ไซตามะต่างโลก Ep.18 - สาวผมส้ม
ไซตามะต่างโลก Ep.18 - สาวผมส้ม
“โอ๊ะ โทษทีนะลุง!”
ไซตามะหันไปพูดกับชายแก่อีกฝั่งหนึ่ง กำมือขยี้หัวของบากี้
โผล๊ะ!
หัวของโจรสลัดตัวตลกแตกออกราวกับลูกแตงโม เศษสมองและเลือดเนื้อกระจายไปทั่วพื้น
กลุ่มโจรสลัดตัวตลกยังไม่ทันได้ตอบสนองกับสิ่งที่เกิดขึ้น กัปตันบากี้ของพวกเขาก็ถูกฆ่าตายลงซะแล้ว!
ฉากโดยรอบบังเกิดความเงียบงันขึ้น
เมื่อเจ้าของร่างตายลง พลังจากผลปีศาจก็หายไป มือที่กุมมีดแทงชายแก่ก็ร่วงลงกับพื้น และเสียงนี้เองที่ได้เรียกสติของทุกคนกลับคืน ห้วงอารมณ์ความรู้สึกเฉกเช่นเดียวกันกับตื่นจากฝัน เสียงกรีดร้องระงมไปทั่วสารทิศ!
“แย่ … แย่แล้ว! กัปตันบากี้ตายซะแล้ว!”
“ซวยแล้วไง! พวกเรารีบหนีกันเร็วเข้า!”
“บ้าจริง! รีบกลับไปที่เรือ! เจ้าหมอนี่มันน่ากลัวเกินไป มันจะต้องโกหกแน่ๆ นั่นคงจะเป็นพลังจากผลปีศาจ! เพราะงั้นตราบใดที่พวกเขาขึ้นเรือออกสู่ทะเลไปได้ ทุกคนก็จะปลอดภัย!”
“แต่เอ การที่กัปตันตายนี่มันก็ดีเหมือนกันนะ ว่าไหมพวก! เพราะนั่นหมายความว่าสมบัติทั้งหมดได้ตกมาเป็นของพวกเราแล้วยังไงล่ะ!!”
…
ชื่อเสียงของราชาปีศาจหัวล้านเป็นดั่งลางร้าย ควบคู่ไปกับความแข็งแกร่งอันไร้ที่ติที่สามารถสังหารศัตรูลงได้อย่างง่ายดาย ส่งผลกระทบให้พวกโจรสลัดล้วนพากันหวาดกลัว
แต่นั่นมันก็แค่ช่วงเวลาสั้นๆ
การตายของบากี้มันแทบจะไม่ได้ส่งผลใดๆเลย หลังจากนี้กลุ่มโจรสลัดบากี้ก็ยังคงท่องทะเล ออกปล้น ฆ่า เผาเมืองอีกมากมายต่อไป
‘กัปตันเป็นแบบไหน ลูกเรือก็ย่อมเป็นแบบนั้น’
‘ทุกผู้คนที่มีส่วนร่วมในการปล้น เผา ฆ่าผู้บริสุทธิ์ ต่อให้ตาย ก็ไม่อาจล้มล้างความผิดได้’
“ไม่นะ … คุณจะปล่อยให้พวกมันหนีไปไม่ได้!”
ชายแก่ที่ได้รับบาดเจ็บสาหัส กุมมือแนบลงกับท้อง ตะโกนไปทางไซตามะแบบแทบขาดใจ “ถ้าพวกมันหนีไป อีกไม่นานพวกมันก็จะกลับมาที่เมืองนี้เพื่อแก้แค้น! ที่นี่ยังมีเด็กๆอยู่อีกมาก เพราะฉะนั้นคุณทหารเรือ ได้โปรดช่วยกำจัดพวกมันด้วยเถอะ!!”
“อ่า ฉันรู้แล้ว”
ไซตามะโก่งตัวเล็กน้อย ตั้งท่าเตรียมที่จะวิ่งออกไป
วินาทีถัดมา
ฟุ่ม!
ดั่งพายุทอร์นาโดที่พัดผ่าน พื้นดินแนวราบลากเป็นทางยาว ฟุ้งกระจายไปด้วยฝุ่นผง ความรวดเร็วนี้มิอาจเห็นได้ด้วยตาเปล่า สมาชิกทั้งหมดของโจรสลัดบากี้ถูกเหวี่ยงหมัดเข้าใส่อย่างแรงในช่วงเวลาเดียวกัน
ห้วงเวลาราวกับจะหยุดนิ่งลงอีกครั้ง
พวกโจรสลัดทุกคนชะงักงัน แข็งค้างไม่ขยับเขยื้อน
และไร้ซึ่งชีวิตอีกต่อไป
ในระยะไกล ไซตามะหันกลับมา โบกไม้โบกมือ “โอ่ยลุง ช่วยรอฉันอยู่ตรงนั้นก่อนนะ เดี๋ยวฉันจะไปเอาของจากบนเรือพวกมันกลับมาให้”
ไซตามะหันกลับไปอีกทาง เผยให้เห็นถึงแผ่นหลังอันน่าเชื่อถือ สูงตระหง่านราวกับขุนเขา
ชายแก่ระเบิดน้ำตาออกมาอย่างมิอาจควบคุมได้
ขอบคุณจริงๆ ..
