ตอนที่แล้วบทที่ 18 : ทวงข้าวคืน (2/2)
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 20 : รอให้แม่ของข้ามาถามท่านเอง (2/2)

บทที่ 19 : รอให้แม่ของข้ามาถามท่านเอง (1/2)


บทที่  19 :  รอให้แม่ของข้ามาถามท่านเอง  (1/2)

 

                “ถูกต้องที่สุด!!”  นางเฉียวพูดเสริมสามีด้วยน้ำเสียงเหมือนผู้ชนะ  “นี่พวกเจ้าคงแอบเอาข้าวไปขายกันล่ะสิ  แล้วพอข้าวหมดก็รีบวิ่งแจ้นมาที่บ้านข้าแสร้งเล่นละครทำตัวน่าสงสาร  แล้วก็มาใส่ร้ายว่าพวกเราโกงข้าวของพวกเจ้าไป  แหม.....  พวกเจ้าพี่น้องนี่ช่างหัวหมอกันเสียจริง  ด้านหนึ่งก็ขายข้าวเอาเงินเข้ากระเป๋า  อีกด้านก็มาขอข้าวที่บ้านลุงกับป้าเพิ่ม  มีแต่ได้กับได้  ข้าล่ะนับถือพวกเจ้าจริงๆ!!”

“แม้ว่าพ่อแม่ของพวกเจ้าจะไม่ได้อยู่คอยสั่งสอนแล้ว  แต่พวกเจ้าก็ควรจะหัดมีสำนึกและรู้จักผิดชอบชั่วดีบ้าง!!  ไม่ใช่ว่าจะมาเป็นเด็กขี้โกงแบบนี้!!”  เหลียนหลี่พูดเสริมขึ้นบ้าง  “จริงอยู่ว่าพวกเจ้าเป็นหลานชาย  และหลานสาวของข้า  และถ้าพวกเจ้าต้องการความช่วยเหลือนิดๆ หน่อยๆข้าก็ยินดีไม่ได้ลำบากอะไร  แต่การที่จู่ๆ พวกเจ้าก็มาอ้าปากร้องขอข้าวเป็น 1,000 ชั่งขนาดนี้  พวกเจ้าไม่คิดว่ามันเกินไปหน่อยหรอ!!”

“ท่าน-  ท่าน-”  เหลียนเซ่อโกรธจนพูดไม่ออก  หน้าอกของเขากระเพื่อมขึ้นลงอย่างรุนแรง

สายตาของเขาฉายแววผิดหวังและเสียใจมากอย่างเห็นได้ชัด

เขาคาดไม่ถึงเลยว่าคนที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นลุงแท้ๆกับป้าสะใภ้ของเขาจะเห็นแก่ตัวแล้วก็เห็นแก่ได้มากขนาดนี้   ในสายตาของพวกเขา  เรื่องความสัมพันธ์ฉันท์เครือญาติ  หรือความเกี่ยวพันทางสายเลือด  คงไม่มีค่าอะไรเลย  พวกเขาสามารถพูดกลับดำให้เป็นขาวได้อย่างหน้าตาเฉย  อีกทั้งในสีหน้าและแววตาก็ไม่มีความละอายใจปรากฏออกมาให้เห็นเลยแม้แต่น้อย

ความรู้สึกของเหลียนเซ่อในตอนนี้ความเสียใจนั้นมันมีมากยิ่งกว่าความโกรธเสียอีก

เหลียนฟางโจวดึงเหลียนเซ่อเข้ามาใกล้ตัว  ก่อนเธอจะตบบ่าของเขาเบาๆ เพื่อปลอบใจ  ในขณะที่เหลียนฟางโจวในตอนนี้ยังคงสงบนิ่ง  บนใบหน้าของเธอไม่แสดงความโกรธหรือความกังวลใจใดๆ  ก่อนเธอจะพูดขึ้นอีกครั้งด้วยน้ำเสียงเรียบๆว่า   “สรุปว่าท่านลุงกับท่านป้าปฏิเสธที่จะคืนข้าวให้พวกเราใช่ไหม?”

“ใช่  ฝันไปเถอะ!!”  นางเฉียวตะคอกออกมาเสียงดังลั่น

เหลียนหลี่ที่เห็นได้ชัดว่ามีชั้นเชิงกว่าภรรยาที่โง่เขลาของเขามาก  พูดขึ้นมาว่า  “พวกเราไม่ได้เป็นหนี้อะไรพวกเจ้า   ทำไมพวกเราต้องคืนด้วย?”

