Chapter II Scene 18
“
Chapter II Scene 18
”
ริชาร์ดเลื่อนมือซ้ายของเขาไปจับที่ด้ามดาบต้องสาป ก่อนที่จะชักใบดาบสีดำหักครึ่งออกมาสะบัดไปด้านหลังเขา
เบื้องหน้าเขานั้นคือโครงกระดูกสวมชุดคลุมเก่าๆตัวหนึ่งตั้งแต่หัวจรดเท้า มันถือไม้คฑาที่ถูกทำขึ้นจากกระดูกระดับสูงของมอนสเตอร์ มันผู้นี้คือเศษซากอันเลวร้ายจากยุคอดีตกาลนานนามว่า ‘กันนาร์’ แต่เจ้าตัวก็ได้หลงลืมไปแล้ว
กันนาร์ผู้เป็นนักเล่นแร่แปรธาตุอัจฉริยะแห่งยุคสมัย เขานั้นได้รับบัญชาโดยตรงจากราชาให้เป็นแม่ทัพบุกนครลอยฟ้าแห่งจักรวรรดิแดง ด้วยอาวุธสงครามที่สามารถเรียกได้ว่าสังหารพระเจ้า เขาก็สามารถทำให้หนึ่งในเกาะลอยฟ้าตกสู่พื้นได้
ชัยชนะที่มาพร้อมกับคำสาปแช่งจากโลกใบนี้ เขาถูกสาปไม่ให้ตายได้ ลูกน้องของเขาต่างถูกสาปให้เป็นปีศาจร้าย ถูกจองจำในนี้ ไม่สามารถไปไหนได้
คำสาปแช่งที่ไม่อาจตายได้ ความทรมานนับพันปีอาจจบในตอนนี้ กันนาร์เฝ้ารอผู้ที่แข็งแกร่งที่สามารถฆ่าเขาได้ และจนในที่สุดก็พบ ตัวตนที่คลุมเครือ ตัวตนที่มีความมืดมิด
กันนาร์เริ่มโจมตีก่อน เขากระแทกไม้เท้าโครงกระดูกของตนลงพื้นที่ถูกเพลิงสีดำเผาไหม้ไป และทันใดนั้นเอง พื้นรอบข้างเขาก็พุ่งออกไป เสาหินเหล่านี้เคลื่อนไหวดั่งงูเข้าหาริชาร์ดปานสายฟ้าแลบ ไม่นานมันก็เข้าหาถึงตัวริชาร์ด
แต่ใช่ว่าริชาร์ดนั้นจะยืนโง่ให้เสาเหล่านี้อัดเขา เหมือนพวกตัวเอกหรอกนะ เขามีสีหน้าที่จริงจังมากกว่าทุกครั้ง เพราะเขานั้นมีความรู้สึกว่าศัตรูในครั้งนี้คงไม่ได้ง่ายดายแล้วสิ
ริชาร์ดกระโดดหลบขึ้นไปด้านบน เมื่อเสาหินคิดจะอัดเขาลงพื้น
ตูม!ตูม!ตูม!ตูม!
เสาหินโจมตีพลาดไป ริชาร์ดตกลงบนเสาหินนั้น ก่อนที่เข้าจะพุ่งเข้าหากันนาร์ด้วยการวิ่งไปตามเสาหิน
กันนาร์ไม่มีท่าทีที่ร้อนรน ไร้ความรู้สึก เขาเพียงโบกสะบัดไม้คฑาของตนเท่านั้นเอง ก่อนที่จะมีเสาหินพุ่งเข้ามาหาริชาร์ดจากทั้งสองข้าง ริชาร์ดไม่ได้หลบ ต้องบอกว่าเขาหลบไม่ทันตั้งหาก แต่ใช่ว่าเขาจะปล่อยให้โจมตีแบบโง่ๆอย่างงี้หรอก
แขนซ้ายขยับอย่างรวดเร็วปานสายฟ้าฟาด จนทำให้เกิดเส้นสีดำบางๆหลายเส้น ก่อนที่เหล่าเสาหินจะถูกริชาร์ดฟันให้ขาดออกเป็นหลายท่อน เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
ในที่สุดริชาร์ดก็สามารถเข้าถึงตัวกันนาร์ เขาก็โดด บังเกิดเพลิงสีดำลุกไหม้ใบดาบเขา ก่อนที่ริชาร์ดจะหมุนตัวฟาดฟันดาบทั้งๆที่อยู่บนอากาศ
คลื่นความร้อนแผ่ขยาย ทำให้พื้นบริเวณโดยรอบถูกหลอมละลายลง
ตูมมม!!
