เล่มที่ 7 บทที่ 40
เล่มที่ 7 บทที่ 40 “ดี ดี ดี! อี้ผานเจ้าสารเลว! ข้าอู่เสินไม่มีอะไรต้องเสียอีกแล้วเช่นนั้นก็มาดูกันว่าเรื่องนี้จะจบอย่างไร!” อู่เสินคำรามออกมาอย่างเกรี้ยวกราดก่อนจะหยิบเอาป้ายหยกหนึ่งชิ้นพร้อมกับขวดยาหนึ่งใบออกมาทำให้ดวงตาของอี้ผานหรี่เล็กลงในทันที “นี่ก็คือหยกที่บันทึกคำร้องของข้า! ในหยกนี้บอกเอาไว...