะอารมณ์ที่ขึ้นหน้าไม่ต่างกับเจ้าตัวเท่าไร
“มัดรู้นะคะว่าคุณยังไม่พอ...”
หน้าอกนุ่มบีบรัดลงไปที่แก่นกลางอย่างรู้งานจนมันเริ่มจมหายไปในร่องอึ๋มของเธอที่พอมีอยู่ไม่ถึงกับDแต่ก็ใกล้เคียง
“อื้มมม..มัด..อ๊า”ยูกิถึงกับแหงนหน้าขึ้นเพื่อระบายลมร้อนๆออกจากปากของตัวเอง
“แบบนี้เหรอคะ..อื้ออออ..อืมมมม”
“ฟึบ..ฟุ่บๆๆๆ..”
“อ๊ะๆๆ..อื้อออ”
หน้าอกนุ่มขยับขึ้นลงก่อนเพิ่มความแนบแน่นเข้าไปอีกจนยูกิหายใจแทบไม่ทั่วท้อง เนื้อนุ่มหยุ่นที่กำลังบีบรัดเธอไม่ต่างอะไรกับกรงร้อนๆที่นุ่มและยังเสียวซ่านแบบแปลกๆ
“อ๊า..มัด..ฉัน...กำลั..ง”
“อื้มมมม..จุ๊บ”มัดอดใจไม่ไหวที่จะก้มตัวลงไปจุ๊บเบาๆที่ด้านล่าง ก่อนเผยอปากขึ้นและแตะปลายลิ้นลงไปทักทายเบาๆ
“อ๊ะ!!!”
“อื้มมม..แผล่บๆๆ..จุ๊บบบบ..อื้อออ..จ๊วบๆๆ”ก่อนเปลี่ยนเป็นการโน้มตัวลงไปอมแทน
“อ๊า...อึกกกกก..มะ...มัด..”หน้าท้องแน่นๆของยูกิแขม่วแทบไม่เป็นจังหวะหลังถูกมัดเล่นงานด้วยการหนีบรัดและดูดกินไม่ต่างกับไอติมแท่งโต
“อื้มมม..ม๊วบบบบบบ..อื้ออออ”
“มัด...อ๊..า”
สัมผัสนุ่มที่บีบรัดเร่งจังหวะเร็วขึ้นบวกกับภายในอุ้งปากร้อนๆของมัดที่กำลังทำหน้าที่อยู่มันบีบรัดจนทำให้ฉันใกล้จะปะทุออกมาชุดใหญ่แล้ว
“จะ..ออก...แล้..ว”
“ฟุ๊..ฮ่า...ฟุ่บๆๆๆ”มัดถอนตัวออกมาในช่วงเวลาที่เฉียดฉิ่วและเร่งจังหวะเร็วขึ้นจนในที่สุดฉันก็ปะทุออกมาชุดใหญ่ สายตาของมัดและฉันประสานกันเป็นนัยสำคัญเกี่ยวกับเรื่องนี้ว่ามันอาจจะไม่จบง่ายๆอย่างที่คิด
“คุณควรนอนนะ...”
“แฮ่ก..แฮ่ก...ฮ่า..มัด”ฉันนั่งหอบหายใจหนักๆแทนคำตอบของตัวเองและสติสัมปชัญญะที่มีก็เริ่มเลือนรางก่อนที่ฉันจะน็อกไปทั้งแบบนั้นบนเตียง
“คุณยู!!!”
“มัด...อื้มมมม”
ฉันแทบไม่ได้ยินอะไรนอกจากนั้นหลังจากที่น็อกสลบไปเพราะฟื้นตัวเองนานเกินกว่าที่เป็นจนทำให้ร่างกายไม่ไหวและล้มพับลงไปไม่เป็นท่า
‘เรื่องคืนนี้ฉันจะจำได้รึเปล่าตอนที่ฟื้นและจะกล้าสู้หน้ามัดไหม’
เสียงหอบหายใจหนักๆของฉันที่เริ่มเงียบลงก่อนเปลี่ยนเป็นเสียงกรนใหญ่ๆบ่งบอกได้ถึงร่างกายที่เหนื่อยล้าจากที่ทำงานและในห้องนอนคืนนี้
