บทที่17 เขาชนะนักดาบแรงค์ A ได้ยังไง
บทที่17 เขาชนะนักดาบแรงค์ A ได้ยังไง
“เห้ย หมอนั่นไร้อาชีพจริงดิ..?”
“จ-จริงด้วย ปกติการแข่งขันจะปลอมอาชีพไม่ได้นะ...”
“ถ้าอย่างนั้น--”
“ทำไมหมอนั่นกำลังได้เปรียบแรงค์ A แบบนั้นล่ะ”
“อึกก!?”
ดาบของผมหลบโล่ของศัตรูและฟันเข้าไปเน้นๆที่ตัว และพระเทพพิทักษ์ของเขาก็หายไปจำนวนหนึ่ง
“บ้าเอ้ย!”
ศัตรูมีสกิลได้โจมตีสวน แต่ว่าการโจมตีของเขาเป็นการเปิดช่องข้างหน้าของผมเท่านั้น ทำให้เขาต้องรีบถอยอย่างรวดเร็ว
“อย่ามาล้อเล่นน่า!? แกเป็นไร้อาชีพจริงๆรึไงกัน”
ชายที่เต็มไปด้วยความโกรธคนนี้นั้นคือนักดาบโล่
เพราะว่าเขาถือโล่ด้วยมืออีกข้าง ทำให้อาชีพนี้มีความสมดุลระหว่างการโจมตีและป้องกัน
อย่างที่คาดเอาไว้สำหรับนักดาบแรงค์ A มันยากที่จะหลบโล่เข้าไปและสร้างความเสียหาย
“ถึงฉันจะทำให้นายเสียพรเทพพิทักษ์จำนวนมากไม่ได้เพราะว่าไม่สามารถโจมตีจุดอ่อนได้ แต่ว่าอย่างน้อยฉันก็สามารถลดพรเทพพิทักษ์ของนายได้ทีละนิดๆ”
“แกมันบ้าไปแล้ว! ถึงแกจะไม่ใช่ไร้อาชีพแต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่แกจะชนะมาจนถึงตอนนี้โดยไม่ได้รับความเสียหายต่อพรเทพพิทักษ์เลยแม้แต่นิดเดียว”
ในตอนที่เขาตะโกนออกมา ผมก็นึกขั้นมาได้ว่าพึ่งจะจัดการนักดาบแรงค์ B หกคนไปอย่างต่อเนื่อง และคนๆนี้ก็เป็นคนที่เจ็ด
โชคดีที่ผมไม่โดนโจมตีเลยแม้แต่น้อย เพราะฉะนั้นพรเทพศักดิ์สิทธิ์ของผมก็ยังอยู่ในสภาพไร้รอยขีดข่วน
“ถึงจะพูดอย่างนั้นก็เถอะ แต่ฉันเป็นไร้อาชีพจริงๆล่ะนะ”
“ถ้าอย่างนั้นแกฟันโดนข้าได้ยังไงกัน อย่างน้อยต้องเป็นคนที่มีสกิลเทคนิคดาบขั้นสูงสิ!!”
“ก็แน่อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ เพราะฉันฝึกยังไงล่ะ ---หรือจะบอกว่าเป็นเพราะความพยายามก็ได้นะ”
“แค่ความพยายามมันไม่ทำให้แกเชี่ยวชาญสกิลได้หรอก!”
เขาฟันออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว
แต่ว่า มันก็เป็นแค่ตัวล่อ
“เอานี่ไปกิน! โล่กระแทก!”
เขาโจมตีด้วยโล่
แต่ว่าผมคาดเดาไว้อยู่แล้ว
“การรู้แจ้ง”
ด้วยการเดาทางการเคลื่อนที่ของศัตรูก่อน ทำให้สามารถที่จะเคลื่อนไหวไปดักทางศัตรูก่อนที่เขาจะทำอะไรตอบโต้ทัน
นี่เป็นสกิลที่ยากที่สุดสำหรับผมที่เรียนไป
ผมกระโดดถอยหลังไปเพื่อหลบการโจมตีด้วยโล่นั่น และเตะเข้าไปที่ขอบโล่
“หา-!?”
โล่ที่เรียกได้ว่าเป็นชีวิตของนักดาบโล่ได้ปลิวหลุดไปจากมือเขา
“อาฮะ ดูเหมือนว่าจัดการกับโล่นั่นได้ซักที”
“ก-แก การเตะนั่นมันอะไรกัน...”
“ฉันแค่เลียนแบบสกิลที่ นักดาบยุทธ์ คนนั้นที่พึ่งสู้ไปเองนะ”
การเตะนั้นไม่ค่อยดีเพราะว่าไม่ได้ฝึกมาก่อน
ควรจะยกขาขึ้นให้สูงกว่านี้อีกมั้ยนะ
ต้องจัดมุมเพิ่มซักหน่อยด้วย
อาฮะ อย่างนี้สินะ
“อึก--!?”
