เทพราชันเก้าตะวัน ตอนที่ 0787
ตอนที่ 787 : พลังอำนาจแห่งเทพมาร
เกล็ดของหลงเฉิ่งขวงแหลกสลายเพราะกรงเล็บ กระนั้นพวกมันฟื้นคืนกลับได้รวดเร็ว คิดสร้างความเสียหายแก่มันถือเป็นเรื่องยากยิ่ง
มือของฉินหยุนแปรเปลี่ยนเป็นกรงเล็บราชสีห์ เป็นผลให้หลายคนต้องสะดุ้งผุดลุกกันขึ้นมา
บรรดาผู้ซึ่งเคยเห็นเขาใช้กรงเล็บราชสีห์สวรรค์มาก่อน เวลานี้ได้ทราบ ว่ากรงเล็บราชสีห์สวรรค์ของฉินหยุนตอนนี้วิวัฒนาการขึ้นแล้ว ก่อนหน้า กรงเล็บราชสีห์สวรรค์ที่เผยออกมันเป็นเพียงพลังงานที่ควบแน่น ตอนนี้พวกมันเปรียบดังอาวุธจริง ปลายกรงเล็บ มันยังเผยประกายแสงเจิดจ้าอันเย็นเยือก
ได้เห็นกรงเล็บราชสีห์สวรรค์ของฉินหยุน หลงเฉิ่งขวงอดไม่ได้ที่จะเลียรอบริมฝีปาก เสียงหัวเราะชั่วร้ายเผยพร้อมร่างที่ทะยานออก เขาอสูรที่ศีรษะนั้นพลันปลดปล่อยรัศมีแสงสีแดงออกมา มันคือรัศมีแสงกว้างถึงสิบเมตรที่ครอบงำด้านบน ก่อนจะร่วงหล่นลงมาปกคลุมใส่ฉินหยุน จากนั้นขนาดของมันจึงหดเล็กลง คิดพยายามพันธนาการฉินหยุนเอาไว้ ฉินหยุนย่อมไม่นิ่งเฉยรอความตาย เขาเร่งรีบกระโดด
“อย่าได้คิดว่าจะหนีรอด!” เสียงหัวเราะชั่วร้ายของหลงเฉิ่งขวงดังขึ้นพร้อมหลายหมัดปลดปล่อยผ่านอากาศ
พลังงานหมัดก่อเกิดเป็นรูปลักษณ์วิญญาณร้ายเข้าปกคลุมฉินหยุน กรงเล็บราชสีห์สวรรค์จึงต้องวูบไหว กระนั้น มันกลับไม่อาจทำลายพลังงานหมัดโดยสมบูรณ์ได้
ตู้ม ตู้ม!
ฉินหยุนรับแรงปะทะโดนอัดลงกับพื้น เวทีขนาดเล็กที่วางไว้บนลานประลองขนาดใหญ่ได้กลับกลายเป็นเศษซากทันทีเมื่อต้องถูกพลังงานหมัดเมื่อครู่
“จงหยุดที่ตรงนั้น!” หลงเฉิ่งขวงหัวเราะเสียงดัง
รัศมีแสงอีกจำนวนหนึ่งเริ่มหดขนาดเล็กลงพันธนาการฉินหยุนเอาไว้
ฉินหยุนระเบิดเสียงคำราม ปลดปล่อยความสามารถเทวะแผ่นดินไหว คลื่นสั่นสะเทือนแผ่กระจายจากทุกส่วนในร่าง
ครืน ครืน ครืน!
พลังแผ่นดินไหวเป็นผลให้เวทีประลองยุทธ์สั่นสะเทือนรุนแรง มันเคลื่อนขึ้นลงเป็นคลื่น
ตู้ม!
ฉินหยุนสะบัดร่างรุนแรง แสงสีแดงระเบิดออกโดยมีเขาเป็นศูนย์กลาง รัศมีแสงสีแดงที่พันธนาการไว้เมื่อครู่ เวลานี้แหลกสลายแล้ว
หลงเฉิ่งขวงลอยกลางอากาศ ได้รับชมพลังอำนาจของฉินหยุนยังถึงกับต้องตื่นตระหนก
ฟุ่บ ฟุ่บ!
ฉินหยุนประสานสองนิ้วชี้ไปยังหลงเฉิ่งขวงบนฟากฟ้า ดัชนีทะลวงขุนเขาแยกพสุธาจึงปรากฏ พลังดัชนีสีดำปลดปล่อยออกในพริบตา
ร่างกายหลงเฉิ่งขวงระเบิดมวลพลังงานสีดำสร้างเป็นม่านพลังล้อมรอบ
ตู้ม!