“ใช่ๆ!!”  นางเฉียวรีบพูดเสริมขึ้นมาทันที

“หึหึ”  เหลียนฟางโจวหัวเราะเบาๆ  ก่อนจะยิ้มและพูดว่า  “ตัวข้าก็ไม่ได้อะไรหรอกเจ้าค่ะ  พอดีท่านแม่บอกให้ข้ามาข้าก็เลยมาตามคำสั่งก็เท่านั้น  คำพูดทุกคำที่ท่านแม่ฝากมา  ข้าก็ได้บอกกล่าวพวกท่านทั้งสองไปหมดแล้ว  ในเมื่อพวกท่านปฏิเสธที่จะคืนข้าวพวกนั้นข้าเองก็คงจนปัญญาที่จะทำอะไรได้   โอ้....ข้าลืมบอกไป  ท่านแม่ยังฝากมาบอกอีกนะว่าถ้าหากว่าท่านลุงกับท่านป้าไม่ยอมคืนข้าวล่ะก็  เดี๋ยวท่านแม่จะมาถามเรื่องนี้กับพวกท่านเองเป็นการส่วนตัว!!  หมดธุระแล้ว  ถ้าอย่างนั้นพวกเราขอตัวก่อนนะเจ้าคะ!!”

เหลียนหลี่และนางเฉียวหันมาสบตากันชั่วครู่  แต่พวกเขาก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา  พวกเขาได้แต่สงสัยว่าทำไมเด็กสาวที่ปากคมเสียยิ่งกว่าตะไกรคนนี้ถึงได้ยอมสงบปากสงบคำและจากไปง่ายๆโดยที่ไม่โต้ตอบอะไรอีก

ด้วยความว่าคำพูดที่เหลียนฟางโจวทิ้งท้ายเอาไว้นั้นก็ชัดเจนมาก  เลยทำให้เหลียนหลี่เริ่มรู้สึกแปลกๆ

“พวกเจ้าจะกลับกันแล้ว?  จากไปเฉยๆแบบนี้เลยหรือ?”  เหลียนหลี่อดไม่ได้ที่จะถามออกไป

เหลียนฟางโจวยิ้มบางๆและพูดว่า   “ข้าไม่ได้กลับไปเฉยๆ  แต่ข้าแค่เชื่อคำของท่านแม่เท่านั้น  นางบอกว่ายังไงพวกท่านก็ต้องคืนข้าวให้พวกเราแน่!!”

“ฮ๊ะ!!”  เหลียนหลี่ได้แต่จ้องมองสองพี่น้องที่เดินจากไปด้วยความงุนงง

“ท่านพี่…ทำไมข้าถึงรู้สึกว่ามันมีอะไรแปลกๆ”   นางเฉียวพูดจาอึกๆอักๆเหมือนกับว่าตัวนางเองก็รู้สึกไม่ค่อยมั่นใจนัก

“เจ้าก็คิดอย่างนั้นหรือ?” เหลียนหลี่หันหน้ากลับไปถามภรรยา  “ที่เจ้าพูดว่าแปลก  แล้วมันแปลกยังไง?”

นางเฉียวคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า  “ถ้าจะถามว่าแปลกยังไงน่ะหรอข้าก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายยังไงเหมือนกัน!   แต่ท่านไม่เคยเห็นท่าทางของนางเมื่อตอนที่นางหยางมาถอนหมั้นน่ะสิ  นังเด็กเหลือขอนั่นมันไร้เหตุผลจะตายไปอีกทั้งยังเจ้าเล่ห์แล้วก็ปากร้ายด้วย  ขนาดข้าที่ว่าแน่ยังตีฝีปากสู้นางไม่ได้เลย  แต่พอมาวันนี้นางกลับยอมจากไปง่ายๆ  ข้าก็เลยคิดว่ามันค่อนข้างจะแปลกแค่นั้นเอง”

“หืม....”   เหลียนหลี่พูดด้วยน้ำเสียงสบประมาทว่า  “ไม่ใช่นางพูดว่าเดี๋ยวผีแม่นางจะมาหาพวกเราอย่างนั้นหรือ?  ถ้าอย่างนั้นก็มารอดูกัน!!”

นางเฉียวกลัวจนพูดออกมาอย่างลนลานว่า  “เพ้ย!  เพ้ย!  เพ้ย!  ท่านพี่พูดเรื่องไร้สาระอะไรออกมา?  พวกเราไม่ได้ไปทำอะไรให้นางสักหน่อย  นางจะมาหาพวกเราทำไมกัน?”

“เจ้าจะกลัวอะไร!!”  เหลียนหลี่จ้องหน้าภรรยาด้วยสายตาไม่พอใจ  ก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่แยแสว่า  “ผีเผอมีที่ไหนกัน  เรื่องไร้สาระพวกนี้ข้าไม่เชื่อหรอก!!”

ในใจของนางเฉียวนั้นยังรู้สึกหวาดกลัวอยู่เล็กน้อย  แต่ด้วยกลัวว่าสามีจะไม่พอใจนางจึงทำได้แค่แสร้งยิ้ม  แล้วก็ไม่พูดอะไรต่อ

                

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด