MATOP ตอนที่ 3
ณ ที่แห่งนี้มีชายชราที่เหมือนกำลังจะตาย ทั้งตัวเปรอะเปื้อนไปด้วยด้วยเลือดและอีกคนเป็นหนุ่มน้อยเยาว์วัยที่ร่างกายเปลือยเปล่า
โรแลนด์ได้อ่านหนังสือที่เกี่ยวข้องกับศาสนามามากมายซึ่งส่วนใหญ่เป็นหนังสือที่ไม่จริงจังนัก เขาได้ยินว่าบาทหลวงบางคนชอบในตัวเด็กผู้ชายมากที่สุด และตัวละครของโรแลนด์นั้นอายุ 17 ปีเท่านั้น เขายังเป็นเด็กชายตัวเล็ก ๆ ในสายตาของชายชราไหม ?
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้เขาก็รู้สึกปวดหัวจี๊ดขึ้นมาและเริ่มระวังตัว เขากระโดดถอยไปข้างหลัง ด้วยโต๊ะพิธีกรรมที่คั่นตรงกลางระหว่างพวกเขาทั้งสอง เขารู้สึกปลอดภัยมากขึ้น
อาจเป็นเพราะผลกระทบด้านลบของการฟื้นคืนชีพได้ผ่านไปแล้ว โรแลนด์รู้สึกสบายตัวมากขึ้น เขาปิดอวัยวะเพศของเขาด้วยมือเดียวและจ้องมองไปที่บาทหลวง
โรแลนด์คงไม่กลัวชายชราผู้นี้ในความเป็นโลกของความจริงเพราะเขาสามารถเอาชนะชายชราได้อย่างง่ายดาย ถ้าหากชายชราพยายามที่จะสร้างปัญหาให้เขา ทว่าเขาอยู่ในเกมที่จำลองสถานการณ์ระดับสูงและชายชราก็เป็นบาทหลวงของโบสถ์แห่งชีวิต
แตกต่างจากบาทหลวงอ้วน ๆ ที่หมกมุ่นอยู่กับเด็กชายในความเป็นจริง พวกบาทหลวงในเกมนี้สามารถร่ายคาถาได้อย่างแท้จริง
เมื่อเห็นท่าทางระมัดระวังตัวของชายหนุ่ม ฟอลเคนยิ้มให้เขา อาจเป็นเพราะเขาดูน่าเชื่อถือ ชายหนุ่มเลยดูผ่อนคลายมากขึ้นโดยประมาณ ฟอลเคนใช้ประโยชน์จากโอกาสนี้ยกมือขึ้นและชี้ไปที่หน้าผากของชายหนุ่ม
โรแลนด์ไม่คาดคิดว่าคนแปลกหน้าจะร่ายเวทมนตร์โดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า ลูกบอลแสงสีเขียวพุ่งเข้าใส่เขา แต่มันก็ไม่เร็วเกินไป โรแลนด์รีบหลบแต่ลูกบอลแสงนั่นวิ่งตามเขามาและกระแทกไปที่หัวของเขาหลังจากนั้น ก่อนที่มันจะเปลี่ยนเป็นเหมือนเจลลี่และไหลทะลุกะโหลกศีรษะของเขาเข้าไปในสมองของเขา
โรแลนด์คิดว่าบาทหลวงพยายามฆ่าเขา เพราะท้ายที่สุดมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกที่ผู้เล่นจะถูกสังหารโดย NPC เขากำลังรอว่าเมื่อไหร่ที่หัวของเขาจะระเบิดขึ้น แต่น่าแปลก ที่เขาไม่รู้สึกอะไรเลยนอกจากการเจ็บแปลบเล็ก ๆ ในหัวของเขา