เกิดระเบิดขึ้น ณ ที่กันนาร์ยืนอยู่ ถ้าเป็นสิ่งที่ปกตินั้น คงหมดสิทธิ์ที่จะรอดไปแล้ว แต่แน่นอนว่า กันนาร์ไม่ได้ใช่สิ่งที่ปกติหรอกนะ
“หึๆ ไม่เลวๆ ข้าขอชื่นชมในพลังของเจ้า”
กันนาร์ปรากฏขึ้นอีกที่หนึ่ง ไม่ใช่ตรงที่เขาเคยยืนอยู่ กันนาร์เดินผ่านกลุ่มหมอกควันไฟออกมาจนอยู่ตรงหน้าริชาร์ด ที่ขณะนี้ถูกโซ่สีดำพันธนาการไว้กลางอากาศในท่าฟันดาบลง
“งั้นข้าจะบอกอะไรให้เจ้าฟัง ตั้งแต่ที่ข้านั้นถูกสาปให้เป็นเช่นนี้ ข้าก็มีความสามารถอย่างหนึ่ง รู้ไหมคืออะไร?”
“ให้น้องสาวแกร่านล่ะมั่ง น้องสาวแกคงอมเจ้านั้นของผู้ชายเป็นอาหารเช้าล่ะสิ?” ริชาร์ดพูดออกมาด้วยใบหน้าที่กวนประสาท เขาพยายามใช่แรงทั้งหมดในการออกจากพันธนาการของโซ่ดำนี้ แต่มันกลับไม่ขยับแม้แต่นิด
“เจ้าเนี่ยช่างมีอารมณ์ขันเสียจริง ความสามารถนั้นก็คือ…ยิ่งคู่ต่อสู้ข้ามีบาปมากแค่ไหน ตัวข้าก็ยิ่งแกร่งขึ้น เจ้าน่ะคิดว่าจะสามารถชนะบาปตัวเองได้หรือ…?”
กันนาร์พูออธิบายออกมาอย่างช้าๆ ก่อนยื่นหน้าเข้าไปใกล้ริชาร์ด ดวงไฟสีแดงที่เป็นดั่งดวงตากำลังจ้องมองริชาร์ด มองเข้าไปภายใน
ก่อนที่ตัวริชาร์ดจะถูกแรงบางอย่างกระชากออกจากโซ่สีดำ พุ่งถอยหลังไป ชนเข้ากับเสาที่ขวางทาง มันไม่ได้หยุดเพียงเท่านั้น ตัวริชาร์ดยังคงถูกแรงบางอย่างจับเหวี่ยงอัดลงพื้นจนแตก ก่อนจะถูกดึงอัดเพดาน จากนั้นก็มีเสาหินพุ่งอัดเขาติดเพดานไป
“อึก!!” ริชาร์ดร้องออกมาให้เห็นว่าเขากำลังจุก และกระอักเลือดออกมาจากการซ้ำในอีกที
“บาปของเจ้านั้นมากมายนัก เจ้าน่ะไม่มีโอกาสตั้งแต่แรกแล้ว ถ้าข้าคิดผิด งั้นเจ้าก็ต้องแสดงให้ข้าผู้นี้ได้รับชมว่า ข้านั้นคิดผิดในตัวเจ้า”
กันนาร์เอ่ยขึ้น ก่อนจะยกคฑาขึ้น จากนั้นก็มีเสาหินพุ่งเป้าไปทางริชาร์ดหลายสาย
“อย่ามาดูถูกกันนะโว้ย!!” ริชาร์ดตวาดออกมา ดวงตาที่เป็นสีแดง ก็เปล่งประกายสีดำอันมืดมิดออกมา ก่อนที่จะมีเปลวเพลิงสีดำลุกท่วมตัวเขา
ความร้อนที่มากกว่าเดิมหลายเท่าได้หลอมละลายเสาหินลง ริชาร์ดได้รู้แล้วว่าถ้ายังมาเก็บพลังไว้เป็นความลับ มันจะเป็นเขานี้แหละที่ต้องตายแทน ริชาร์ดตกลงมาถึงพื้นด้วยท่าคุกเข่ามือยันพื้นไว้ พื้นบริเวณรอบๆถูกหลอมละลายจนกลายเป็นหินเหลวสีแดง แม้แต่เสื้อผ้าของเขายังถูกเผาไหม้ไปด้วย ดีนะก่อนที่เขายังทำแบบนี้ ริชาร์ดก็ได้โยนกระเป๋ามิติทิ้งไปก่อนแล้ว
“เป็นแกคนแรกเลยนะเนี่ย ที่ทำให้ฉันต้องใช้ร่างนี้” ริชาร์ดว่าพลางลุกขึ้นมา โดยที่ร่างกายลุกท่วมไปด้วยเพลิงสีดำ แน่นอนว่าเขาในตอนนี้กำลังโป๊อยู่
“หึๆฮ่ะๆๆ น่าสนใจ! เพลิงสีดำ เพลิงแห่งการทำลายล้างสินะ? แต่อย่าได้คิดว่ามีแค่นั้นจะสามารถชนะข้าได้!”
