เทพราชันเก้าตะวัน ตอนที่ 0801

ตอนที่ 801 : คร่ากุม

ได้ยินเสียงเหยาเฟิงตอบรับ หัวใจฉินหยุนค่อยสงบลงได้

“พี่สาวเหยาเฟิง ข้าพบเจอกับคนที่น่าสะพรึงกลัวยิ่ง...” ฉินหยุนบอกเล่าเรื่องมังกรภูตผีแก่เหยาเฟิง

ทันใดนี้เอง กลุ่มก้อนพลังงานสีดำจึงปรากฏตรงหน้าฉินหยุน เหยาเฟิงได้ยินคำกล่าวฉินหยุน นางจึงออกมาในทันที

มังกรภูตผีและผู้อื่นต่างคิด ว่าฉินหยุนได้ปลดปล่อยของดีออกมาส่งมอบ ทว่าแท้จริงกลับเป็นผู้คน

เหยาเฟิงที่ปรากฏตัว นางจึงคว้าจับกระบี่ศักดิ์สิทธิ์วิญญาณปรโลกพร้อมสับฟันใส่มังกรภูตผี

มังกรภูตผีสัมผัสได้ถึงกำลังอันเลิศล้ำของเหยาเฟิง ภายในใจของมันนั้นตระหนกแตกตื่น จนต้องเร่งรีบนำเอาขวานยักษ์สีแดงออกมาต้านรับกระบี่ศักดิ์สิทธิ์วิญญาณปรโลกเอาไว้

เคร้ง... ตึง!

อาวุธอันเหนือชั้นทั้งสองปะทะต่อกัน เกิดขึ้นเป็นแรงสั่นไหวกระจายทั่วทิศ ชั้นน้ำแข็งภายในสถานที่แห่งนี้ถล่มลงมาเป็นชิ้นเพราะคลื่นสั่นไหวดุดัน

กลุ่มคนเขตแดนลึกล้ำและตระกูลหลงต่างร่างกระเด็นกระจาย หลายคนได้รับบาดเจ็บ

เหยาเฟิงเมื่อลงมือโจมตี นางได้ใช้พลังส่วนหนึ่งส่งไปช่วยสื่อชิงเฉิง สุ่ยเทียนสื่อ และหลันซูเหยาที่บาดเจ็บอยู่ข้างฉินหยุน ตัวฉินหยุนเวลานี้ก็บาดเจ็บสาหัส เขาได้แต่ส่งทั้งสามคนเข้าสู่ไข่มุกเม็ดแรกของวิญญาณเทวะเก้าตะวัน เพื่อหยิบยืมพลังจากสองต้นกำเนิดเซียนที่อยู่ภายในช่วยรักษาแก่พวกนาง

“นี่เจ้าเป็นใคร?” มังกรภูตผีถือขวานสีแดงดุดันขณะต้านรับกระบี่ศักดิ์สิทธิ์วิญญาณปรโลกที่สะกดข่มไม่หยุดหย่อนเอาไว้

“ผู้ที่สังหารเจ้า!” น้ำเสียงเหยาเฟิงเย็นเยือกทะลวงถึงแก่นกระดูก ฝ่ามือของนางโจมตีออกใส่มังกรภูตผี

เหยาเฟิงเพียงผลักฝ่ามือเบาออก มันถึงขั้นสั่นสะท้านพระราชวังใต้ดินแห่งนี้หวั่นไหว รอยปริแตกเกิดขึ้นทุกหนแห่ง คลื่นเสียงสั่นสะเทือนกระจายตัวครืนครานทั่วทั้งห้อง

กลุ่มคนเขตแดนลึกล้ำและตระกูลหลงไม่อาจต้านรับ เพราะพลังสั่นไหวมันเข้าทำร้ายพลังงานและเลือดเนื้อพวกเขาโดยตรง จนส่งผลให้ต้องกระอักเลือดออก

ฉินหยุนกินยาเข้าไปสองเม็ด เหล่านี้เป็นปิงชิงมอบไว้ให้ มันจะทำให้เขาสามารถฟื้นตัวได้รวดเร็ว ฉินหยุนรักษาอาการบาดเจ็บตนเองทีละน้อย ก่อนจะแปรเปลี่ยนร่างเป็นโปร่งแสงพร้อมพุ่งทะยานเข้าหากลุ่มคน

“หยุนเอ๋อ เจ้ามีวิธีทำให้หม้อราชสีห์สวรรค์สะกดมังกรปลดปล่อยพลังดูดกลืนมหาศาลหรือไม่?” ฉินหยุนเอ่ยถาม

