EP.17 อัศวินทั้งสาม (อ่านฟรี)
หลายวันผ่านมาแล้วแต่อาการของพ่อผมไม่ดีขึ้นและก็ไม่ได้แย่ลง แต่สถานการ์ณทุกอย่างที่เกิดขึ้น
มันทำให้ผมโมโหเป็นบ้า ทั้งๆที่พ่อผมต่อสู้เพื่อประชาชนในแถวหน้าตลอดมาเป็นปีๆ
และผมก็สงสัยว่าทำไมผู้คนที่พ่อเคยช่วยชีวิตไม่เคยจำชื่อพ่อได้เลย ตลอดหลายปีที่เขาทำหน้าที่ผู้พิทักษ์
และคอยปกป้องประชาชน แต่ในวันนี้วันที่พ่อผมต้องการความช่วยเหลือบ้างกลับไม่มีใครสักคนที่อยู่ข้างๆเขา
เว้นแต่ผมและแม่เท่านั้น ดูเหมือนว่าพวกเหล่ามนุษย์จะไม่ค่อยนึกถึงคนที่เขาทำดีด้วยสักเท่าไหร่
ยิ่งผมคิดเท่าไหร่ยิ่งทำให้โมโหมากเท่านั้น เอาละผมต้องโฟกัสสิ่งอื่นแทนดีกว่า
เป้าหมายเดียวของผมตอนนี้คือกการสอบผ่านการทดสอบของ The Knight examination ในวันนี้
สุดท้ายวันที่ผมรอคอยก็เดินทางมาถึงสักที
หมู่บ้านคึกครื้นขึ้นมาทันทีเมื่อรู้ว่า เหล่าอัศวินทั้งหลายจะเดินทางมาจาก Avrion Academy เรียกได้ว่า
เป็นโอกาสที่หายากมากเพราะจะเกิดขึ้นแค่เพียงปีละครั้งเท่านั้น พวกเขาจัดอีเว้นการแข่งขันคล้ายๆกับงานเทศกาล
มีการตกแต่งสถานที่รอบๆถนนตลอดสายเพื่อให้เข้ากับการต่อสู้และเหล่าพวกผู้หญิงจะแต่งตัวให้สวยที่สุดเท่าที่จะทำได้
เพียงเพื่อหวังว่าเหล่าอัศวินจะถูกใจเธอบ้าง
ผมมานั่งรออยู่สนามกลางหมู่บ้าน ในงานวันนี้มีคนเข้าร่วมเยอะมากส่วนมากจะมากับลูกๆของพวกเขา
คนส่วนมากกำลังฝึกฝนการแกว่งมีดดาบเพื่อการแข่งขันที่จะเกิดขึ้นและหวังว่าลูกๆของพวกเขาจะทำสำเร็จ
สายตาของผมไปสะดุดกับแกรี่ที่อยู่มุมขวาแต่ก็ไม่มีวี่แววของเอมมี่แม้แต่น้อย
ทันใดนั้นเสียงเชียร์ก็ดังขึ้นมาจากทิศใต้ของหมู่บ้าน
“พวกเขามาถึงแล้ว!” ผมเผลอพูดออกมาพร้อมกับยิ้มไปด้วย
ชายหนุ่มทั้งสามเข้ามาในหมู่บ้าน แต่ละคนมาพร้อมกับม้าคู่ใจของเขา ด้วยกล้ามแขนที่ใหญ่และลำตัวแน่นหนา
ทุกครั้งที่พวกเขาผ่านไปทางไหนก็จะมีเสียงกรี้ดร้องต้อนรับตามไปด้วย บนม้าแต่ละตัวจะมีผ้าที่ด้านข้างแสดงสัญลักษณ์
Avrion Academy
ผู้ชายทั้งสามคนตรงหน้าผม หนึ่งในนั้นจะต้องเป็นคนที่ตัดสินชะตาชีวิตผม ตอนนี้ผมรู้สึกตื่นเต้นจนมือไม้สั่นไปหมด
จนต้องพยายามควบคุมตัวเองหน่อยแล้ว แต่กับเหตุการ์ณที่ใกล้จะมาถึงนี้ผมหยุดใจสั่นไม่ได้จริงๆ
เหล่าอัศวินทั้งหลายทยอยลงมาจากบนหลังม้าของเขาและเดินไปที่แท่นไม้ที่ถูกจัดเตรียมไว้แล้ว