กระนั้น ดัชนีทะลวงขุนเขาแยกพสุธาของฉินหยุนกลับทะลวงผ่านม่านพลังสีดำของหลงเฉิ่งขวง มันปะทะเข้าที่เกล็ดบนร่าง ระเบิดพวกมันแหลกสลายเกิดเป็นมวลเลือดสาดกระจายลงมา
หลงเฉิ่งขวงหลั่งเลือดออก เป็นผลให้หลายคนที่รับชมร้องออกอย่างนึกทึ่ง
“เจ้า... เจ้าถึงขั้นบีบบังคับให้ข้าทำเช่นนี้!”
หลงเฉิ่งขวงคำรามเกรี้ยวกราด อาการบาดเจ็บของเขาฟื้นตัวรวดเร็ว เพียงเขากล่าวคำจบ ฉินหยุนจึงโจมตีออกด้วยดัชนีทะลวงขุนเขาแยกพสุธาอีกครั้งหนึ่ง
ทันใดนี้เอง สายฟ้าอสนีบาตหนาใหญ่ได้ฟาดฟันลงจากฟากฟ้า!
หลงเฉิ่งขวงมีโทสะเป็นล้นพ้น กลุ่มก้อนพลังงานสีดำทะลักล้นจากร่างกาย
ในพริบตา หลงเฉิ่งขวงได้แปรเปลี่ยนร่างอีกครั้งหนึ่ง ใบหน้าเกิดเป็นเกล็ดขึ้นปกคลุม ดวงตาสีเขียวทั้งสองยิ่งลุกโชน ลิ้นกลับกลายเป็นสีดำและยื่นยาวออกมา
“นี่คือร่างอัปลักษณ์ของเจ้าหรือ?” ฉินหยุนกล่าวคำจบ จึงกระโดดหลบพลังชั่วร้ายสีดำของหลงเฉิ่งขวงที่โจมตีใส่
“คิดยั่วโทสะข้า เจ้าต้องไม่ได้ตายดี!” หลงเฉิ่งขวงผู้ซึ่งแปรสภาพเป็นอสูรร้ายโดยสมบูรณ์ เวลานี้ตะโกนเสียงดังสนั่น เป็นผลให้หลายคนต่างรู้สึกเลือดในกายเย็นเยียบ
พบเห็นหลงเฉิ่งขวงเป็นเช่นนี้ ฝูงชนที่รับชมต่างเผยสีหน้าหนักอึ้งกันออกมา กระทั่งผู้ที่เข้าใจผู้ฝึกตนอสูร ยังไม่ทราบว่านี่เป็นวิชาอสูรใดที่หลงเฉิ่งขวงฝึกฝนจนมีสภาพน่าหวาดกลัวเพียงนี้
หลงเฉิ่งขวงเข้าถึงฉินหยุนทางด้านหลังในพริบตา พร้อมโจมตีออกด้วยฝ่ามือหนักหน่วง ฉินหยุนหลบเลี่ยงพร้อมโจมตีสวนกลับโดยเจ็ดฝ่ามือมังกรสัมบูรณ์ด้วยมือเดียว ขณะที่อีกมือหนึ่งไม่ว่างเว้น ใช้งานดัชนีทะลวงขุนเขาแยกพสุธาออกอีกครั้ง พลังฝ่ามือและพลังดัชนีต่างเข้าปะทะที่ร่างหลงเฉิ่งขวงแทบพร้อมกัน!
เสียงคำรามร้องของพลังงานมหาศาลดังกึกก้อง!
หลงเฉิ่งขวงถอยกลับหลายสิบเมตรเพราะการโจมตีครั้งนี้ ที่เกล็ดสีดำบนร่างนั้น เพียงปลดปล่อยมวลพลังงานสีดำออกมา!
“อำนาจป้องกันมันแข็งแกร่งนัก!”
ฉินหยุนเกิดความตื่นตะลึงภายใน ก่อนหน้านี้เขายังสามารถเรียกเลือดจากหลงเฉิ่งขวงได้ กระนั้นตอนนี้ เขาไม่อาจแม้ทำลายการป้องกันอีกฝ่าย ฉินหยุนปลดปล่อยกรงเล็บราชสีห์สวรรค์อีกครั้งหนึ่ง ร่างทะยานพุ่งตัวออก บุกโจมตีต่อเนื่องใส่หลงเฉิ่งขวง เสียงปะทะ “ตึง ตึง ตึง” ดังขึ้นต่อเนื่องไม่หยุด เกล็ดดำของหลงเฉิ่งขวงแข็งแกร่งขึ้นจริง!