ขอบคุณทหารเรือ!
ขอบคุณที่ทำให้ได้รู้ว่าในโลกใบนี้ยังมีความยุติธรรมหลงเหลืออยู่!
แต่ว่านะ …
นี่ก็ 2 ตอนแล้ว ทำไมยังโป๊อยู่ ไม่ยอมใส่เสื้อผ้าซักทีล่ะ!!
…
ริมทะเล
ภายในเรือลำหนึ่งที่กำลังจอดเทียบท่า ธงโจรสลัดตัวตลกจมูกแดงกำลังโบกสะบัดอยู่
เรือลำนี้มีขนาดใหญ่มาก แต่ตอนนี้มีโจรสลัดถูกทิ้งไว้เฝ้าเรือแค่ 3 คนเท่านั้น
“เฮ้อ น่าเบื่อจริงๆ …”
สามโจรสลัดนั่งล้อมวงดื่ม ปากบ่นพร่ำด้วยสีหน้าบูดบึ้ง “ทุกคนสามารถเข้าเมืองไปฆ่าแล้วก็ปล้นสมบัติกันอย่างสนุกสนาน แต่ทำไมพวกเราถึงต้องมานั่งเฝ้าเรือแบบนี้ด้วยนะ?”
“ไม่ใช่แค่สมบัติ บางทีอาจจะรวมไปถึงพวกสาวๆด้วยก็ได้ … กุกุกุ”
“อา น่าเบื่อซะจริง ฉันไม่ได้มาเป็นโจรสลัดเพื่อทำอะไรแบบนี้ซักหน่อย! ฉันต้องการที่จะออกทะเลเพื่อไปอาละวาดที่ไหนซักแห่งต่างหาก!”
“หยุดบ่นเถอะน่า ข้างหลังเราเป็นสมบัติที่ขโมยมาจากเมืองนะ … กุกุกุ แล้วถ้าเกิดอะไรขึ้นกับมันล่ะก็ กัปตันบากี้คงโกรธ และไม่ปล่อยพวกเราเอาไว้แน่”
“ชิส์ น่าเบื่อซะจริง”
“อยากให้มีสาวซักคนมาอยู่ด้วยกันกับพวกเราจังเลยน้า ..”
…
“เมื่อกี้เหมือนจะได้ยินว่าต้องการสาวสวยมาอยู่ด้วยใช่ไหม?”
ทันใดนั้นเอง เสียงอันนุ่มนวลและทรงเสน่ห์ก็ดังขึ้นจากประตูห้องโดยสาร ทั้งสามที่กำลังเฝ้ายามอยู่ สะดุ้งเฮือก แต่ขณะเดียวกันก็รู้สึกคันยิบๆในหัวใจกับเสียงๆนี้
ทั้งสามเงยหน้าขึ้น และเห็นว่ามีสาวผมสั้นสีส้มกำลังยืนอยู่ตรงหน้าประตู ขยิบตา ส่งสายตาหวานเยิ้มมาทางพวกเขา
“ฉัน … คงจะดื่มมากเกินไปซะแล้วมั้งเนี่ย”
หนึ่งในโจรสลัดขยี้ตาอย่างแรง เอ่ยปากด้วยน้ำเสียงไม่มั่นใจแต่ก็แฝงไปด้วยความคาดหวัง “ทำไมฉันถึงได้เห็นสาวหน้าตาน่ารักอยู่ตรงหน้ากัน?”
“ไม่ใช่แค่แกซักหน่อย! พวกเราเองก็เห็นเหมือนกัน!”
อีกสองคนใบหน้าเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำเนื่องจากความมึนเมา ผสมไปกับความตื่นเต้น “ไม่คาดคิดเลยว่าสิ่งดีๆแบบนี้จะเกิดขึ้นทั้งๆที่พวกเราอยู่บนเรือ! โอ้ว ดูขาเรียวยาวกับกระโปรงสั้นๆนั่นสิ เอิ๊ก เลือดกำเดาฉันจะไหลแล้ว”
ชายที่ดูบึกบันทั้งสามผุดลุกขึ้น ลมหายใจร้อนผ่าว สองมือยื่นออกขยุกขยิกไปเบื้องหน้า คู่ดวงตาฉายประกายไร้ศีลธรรมที่ไม่สมควรจะบรรยายออกมา
แต่แทนที่หญิงสาวที่ยืนพิงประตูอยู่จะหวาดกลัวกับท่าทีดังกล่าว ตรงกันข้าม เธอกลับเลือกเดินเข้ามาหาทั้งสามคน โบกไม้โบกมือ “ฉัน … ฉันชอบผู้ชายที่ดูบึกบึนแบบพวกนายนั่นแหละ แต่ว่านะ คนที่จะได้สนุกกับฉันน่ะมีแค่คนเดียวเท่านั้น และแน่นอน ว่าคนๆนั้นย่อมจะต้องเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุด …”
หลังจบประโยคนี้ หญิงสาวผมส้มก็ลอบหัวเราะในจิตใจของเธอ
เพื่อที่จะจัดการกับผู้ชายประเภทนี้ ความงดงามของเธอนี่แหละคืออาวุธที่ทรงพลังที่สุดล่ะ!
