บทที่ 8 เหล่า Top 5 ของวงการ
บทที่ 8 เหล่า Top 5 ของวงการ
ทั้ง 2 วิ่งอย่างสุดชีวิต วิ่งไปหลบการโจมตีไป นักรบเวทย์มนตร์ของระบบก็ไม่ได้โง่เขลา พวกมันแบ่งออกเป็นฝั่งละ 5 คน เพื่อไล่ตามSeeker ช และ ญ
เมื่อตัวหนึ่งออกสกิลโจมตี พวกที่เหลือก็คอยสนับสนุนโดยการรอโจมตีจุดที่คาดว่าจะหลบหลีกไป ส่วนอีก 2 ตัว พวกมันเน้นวิ่งประกบซ้ายขวา และ โจมตีเข้าใส่ เมื่ออยู่ในระยะ แต่การประสานงานของมันยังดูตื้อๆไปหน่อย เพราะมันก็เป็นแค่ระบบเท่านั้น
หากพูดถึงสถานการณ์ตอนนี้ละก็ ไม่ได้ยากเกินไปสำหรับพวกเขาทั้ง 2 แต่ก็ไม่ง่ายเสียด้วย พวกมันไม่ได้ซื่อตรงขนาดไล่ตามก้นแล้วกดใช้สกิลอย่างเดียว พวกมันมีทั้งประกบข้าง และประสานงานไปในตัวด้วย
ในการทดสอบครั้งนี้ การม้วนกลิ้ง การกระโดด การพุ่งหนี รวมๆแล้วทำไปนับร้อยครั้งยังว่าได้ “นี่มันเหมือนการทดสอบเกมมาราธอนชัดๆ” ซาโดกล่าวขึ้นในใจ
“อีก 2% เท่านั้น เราอาจจะสลัดมันพ้นแล้ว” มิร่าพิมพ์ขึ้นในขณะที่กำลังสไลด์ตัวหลบทวนยาวของ NPC
“ระวังตัวไว้ก่อนจะดีกว่า”
ช่วงระยะสุดท้ายของการวิ่ง ดันเกิดสิ่งที่ไม่คาดคิดขึ้นตรงตำแหน่ง 70% พอดี นักรบเวทย์มนตร์พวกนี้ดันทะลึ่งมีสกิล บาทาข้างถนนของอาชีพอันธพาล
พวกมันฝั่งละคนวิ่งเข้าประชิดตัวละครของซาโด และ มิร่า อย่างรวดเร็ว ด้วยสกิลบาทาข้างถนนทำให้มันกระโดดได้สูงและไกลขึ้น พวกมันจึงกระโดดผ่านข้างลำตัว และกวาดทวนยาวใส่ทั้ง 2 โดยหวังผลให้การกวาดครั้งนี้ ทำให้ทั้ง 2 คนต้องกระเด็นกลับหลังไป ส่วนที่เหลืออีกฝั่งละ 4 คน วิ่งไปดักทางผ่านของโซน ซึ่งอยู่ในตำแหน่ง 70% พอดิบพอดี
ทวนยาวกวาดเข้าใส่ลำตัว ซาโดและมิร่าบังคับตัวละครกระโดดหลบพร้อมๆกัน ในช่วงจังหวะกระโดด นักรบเวทย์มนตร์ก็ตั้งแถวแนวนอน เรียง 8 คนเสร็จสิ้นเรียบร้อยแล้ว
ทั้ง 2 เห็นการกระทำเช่นนี้จึงรู้ว่า มันจะมาอีกครั้งแล้วสินะ “สกิลกระสุนเวทย์มนตร์”
กระสุนรัวใส่อย่างถี่และหนักหน่วง แต่ในครั้งนี้พวกเขาทั้ง 2 จะไม่ถอยอีกแล้ว แม้ต้องแลกด้วย HP ที่แสนสาหัสก็ตาม เพราะการที่จะถอยกลับไปอีกครั้ง ไม่สามารถทำให้พวกเขาทั้ง 2 ผ่านด่านนี้ไปได้
การจะผ่านด่านนี้ไปได้ ต้องทุ่มอย่างสุดตัวเท่านั้นจริงๆ ถ้าหากว่าสามารถโจมตีตอบโต้กลับไปได้บ้างละก็ ด่านนี้คงไม่ยากเกินไปสำหรับพวกเขาทั้ง 2 จริงๆ