แม้เขาลักลอบเข้ามาเงียบงัน ทว่ายังไม่ใช่ลงมือสังหาร อย่างไรแล้วกลุ่มคนของตระกูลหลงและเขตแดนลึกล้ำเหล่านี้ต่างก็เป็นครึ่งเซียน หากนำเอาค้อนเทวะเก้าตะวันออกมาสังหาร ผู้อื่นที่ยังรอดย่อมตอบสนองทันที ดังนั้นเขาจึงคิด ที่จะจับตัวคนกลุ่มนี้ในคราวเดียว เช่นนั้นพวกมันจะได้ไร้พิษสง!

“ปล่อยหม้อราชสีห์สวรรค์ออกมา ข้าจะใช้พลังดูดกลืนรุนแรงที่สุดในพริบตาถ่ายเทเข้าสู่ตัวหม้อราชสีห์สวรรค์สะกดมังกร พร้อมดูดกลืนคนกลุ่มนี้เข้าไปในคราวเดียว!” หลิงหยุนเอ๋อกล่าว

ผู้คนของเขตแดนลึกล้ำและตระกูลหลง เวลานี้รักษาตนเองกันอยู่

เหยาเฟิงและมังกรภูตผีปะทะต่อกันอย่างดุดัน เป็นผลให้ทั่วทั้งบริเวณมีแต่รอยปริแตก ราวกับสถานที่แห่งนี้พร้อมพังทลายลงมาได้ทุกเมื่อ

ฉินหยุนที่เข้าใกล้กลุ่มคน เขาพลันปลดปล่อยหม้อราชสีห์สวรรค์สะกดมังกร หลิงหยุนเอ๋อเข้าควบคุมตะวันทมิฬ ปลดปล่อยพลังทั้งหมดที่มันมีออกมาในคราวเดียว

ฮู่ ฮู่ ฮู่...

ปากหม้อราชสีห์สวรรค์สะกดมังกรเคลื่อนคล้อยลง ปากหม้อนั้นเปรียบดังกระแสน้ำวนขนาดใหญ่ยักษ์จนเกิดเสียงชวนขนลุก มันเผยพลังอำนาจดูดกลืนมหาศาลดูดเอากลุ่มคนเข้าไป!

“เป็นหม้อราชสีห์สวรรค์สะกดมังกร ไอ้มารร้ายฉินหยุนนั่น!” คนผู้หนึ่งกล่าวตะโกนดัง ทว่าตะโกนเพียงจบคำ การกระทำยังไม่อาจตอบสนองก็ถูกดูดหายเข้าไปในหม้อแล้ว

มีแต่ครึ่งเซียนสามคนที่ตอบสนองทันเวลา พวกเขาโคจรพลังต้านทานอำนาจดูดกลืนมหาศาลพร้อมพุ่งเข้าหาฉินหยุน

ฉินหยุนใช้กำลังเลิศล้ำเปิดเผยตนเองออก พร้อมควบคุมหม้อราชสีห์สวรรค์สะกดมังกรเร่งรีบบินไล่ตามติดทางด้านหลัง

ตู้ม!

ครึ่งเซียนทั้งลงมือโจมตีหม้อราชสีห์สวรรค์สะกดมังกรรุนแรง ส่งผลให้ทั้งฉินหยุนและหม้อกระเด็น

แม้เหยาเฟิงตั้งสมาธิต่อกรกับมังกรภูตผี ก็ไม่ใช่ว่านางละเลยให้ความสนใจทางด้านฉินหยุน ได้เห็นเขาถูกปิดล้อม นางจึงแบ่งถ่ายกำลังส่วนหนึ่งไปยังฉินหยุน ด้วยสัมผัสถึงกำลังเลิศล้ำจากเหยาเฟิงที่พุ่งเข้าหา เขาจึงเร่งรีบเข้าหลบซ่อนในหม้อราชสีห์สวรรค์สะกดมังกร

ครืน!