เท้าของผมพุ่งเข้าใส่เขา
เขาสูญเสียโล่และกำลังใจไปหมดแล้ว นั่นทำให้เขาตอนนี้ยืนค้างอยู่กับที่และทำให้ผมสามารถฝึกบางอย่างที่อยากจะลองได้
ดูเหมือนว่ามันจะเข้าเป้าอย่างที่ต้องการ และพรเทพศักดิ์สิทธิ์ของเขาก็ลดลงไป
“ค-แค่เลียนแบบสกิลที่เคยเห็นอย่างนั้นเหรอ..? เป็นไปไม่ได้!!”
“แน่นอนว่าสกิลบางสกิลก็ต้องฝึก แต่ฉันคิดว่าน่าบางอย่างน่าจะเลียนแบบได้เลยแม้จะเห็นแค่ครั้งเดียวก็ตาม”
ผมหยิบโล่ที่หล่นอยู่ขึ้นมาและถือมัน
“ประมาณนี้สินะ?”
“หา...”
ผมเดินเข้าไปหาเขาเรื่อยๆ
“อ-อย่าคิดนะว่าแกจะถือโล่ได้ง่ายๆแบบนั้นน่ะ..!”
นักดาบโล่ที่ตอนนี้ไม่มีโล่แล้วได้ฟันใส่ผม
“ปัดป้อง”
“หา!??”
ผมลองใช่สกิลที่นักดาบโล่ใช้ต่อหน้าผมหลายอยู่ครั้ง
ดาบนั้นถูกปัดป้องและไถลไปกับพื้นผิวของโล่
และเทคนิคนี้ก็มีความสามารถที่ทำให้ศัตรูเสียจังหวะได้เช่นกัน ผมไม่ปล่อยให้โอกาสนั้นหลุดมือ ผมโจมตีสวนกลับไป
“ป-เป็นไปไม่ได้...”
และพรเทพพิทักษ์ของเขาก็ลดลงไปอีกครั้ง นักดาบโล่พยายามหนีไป
แต่ผมไม่ปล่อยไปหรอก
ด้วยการใช้เคลื่อนไหวฉับพลัน ผมก็ย่นระยะเข้าไปหาเขา และใช้แรงในการพุ่งนั้นเอาโล่เข้าชน
“โล่กระแทก”
“อักก--!?”
ด้วยแรงกระแทกอันมหาศาลจากโล่ เขาก็ปลิวไป
อาฮะ
อย่างที่คิดเลยว่าผสมเข้ากับเคลื่อนไหวฉับพลันมันได้ผลดีจริงๆ
ผมสามารถกระแทกใส่เขาด้วยแรงเต็มที่ได้เพราะความเร็วนั้นแหละ
“....เป็นไปไม่ได้ สกิลของฉัน....”
หลังจากที่ถูกกระแทกด้วยสกิลของตัวเอง พรเทพพิทักษ์ของเขาก็หายไปในที่สุด
[ผู้ชนะ อาเรล....!!]
ชื่อของผู้ชนะดังก้องไปทั่วอาคาร ที่ตอนนี้เงียบกริบ
“...หมอนั่น ชนะนักดาบแรงค์ A ได้เลยอย่างนั้นเหรอ...”
“แถมยังไม่โดนโจมตีแม้แต่ครั้งเดียวด้วย...”
“ป-เป็นไร้อาชีพจริงๆอย่างนั้นเหรอ...”
ผมได้ยินเสียงคนคุยกันเรื่องนี้ดังไปทั่วอาคาร
“ไม่ๆ ถึงจะบอกว่าเป็นไร้อาชีพก็เถอะ แต่นั้นมันโกหกชัดๆ!? ต้องเป็นเรื่องโกหกแน่ๆ!”
“นี่มันยอมรับไม่ได้หรอกนะ!? ผู้จัดการทำอะไรอยู่เนี่ย!!”
“ใช่แล้วๆ! รับๆตัดสิทธิ์มันสิ!”
หลังจากที่ความเงียบหายไป ความโกรธก็เริ่มเข้ามา
“..แต่ถ้าเขาไม่ใช่ไร้อาชีพ งั้นเขาอาชีพอะไรล่ะ...”
“........”
ก็บอกไปแล้วนี่ว่าไม่มีอาชีพ
แถมก่อนที่จะแข่งก็มีนักประเมินมาตรวจแล้วด้วย
“เอ๋ อ่า เอ่อ~ เนื่องจากข้อตกลงของการประลอง การประกาศใบรับรองการประเมินอาชีพของผู้แข่งขัน อาเรล ต้องการการตกลงจากผู้เข้าแข่งขันครับ!”
“เชิญเลย”
หลังจากนั้นผู้บรรยายก็เปิดใบรับรองของผมและชูมันขึ้นมา
แม้ว่ามันจะยากที่จะอ่านจากที่นั่งผู้ชม แต่ถ้าคุณมีสายตาดีพอล่ะก็ ก็จะเห็นอาชีพที่เขียนไว้ตรงนั้น
“ร-ไร้อาชีพ.... เอาจริงเหรอ..”
“จริงเหรอนี่...”
แน่นอน
อีกอย่าง มันไม่มีความจำเป็นใดๆเลยที่จะปลอมแปลงอาชีพเป็นไร้อาชีพ ถ้าคิดซักหน่อยก็น่าจะเข้าใจนะ