“ชายหนุ่ม ท่านควรเข้าใจข้าได้แล้วในตอนนี้”
มันไม่ใช่ภาษาใด ๆ ที่โรแลนด์ รู้จักมาก่อน แต่เขากลับสามารถเข้าใจสิ่งที่บาทหลวงพูดในขณะนี้ได้
โรแลนด์ตกตะลึงไปในทันที แต่ไม่ช้าเขาก็ตระหนักได้ว่าเกิดอะไรขึ้น โรแลนด์จับหน้าผากของเขา และอ้าปากค้างแล้วพูดว่า “ความสามารถทางภาษาเหรอ ? คุณโปรดรอสักครู่ ให้ผมได้สวมเสื้อผ้าก่อน”
โรแลนด์ไม่ใช่คนที่ชื่นชอบการเปลือยกายแน่นอน ไม่ช้าเขาก็พบตัวเลือก “กู้คืนร่างกายของคุณ” บนเมนูแล้วเขาก็คลิกยืนยัน
ร่างกายที่หัวขาดของโรแลนด์กลายเป็นก้อนทรงลูกบาศก์สีขาวจำนวนนับไม่ถ้วนในเวลาไม่กี่วินาทีซึ่งกลายเป็นริบบิ้นสวยงามและบินกลับเข้าสู่ตัวของโรแลนด์ เศษสมองและกองเลือดที่กระจัดกระจายกลายเป็นแสงสว่างและลอยกลับมาหาเขาเช่นกัน
มันเป็นภาพที่สวยงามมาก ไม่เพียงแค่นั้นวิหารก็กลับมาเป็นปกติและคราบบนเสื้อผ้าของฟอลเคนก็หายไปหมด
สถานที่ได้เปลี่ยนจากโรงฆ่าสัตว์ที่น่าสยดสยองกลับไปสู่ห้องสวดมนต์ที่เงียบสงบ
สติสัมปชัญญะของโรแลนด์ได้รับการเตือนจากระบบ : คุณได้รับร่างกายของคุณและกู้คืนประสบการณ์ 50% ที่คุณเสียไปหลังจากเสียชีวิต จำนวนประสบการณ์การกู้คืนเป็นศูนย์
เนื่องจากหัวของโรแลนด์ระเบิดขึ้นในไม่ช้าหลังจากที่เขา "เกิด" ทำให้ยังไม่ได้รับประสบการณ์ใด ๆ ซึ่งโดยปกติแล้วก็จะไม่สามารถกู้คืนค่าประสบการณ์ได้
เมื่อก้อนลูกบาศก์วาววับทั้งหมดกลับเข้าสู่ตัวของโรแลนด์ เสื้อผ้าชุดใหม่ก็สวมอยู่บนร่างกายของเขา พวกมันเป็นเสื้อผ้าที่เขาใส่ตั้งแต่แรก
โรแลนด์มั่นใจมากขึ้นหลังจากแต่งกายด้วยเสื้อผ้าของเขา เขาพยักหน้าแล้วพูดว่า “คุณครับขอบคุณสำหรับปัญหาต่าง ๆ ที่คุณได้ช่วยไว้ แล้วความสามารถทางภาษานี้จะอยู่ได้นานเท่าไหร่ ?”
“ประมาณสามชั่วโมง” ฟอลเคนกล่าวอย่างอ่อนแรงด้วยเสียงแหบเหมือนชายชราทุกคน เขาค่อนข้างมั่นใจว่าคนแปลกหน้าเป็นบุตรทองคำตามคำพยากรณ์ “เมื่อฉันยังเด็กกว่านี้ มันอาจจะยาวนานกว่าห้าชั่วโมง”
คนเฒ่าคนแก่ส่วนใหญ่มักชื่นชมการกระทำของพวกเขาเองเมื่อสมัยพวกเขายังเด็ก ชายชราคนนี้แม้ว่าจะเป็นบาทหลวงและ NPC ก็ไม่มีข้อยกเว้น โรแลนด์หัวเราะเบา ๆ และพูดตามปกติ “ผมชื่อโรแลนด์ คุณชื่ออะไร ผู้อาวุโส ?”
“ฟอลเคน!”