“ฉินหยุน หยุดสู้ได้แล้ว เร่งรีบถอนตัว!” เจี้ยนสือเทียนตะโกนดังจากบนฟากฟ้าเหนือม่านพลัง
หลงเฉิ่งขวงตอนนี้อยู่ในสภาพชวนสะพรึงและยากกำราบ ฉินหยุนมีศักยภาพไม่พอจัดการอีกฝ่ายลงได้!
ฉินหยุนย่อมต้องสังหารหลงเฉิ่งขวงที่ถูกเทพมารครอบงำ ไม่อย่างนั้นแล้ว หากเทพมารทำให้อีกฝ่ายแข็งแกร่งยิ่งกว่านี้ ทั้งฉินหยุนและหยางฉีเย่ว์จะตกอยู่ในอันตรายใหญ่หลวง
หลงเฉิ่งขวงตะโกนพร้อมหัวเราะเสียงดัง “ฉินหยุน วันนี้คือวันตายของเจ้า!”
ผู้คนจากตระกูลหลงและเขตแดนลึกล้ำ ได้เห็นหลงเฉิ่งขวงทรงพลังอำนาจขึ้นมหาศาลเพียงนี้ยังตระหนกตกใจ พร้อมกันนี้ พวกเขายังเป็นกังวล ว่าหลงเฉิ่งขวงจะไม่อาจควบคุมตนเองได้อีก เศษเสี้ยวจิตวิญญาณเทพมารภายในร่างหลงเฉิ่งขวง มันอัดแน่นด้วยพลังงานมหาศาลจนทำให้เขาต้องมีสภาพเป็นเช่นนี้
หลงเฉิ่งขวงผู้ซึ่งหัวเราะเสียงดัง เวลานี้พลันคายเอาลำแสงสีแดงเจิดจ้าออกมา! ลำแสงสีแดงเคลื่อนไหวในพริบตา กระทั่งฉินหยุนคิดหลบเลี่ยงก็ยังต้องโดนโจมตีเข้าใส่
ตู้ม!
ฉินหยุนถูกโจมตี หมอกโลหิตพลันบังเกิดตามลำแสงที่ยิงออก เสียงดังสนั่นเกิดขึ้นราวกับมันพร้อมแยกแดนสวรรค์และพื้นโลกออกจากกัน เวทีประลองยุทธ์กลับกลายเป็นถูกปกคลุมด้วยแสงสีแดง มันคือพลังชั่วร้ายที่อัดแน่นจนแข็งแกร่ง
“เสี่ยวหยุน!” หยางฉีเย่ว์รับชมจากที่ไกลออกไป มือขาวนวลของนางกำเอาไว้แน่น
“กำลังของหลงเฉิ่งขวงเกินกว่าที่คาดคิดไว้มากเกินไปแล้ว!” เปาเฉิงโฉ่วเผยสีหน้าหนักอึ้ง “พวกเราต้องให้ฉินหยุนถอนตัวโดยเร็ว!”
ถูกหลงเฉิ่งขวงโจมตีไปครั้งหนึ่ง ผิวหนังของฉินหยุนจึงปริออกพร้อมร่วงหล่นกับพื้นกรีดร้องเจ็บปวด
ตู้ม ตู้ม ตู้ม!
หลงเฉิ่งขวงลอยร่างกลางอากาศ เขาอสูรสีดำพลันยิงออกซึ่งแสงสีแดงฉาน เป้าหมายของมันคือฉินหยุน และยังเป็นการยิงออกอย่างไม่คิดหยุดยั้ง!
ฉินหยุนนอนกับพื้น เขาเกือบจะสิ้นหวัง กระนั้น หลิงหยุนเอ๋อได้เร่งรีบปลดปล่อยพลังกลืนกิน เริ่มกลืนกินพลังเทพมารเข้าไป ตัวนางเวลานี้เพียงดูดกลืนได้ส่วนหนึ่ง ส่วนใหญ่ที่เหลือจึงต้องปะทะกับร่างกายฉินหยุน
ฉินหยุนครอบครองวิญญาณยุทธ์แห่งความเที่ยงธรรม ไม่อย่างนั้น ตัวเขาคงเกิดคลุ้มคลั่งเพราะการดูดกลืนพลังเทพมารไปแล้ว!