แต่เพราะที่นี่คือการสอบ การสอบย่อมต้องทำตามกฎระเบียบข้อบังคับที่พวกเขากำหนดไว้ให้ตั้งแต่แรก สุดท้ายพวกเขาทั้งคู่รอจังหวะให้ NPC 2 ตนใช้ สกิลพยัคฆ์พุ่งชน เพื่อใช้แรงกระแทกของสกิลจู่โจมพวกเขาไปยังตำแหน่งทางเข้าโซนต่อไป
ในจังหวะที่กำลังล้มลงกับพื้นด้วยสกิลพยัคฆ์พุ่งชน พวกเขาสามารถเก็บตัวได้ทัน และหลบหลีกเข้าสู่โซนต่อไปในทันที ด้วยสภาพที่สะบัดสะบอม
นักรบเวทย์มนตร์พวกนี้มีทั้งความเก่งและฉลาด แถมยังมีหลายตนด้วย พวกเขาจึงต้องยอมสละ HP ส่วนหนึ่ง เพื่อการผ่านไปยังโซนถัดไป และสกิลสุดท้ายที่พวกเขารับไป ดาเมจหนักหน่วงเป็นอย่างมาก แต่ก็ต้องยอมเลือกรับมันไปจริงๆ
ค่า HP ของทั้งคู่เหลือไล่เลี่ยกัน ทางฝั่งซาโดเหลือ 36% ส่วนทางฝั่งของมิร่า เหลือ 33% เมื่อก้าวผ่านมายังโซนต่อไป นักรบเวทย์มนตร์ที่เมื่อครู่ยังดักทางเข้าโซน ก็ได้สลายหายไป
ทั้งซาโดและมิร่า ต่างคาดเดาไปในทางเดียวกันก็คือ เมื่อเข้ามายังโซนนักรบเวทย์มนตร์ ตัวละคร 1 ตัว ต้องต่อสู้ กับ 5 นักรบเวทย์มนตร์ ถ้าหากว่าผู้เข้าสอบก้าวเข้ามาพร้อมๆกัน 10 คนหละ?
นักรบเวทย์มนตร์ก็จะกำเนิดขึ้นในโซนถึง 50 ตน เหตุการณ์คงชุลมุนวุ่นวายไม่ต่างจากเกมออนไลน์ ที่ต้องแย่งบอสกันอย่างแน่นอน แค่คิดก็ปวดหัวจะแย่แล้ว
ทั้งคู่เข้ามาสู่โซนถัดไป ซึ่งเป็นโซนสุดท้ายของการทดสอบ แต่ทั้งคู่ไม่ได้รู้เลยว่า นี่คือ โซนสุดท้ายแล้ว เพราะจากการดูแผนที่ เหลืออีกตั้ง 30% ด้วยระยะทางที่ผ่านมา 30% ต้องใช้เวลาเดินนานมาก มันเป็นเพียงจิตวิทยาอย่างหนึ่งของผู้คิดการสอบเท่านั้น
ณ ห้องหนึ่งของสถานที่สอบ ห้องนี้มีโปรเจคเตอร์ขนาดใหญ่อันหนึ่งเปิดฉายการสอบอยู่ในตอนนี้ และคนที่อยู่ในจอโปรเจคเตอร์จะเป็นใครไม่ได้ ถ้าไม่ใช่ซาโด และ มิร่า
ส่วนคนอื่นๆนั้น มีฉายเป็นแค่ครั้งคราว ถ้าคิดรวมๆแล้ว การฉายการเล่นของ 2 คนนี้ มีมากถึง 90% เลยทีเดียว
ส่วน 3% รองลงมา ฉายไปยัง Seeker ช คนหนึ่งที่วิ่งหนีเฮลิคอปเตอร์อยู่ เขาคนนี้เหมือนจะมีทักษะการควบคุมที่ดี และ ชำนาญการพอสมควร แต่เสียดายที่การคิดการอ่านดูด้อยไปหน่อย ในจุดๆนี้ของเขา ถ้าเป็นกราฟ คงดิ่งลงเหวเลยทีเดียวก็ว่าได้
