265 มีเพื่อนดีก็แบบนี้เหละ
เสียงใครบางคนวิ่งร้องตะโกน “มันทำลายประตูวาร์ปแล้ว ราชวังกำลังถูกยึด ทุกคน! ราชวังกำลังถูกยึด!”
“ฉันแค่เชื่อว่าที่นั่นปลอดภัยสำหรับคิร่า” ซิสพูด “ไปเถอะครับ ผมกับคิวจะไปส่งที่ประตูทางออก”
“เดี๋ยวก่อน” ฟลูก้มไปเปิดกล่องอันเล็ก “ฉันมีบางอย่างจะให้ คิว” ฟลูดึงโล่ออกมาจากกล่อง เสื้อเกราะเหล็กสีเขียว ดวงตาฟลูเป็นประกาย ระยิบระยับ
“ของฉันเอง แต่คงจะไม่ได้ใช้” ฟลูพูด “โล่ควายป่า ถึก อึด ทน หวังว่านายคงชอบ”
“ชอบสิ” คิวจับโล่ควายป่า ขนาดใหญ่ยืดหดได้ตามจังหวะ มีเขาแหลมม้วนออกมา “ฉันรับรู้ถึงพลังที่เอ่อล้น ย๊า!!”
“เกราะเหล็ก จากบอสหุ่นยนต์” ฟลูรู้สึกเสียดาย ดึงไปมาสองทีก่อนจะให้คิว “สู้เผื่อฉันด้วย”
“มีเพื่อนดีก็แบบนี้เหละ” คิววิ่งนำหน้ายกโล่ควายป่ากระแทกฝูงออร์คด้านหน้า ออร์คตัวเล็กกำลังสร้างวงแหวนสีเขียวบนพื้นมี หนอนเลื้อยบนพื้นมันใช้ฟันหลายซีกบดขยี้บ้านเรือนเปลี่ยนเป็นพลังงานก้อนเขียวออกทางก้น ซิสหันไปยิงใบมีดน้ำแข็งใส่ ‘ฉับ ฉับ ฉับ’ บับเบิลอุ้มคิร่าค้อนเขาวัวด้านหลังส่ายไปมา ฟลูใช้ค้อนสร้างแรงลมเฉือนลำตัวออร์คขาดเป็นสองท่อน เขาวิ่งได้ช้าที่สุด จึงทำให้ซิสต้องคอยจัดการมอนสเตอร์ด้านหลัง
ทั้งสี่คนออกมาประตูทางออก แสงสีเขียวบนตัวคิร่าระเบิดขึ้น บับเบิลปลิวไปติดกำแพง ‘จะเอาพลังของข้าไปไหน’ แสงสีเขียวบนตัวระเบิดอีกครั้ง มังกรน้ำแข็งลอยขึ้นฟ้า กางปีกบินเพื่อรักษาระดับ มันรู้สึกโกรธจึงพ่นน้ำแข็งเคลือบคิร่าเอาไว้ทั้งตัว
“คิร่า” บับเบิลส่งเสียงร้อง “ซิส มังกรของนายกำลังพ่นพลังเวทย์ใส่คิร่า”
“นายกำลังทำอะไร” ซิสพูด เสียงมังกรก็ดังในหัว ‘ไปต่อสู้ กำจัดมันให้ได้ก่อนเจอคิร่า’ “อืม”
“นาย อืม อะไรซิส” คิวชกออร์คจมลงไปในดิน กระโดดฟาดด้วยโล่ แตกสลายเป็นคริสตัล
“เราต้องรีบจัดการมันให้เร็วที่สุด ก่อนที่คิร่าจะแตกสลาย” ซิสพูด “ไปกันเถอะ ไว้เจอกันนะครับ คุณบับเบิล”
“ไว้เจอกัน ฟลู!!!” คิวตะโกน
ซิสและคิววิ่งกลับเข้าไปในเมือง ดึงอาหารเสริมออกมากิน ‘คุ๊กกี้สามเหลี่ยม’ ‘เค้กส้ม’ ‘นมองุ่น’ แสงหลากสีก่อตัวบริเวณผิวหนังทั้งคู่ ซิสฟาดดาบสีดำใส่ออร์คปลิวไปไกล เขามองเห็นดินแดนที่ใกล้จะล่มสลาย รู้สึกหวั่นใจอยู่ภายในลึกๆ
“กินเข้าไป” คิวพูด “ซุปแครอท ซุปหัวผักกาด ช่วยรักษาเมือกพิษ , เร็วเข้าซิส อย่ามัวเหม่อลอย”