หลังจากแนะนำชื่อของเขาแล้ว ฟอลเคนก็มองชายหนุ่มขึ้นและลง เมื่อพิจารณาจากการกระทำและพฤติกรรมของเขา เขาไม่ได้เป็นคนที่มีมารยาทมากมายนัก แต่เขาก็มีบรรยากาศแปลก ๆ อยู่รอบตัวเขา ซึ่งทำให้ฟอลเคนรู้สึกว่ามันเป็นเพียงเพราะวิธีที่เขาพูดและเขาก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะหยาบคาย
ฟอลเคนเป็นบาทหลวง เป็นผู้อาวุโสและยังเป็นอดีตทหารรับจ้าง สำหรับคนปกติทั่วไปเขาเป็นผู้กอบกู้โลกที่ทรงพลังและยิ่งใหญ่ แต่โดยพื้นฐานแล้ว ฟอลเคนก็เป็นเพียงมนุษย์ที่มีค่าเฉลี่ยสูงกว่าคนทั่วไปเล็กน้อยและเขาสูญเสียแหล่งสติปัญญาของเขาหลังจากที่เขาลงหลักปักฐานที่นี่
ในหลาย ๆ ครั้งสติปัญญาไม่ได้เป็นเพียงสติปัญญา แต่ยังรวมถึงความรู้ต่าง ๆ อีกด้วย
เมื่อสูญเสียแหล่งเพิ่มพูนสติปัญญาและความรู้ จากการมาอยู่ในเมืองเล็ก ๆ แห่งนี้ ฟอลเคนรู้ดีว่าเขามีความคืบหน้าเพียงแค่เล็ก ๆ น้อย ๆ ในช่วงหลายทศวรรษที่ผ่านมา ถ้าจะมีอะไร ก็เป็นแค่เขาที่เสื่อมถอยลงเท่านั้น
ทว่าเขาไม่ได้เสียใจ การสรรเสริญเทพธิดาในเมืองนี้เป็นสิ่งที่เขาภูมิใจมากที่สุดในชีวิตของเขา
บุตรชายสีทอง ที่อยู่ตรงหน้าเขาดูเหมือนจะเป็นคนเข้าหาง่าย แต่ไม่มีใครบอกได้ว่าเขานั้นกำลังคิดอะไรอยู่ เหตุผลตั้งแต่เขาฟื้นขึ้นมาบนโต๊ะพิธีกรรมสำหรับเทพธิดาเขาจะต้องใกล้ชิดสนิทสนมกับเทพธิดาแน่นอน
"คุณโรแลนด์ คุณคงจะเป็นบุตรทองคำใช่ไหม ?“ฟอลเคนเสี่ยงถามออกไป เขาระวังตัวมาตลอดจนกระทั่งเขาได้พิจารณาถึงบุคลิกของชายหนุ่มคนนี้”เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา เทพธิดาได้ทิ้งคำพยากรณ์ซึ่งระบุว่าคุณจะมาจากมิติภายนอกและจะมาอยู่กับเรา”
นั่นคือบทบาทของผู้เล่นในเกมนี้งั้นเหรอ ? โรแลนด์พบว่ามันน่าสนใจมาก เพราะในเกมส่วนใหญ่ผู้เล่นถูกกำหนดให้เป็นผู้กอบกู้โลกหรือบุคคลที่ทรงพลัง นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้รับการปฏิบัติเหมือนเป็นคนต่างชาติ
แต่มันสมเหตุสมผลเมื่อคิดดี ๆ อีกครั้ง มันไม่ควรจะมีผู้กอบกู้โลกถึงห้าแสนคนใช่ไหม ?
โรแลนด์พยักหน้า “ผมอาจจะเป็นบุตรทองคำที่คุณพูดถึงและผมก็มาจากมิติภายนอก…ผู้อาวุโสผมขอถามอะไรคุณหน่อยได้ไหม ?”
ฟอลเคนยิ้ม "แน่นอน"
"ผมอยู่ที่ไหน ?" โรแลนด์มองไปรอบ ๆ ขณะที่เขาพูด “ผมรู้ว่านี่เป็นวิหารของเทพธิดาแห่งชีวิต แต่สิ่งที่ผมอยากรู้คือที่อยู่ปัจจุบันของผม”
ฟอลเคนหันหลังกลับและเปิดประตู แสงแดดยามเช้าไหลเข้ามาในวิหารเหมือนลำธารสีส้มสดใสและอบอุ่น
ท่ามกลางแสงอาทิตย์ราวกับว่ามีรัศมีรอบตัวเขา บาทหลวงชรายิ้มให้กับโรแลนด์
“ยินดีต้อนรับสู่เมืองเรดเมาน์เทน!”