อีก 3% ต่อมา เป็น Seeker ช คนหนึ่งเช่นกัน เขาคนนี้ ไม่ได้มีความพลิ้วเหมือนคนก่อน การบังคับควบคุมไม่รวดเร็ว แต่ความคิดการอ่านเกมอยู่ในขั้นฉลาดหลักแหลม เหมือนกับรู้ล่วงหน้าเลยก็ว่าได้ เขาวางแผนการหลบหนีไว้เป็นสเต็ปๆ และเมื่อตรงไหนผิดพลาด เขามีทางแก้ไขได้เสมอ แต่เสียดายที่เขาดูเชื่องช้าไปหน่อย
ส่วน 4% สุดท้าย ถูกฉายไปยังทุกๆคนที่ติดอยู่ใน สนามมวยอันกว้างใหญ่ ชกกันไปมาไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย บางคนก็รู้สถานการณ์ว่าควรออกไปจากตรงนี้ แต่มันก็ออกไปไม่ได้ เพราะว่ามีคนมาก่อกวนอยู่ตลอดเวลา
สุดท้ายแล้วกลุ่มที่ 1 ของการสอบ อาจเหลือผู้ผ่านการทดสอบเพียงหลักหน่วยเท่านั้นก็เป็นได้ และผู้ที่อยู่หน้าจอโปรเจคเตอร์ที่มารับชมการสอบในครั้งนี้ เป็นเหล่านักกีฬาอาชีพระดับ Top 5 ของวงการ
พวกเขามาเพื่อเชิญชวนเด็กที่มีความสามารถไปอยู่ค่ายฝึกในสโมสรของตนเอง หากใครที่ไม่ได้รับคำเชิญชวน ก็ต้องฝึกอยู่ที่ค่ายแห่งนี้ต่อไป เพื่อรอโอกาส
คนที่ 1 กัปตันทีม GMY ผู้ใช้จอมเวทย์กึ่งธาตุ เขามีชื่อว่า หลงเจี้ยน เป็นคนประเทศจีนที่มาอยู่ในประเทศไทย ฉายาเขา คือ หัตถ์เยือกแข็ง ฉายานี้ของเขาได้มาจากการใช้สกิลได้อย่างแม่นยำระดับขั้นพระกาฬ ความผิดพลาดของเขาเมื่อกดใช้สกิลออกไปแล้วถ้าคิดเป็น % คงเแค่หลักหน่วย อีกอย่างคือ ความใจเย็น เขามีความใจเย็น สุขุมและรอบคอบ เมื่อเข้าสู่สนามรบแล้วเขาจะไม่ทำอะไรโฉ่งฉ่างอย่างแน่นอน ด้วยความเก่งของเขาเกือบนำทีม GMY ได้แชมป์สมัยที่ 2 หากไม่ใช่ เพราะ Ability ระดับ S ถ้วยแชมป์สมัยที่ 2 คงไม่พ้นมือของ GMY อย่างแน่นอน
คนที่ 2 กัปตันทีม SWG อาชีพซามูไร เขามีชื่อว่า โยชิ เป็นคนประเทศญี่ปุ่นที่มาอยู่ในประเทศไทย ฉายาของเขา คือ เทพแห่งดาบ ฉายานี้ของเขาได้มาจากการเป็นนักดาบอันดับ 1 ของเกม The Killer Of Arena
ไม่ใช่แค่อาชีพซามูไรเท่านั้น อาชีพไหนที่ถือดาบ เขาเล่นมันได้อย่างระดับมืออาชีพทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นนักดาบคู่ อัศวิน หรือนักดาบทะเลทราย
