106 ไม่เอาน่า เสียมารยาท

ทั้งคู่วิ่งออกมาด้วยความเร็วสูงฝ่าฝูงมอนสเตอร์หมาป่าสีน้ำเงินจำนวนมาก แตกสลายหายไปในพริบตา เหมือนกับเด็กน้อยสองคนเวลาเจอของเล่น วิ่งไปหาสิ่งนั้นโดยที่ไม่ได้สนอะไรเลย แล้วฝีเท้าก็หยุดลง เสียงหายใจแรง สูดเข้าและออก

“เหนื่อยชะมัด นี่เราบ้ากันไปแล้วจริงๆ” คิวพูด

“ใช่ นายมันบ้าวิ่งไม่คิดชีวิตเลย” ซิสหายใจเข้า “ให้ตายเถอะ พอคิดถึงตอนเล่นเกมออนไลน์ด้วยกันพลังก็โผล่มาทันที”

อุ้งเท้าสีน้ำตาลก้าวมาในระยะสายตา คิวก้มมองพื้นเห็นเงาขนาดใหญ่มาบังแสงแดด น้ำลายเหนียวยืดลงมาที่คอของเขา

“หมาป่าสีน้ำตาล” ซิสฟาดคทาน้ำแข็งใส่หน้าของมันถอยออกไป “ตัวใหญ่จริงๆ”

หมาป่าสีน้ำตาลตัวที่สองโผล่ออกมาด้านหลัง พุ่งเข้าข่วนด้านหลังซิส มันอ้าปากเตรียมตัวเขมือบหัว คิวขว้างโล่เข้ามาตรงปาก มันรีบสะบัดออก

“มันรู้ได้ไงว่าฉันจะใช้โล่ขยายให้ปากมันฉีก” คิวพูดจบ ก็โดนกรงเล็บหมาป่าข่วนปลิวออกไป ‘เฮือก’ โพชั่นสีแดงสาดกระจายทั่วอากาศ

เสียงบีบโพชั่นดังขึ้น ไม่ต่ำกว่าสามขวด

“ประมาทไม่ได้ ฉันรู้สึกแปลกๆ” ซิสจับคทาลุกขึ้นมาร่ายเวทย์ใบมีดน้ำแข็งอีกครั้ง “มันไม่ได้ถูกดวงตาไฟสีเขียวควบคุม แล้วมันทำไมถึงเจาะจงเราสองคน”

“ฉันไม่รู้ ระวังด้านหลัง” คิวตะโกน

“กำแพงน้ำแข็ง” ซิสหันหลัง ชกกำแพงน้ำแข็งขึ้นมาบังตัวเองเอาไว้ หมาป่าชนกำแพงน้ำแข็งล้มลงไป หันกลับมาใช้ใบมีดน้ำแข็งพุ่งโจมตีอีกตัว มันกระโดดหลบไปมา

คิววิ่งมาเก็บโล่ ยืนด้านหลังของซิส ทั้งคู่เตรียมตัวต่อสู้แบบหลังชนกัน กำแพงน้ำแข็งซิสแตกออกไป หมาป่าสีน้ำตาลค่อยๆ ก้าวเดินเข้ามา สายตาดุร้าย

ตัวที่หนึ่งพุ่งเข้ามาข่วนใส่ คิวยกโล่บัง “โล่สะท้อน” ปั้ง! มันถอยออกไปด้วยพลังโจมตีของมันเอง ซิสสลับตำแหน่ง “ใยแมงมุมน้ำแข็ง” คทาส่องแสงสีฟ้าอ่อน สาดพลังเวทย์แช่แข็งขาของมันไว้ทั้งสี่ข้าง

อีกตัวหนึ่งเช่นเคย มันอ้าปากพุ่งเข้ามาเขมือบใส่ คิวจับโล่ “โล่ยักษ์” มันหดเหลืออันนิดเดียว เขายื่นเข้าไปในปาก ก่อนที่มันจะขยายใหญ่ในเสี้ยววินาที ปากหมาป่าฉีกออก เศษคริสตัลลอยออกมา

ซิสสลับตำแหน่ง “หอกน้ำแข็ง” หอกน้ำแข็งไม่สมบูรณ์ พุ่งเข้าเสียบกลางลำตัว ต่อด้วย “ใบมีดน้ำแข็ง” พุ่งทะลุตัวมันสร้างพลังโจมตีต่อเนื่อง มันแตกสลายเป็นคริสตัล

คิวใช้โล่วิ่งพุ่งเข้าชนตัวที่มีน้ำแข็งยึดไว้ที่ขา ตู้ม!! ตู้ม!! เสียงระเบิดดังขึ้น นกที่อยู่บนต้นไม้บินหนีออกไป มันล้มลงคิวใช้โล่ปักซ้ำและร่ายเวทย์ไม่ให้มันฟื้นฟู

ซิสวิ่งตามเข้ามา “คทาน้ำแข็ง” ปักใส่ลำตัวของมัน ขนสีน้ำตาลกลายเป็นน้ำแข็ง ก่อนที่จะแช่แข็งมันทั้งตัว ‘โบ๊ะ’ แตกสลายเป็นคริสตัล

ไอเท็มที่ได้รับ ขนหมาป่าสีน้ำตาล 1 อัน

“ถ้าฟลูอยู่ มันคงใช้ค้อนปิดฉาก” คิวพูด

“ฟลูค้อนเทพเจ้า!!!!” ซิสทำท่าล้อเลียน

ทั้งคู่หัวเราะ ระหว่างเดินไปยังจุดที่มีบอสหมาป่าหางไฟเกิด มีนักผจญภัยกลุ่มใหญ่ไม่ต่ำกว่าสิบคนกำลังต่อสู้อยู่ ดูเหมือนจะมาเป็นปาร์ตี้เดียวกัน

“เราเข้าไปลุยเลยไหม” คิวพูด

“วันนี้เป็นของสมาคมดอกไม้ไฟ” เสียงหญิงสาวคนหนึ่งพูด

“อะไรๆ ก็สมาคมดอกไม้ไฟ ยิ่งใหญ่ที่จะยึดทุกพื้นที่เลยรึไง” คิวเดินหน้าต่อ ขวานส่องแสงไปด้วยเวทย์สีเขียวมาบังหน้าของเขาไว้ “พูดดีๆ ไม่ฟังคงต้องใช้กำลัง” ผู้ชายถือขวานเวทย์

“ไม่เอาน่า เสียมารยาท” ชายตัวผอมใช้หมัดเวทย์เดินออกมา “กำจัดมันซะตรงนี้เลย!” เขาชกใส่คิว กำแพงน้ำแข็งตั้งขึ้น

“เฮ้ยๆ สิบลุมสอง มันจะดีหรอ” ชายถือดาบเวทย์สีแดงเดินออกมา พร้อมกับผู้หญิงตัวเล็ก ถือกระบองเวทย์

ในใจซิสพร้อมที่จะสู้เต็มกำลัง ทั้งๆ ที่ดูแล้วยังไงก็แพ้อย่างเห็นได้ชัด แต่การที่มาโจมตีใส่คิว เป็นสิ่งที่ซิสยอมไม่ได้

“ไปเหอะ ซิส” คิวหันหลังเดินกลับมา “บอสแค่นี้ เราจัดการสองคนสบายอยู่แล้ว ไม่ต้องใช้คนมากเพื่อสร้างพลังโจมตี และไม่จำเป็นด้วยต้องคอยแสดงตนว่าเป็นเจ้าของพื้นที่” เขาดึงโล่ออกมารับลูกธนูเวทย์ โล่ส่องแสงสีรุ้งสาดออกมา สะท้อนลูกธนูเวทย์กลับไปใส่คนที่ยิงออกมา

“อืม” น้ำแข็งไอเย็นเกาะทั่วร่างกายของซิส ลมรอบตัวพัดแรงขึ้น แต่เขาพยายามควบคุมเอาไว้ไม่ปล่อยออกมา ใบมีดน้ำแข็ง หอกน้ำแข็ง ลอยอยู่บนอากาศ

“คิดจะสู้หรอ มากันแค่สองคน” เสียงชายหมัดเวทย์กำลังเดินเข้ามาจะชกซิส แต่ถูกห้ามไว้

“เฮ้ย ปากดีแบบนี้” ชายถือขวานเวทย์สีเขียวตะโกนออกมา “ไว้ว่างๆ มาสู้กันหน่อยไหม ที่สมาคมเงาน่ะ”

เสียงปาร์ตี้สมาคมดอกไม้ไฟหัวเราะ “ไปท้าพวกมันทำไม พื้นที่สีแดงเคยไปรึยังก็ไม่รู้ สมาคมเงายิ่งไม่รู้จักเข้าไปใหญ่” ชายร่างเล็กพูด “เด็กใหม่ ยังสวมชุดนักผจญภัยมือใหม่ ปล่อยมันไปเถอะ”

“นั่นสินะ” หญิงสาวคนหนี่งพูด “รังแกเด็กใหม่ ไม่สนุกเอาเสียเลย รีบล่าเอาจิตหมาป่าหางไฟ สร้อยหมาป่าหางไฟ ถ้าได้หินสีแดงระดับสามก็จะดีมาก”

“อืม ไปกันเถอะ”

ซิสและคิวเดินออกมาด้วยความโกรธ แต่เขาทั้งคู่รู้ดีว่ายังไม่ถึงเวลาที่จะต้องต่อสู้ นั่นเหละเป็นสิ่งที่โกรธ การต่อสู้แล้วแพ้ยังไม่รู้สึกแย่เท่านี้

“ขอบใจมากนะซิส ที่ใช้กำแพงป้องกันหมาลอบกัด” คิวพูด

“ธรรมชาติของหมา มันลอบกัดเสมอ” ซิสพูด น้ำแข็งยังคงเกาะเต็มแขน พายุลมขนาดเล็ก หมุนไปมา “ฉันต้องหัดควบคุมตัวเองให้ดี พลังที่ทำลายคนอื่นได้ แน่นอนสิ่งนั้นก็ทำลายตัวฉันเองด้วย”

“เป็นอะไรไปซิส” คิวมองซิสที่กำลังล้มลง เขาล้มลงไปเฉยๆ โดยที่ยังไม่ได้ทำอะไรเลย

“โถ่ เว้ย” ซิสตะโกนออกมาเสียงดัง ชกไปบนพื้น น้ำแข็งไอเย็นเยือกตั้งสูงเกือบสิบเมตร “ฉันไม่รู้ ฉันไม่รู้ ฉันไม่รู้”

มือซิสเต็มไปด้วยโพชั่นสีแดงสาดออกมา เขาชกพื้นไม่รู้เลยว่าได้สร้างน้ำแข็งออกมา

“น้ำแข็งแท่งนี้ ไร้ซึ่งความสวยงามใดๆ” คิวพูดขณะที่มองแท่งน้ำแข็งสูงใหญ่

“ใช่ มันแย่มากจริงๆ” ซิสพูด “อยู่ดีๆ ปัญหาก็โถมเข้ามาในหัวหลายเรื่องพร้อมกัน เหมือนกับเวลาเจออะไร ความโกรธที่ซ่อนอยู่ในตัว มันดึงสิ่งต่างๆ ที่ฉันเจ็บปวดออกมาทิ่มแทงตัวเอง การที่หวังจะใช้พลังโจมตีคนอื่น จริงๆ แล้วเรากำลังทำร้ายตัวเอง”

สมุดคู่มือคาดเอวส่องแสง หมาป่าสีดำสองหัวเดินออกมา สูงประมาณสี่เมตร ขนสีดำเงาแวววาว อุ้งเท้าของมันเต็มไปด้วยหนาม

“ฉันเกลียดหมา แต่ต้องมาเจออะไรกันวะเนี่ย” คิววิญญาณหลุดออกจากร่างสามวินาที