เหยาเฟิงโจมตีโดยไม่สนว่าโดนผู้ใด มันรุนแรงมากล้ำขนาดระเบิดหินใหญ่ทั้งหลายที่มุมห้อง แม้ครึ่งเซียนทั้งสามต้านรับไว้ ร่างก็ยังต้องกระเด็นไกลลิ่ว กำลังของเหยาเฟิงเหนือล้ำทัดเทียมราชันเซียน

ด้วยฉินหยุนหลบซ่อนในหม้อราชสีห์สวรรค์ที่แข็งแกร่ง ดังนั้นเขาจึงปลอดภัยไร้อันตราย บรรดาครึ่งเซียนเหล่านั้นไร้ซึ่งชุดเกราะที่ดี โดนการโจมตีรุนแรงระดับนั้นเข้าใส่จึงต้องบาดเจ็บสาหัสในพริบตา

เม็ดยาที่ฉินหยุนกินเข้าไปก่อนหน้า พวกมันปลดปล่อยพลังการรักษาต่อเนื่อง บาดแผลฉินหยุนสมานอย่างรวดเร็ว และเขายังใช้โอกาสนี้นำเอาค้อนเทวะเก้าตะวันออกมา ก่อนจะพุ่งทะยานร่างเข้าหากลุ่มครึ่งเซียนที่เหลือพร้อมฟาดค้อนลง

ค้อนเทวะเก้าตะวันดูดกลืนพลังเต๋าลึกล้ำของฉินหยุน ปลดปล่อยเอาปลายหอกเก้าสีสันสุกสว่างมาพร้อมพลังเก้าตะวันเข้มข้น!

ตู้ม!

ฉินหยุนควบคุมหม้อราชสีห์สวรรค์สะกดมังกร โรมรันเข้าพัวพันกับครึ่งเซียน บรรดาครึ่งเซียนเหล่านี้ได้รับบาดเจ็บอยู่ก่อน และเมื่อครู่ยังโดนเหยาเฟิงโจมตีใส่ ทั้งยังโดนหม้อราชสีห์สวรรค์สะกดมังกรเข้าปะทะจนร่างกระเด็น

อย่างไรแล้วอีกฝ่ายก็เป็นถึงครึ่งเซียน แม้ผิวหนังเกิดบาดแผลเต็มไปหมด แต่เมื่อได้เห็นฉินหยุนทะยานเข้าหาจึงเร่งรีบลุกขึ้นยืน ฉินหยุนมาถึง จึงให้หลิงหยุนเอ๋อปลดปล่อยแรงโน้มถ่วงอันหนักอึ้ง ครึ่งเซียนเหล่านี้ถูกสะกดลงจนไม่อาจขยับ กระนั้นด้วยเวลาเพียงครู่ ฉินหยุนกลับเข้ามาถึงพร้อมฟาดหวดค้อนเทวะเก้าตะวันลงใส่ที่ศีรษะ

ตึง!

ศีรษะถูกฟาดหวดลงรุนแรง เสียงระเบิดดังสนั่น แสงเก้าสีสุกสว่างกระจายตัวออกราวกับอาวุธอันแหลมคม ฉินหยุนสังหารครึ่งเซียนได้อีกคนหนึ่งแล้ว

“ฉินหยุน จงรับความตาย!” หลงฉุ่นหยวนทะยานร่างมาพร้อมเผยท่วงท่าหมัดสะกดข่ม

“อึก!”

แม้ฉินหยุนใช้หม้อราชสีห์สวรรค์สะกดมังกรต้านรับ ร่างนั้นยังต้องกระเด็นปะทะกำแพงเพราะการโจมตี หลงฉุ่นหยวนหวาดกลัวฉินหยุนใช้ค้อนโจมตี โชคดีที่เขาเว้นระยะห่างจากฉินหยุนจึงไม่ตกเป็นเป้าเมื่อครู่

“หลงฉุ่นหยวน อย่าได้คิดว่าจะสังหารข้าได้!”

ฉินหยุนควบคุมหม้อราชสีห์สวรรค์สะกดมังกรลอยออกพร้อมเรียกใช้งานโทเทมราชสีห์สวรรค์ หม้อราชสีห์สวรรค์สะกดมังกร มันมีโทเทมราชสีห์สวรรค์ทั้งเก้าประเภทแกะสลักเอาไว้

หลงฉุ่นหยวนหัวเราะโฉดชั่วกล่าวดัง “เป็นเจ้าที่ตาย!”

เขาหาได้หวั่นเกรงหม้อที่บินเข้าหาแม้เพียงนิด มือยกขึ้นพร้อมปล่อยหมัดเข้าใส่หม้อ แต่แล้วอย่างกะทันหันนี้เอง ราชสีห์สวรรค์ใต้พิภพพลันปรากฏตัว!

ทันทีที่ปรากฏ ราชสีห์สวรรค์ใต้พิภพจึงพุ่งทะยานเข้าหาหม้อราชสีห์สวรรค์สะกดมังกรจนมันขยายขนาดใหญ่ขึ้น

จากนั้น หม้อราชสีห์สวรรค์สะกดมังกรจึงปลดปล่อยหมอกพลังงานสีดำแกร่งกล้าออกมา ปากหม้อเริ่มอัดแน่นด้วยพลังราชสีห์สวรรค์สะกดมังกร มันเข้ากดดันลงที่ร่างหลงฉุ่นหยวนจนถึงขนาดคิดหายใจยังยากลำบาก

หลงฉุ่นหยวนไม่คิด ว่าฉินหยุนสามารถปลดปล่อยราชสีห์สวรรค์ใต้พิภพอันแข็งแกร่งออกมา เพื่อเสริมกำลังสะกดมังกรแก่หม้อได้เช่นนี้

ตู้ม!

ปากหม้อเข้าปกคลุมหลงฉุ่นหยวนจนมิดบดบัง ขนาดหม้อหดตัวเล็กลง ฉินหยุนค่อยสูดลมหายใจยาวเข้าปอดได้

ตึง ตึง ตึง!

เสียงก้อนอิฐร่วงหล่นสู่พื้นที่ใต้ดินยิ่งถี่ พื้นที่แห่งนี้ถูกทำลายเพราะแรงปะทะจากเหยาเฟิงและมังกรภูตผี

มังกรภูตผีเพิ่งออกจากผนึกได้เมื่อครู่ เป็นตัวเขายังไม่ฟื้นคืนพลังถึงขีดสุด ทั้งยังไม่มีอาวุธเช่นกระบี่ศักดิ์สิทธิ์วิญญาณปรโลก ดังนั้นเขาจึงเสียเปรียบในทุกสัดส่วน ร่างต้องถูกเฉือนหั่นหลายครั้งครา ยิ่งไปกว่านั้น ทุกครั้งที่ถูกเฉือนหั่น มันจะรู้สึกราวกับจิตวิญญาณถูกดูดกระชากเลือนหาย เป็นตอนนี้เองที่เขาค่อยได้ตระหนัก ว่าอาวุธนี้มีความพิเศษตรงสามารถดูดกลืนพลังจิตวิญญาณ!

“นางตัวบัดซบ เจ้าเป็นใครกันแน่? เหตุใดที่ร่างจึงมีพลังคำสาปของจอมจักรพรรดิอสูรเซียน?” มังกรภูตผีจดจำออร่าของเหยาเฟิงได้ มันมีร่องรอยพลังออร่าอันเลิศล้ำของจอมจักรพรรดิอสูรเซียน

ผู้ซึ่งถูกจอมจักรพรรดิอสูรเซียนสาป ย่อมไม่ใช่ตัวตนธรรมดา! มังกรภูตผีสบถต่อบรรพบุรุษสิบแปดชั่วโคตรของฉินหยุนอยู่ภายใน เขาไม่คิด ว่าฉินหยุนจะสามารถนำพาสตรีชวนสะพรึงผู้นี้ปรากฏตัว

เป็นมันคิด ว่าชีวิตนี้โชคร้ายยิ่ง ผนึกที่ต้องใช้ความยากลำบากและเวลายาวนานกว่าจะทำให้คลายออกได้ หลุดพ้นแล้วยังต้องพบเจอสตรีโหดเหี้ยมแข็งแกร่ง ในพริบตา ร่างก็บาดเจ็บสาหัสแล้ว

“อ๊าก!”

ศีรษะมังกรภูตผีถูกเปิดออกโดยกระบี่ศักดิ์สิทธิ์วิญญาณปรโลก เป็นผลให้เสียงร้องออกตะโกนดังต้องเผยออก จิตวิญญาณเวลานี้กำลังถูกกระบี่ศักดิ์สิทธิ์วิญญาณปรโลกดูดกลืนอย่างรุนแรง

เหยาเฟิงยินดี นางเร่งรีบคว้าร่างมังกรภูตผีก่อนกลับไปพบฉินหยุน

“คืนให้เจ้า!”