ส่วนเรื่องการบังคับควบคุมก็อยู่ในระดับสูง ในการแข่งทีมรอบชิงชนะเลิศครั้งล่าสุด ลูกทีมของเขา 2 คนพลาดท่าเสียทีให้กับ แผนการของ GMY แต่ก็สามารถผลาญ HP ของฝั่งตรงข้ามได้พอสมควร สถานการณ์จึงตกอยู่ในการต่อสู้แบบ 4-2 และเป็นเพราะฝีมือของเขา เทพแห่งดาบแผลงฤทธิ์ สถานการณ์ 4-2 เหมือนจะแพ้ไปแล้ว แต่เขาก็ยังทุ่มสุดความสามารถ พรากชีวิตฝั่งตรงข้ามไปได้ 2 คน และ ผลาญชีวิตคนที่เหลืออยู่อีก 2 คนได้เล็กน้อย จึงนำมาสู่ชัยชนะของ SWG ในตอนท้าย จากฝีมือของรองกัปตันทีมของเขาที่ใช้อาชีพ นินจาสังหาร
คนที่ 3 กัปตันทีม RBM อาชีพแม่มด เธอมีชื่อว่า เมนี่ ลูกครึ่งไทยรัสเซีย ฉายาของเธอ คือ เทพแห่งแสง ฉายานี้ของเธออาจจะดูแปลกๆไปหน่อย เพราะอาชีพแม่มด ออกจะเอนเอียงไปทางฝั่งสายมืด
แต่ฉายาที่ได้มา ได้มาจากฝีมือ การบังคับควบคุม การเคลื่อนไหวที่แสนรวดเร็ว ซึ่งความเร็วก็คือ แสง และจุดเด่นที่สุดของเธอ คือ การเข้าโจมตีแบบฉับพลัน ผู้คนที่เอาเธอเป็นไอดอล ต่างเห็นชอบและมอบฉายานี้ให้กับเธอ
ในวงการนักกีฬาอาชีพ เธอเป็นผู้หญิงที่ได้เป็นกัปตันทีมเพียงคนเดียวในลีค และผู้ที่เล่นเกมนี้ส่วนมาก โหวตให้เธอเป็น Number 1 ของผู้เล่นหญิง ในการแข่งชิงแชมป์รอบล่าสุด เธอเกือบจะพาทีมเข้ารอบชิงชนะเลิศได้แล้วแท้ๆ แต่สุดท้ายก็พ่ายให้แก่ความเก่งกาจของ SWG
คนที่ 4 กัปตันทีม Wilted leaves (WLS) ชายคนนี้มีชื่อว่า ยองวอน เขาเป็นคนเกาหลี เกิดในประเทศเกาหลี แต่พ่อแม่มาทำธุรกิจบางอย่างในประเทศไทย และธุรกิจของพ่อแม่ ยองวอนไปได้ดี ยองวอนจึงอยู่ที่ประเทศไทยตั้งแต่เด็กๆ
อาชีพที่ยองวอนเล่นในตอนนี้ คือ นินจาคาถา ฉายาของยอนวอน คือ เทพอิสระ ที่มาของฉายานี้ได้มาจากการเล่นอันอิสระของเขา ในวงการอาชีพถ้าพูดถึงการประลอง 1-1 ชื่อของยองวอนจะขึ้นมาเป็นอันดับแรกเลยทีเดียว ด้วยการเล่นที่อิสระและคาดเดาไม่ได้ของเขา ทำให้ผู้เล่นอาชีพจับทางเขาได้ยาก
การแข่งลีครอบที่ผ่านมา ยองวอนก็เกือบพาทีม WLS เข้าสู่รอบชิงชนะเลิศได้แล้วแท้ๆ แต่ดันแพ้ให้กับทีมแชมป์ฤดูกาลที่ 1 GMY ส่วนในการชิงอันดับ 3 ก็พ่ายแพ้ให้กับทีม RBM ทำให้ไม่ได้ถ้วยติดมือกลับบ้านไป
คนที่ 5 กัปตันทีม 3headed lion (3HL) ชายคนนี้มีชื่อว่าวาย เขาเป็นคนไทย ฉายาของเขาคือ เทพแห่งสงคราม ถ้าหากพูดถึงในเกมออนไลน์ วาย เป็นคนที่มีผู้คนชื่นชอบ และยกเขาเป็นไอดอลมากที่สุด