“อืม” ซิสกลืนซุปทั้งสองลงไปในคอ หออันเล็กนิดเดียวแต่ทรงพลังทางคุณค่าอาหาร ออร่าสีเขียวเหมือนตอนที่เขาบีบโพชั่นสีเขียว ‘ฉันแค่คิดว่าจะเก็บไว้ใช้ตอนเจอมิโนทอร์’
“เฮ้ยยย นายทั้งสองคนน่ะ รีบไปรวมกลุ่มคุณอเล็กเร็วเข้า เขาจะวางแผนใหม่” นักผจญภัยสวมหมวกนกแก้วพูด
คิววิ่งนำหน้าฝ่าฝูงออร์ค ใช้โล่ควายป่าพุ่งชนออร์คแตกสลายอย่างรวดเร็ว ปืนใหญ่ด้านหลังส่ายไปมา ซิสวิ่งตามไปติดๆ ฟันดาบคลื่นน้ำแข็งสาดออกไปจำนวนมาก ใบมีดน้ำแข็งยิงออกไปใส่ออร์คที่อยู่บนหลังคา ซิสมองเห็นหนอนที่กำลังดูดพลังงานนักผจญภัย เปลี่ยนเป็นก้อนเวทย์กลมเขียวออกมาที่ก้น เขายิงใบมีดน้ำแข็งออกไปช่วย ‘ฟิ้ว ฟิ้ว’ หนอนก้นเขียวแตกสลายเป็นคริสตัล พลังงานกลับคืนไปสู่นักผจญภัย ออร์คเริ่มหงุดหงิดกับการกระทำของซิส มันวิ่งตามไล่ล่า จนกระทั่งมาถึงกลางเมือง
“ตามฉันมา” เมทัลพูดผ่านหน้ากากเหล็ก เม็ดฝนหยดกระทบเกราะเหล็ก “ตามฉันมา”
“เมทัล” คิวพูด “เกราะฉันเท่เหมือนนาย ว่าไหม”
“ใช่เวลาไหม คิว” ซิสชกกำแพงน้ำแข็ง ยิงใบมีดกลับไป
ทั้งสามคนวิ่งไปทางทิศเหนือของดินแดน เมทัลบอกให้รู้ว่าราชวังถูกทำลาย เหล่าอัศวินสีเลือดส่วนใหญ่ก็ต้องกลับไปช่วยเมืองหลวง เขาจึงเหลือเพียงตัวคนเดียว เมทัลนำไปที่สมาคมชาและกาแฟ เป็นห้องโถงใหญ่มีนักผจญภัยจำนวนมากกำลังกินอาหารกันอย่างหิวโหย เป็นเพราะใช้พลังงานต่อเนื่อง กล่องใส่โพชั่นวางไว้ไม่เป็นระเบียบ อาวุธบางส่วนกองด้านหลัง คุณอเล็กยืนตรงกลางห้องโถง นักผจญภัยประมาณสามร้อยคน ซิส คิว เมทัล เดินผ่านประตูมีนักผจญภัยอยู่ด้านหน้าถึงสิบคนคอยปกป้องทางเข้า ทั้งสามคนเข้าไปก็หาที่ยืน
คุณอเล็กพูด “ขอบคุณ ขอบคุณทุกคนที่มา เราต้องแบ่งกลุ่มออกไปต่อสู้และประชุม ไม่สามารถที่จะประชุมได้ทั้งหมด นักผจญภัยตอนนี้เหลือเพียงเจ็ดร้อยกว่าคน ซึ่งสามร้อยคนก่อนหน้านี้ ฉันแบ่งงานไปแล้ว” คุณอเล็กถือถ้วยกาแฟอยู่มือซ้าย “นักผจญภัยผู้เสียสละหาข่าว ได้ถูกจับไป” เสียงฮือฮาดังขึ้น กระซิบเบาๆ ‘ฉันว่าแล้ว’ ‘ฉันได้ยินมาว่าเขาถูกทรมานด้วย’ ‘บอสตัวนี้มันไม่ทำให้เราแตกสลายหรอก มันจะทำให้เราเจ็บปวด’ คุณอเล็กพูดต่อ “ฟังก่อน แต่เราโชคดี แบ่งออกเป็นหลายกลุ่ม ตอนนี้ได้รับการช่วยเหลือแล้ว”
“ไม่จริง กลุ่มนกพิราบ ยังไม่กลับมา” นักผจญภัยคนหนึ่งแย้ง อีกหลายคนก็พูดตาม
