บทที่ 228 แต่ที่นี่จะสบายกว่ามั้ย? 2 (2)
บทที่ 228 แต่ที่นี่จะสบายกว่ามั้ย? 2 (2)
‘…หรือว่าทวีปตะวันออกมีการเปลี่ยนแปลงจากในอดีตมากเกินไป?’
นี่คงเป็นคำอธิบายเดียวที่เขาพอจะนึกออกได้ในตอนนี้
อย่างไรก็ตามมีบางอย่างที่ทำให้คาร์ลรู้สึกหงุดหงิด มันช่วยไม่ได้ที่เขาจะรู้สึกแบบนี้
เขาชี้ไปที่เสาหินซึ่งตั้งอยู่ทางด้านหลังของตน
“เจ้ากำลังจะบอกข้าว่า..ที่พวกเจ้าไปแตะเสาหินต้นนี้เพราะใกล้ถึงวันเกิดของหัวหน้าพวกเจ้าเต็มที..ก็เลยอยากจะสร้างรูปปั้นจากเสาหินต้นนี้ขึ้นมาเพื่อมอบเป็นของขวัญให้กับเขาอย่างนั้นรึ?”
เอ่อ...
ดวงตาของสมุนโจรกลอกไปมาเมื่อเริ่มตอบกลับ
“ใช่แล้วขอรับ! พ..พวกเราคิดว่าเอ่อ..ภาพลักษณ์ของหัวหน้าเราเหมาะที่จะสร้างเป็นรูปปั้นประดับไว้บนยอดเขา..มันจะได้กลายเป็นสัญลักษณ์ของภูเขาลูกนี้ขอรับ!”
“…อย่างนั้นรึ”
คาร์ลเริ่มยกยิ้มมุมปาก
สมุนโจรพยายามที่จะสร้างรูปปั้นให้กับหัวหน้าของพวกเขา
คาร์ลต้องฟังพลังศิลาเอ่ยถามซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าต้องการที่จะ‘เสียสละตัวเองหรือไม่?’ เขาต้องเดินทางมาถึงทวีปตะวันออกด้วยเหตุผลเล็กๆน้อยๆแบบนี้นะเหรอ? ความเจ็บปวดของหัวใจดูเหมือนจะเลวร้ายยิ่งกว่าเดิม ไหนจะเป็นห่วงว่าคฤหาสน์ใต้ดินของตนจะถูกทำลายลงนั่นอีก
“…ข้าจะกวาดล้างแหล่งซ่องสุมของพวกเจ้าให้หมด”
สมุนโจรตาเหลือกลานด้วยความกลัวเมื่อเห็นความโกรธขึ้งบนสีหน้าของคาร์ล
“ข้าเป็นคนดีคนหนึ่ง..คงแกล้งทำเป็นไม่เห็นคนทำสิ่งชั่วร้ายได้หรอก”
‘นี่มันเรื่องไร้สาระอะไรกัน?’
นั่นคือสิ่งที่โจรผู้โชคร้ายคิดอยู่ในใจ พวกเขามองเห็นคาร์ลขยับตัวออกจากโขดหินในขณะที่แสงแดดก็ส่องกระทบลงบนร่างของเขา
คาร์ลชี้ไปที่ด้านล่างของหุบเขา แน่นอนว่าเขาชี้ไปยังฐานทัพของกลุ่มโจรซึ่งตั้งอยู่ตรงกลางของหุบเขา
“พาข้าไปที่นั่น”
สมุนโจรทั้งห้าส่งเสียงคร่ำครวญออกมาเมื่อได้ยินคาร์ลพูดเช่นนั้น
คาร์ลเดินตามหลังกลุ่มโจรไปอย่างสบายใจในมือก็อุ้มออนและฮงไปด้วย
~ มนุษย์! เรากำลังจะทำอะไรกันเหรอ?~
คาร์ลตอบอย่างไม่คิดอะไรมากเมื่อได้ยินสิ่งที่ราอนเอ่ยถาม
“เราคงต้องหาบ้านสักหลังในทวีปตะวันออกแล้วล่ะ”
สมุนโจรพากันสะดุ้งโหยงก่อนจะเร่งฝีเท้าของตนให้เร็วขึ้น ส่วนราอนก็เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
~ ภูเขาลีบกำลังจะกลายเป็นบ้านของเราเหรอ?~
แน่นอนว่าคาร์ลไม่ได้ตอบอะไรกลับไป
.
.
.
ภูเขาลีบ
กองโจรขนาดใหญ่ได้สร้างค่ายไว้ใจกลางภูเขาแห่งนี้ มีรั้วไม้คุณภาพสูงและดูทนทานแข็งแรงสร้างล้อมรอบตัวค่ายเอาไว้เพื่อป้องกันผู้บุกรุก
อย่างไรก็ตามในตอนนี้มีคนกลุ่มหนึ่งได้ปรากฏตัวอยู่ตรงหน้ารั้วไม้ หนึ่งในสมุนโจรที่รับหน้าที่เฝ้ายามตะโกนออกมาดังลั่น
“นั่นใครกัน?! ใครกล้าบุกรุกเข้ามาที่นี่!?”