เพราะอะไรถึงมีคนชอบเขามากที่สุด ? ง่ายๆเลยคือสไตล์การเล่น ชื่อว่าเทพแห่งสงครามไม่ใช่ได้มาง่ายๆ เป็นเพราะสไตล์การเล่นของเขา กล้าเข้า กล้าเสี่ยง มุทะลุ ดุดัน ลุยอย่างเดียว ไม่มีคำว่าถอยตั้งหลัก
แม้ในยามตัวเองเลือดแดงแล้ว ตัวเขาไม่เคยคิดจะถอยไปตั้งหลักเลยแม้แต่น้อย นี่จึงเป็นสไตล์ที่ผู้คนในเกมออนไลน์ชอบเขามากที่สุด แต่ในการแข่งอาชีพแล้ว การไม่คิดจะถอยของเขา บางครั้งถือว่าเป็นจุดอ่อนเลยก็ว่าได้ แต่เขาไม่ได้โง่ถึงขนาดเข้าโจมตีมั่วซั่ว สุ่มสี่สุ่มห้า ฝีมือของเขามักจะแสดงออกมาได้ดีในช่วงเวลาที่โดนกดดันเสมอ
ทั้ง 5 คนมาสังเกตการณ์ในที่แห่งนี้ เพื่อมองหาผู้ที่มีฝีมือเก่งกาจ กลับไปยังสโมสรของตัวเอง ส่วนทีมอื่นๆ ที่เหลือ ล้วนไม่ได้มายังที่แห่งนี้ เพราะพวกเขาเป็นทีมในระดับกลาง การเชิญชวนของพวกเขาย่อมมีน้ำหนักไม่เท่ากับทีม Top5
แต่ถ้าหากว่าเด็กๆพวกนี้ต้องการจะไปอยู่ในทีมระดับกลางเพื่อหาโอกาสลงตัวจริงในการ แข่งขันลีคอาชีพละก็ มีช่องทางให้ติดต่อมากมายหลังจากผ่านการสอบ เพราะฉะนั้นพวกเขาจึงไม่ได้เสียเวลามายังที่แห่งนี้
หากพูดถึงทีมระดับกลาง พวกเขาก็ไม่ได้อ่อนแออะไรถึงขนาดโดนทีมยักษ์ตบเละ ฝีมือในการต่อสู้ก็คู่คี่สูสีพอๆกัน แต่การเล่มเกมเหล่านี้ขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายๆอย่าง จังหวะการเล่น เพื่อนร่วมทีม อาวุธสวมใส่ Ability แม้แต่โชค ทุกๆคนต้องมีสิ่งเหล่านี้เพื่อเพิ่ม % การชนะให้มากขึ้น
การสอบยังดำเนินต่อไป เหล่ากัปตันทีมนักกีฬาอาชีพต่างก็นั่งดูและเล็งเห็นความสามารถของผู้ที่มาสอบเหล่านี้แล้ว เหลือก็เพียงแต่ให้พวกเขาผ่านการทดสอบ และกัปตันทีมของแต่ละทีม ต้องส่งเทียบเชิญให้แก่เด็กเหล่านี้ไปยังสโมสรของตนเอง
โซนสุดท้ายของการทดสอบเริ่มขึ้น ผู้คนที่อยู่ในโซนที่ 1 2 และ 3 ไม่รู้ตัวเลยว่าการสอบครั้งนี้ กำลังจะปิดม่านลงแล้วในไม่ช้า เนื่องจากตรงเบื้องหน้าของ ซาโด และ มิร่า ได้เกิดปรากฏการบางอย่างขึ้น
สิ่งนั้นคือ ตู้เหล็กขนาดใส่ตัวคนเข้าไป 1 ตู้ บนหน้าตู้เหล็กเป็นกระจกใส ที่สามารถทำการเปิดเข้าไปอยู่ด้านในได้ ซึ่งถ้าหากเข้าไปแล้ว อาจเกิดเหตุการณ์แปลกประหลาดอะไรขึ้นนั้น ไม่มีใครรู้ ทั้ง 2 จึงลังเลอยู่ชั่วขณะ
“เอายังไงดี?” ซาโดกล่าวถาม
“นายคิดว่ายังไง ถ้าหากเราเข้าไป”
“ผมคิดว่าถ้าหากเราเข้าไป อย่างน้อยเขาคงไม่ปรับเราแพ้ เพราะเรื่องแค่นี้หรอกมั้ง”
“มันก็ไม่แน่นะ”
“เธออย่าทำให้ฉันไขว้เขวสิ”
“งั้นนายลองเข้าไปดูสิ”
ทางฝั่งนักกีฬาอาชีพที่นั่งดูอยู่ ก็เห็นบทสนทนาของทั้งคู่เช่นกัน ที่เกิดอาการลังเลกับสิ่งของตรงหน้า กัปตันทีมของ SWG โยชิ จึงกล่าวว่า
“การสอบที่ผ่านมาไม่ได้เหมือนกับปีที่แล้ว ยกเว้นตรงจุดนี้ ตอนนั้นนายรู้สึกยังไง ? เมื่อเห็นตู้ใบนี้”
คำถามนี้เขาย่อมมอบให้กับวาย ซึ่งเป็นน้องใหม่ที่เข้ามาได้ปีเดียว ก็ผงาดคว้าตำแหน่งกัปตันทีมไปครอง แถมยังพาทีมเขาสู่รอบเพลย์ออฟอีกด้วย
“ผมในตอนนั้น ไม่ได้คิดอะไรมากครับ ผมวิ่งเข้าใส่มันทันที”
“เหอะๆ สมกับเป็นนาย”
“เอาจริงๆนะ ถ้าหากวันนั้นผมเข้าไปแล้วเกิดมีอะไรพิเรนๆ จนทำให้ผมออกจากการสอบ ผมจะไม่มาสอบเป็นนักกีฬาอาชีพอีกเลย”
“มันก็จริงอย่างที่นายว่า” หลงเจี้ยนกล่าว
ซาโดบังคับตัวละคร Seeker ของเขาออกเดินเข้าไปยัง ตู้เหล็กใบนั้นทันที ระหว่างเดินเขาก็คิดไปคิดมาอย่างรอบคอบแล้ว ว่าคงจะไม่มีเหตุการณ์อะไรๆ ที่ทำให้เขาคงต้องออกจากการแข่งขันจริงๆหรอกนะ
ถ้าหากเป็นเช่นนั้นจริงๆ เขาคงหมดศรัทธากับค่ายสอบแห่งนี้ กว่าจะผ่านมาแต่ละด่าน เริ่มจากโซนที่ 1 หากทำข้อสอบช้าไป และเข้ามายังที่แห่งนี้พร้อมกลุ่มคนอื่นๆ ในตอนนี้อาจจะกำลังต่อสู้อยู่ในสังเวียนที่ไม่มีวันสิ้นสุดก็เป็นได้ พอมายังโซนที่ 2 เดินทางระยะไกลแล้ว ยังเจอกับเฮลิคอปเตอร์ปล่อยระเบิด โชคดีที่มันสุ่มทิ้งระเบิดนอกรัศมี ไม่เช่นนั้นคงต้องเก็บข้าวของกลับบ้านอย่างแน่นอน โซนนี้ส่วนหนึ่งถือว่าใช้ดวงในการผ่านมันมาได้
เข้ามาสู่โซนที่ 3 เจอกับ NPC จากระบบ ที่ผ่านการตั้งค่ามาอย่างดีในการต่อสู้ แต่หากจะเรียกว่าการต่อสู้ก็ไม่ถูก เพราะเราไม่สามารถตอบโต้อะไรได้เลย มีแต่ต้องใช้สกิลพื้นฐานในการหนีพวกมันเท่านั้น
ซึ่งกว่าจะผ่านพวกมันมาได้ ก็เล่นเอาเหนื่อยล้าพอสมควร HP ที่โดนผลาญไปก็ไม่ใช่น้อยๆ 60 กว่า%
หลังจากผ่านโซนที่ 3 ไปได้ ซาโดก็นึกคิดถึงจุดประสงค์ในการสอบรอบนี้ ผู้ออกข้อสอบ ตั้งใจให้ผู้สอบแสดงความสามารถพื้นฐานของเกม แต่ให้ทำไปแบบนี้เพื่ออะไรนั้น ซาโดก็คิดไม่ออกแล้วเช่นกัน เพราะเขาไม่ได้รู้ว่า มีนักกีฬาอาชีพคอยจับตาดูอยู่ที่หน้าจอโปรเจคเตอร์แห่งนี้