“ใจเย็นก่อน กลุ่มนกพิราบถูกจับไป แต่กลุ่มฮาร์ทสโตนก็ออกไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา” อเล็กพูด
“แล้วข่าวลือที่บอกว่าบอสตัวนี้เป็นสิงโตมีหัวงู สามารถสาปให้พวกเราเป็นหินถาวร” นักผจญภัยถือธนูพูด “นั่นเป็นเหตุผลให้อีกหลายคนถอนตัวในการต่อสู้ครั้งนี้” “ไคมีร่า สัตว์ในตำนาน” “ไม่จริงนะ ปีศาจระดับพื้นที่สีดำลึกลงไปอีกหลายชั้น”
“ไม่จริง” นักผจยภัยถือเคียวอันเล็ก “ข่าวที่ฉันได้มา งูกระทิง ลำตัวยาวเกือบสิบเมตร หัวเป็นวัวกระทิงสีดำ ดวงตาสีเขียวลุกเป็นไฟ” นักผจญภัยหลายคนกำลังสับสน
“ไม่นะ ไคมีร่า ไม่ได้มีหัวแค่งู มันซ่อนหัวแพะด้านหลัง เคราแพะเต็มไปด้วยเมือกสารพิษ สามารถทำให้อาวุธเกิดสนิมเพียงเสี้ยววินาที” นักผจญภัยคนหนึ่งพูด “เขาแพะที่ทรงพลังดูดกลืนทุกสิ่ง”
เมทัลก้าวออกไปพูดบ้าง “มันคือหนอน ข่าวในกลุ่มอัศวินสีเลือดแจ้งไว้อย่างนั้น พวกเราไม่สังเกตหรอ ในเมืองเต็มไปด้วยหนอนกำลังกัดกินและดูดพลังงานก้อนกลม เพื่อสร้างพลังเวทย์ให้บอสหนอนตัวใหญ่”
“อัศวินสีเลือด เหอะ พวกรับใช้ราชา แล้วเป็นยังไงล่ะ ราชาเซอรัสไม่อยู่ ก็กลายเป็นรับใช้ไอ้พวกเจ้าหน้าที่แทน” นักผจญภัยถือสมุดเวทย์พูดด้วยเสียงเยือกเย็น
เมทัลดึงดาบสีเงินออกมา นักผจญภัยถือสมุด ยกคทาเวทย์ชูเตรียมต่อสู้ “ฉันพร้อมเสมอ”
“หยุดก่อน” อเล็กยกมือห้ามทุกคนเอาไว้ “ในเวลาแบบนี้ มันไม่ใช่เวลาที่จะมาทะเลาะกันเอง ไม่ว่ามันจะเป็นตัวอะไร เราก็ต้องจัดการมัน แผนที่ฉันวางไว้มันไม่สำเร็จ เนื่องจากออร์คตัวเล็กมันลักลอบเข้ามา ทำให้เราเสียเวลาไปกับการจัดการพวกมัน”
“หัวหน้าหมู่บ้านเซอรัสมาแล้ว” นักผจญภัยสวมผ้าคลุมปลาหมึกพูด
“สวัสดีทุกคน ฉันชื่อ ไซ เป็นหัวหน้าหมู่บ้านเซอรัส มาพร้อมกับ รีท ที่ปรึกษาของราชาเซอรัส” ไซพูด
รีทกระแอ่มเบาๆ ก่อนพูด “สวัสดีนักผจญภัยทุกท่าน ราชาเซอรัส รู้สึกเสียใจเป็นอย่างยิ่งที่ท่านได้เสียชีวิตไปก่อนที่จะร่วมต่อสู้กับพวกท่าน” รีทคลี่กระดาษสีขาวมีตราประทับชื่อเซอรัส “กระผมในฐานะที่ปรึกษา ของแต่งตั้งให้ ไซ เป็นผู้นำทัพในศึกครั้งนี้”
“เพราะท่านรู้ก่อนจะเสียชีวิตงั้นเหรอ” นักผจญภัยหมวกสีส้มพูดด้วยความสงสัย “ถ้าอย่างนั้น ทำไมไม่บอกให้เราทุกคนเตรียมตัว ท่านราชาทรงเห็นแก่ตัว จริงไหมพวกเรา”