อีกคนก็เริ่มขมวดคิ้วมุ่น
“ไอ้คนทรยศ! เจ้าพาผู้บุกรุกเข้ามาที่นี่ได้อย่างไร?!”
สมุนโจรทั้งห้าคนรีบตื่นแต่เช้าเพื่อไปทำรูปปั้นให้แล้วเสร็จ การได้เห็นพวกเขานำคนแปลกหน้ากลับมายังค่ายแทนที่จะได้ยินข่าวว่ารูปปั้นเสร็จแล้วทำให้สมุนโจรคนอื่นๆรู้สึกโกรธ ใบหน้าซีดเผือดพร้อมทั้งไหล่ลู่ตกของโจรทั้งห้าทำให้โจรคนอื่นๆบอกได้ทันทีว่าคนแปลกหน้ากลุ่มนี้ทำให้พวกเขากลัวจนต้องพากลับมายังค่าย
ปรี๊ดดดดดดด!!!ปรี๊ดดดดดดด!!!
เสียงสัญญาณเตือนดังลั่นไปทั่วค่าย นี่นับเป็นครั้งแรกที่ผู้บุกรุกเข้ามาถึงตัวค่ายได้ อย่างไรก็ตามสีหน้าของสมุนโจรที่เฝ้ารั้วไม้ไม่ได้ดูร้อนใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนัก
“พวกเจ้าคิดว่าจะทำอะไรพวกข้าได้งั้นรึ? ไม่มีทาง! ฮ่าฮ่าฮ่า!!!”
“สามคนในกลุ่มพวกเจ้ามีทั้งคนแก่และคนอ่อนแอ!”
รอน อูฮาเบ็นและคาร์ลถึงกับเลิกคิ้วสูง
“ทางที่ดีพวกเจ้ายอมแพ้พวกข้าเสียดีกว่า ฮ่าฮ่าฮ่า!!”
ใบหน้าของสมุนโจรทั้งห้าเริ่มซีดลงเรื่อยๆเมื่อเห็นเพื่อนโจรของตนเองทยอยออกมายั่วอารมณ์ของคนแปลกหน้ากลุ่มนี้
“คุกเข่าลงซะถ้าพวกเจ้าไม่อยากตาย! อย่างน้อยเราก็จะไว้ชีวิตพวกเจ้าหากพวกเจ้ารีบคุกเข่าตั้งแต่ตอนนี้!”
หนึ่งในห้าสมุนโจรรีบตะโกนบอกเพื่อนทันทีเมื่อได้ยินเสียงคุ้นเคยดังออกมาจากกลุ่มของชายผมแดง
“ห..หุบปากซะ! ถ้าเจ้าไม่อย่างตาย! พวกเจ้านี่มันโง่จริงๆ!”
เสียงของเขาสั่นเครือไปด้วยความโกรธและความเศร้า
“เจ้าว่าอะไรนะ?”
กลุ่มโจรที่ยั่วอารมณ์ผู้บุกรุกอย่างสนุกสานเริ่มเป็นกังวล ความกังวลของพวกเขาเริ่มทวีมากขึ้นเรื่อยๆหลังจากเห็นสิ่งที่ตามมา
“พ..พวกเจ้า..ไม่รู้อะไรกันบ้างเลย! ฮึก..ฮือออออ!!”
โจรที่ตะโกนบอกพวกเขาเมื่อครู่กำลังร้องไห้
โจรมือใหม่ที่เป็นคนตอบคำถามของคาร์ลเมื่อก่อนหน้านี้กลั้นน้ำตาของตนเอาไว้ไม่ไหว
แปะ!
คาร์ลตบไปที่ไหล่ของโจรผู้นี้
“น้ำตาของเจ้าไหลเยอะไปแล้วนะ”
โจรผู้นี้ดูอึ้งไปเมื่อได้ยินสิ่งที่คาร์ลพูดแต่เขาไม่สามารถห้ามน้ำตาของตนเอาไว้ได้ ตั้งแต่เกิดมาเขาไม่เคยเจอใครที่ดูน่ากลัวเหมือนกับคนกลุ่มนี้มาก่อน เขาเคยคิดว่าหัวหน้าโจรของตนเป็นคนที่ดูน่ากลัวที่สุดแล้วแต่กลายเป็นว่าเขาคิดผิด
“นั่นใครกัน!?”