“เพียงเศษเสี้ยวพลังของเทพมารยังแข็งแกร่งเพียงนี้!” ฉินหยุนนอนกับพื้น ร่างกายยากเคลื่อนไหว ตัวเขาถูกหลงเฉิ่งขวงโจมตีต่อเนื่อง
เวทีประลองถูกปกคลุมด้วยออร่าสีแดงดูชั่วร้าย! หลงเฉิ่งขวงลอยค้างกลางอากาศ ฝ่ามือไพร่เก็บไว้ด้านหลัง เขาอสูรที่ศีรษะเพียงยิงพลังเทพมารออกต่อเนื่องลงสู่พื้นเบื้องล่าง
ฝูงชนที่รับชมต่างตื่นตะลึง ทุกคนที่นี้ย่อมได้ยินเสียง “ตู้ม ตู้ม ตู้ม” ดังต่อเนื่อง มันราวกับประสาทรับฟังพวกเขาด้านชา ทุกคนที่นี้ล้วนได้เห็นถึงพลังชวนสะพรึงของหลงเฉิ่งขวง
ทว่าฉินหยุนยังอยู่ที่ตรงนั้น และยังไม่สิ้นชีพ! ฉินหยุนมีกำลังต้านรับมากพอให้ผู้รับชมต้องนึกทึ่ง เพราะเขาถึงขั้นสามารถแบกรับการโจมตีหลายครั้งคราได้
กระทั่งเทพมารในร่างหลงเฉิ่งขวงยังพบว่าเรื่องราวเกินเชื่อได้
สุดท้าย หลงเฉิ่งขวงหยุดโจมตี ร่างเคลื่อนลงมาด้วยรัศมีพลังชั่วร้ายอย่างสง่างามบนเวทีประลองยุทธ์ จากนั้นจึงค่อยดูดกลืนพลังที่ฟุ้งกระจายกลับคืนโดยสมบูรณ์
ฉินหยุนนอนกับพื้น ร่างกายของเขามีแต่บาดแผลกระจายทั่ว ทว่า เขาก็ยังพยายามคลุกคลานลุกขึ้น แต่ขณะเขาคิดตั้งตัวได้ หลงเฉิ่งขวงจึงส่งลูกเตะออกมาคราหนึ่งอย่างรุนแรง
หลงเฉิ่งขวงเคลื่อนที่ในพริบตาตามติดร่างฉินหยุนที่กระเด็นไปพร้อมยกร่างนั้นขึ้น ลำคอของฉินหยุนถูกเกาะกุมด้วยแรงบีบจนไม่อาจพูดกล่าว
“เจ้าคิดอยากยอมแพ้งั้นหรือ?” หลงเฉิ่งขวงเผยเสียงหัวเราะชั่วร้าย
ฉินหยุนไม่เคยมีความคิดยอมแพ้ หากไม่อาจสังหารหลงเฉิ่งขวงวันนี้ อีกไม่นานพลังอำนาจของหลงเฉิ่งขวงจะยิ่งเพิ่มมากขึ้น และถึงตอนนั้น ก็จะไม่มีผู้ใดหยุดยั้งเขาได้อีกต่อไป
อย่างกะทันหัน หลงเฉิ่งขวงรับรู้ถึงตะวันทมิฬในร่างฉินหยุน เขาทั้งรู้สึกตื่นตะลึงและยินดี
“ไม่แปลกใจที่เจ้าต้านรับการโจมตีข้าได้หลายครั้งเพียงนั้น นี่เองที่เป็นสาเหตุ!” หลงเฉิ่งขวงกล่าวออกอย่างตื่นเต้นยินดี มือจ้วงแทงเข้าใส่หน้าท้องฉินหยุน คว้าเข้าที่ตะวันทมิฬ ทว่าไม่อาจนำมันออก
ได้เห็นเรื่องราว เปาเฉิงโฉ่วเร่งร้อนตะโกน “เขาคิดนำแก่นเต๋าลึกล้ำออกมา เร่งรีบหยุด!”
หลงเฉิ่งขวงย่อมทราบ ว่าหากตนเองนำตะวันทมิฬออกมา วันนี้เขาจะไม่มีทางรอดชีวิตพ้นจากที่นี่ ดังนั้นจึงเพียงคว้าจับมันเอาไว้
ชายชราเขตแดนลึกล้ำกล่าวคำเสียงเย็น “นั่นไม่ใช่การนำออกมา เพียงแต่เป็นการคว้าจับ!”