กล่าวจบ กันนาร์ก็สะบัดไม้คฑาไปด้านหน้าตัวเอง ก่อนจะมีเสาหินพุ่งออกมาจากข้างๆเขา พุ่งไปหาริชาร์ด
“เปล่าประโยชน์!” ริชาร์ดตวาดออกมา เสาหินถูกหลอมก่อนจะมาถึงริชาร์ดเสียอีก
ริชาร์ดกำชับดาบต้องสาปแน่น ก่อนจะเหวี่ยงขึ้น ทำให้เปลวเพลิงสีดำ พุ่งไปหากันนาร์ แต่ก่อนที่เพลิงสีดำจะเข้ามาถึงตัวเขา ร่างกายกันนาร์ก็เหมือนเป็นภาพเบลอๆไป เขาถอยหลังออกไป เกิดภาพติดตาทุกครั้งที่กันนาร์เคลื่อนไหว ทำให้การโจมตีของริชาร์ดพลาดไป
ตูมมม!!
การระเบิดครั้งนี้ ทำให้ตรงหน้ากันนาร์ถูกบดบังด้วยกลุ่มควันไฟสีเทา จนไม่สามารถมองเห็นริชาร์ดได้ว่าเขาได้ทำอะไรต่อไป
และทันใดนั้นเอง ร่างกายที่ลุกท่วมได้ด้วยเพลิงสีดำก็ได้พุ่งพล่านออกมาจากกลุ่มหมอกควัน พร้อมดาบในมือที่เริ่มหลอมละลายทีละนิด
ริชาร์ดสามารถเข้าประชิดตัวกันนาร์ได้สำเร็จ และทำการเหวี่ยงดาบฟันกันนาร์ในทันท่วงที แต่ก็พลาดไปอีกครั้ง เพราะจู่ๆกันนาร์ก็เป็นภาพเบลอๆและติดตาหายไป
“พยายามได้ดี”
เสียงกันนาร์ดังขึ้นด้านหลังริชาร์ด ทำให้ริชาร์ดกลับตัวพร้อมเหวี่ยงดาบทำการโจมตีอีกครั้ง
แต่ก็พบว่าร่างกายของเขานั้นขยับไม่ได้แล้ว เหตุมาจากที่ว่าเขานั้นถูกโซ่ดำพันธนาการนั้นเอง แต่ริชาร์ดไม่ยอมแพ้ เปลวเพลิงลุกโชนขึ้นมากกว่าเดิมจนทำให้กันนาร์ถอยหลังออกไปอย่างช่วยไม่ได้
โซ่ดำเกิดการหลอมละลายอย่างช้าๆ
“ช่างเป็นเปลวเพลิงที่น่ากลัวเสียจริง… [ปีกแห่งการทำลายล้าง]”
กันนาร์พูดออกมา ก่อนที่เขาจะร่ายเวทย์บางอย่างขึ้น
เกิดวงเวทไปบริเวณรอบๆริชาร์ด ก่อนจะปรากฏขนนกสีดำขึ้น มันล่องลอยลงมาอย่างช้าๆ เหมือนไร้พิษภัย แต่เมื่อมันตกกระทบลงกับพื้นใกล้ริชาร์ดเท่านั้นแหละ ก็เกิดระเบิดขึ้น จากที่หนึ่งไปที่หนึ่ง เป็นระเบิดลูกโซ่นั้นเอง ทำให้ริชาร์ดทำเป็นต้องอยู่ตั้งรับอย่างช่อยไม่ได้
ตูม!ตูม!ตูม!…ตูม
“ดูเหมือนว่า เจ้าก็มิอาจสังหารข้าได้?”
