บทที่ 9: รักษาสิ่งที่ดีไว้เพื่อตัวเอง 1
บทที่ 9: รักษาสิ่งที่ดีไว้เพื่อตัวเอง 1
ปัง!
แสงไฟสว่างวาบภายในถ้ำ หลังจากต่อกรกับการบีบบังคับของจูฮอนไม่สำเร็จ โบราณวัตถุยอมจำนน ปีศาจงูและบ่อน้ำเริ่มเปลี่ยนรูปร่างกลายเป็นเงาเค้าโครงที่คุ้นเคย
มันถูกเปลี่ยนเป็นขวานทองคำและขวานเงิน
‘ออกมาแล้ว’
จูฮอน ผู้ที่เต็มไปด้วยเจตนาที่ชั่วร้ายคว้าเงาของขวานราวกับรอคอยสิ่งนี้อยู่
จากนั้นพวกมันจึง
ในขณะนั้นเองมีข้อความโผล่ขึ้นมา
[ทักษะถูกเปิดเผยแล้ว คุณได้รับตำแหน่งผู้พบสุสาน]
[สกิลโจรปล้นสุสานขั้นพื้นฐาน การขุดค้นสุสาน (แรงค์ F) ถูกปลุกแล้ว]
มันเป็นข้อความที่คุ้นเคย
ทว่า ก็มีข้อความที่ไม่คาดคิดโผล่ขึ้นมาในเวลาเดียวกัน
[คุณได้รับตำแหน่ง นักทารุณโบราณวัตถุ ค่าพรสวรรค์การยึดครองเพิ่มขึ้นขณะที่ค่าความเป็นมิตรลดลง]
การยึดครองโบราณวัตถุ: A+ (ผู้พิชิต)
ความเป็นมิตรกับโบราณวัตถุ: D+ (บีบบังคับ)
จูฮอนหัวเราะทันทีที่อ่านข้อความ เขาไม่ได้คาดหวังว่าจะได้รับตำแหน่งเช่นนี้ น่าแปลกที่ได้เห็นพรสวรรค์ในการยึดครองและความเป็นมิตรโผล่ขึ้นมาเป็นระบบแบบนี้
'ก็ดีแล้วที่ค่าการยึดครองสูงเพิ่มขึ้น แต่ค่าความเป็นมิตรลดลง...''
ถึงกระนั้น เขาก็ไม่ได้กังวลที่ค่าความเป็นมิตรลดลง และยังคิดว่ามันดีกว่าด้วยซ้ำ
'โบราณวัตถุจะดูหมิ่นมนุษย์ หากเป็นมิตรกับมันมากไป'
นั่นเป็นเหตุผลที่ประสบการณ์ของจูฮอนบอกว่าการยึดครองมีความสำคัญมากกว่าความเป็นมิตร
'มันก็ควรจะเป็นแบบนั้นแหละ'
จูฮอนตรวจขวานทองคำและขวานเงินในมือ ขวานไม่ได้อยู่ในรูปของขวานโบราณที่พบเห็นได้ในเรื่องเล่าครั้นอดีต
ขวานทองคำดูเหมือนขวานน้ำแข็งทันสมัย และขวานเงินก็ดูเหมือนพลั่ว ทั้งสองมีใบมีดที่แหลมคมไม่น้อย
โดยพื้นฐานแล้ว พวกมันดูเหมือนพลั่วกับเสียม
พวกมันมีรูปร่างที่เหมาะสำหรับนักปล้นสุสาน และนั่นคือสาเหตุที่จูฮอนเริ่มหัวเราะ
'เราต้องทดสอบดูก่อนว่ามันทำอะไรได้บ้าง'
บางสิ่งเกิดขึ้นขณะที่จูฮอนกำลังเดินออกไป
"บ้าเอ้ย! โบราณวัตถุอยู่ไหนกัน?!"
จูฮอนรีบซ่อนตัวทันทีที่ได้ยิน อาเบะและลินดาเดินเข้ามาราวกับหนูเปียก
"เจอแล้ว บ่อน้ำนี่ไง!"
อาเบะวิ่งไปที่บ่อน้ำที่มีเครื่องหมายส่องสว่าง ซึ่งดูเหมือนแอ่งใต้น้ำตก
ดูเหมือนเขาจะรู้รายละเอียดของสุสานนี้
เห็นได้ชัดจากที่เขาโยนโบราณวัตถุรูปขวดลงไปในบ่อโดยไม่ลังเล
จ๋อม!
แต่ทว่า ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เพราะขวานทองคำและขวานเงินถูกชิงไปแล้ว
บางทีนั่นอาจมีเหตุผล ใบหน้าของอาเบะที่เต็มไปด้วยความคาดหวังเปลี่ยนเป็นบูดเบี้ยวขณะที่เขาโกรธ
"ทำไมไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยล่ะ?! ผู้ทำนายบอกชัดว่าให้ฉันโยนโบราณวัตถุลงไปในน้ำนี่!"
ถึงกระนั้น ไม่มีใครแสดงความเห็นอกเห็นใจกับเขาเลย แม้แต่ลินดาที่ตามหลังมายังคงดูสับสน
ทว่าเธอเผลอได้ยินคำว่า ผู้ทำนาย
"ผู้ทำนายงั้นหรือ? ผู้ใช้โบราณวัตถุประเภททำนายบอกมางั้นเหรอ?!"