ตอนนั้นเองที่เขาได้ยินเสียงของบุคคลที่เคยน่ากลัวที่สุดในสายตาของเขา ร่างของหัวหน้าโจรปรากฏขึ้นด้านหน้ารั้วไม้
คาร์ลหันไปตามเสียงตะโกน
ผู้นำของกองโจรไร้พ่าย ‘หัวหน้าผู้ไร้พ่าย’นั่นคือสิ่งที่คนอื่นๆเรียกขานคนผู้นี้
ไม่มีใครรู้จักชื่อจริงๆของหัวหน้าโจรผู้นี้ บนข้อมือขวาของเขามีรอยแผลเป็นที่เกิดจากการตีตราทาสเพราะในอดีตเขาเคยเป็นทาสมาก่อน
‘ท่านหัวหน้าของพวกเราเป็นคนที่แข็งแกร่งมากแต่..เอ่อ...เขาดูไม่แข็งแกร่งเท่าพวกท่านหรอกนะขอรับ’
คาร์ลได้สอบถามสมุนโจรเพื่อหาจุดแข็งที่ทำให้อดีตทาสผู้หนึ่งขึ้นมาเป็นหัวหน้ากองโจรขนาดใหญ่เช่นนี้ได้ เขาต้องหาทางรับมือกับหัวหน้าโจรผู้นี้แต่เขาก็เริ่มขมวดคิ้วทันทีเมื่อเห็นตัวจริงของหัวหน้าโจร
เสียงของราอนดังเข้ามาในหัวของคาร์ล
~ มนุษย์! หมอนี่ดูเหมือนใครสักคนที่เรารู้จักเลย!~
ใช่! เขาดูคล้ายกับคนที่พวกเขารู้จักมาก่อน คาร์ลนึกออกทันทีว่าหัวหน้าโจรผู้นี้มีบุคลิกคล้ายใคร
“ว้าว!!”
แววตาของหัวหน้าโจรเป็นประกายขึ้น
เขาวางขวานขนาดใหญ่ไว้บนไหล่ของตนก่อนจะฉีกยิ้มกว้าง
“ฮึฮึฮึฮึ!! ข้าไม่ได้เห็นพวกขยะเช่นนี้มานานมากแล้ว!”
สายตาของเขาพุ่งไปยังร่างของฮันนาห์ บารอคและมาหยุดอยู่ที่คาร์ลซึ่งดูเหมือนจะเป็นหัวหน้ากลุ่ม
“ข้าได้กลิ่น!”
‘โอ้โห…พวกเขาดูคล้ายกันจริงๆ..ทำไมดูคล้ายขนาดนี้นะ’
เสียงของราอนดังเข้ามาในหัวของเขาในจังหวะนี้พอดี
~ อ๊ะ..บ๊อบ!~
ในที่สุดราอนก็นึกถึงคนเดียวกับที่เขาคิดเอาไว้ ก่อนที่หัวหน้าโจรจะเหยียบขึ้นไปบนรั้วไม้
“ข้าได้กลิ่นคนที่แข็งแกร่ง!”
เขาตะโกนออกมาดังลั่นและกระโดดลงจากรั้วไม้เพื่อเผชิญหน้ากับผู้บุกรุก
ตุบ!
ชายผู้นี้มีความสูงเกือบๆ 2 เมตร ตัวของเขาเต็มไปด้วยมัดกล้ามและรอยแผลเป็น เขามีผมสีน้ำตาลที่ชี้ฟูดูคล้ายกับแผงคอสิงโต
เสียงของราอนดังขึ้นอีกครั้ง
~ ทูนก้า! บ๊อบ! เขาดูเหมือนเจ้าโง่ทูนก้านั่น!~
คาร์ลเริ่มหัวเราะ เขาอดที่จะหัวเราะไม่ได้เมื่อได้ฟังความเห็นของราอน
ชายร่างใหญ่ที่เพิ่งกระโดดลงจากรั้วไม้เมื่อครู่เริ่มหัวเราะลั่นเมื่อมองมาที่คาร์ล สายตาของเขาดูเหมือนจะจดจ้องไปที่บารอคและฮันนาห์เป็นพิเศษ
“เจ้าต้องแข็งแกร่งอย่างแน่นอน! ข้าได้กลิ่นของมัน!”
คาร์ลจำได้ว่าทูนก้ารีบวิ่งเข้าหาวิเทียร์ทันทีที่พูดประโยคคล้ายๆกันนี้จบ ทูนก้าจบลงด้วยสภาพสะบักสะบอมราวเมื่อต้องปะทะกับวาฬถึงสองตัว
คาร์ลรีบเดินทางมายังทวีปตะวันออกเพราะกลัวว่าคนที่ดูคล้ายกับทูนก้าจะทำลายคฤหาสน์ใต้ดินของเขา อีกส่วนหนึ่งก็เพื่อมาตามหาข้อมูลของอาร์มและวารีพิพากษา
แน่นอนว่าสิ่งที่เขากังวลมากที่สุดคือกลัวว่าบ้านของเขาจะถูกทำลาย
“ฮ่าฮ่าฮ่าๆๆๆ”
คาร์ลหัวเราะออกมาอย่างร่าเริง
เขารู้ดีที่สุดว่าคนเช่นหัวหน้าโจรผู้นี้ควรรับมืออย่างไร
คาร์ลยื่นมือออกมา
แปะ!แปะ!
คาร์ลตบไปที่ไหล่ของบารอคเบาๆ
“จับเขาไว้และก็อัดเขาไปสักสามหมัด”