เหยาเฟิงส่งกระบี่ศักดิ์สิทธิ์วิญญาณปรโลกกลับคืน ก่อนเร่งรีบกลับเข้าสู่วิญญาณเทวะเก้าตะวันพร้อมมังกรภูตผีที่จับตัวไว้ได้ ไข่มุกเม็ดที่สองของวิญญาณเทวะเก้าตะวันเวลานี้ จึงมีทาสเงาและมังกรภูตผีที่สภาพครึ่งตาย ทั้งสองจะกลายเป็นแหล่งพลังงานหล่อเลี้ยงให้เหยาเฟิงได้ดูดกลืน

“พี่สาวเหยาเฟิง ขอท่านส่งเนตรศักดิ์สิทธิ์สีครามทั้งสองมาด้วยแล้ว!” ฉินหยุนร้องบอก ก่อนจะเข้าไปเก็บโลงศพยักษ์ จากนั้นจึงเร่งรีบมุ่งหน้าไปยังประตูหยกทองคำที่เสียหาย

“รับไป!” เหยาเฟิงนำเนตรศักดิ์สิทธิ์สีครามออกจากมังกรภูตผี ก่อนจะส่งมันตรงไปยังไข่มุกเม็ดที่หนึ่งของวิญญาณเทวะเก้าตะวัน

ทันทีเมื่อออกมาได้ เขาจึงได้เห็นยักษ์ไร้เศียรฝูงใหญ่ พวกมันกลับกลายเป็นศพเช่นเดิมนอนกับพื้น

เจี้ยนสือเทียนและคณะยังคงอยู่ที่ด้านนอก พวกเขายังไม่จากไปไหน!

“ฉินหยุน เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง?” เจี้ยนหลิงหลงพบเห็นฉินหยุนออกมา นางจึงเร่งรีบเข้ามาช่วยพยุงร่าง ด้วยเพราะฉินหยุนเวลานี้มีแต่บาดแผล

“ข้ายังไหว พวกเราต้องรีบออกไป! ที่แห่งนี้พร้อมถล่มได้ทุกเมื่อ!” ฉินหยุนร้องตะโกน

เจี้ยนหลิงหลงหามฉินหยุนขึ้นแผ่นหลังของนาง เจี้ยนสือเทียนและเปาเฉิงโฉ่วร่วมกันเปิดทางเบื้องหน้า กลุ่มคนเร่งรีบบินผ่านอากาศหลบเลี่ยงเหล่ายักษ์ไร้เศียรที่นอนอยู่บนพื้น

ตู้ม ตู้ม ตู้ม!

สิ่งปลูกสร้างใหญ่โตครึ่งทรงกลมใจกลางเมืองภูตผีต้องห้าม เวลานี้เกิดการถล่มอย่างต่อเนื่อง

สิ่งปลูกสร้างถูกทำลาย ม่านพลังภายในจึงสูญเสียอำนาจ

เจี้ยนสือเทียน เปาเฉิงโฉ่ว และคณะคนได้แต่ต้องตั้งสมาธิหลบเลี่ยงสิ่งที่พังทลายลงมา พวกเขาเหล่านี้คือจักรพรรดิยุทธ์และครึ่งเซียนทรงอำนาจ หลบเลี่ยงสิ่งของที่ร่วงหล่นถือเป็นเรื่องง่ายดาย กระทั่งว่าเส้นทางถูกปิดขวาง ด้วยพลังระดับครึ่งเซียนย่อมเปิดทางออกได้ในพริบตา ผ่านไปครึ่งชั่วยาม พวกเขาค่อยออกมาจากสิ่งปลูกสร้างครึ่งทรงกลมได้สำเร็จ

เพราะมวลพลังงานสีดำภายในเมืองภูตผีต้องห้ามเลือนหาย แสงจากเก้าตะวันจึงสาดส่องลงมาอีกครั้งหนึ่ง เลือดประหลาดสีดำทั้งหลายในเมืองก็เริ่มระเหยเลือนหายไปเช่นกัน

“พวกเราต้องไปจากเขตแดนอ้างว้างแห่งนี้! ที่นี่อันตรายเกินไป!” เจี้ยนสือเทียนกล่าว

ฉินหยุนเองก็คิดอยากกลับไปโดยเร็ว เพื่อมุ่งหน้าไปยังตระกูลหลงหาทางช่วยเหลือสื่อชิงเฉิงและสุ่ยเทียนสื่อให้พ้นจากคำสาป

คณะคนเร่งรีบออกพ้นจากเมืองภูตผีต้องห้าม ก่อนจะมุ่งหน้าไปสู่ทางออกเขตแดนอ้างว้าง

ฉินหยุนตอนนี้รู้สึกผ่อนคลายได้มาก เพราะด้วยอยู่บนแผ่นหลังของเจี้ยนหลิงหลง เขาจึงหลับตาพักก่อนจะผล็อยหลับไป