“เฮ้อ!”
"... แล้วผู้ทำนายนั่นใช้โบราณวัตถุแบบไหนกันล่ะ?"
"คิดว่าฉันจะบอกเธอเรื่องนั้นงั้นเหรอ?!"
"มันก็ไม่มีเหตุผลที่จะปิดบังแล้วนี่!"
ลินดาพยายามรวบรวมข้อมูลให้มากขึ้น แต่อาเบะที่ดูเหมือนจะเป็นคนปากมากก็ไม่หลุดพูดออกมา
ในทางกลับกัน จูฮอนกระเดาะลิ้นทันทีที่ได้ยินอีกฝ่ายถกเถียงกัน เขาซ่อนตัวอยู่ไม่ไกล
‘ดูเหมือนผู้ใช้บันทึกแห่งอนาคตของญี่ปุ่นจะมีคำพยากรณ์ของสุสานนี้อยู่สินะ'
นั่นต้องเป็นวิธีที่อาเบะรู้วิธีเอาชนะสุสานนี้ คนที่ใช้โบราณวัตถุนั้นเป็นแค่นักเรียนธรรมดา บันทึกแห่งอนาคตของเจ้าชายโชโตกุเป็นโบราณวัตถุระดับ S (ระดับวีรบุรุษในตำนาน)
'ยิ่งระดับของโบราณวัตถุสูง ก็ยิ่งเป็นปัญหา'
อาเบะ ที่ถูกลินดายั่วโมโหอยู่ครู่หนึ่งเริ่มโกรธ
"บ้าเอ้ย! เลิกถามเรื่องผู้ทำนายได้แล้ว! นั่นไม่ใช่ประเด็นสำคัญตอนนี้! แล้วการที่ประตูทางเข้าสุสานถูกเปิด ก็หมายความว่ามีบางคนที่กำลังนำหน้าพวกเราอยู่"
ลินดาส่องไฟฉายค้นหาไปทั่วทุกพื้นที่
“มีร่องรอยบ่งบอกว่ามีคนเคยอยู่ที่นี่...”
"แน่นอน ฉันรู้ว่ามีบางคนที่เอาชนะพวกเราได้อยู่ที่นี่!"
อาเบะที่เอาแต่มองไปที่พื้น เริ่มมองไปรอบถ้ำ
จูฮอนคิดว่าหากเขาต้องการที่จะออกจากถ้ำก็ต้องผ่านทั้งคู่ แน่นอนว่ามันไม่สำคัญสำหรับเขาเลยว่าจะเดินเจออีกฝ่ายหรือไม่
สิ่งเดียวที่อาจจะเป็นปัญหาก็คือ คงจะน่ารำคาญไม่น้อยหากอีกฝ่ายจำหน้าเขาได้
‘กำจัดพวกมันทั้งคู่เลยดีไหมนะ?’
จูฮอนจ้องมองอย่างเย็นชาขณะที่หยิบมีดของนักบวชชาวอียิปต์ขึ้นมา
ใครก็ตามที่เขาพบในสุสานก็ถือเป็นศัตรูที่มีเป้าหมายชิงโบราณวัตถุ การหักหลังกันเกิดขึ้นบ่อยครั้ง เช่นเดียวกับการฆ่ากันภายในสุสาน
อาเบะเดินไปตรงจุดที่จูฮอนซ่อนตัวโดยไม่รู้ว่าเขาถือมีดอยู่บนมือ
"ให้ตายสิ ขอดูหน่อยเถอะว่ามีใครอยู่แถวนี้ไหม!"
หนึ่งก้าว สองก้าว
"อย่างน้อยก็ขอให้ได้ลากไอ้เวรนั่นกลับไปญี่ปุ่นหน่อยเถอะ!"
จูฮอนมีเจตนาร้ายขณะที่อาเบะเดินเข้ามาใกล้
ขณะที่เขาชี้มีดไปและกำลังเปิดใช้งานนั้น...
[มีดพิธีศพอียิปต์โบราณ (เกรด C) (ระดับทั่วไป) - โบราณวัตถุที่ใช้แล้วหมดไป]
[การใช้งานที่เหลืออยู่ (54/100)]
ข้อความกราฟิกเคลื่อนไหวปรากฏขึ้นเหนือมีด
จูฮอนเริ่มขมวดคิ้วหลังจากเห็นข้อความ เป็นเพราะการใช้มีดที่จำกัด เขาจึงมองไปที่อาเบะและลินดาก่อนที่จะเปลี่ยนแผน
'ก็ได้ เราไม่ยอมเสียการใช้งานอีกสองครั้งกับอะไรแบบนี้หรอก'
ยิ่งกว่านั้น การทำให้เกิดเหตุการณ์ดังกล่าวในยุคที่สงบสุขนี้อาจทำให้เขาต้องกังวลกับสิ่งที่เลวร้ายกว่าการถูกเห็นหน้าเป็นแน่
เขาไม่มีเวลาพอที่จะเข้าไปในสุสาน เลยไม่คิดที่จะทำอะไรให้ตัวเองเหนื่อยไปมากกว่านี้
เขาจึงหยิบก้อนหินขึ้นมา
จากนั้นเขาก็โยนมันไปในทิศตรงข้าม ก้อนหินร่วงลงไปตามเส้นทางเดินหิน ทำให้เกิดเสียงดังภายในถ้ำที่เงียบสงบ
แตะ แตะ!