เฝ้ารอให้ทั้งสามคนฆ่ากันเอง แล้วเธอค่อยฉวยโอกาสโจมตีคนสุดท้าย เท่านี้ก็จะได้สมบัติในเรือมาแล้ว!
เอาจริงๆ เดิมทีกลยุทธ์นี้มันค่อนข้างที่จะได้ผล
อย่างไรก็ตาม หญิงสาวไม่คาดคิดเลยว่า -
“ไม่เป็นไรหรอก ไม่มีปัญหา! ลุยพร้อมกันทั้งหมดนี่แหละ”
ชายบึกบึนทั้งสามโบกมือพร้อมกัน กล่าวรวบรัด “อีกไม่นานกัปตันก็จะมาแล้ว ฉะนั้นพวกเราต้องเร่งมือ จัดพร้อมๆกันนี่แหละ!”
อาเร๊ะ?
หญิงสาวตกตะลึงในหัวใจ จิตใต้สำนึกของเธอร้องเตือนว่าควรที่จะถอยกลับ
อย่ามาล้อเล่นนะ!
ฉันไม่อยากมีอะไรกับไอ้ซกมกพวกนี้!
แต่สมบัติมันก็อยู่ตรงหน้าแล้ว .. ถ้ามาขี้ขลาดเอาตอนนี้มันก็อดน่ะสิ
และแล้วความคิดหนึ่งก็วาบผ่านเข้ามาในจิตใจของหญิงสาว เธอยับยั้งสติอารมณ์ และเริ่มคำนวณมันอย่างต่อเนื่อง
ในช่วงเวลาฉุกละหุก แผนการใหม่ก็ถูกวางจนเสร็จสมบูรณ์!
“ใจเย็นๆกันก่อนนะ ..”
ใบหน้าของหญิงสาวแดงเปล่งปลั่ง สองมือของเธอกุมชายเสื้อ และค่อยๆยกขึ้น เผยให้เห็นเอวน้อยๆที่ไร้ไขมัน “ทีเดียวสามคนก็ได้! แต่ฉันค่อนข้างที่จะเป็นคนขี้อาย เพราะงั้นช่วยหันหลังกลับไป รอให้ฉันถอดเสื้อผ้าก่อนจะได้ไหม?”
โอ้ววว!!
เมื่อถูกกระตุ้นด้วยฉากตรงหน้า สามชายบึกบันก็รีบหันหลังกลับ ร้องตะโกนด้วยความตื่นเต้น “ไม่มีปัญหา! รีบจัดการเถอะ พวกเราจะได้-”
ยังไม่ทันจะพูดจนจบประโยค ทันใดนั้นเสียง ‘โป๊ก’ ‘โป๊ก’ ‘โป๊ก’ ก็ดังขึ้น
ทั้งสามถูดฟาดหัวด้วยพลองไม้ ร่างกายอ่อนระทวย ล้มลงไปนับดาว
“แบร่! เจ้าพวกน่าขยะแขยง!”
หญิงสาวแลบลิ้น ก่นด่าด้วยความรังเกียจ เดินข้ามผ่านทั้งสามคน ตรงเข้าไปในห้องโดยสารเรือ
แต่เดิม หญิงสาวเตรียมเชือกเอาไว้มัดตัวทั้งสามคนเพื่อจะโยนพวกเขาลงทะเล แต่หลังจากที่ได้ยินว่าตัวตลกบากี้จะกลับมาในเร็วๆนี้ เธอจึงเปลี่ยนใจ และทำให้ทุกอย่างมันเร็วขึ้น!
เมื่อประตูเปิดออก แสงจากสมบัติและเครื่องประดับภายในห้องก็สะท้อนแยงตาเธอกลับมา
แววตาของหญิงสาวกลายเป็นรูปเหรียญเงินเบรี สองมือประกบลงบนแก้มน้อยๆบนใบหน้า ตะโกนด้วยความสุข “ว้าว! ถ้าได้เงินมามากขนาดนี้ ฉันคงสามารถซื้อเรือเป็นของตัวเองได้แล้ว!”