บนแท่นไม้ที่สูงที่สุด คือผู้ชายผมสีดำใบหน้าและร่างกายที่มีรอยสักพร้อมกับด้วยรอยยิ้มอันอบอุ่น
เขาทำให้ผมนึกถึงพ่ออย่างบอกไม่ถูก
ถัดจากเขาไปทางซ้ายคือผู้ชายรูปร่างอ้วน ตัวไม่สูงมากนัก มีหนวดเครายาวถึงเอวของเขา
ถือขวานราวกับว่ามันเป็นของคู่ใจที่ขาดไม่ได้
ส่วนอัศวินคนสุดท้ายที่อยู่ด้านขวา เขามีผมลอนสีบลอนด์และดวงตาสีฟ้า หลายคนจะต้องเข้าใจว่าเขาเป็น
ผู้หญิงแน่ๆถ้ามองแค่ใบหน้าของเขา ชุดเกราะของเขายังโดดเด่นเมื่อเทียบกับคนอื่นๆ แม้ว่าพวกเขาทุกคนจะ
มีอุปกรณ์ที่น่าประทับใจ แต่เกราะของเขาก็เปล่งประกายออกมามากกว่าคนอื่น ผู้คนส่วนใหญ่จะต้องขายที่ดิน
และสิ่งที่เขามีเพื่อซื้ออุปกรณ์เช่นนั้น
ผู้ชายที่อยู่ตรงกลางเดินมาข้างหน้าพร้อมกับเริ่มพูดอะไรบางอย่าง
“ผมอัศวิน วินฟอร์ด จาก Avrion academy วันนี้ผมมากับผู้ติดตามอีกสองคน อัศวิน บาร์นาโด และ เดลเบิร์ต”
เขาตะโกนออกมาด้วยเสียงที่นุ่มและน่าเกรงขาม
อัศวินทั้งสองโค้งคำนับเช่นเดียวกับนักแสดงเมื่อเขาถูกเอ่ยชื่อถึง ผู้หญิงบางคนส่งเสียงกรี๊ดในขณะที่อัศวินเดลเบริท์
ถูกเรียกชื่อ ผู้ชายคนที่อยู่ตรงกลางเริ่มพูดต่อ
“เรามาที่นี่เพื่อทดสอบว่าเด็ก ๆ ของคุณว่ามีคุณสมบัติที่จะกลายเป็นอัศวินได้หรือไม่”
หลังจากจบประโยคเขาดึงมืดออกมาพร้อมกับปักลงบนพื้น
“เรามาเริ่มการทดสอบกันเถอะ!”
ผู้คนที่อยู่รอบๆต่างส่งเสียงเชียร์ราวกับตอบรับ
ทันใดนั้นกลุ่มคนก็ออกมาจากรถม้าที่อยู่ข้างหลังพวกเขา แต่ละคนถือท่อนไม้อยู่ในมือ
พวกเขาเดินตรงไปที่สนามและเริ่มสร้างเวทีกลางหมู่บ้าน
เวลาผ่านไปสามสิบนาทีและเวทีที่ถูกสร้างก็เสร็จทันเวลา ตรงกลางของเวทีมีสิ่งที่ผมคุ้นตายิ่งนักนั่งอยู่
ผมจำมันได้ดีนั่นคือตุ๊กตาตัวนั้น มันคือตุ๊กตาแบบเดียวกันกับที่พ่อเคยให้ผมไว้ฝึกฝน
อัศวินเบอร์นาโด้เดินออกมาตรงกลางเวทีพร้อมกับขวานคู่ใจของเขาในมือ
“กติการการแข่งขันง่ายและธรรมดามาก คุณต้องเอาชนะตุ๊กตาให้ได้ ในการต่อสู้ห้ามใช้เวทมนตร์
แต่คุณสามารถใช้อาวุธที่คุณเลือกได้ “ เขาตะโกนออกมา
“มีใครอยากจะลองเป็นคนแรกไหม?” เขาพูดพร้อมกับรอยยิ้มบนหน้าของเขา
เด็กๆหลายคนต่างแย่งกันยกมือขึ้น เพราะคิดว่าสิ่งที่โดนทดสอบเป็นสิ่งที่ง่ายและธรรมดามาก
ตุ๊กตาทำอะไรได้? ถ้าผมไม่เคยต่อสู้กับตุ๊กตาตัวนั้นมาก่อนผมอาจจะคิดแบบเดียวกับพวกเขาก้ได้
ผู้เข้าแข่งขันคนแรกเดินมาอยู่กลางเวที เด็กชายตัวเล็กๆที่มีร่างกายแข็งแรงตามวัยเขา
ถือดาบธรรมาดาที่สามารถหาได้จากช่างตีเหล็กแถวนี้
อัศวินเบอร์นาโด้เดินไปอยู่ด้านหลังของตุ๊กตาและพูดด้วยเสียงเรียบๆว่า “Level1”
ตุ๊กตาถูกล้อมรอบด้วยแสงสีม่วงเมื่อมันถูกเปืดใช้งานน
เด็กชายคนนั้นรีบพุ่งเข้าหาตุ๊กตาทันทีทีการแข่งขันเริ่มต้นขึ้น แกว่งมีดด้วยการฟาดดาบไปที่
ตัวของตุ๊กตา พ่อแม่ของเขาที่ยื่นอยู่ท่ามกลางผู้คนยิ้มอย่างภูมิใจพร้อมกับคิดว่าลูกชายต้องเข้ารอบแน่
วินาทีต่อมาใจของพวกเขาตกไปที่ตาตุ่ม
ตุ๊กตาเคลื่อนไหวด้วยตวามไวเพื่อที่จะหยุดการประทะจากเด็กชายคนนั้น ทันไดนั้นเจ้าตุ๊กตา
ฟาดเข้าหน้าเขาอย่างจังจนเลือดออกปากและกระแทกตัวเขาจนหล่นกองไปที่พื้น
กลุ่มคนที่เข้าร่วมชมในการแข่งขันต่างตกอยู่ในความเงียบไปชั่วขณะ
เหล่าคณะกรรมการผลัดกันประเมินผู้เข้าแข่งขัน แต่ละคนและจบลงด้วยความล้มเหลว
หลังจากความล้มเหลว ณ จุดนี้ไม่มีใครจะผ่านการประเมินเลยสักคน
ผมขยับเข้าไปใกล้ๆเวทีขึ้นเรื่อยๆเพราะผมรู้ดีว่ามันใกล้จะถึงตาผม ผมเดินเข้ามาใกล้มากพอจนได้ยินเสียง
วินฟอร์ดและเดลเบริท์คุยกัน หลังจากที่ผมได้รับ Crystals สัญชาตญาณและโฟกัสของผมก็พัฒนามากขึ้น
จนดูเหมือนผมยืนอยู่กลางบทสนทนาของเขาทั้งสอง
“ผมบอกแล้วว่ามาหมู่บ้านนี้มีแต่เสียเวลาเปล่าๆ” เดลเบิร์ตบ่น
“เราต้องทำตามหน้าที่ตามที่ผู้ใหญ่สั่งมา” วินฟอร์ดตอบกลับในทันที
“อัศวินควรมาจากที่ที่ควรค่าไม่ใช่มาจากหมู่บ้านที่พึ่งมีคนตายแบบนี้” วินฟอร์ดถอนหายใจ
“บ้านเมืองของเรากำลังมีปัญหาและพวกเราต้องหาเด็กผู้ชายจากคำทำนายให้เจอ
เรารวบรวมไว้ได้แล้วสี่คน แต่ใครจะรู้ว่าเด็กชายคนนั้นอยู่ในกลุ่มพวกเขาหรือไม่ “
“แกเชื่อในเรื่องบ้าๆพวกนั้นด้วยหรอ?”
เดลเบิร์ตพูดด้วยสีหน้าประหลาดใจในขณะที่คู่แข่งอีกคนแพ้อีกครั้ง
ในส่วนของวินฟอร์ดเขาเองก็เลือกที่จะเงียบไม่โต้ตอบอะไร
หลังจากบทสนทนาของทั้งคู่ได้จบลงก็เกิดเรื่องที่ทำให้เขาประหลาดใจอย่างมาก
ในที่สุดก็มีคนผ่านเข้ารอบได้สักที!
ฉันเงยหน้าขึ้นมองเด็กชายที่กำลังถูกยกลอยบนอากาศโดยบาร์นาร์โดมันเป็นใบหน้าที่ผม
รู้จักอย่างดี
แกรี่คือคนแรกที่ผ่านการทดสอบนี้...........