หยางฉีเย่ว์เกิดกังวล นางกระชับมือเชี่ยวเย่ว์เหม่ยเกาะกุมไว้แน่น เชี่ยวเย่ว์เหม่ยเองก็มองออกด้วยอาการปวดร้าวในหัวใจ นางคิดอยากออกไปช่วยฉินหยุนเสียเดี๋ยวนี้
หลงเฉิ่งขวงที่คว้าจับตะวันทมิฬของฉินหยุน ฉินหยุนจึงได้ยินเสียงหลิงหยุนเอ๋อตะโกนร้องเจ็บปวด
“วิญญาณเต๋า? วิเศษนัก ข้านึกอยากได้สิ่งเช่นนี้มาโดยตลอด คราวนี้มันต้องเป็นของข้า!” หลงเฉิ่งขวงเผยเสียงแหบห้าวชั่วร้ายดังก้องในจิตใจฉินหยุน
“เสี่ยวหยุน อย่าให้มันเอาข้าไป! ข้าไม่อยากแยกจากเจ้า!” หลิงหยุนเอ๋อร้องตะโกนเจ็บปวดเสียงดัง “ข้าจะเป็นสหายที่ดีต่อเจ้าตลอดไป ต้องไปอยู่กับมัน ข้ายอมตายเสียดีกว่า!”
ฉินหยุนตะโกนโกรธเกรี้ยวดังภายใน “หยุนเอ๋อ... หยุนเอ๋อ... ข้าจะไม่ให้ได้มันนำเจ้าไป!”
หลงเฉิ่งขวงเผยเสียงหัวเราะโฉดชั่วดังก้องในมิติมายาของฉินหยุน “วิญญาณเต๋าน้อยเอ๋ย เจ้าเป็นของข้าแล้ว! อย่าได้ดิ้นรน หลังได้ติดตามข้า ไม่นานเจ้าก็ลืมเลือนมนุษย์ไร้ค่าผู้นี้แล้ว! มีแต่เทพมารผู้นี้จึงค่อยเหมาะสมกับเจ้า!”
หลิงหยุนเอ๋อร้องตะโกนดังด้วยโทสะและความโศกศัลย์ “เสี่ยวหยุน อย่าให้ข้าแยกจากเจ้า! ข้าจะอยู่กับเจ้าไปตลอด และข้าไม่คิดติดตามตัวบัดซบนี่!”
หลังจากที่ตะวันทมิฬของฉินหยุนถูกหลงเฉิ่งขวงคว้าจับเอาไว้ มันถูกควบคุมโดยพลังเทพมารอันชวนสะพรึง กระทั่งหลิงหยุนเอ๋อยังถูกควบคุม
ได้ยินเสียงโศกศัลย์ของหลิงหยุนเอ๋อดังสะท้อนไม่หยุด ความโกรธในใจของฉินหยุนยิ่งมากล้น ยามที่หลิงหยุนเอ๋อหวาดกลัว เขาก็หวาดกลัวเช่นเดียวกับนาง ยามที่หลิงหยุนเอ๋อโศกศัลย์ เขาก็เศร้าโศกเช่นกัน
ตอนนี้ เขามีทั้งความรู้สึกโกรธแค้นและโศกเศร้าจากจิตของหลิงหยุนเอ๋อ เขารับรู้ได้ถึงความรู้สึกของหลิงหยุนเอ๋อที่มีให้แก่เขา และเขาเองก็ไม่ทราบ ว่าเหตุใดหลิงหยุนเอ๋อจึงปรากฏตัวเป็นวิญญาณเต๋าของเขา และทำไมนางถึงมีความรู้สึกลึกล้ำให้แก่เขาถึงเพียงนี้
“หยุนเอ๋อ จะไม่มีผู้ใดนำเจ้าไปจากข้าได้!”
ฉินหยุนมองร่างภูติน้อยงดงามของหลิงหยุนเอ๋อ ร่างกายของนางกำลังเลือนหายไปทีละนิด ในพริบตานี้ เขาเลือกหยิบยืมพลังของวิญญาณราชสีห์สวรรค์! เดิมเขาผสานวิญญาณราชสีห์สวรรค์เข้ากับกระดูกวิญญาณ ดังนั้นเขาจึงสามารถหยิบยืมพลังวิญญาณราชสีห์สวรรค์ ครั้งหนึ่งเขาเคยหยิบยืมมันมาแล้ว หลังผ่านไปหลายปี การฝึกฝนเขาเพิ่มพูนขึ้นมหาศาล ทว่าตอนนี้ เขาต้องหยิบยืมพลังนั้นอีกครั้งหนึ่งแล้ว
วิญญาณราชสีห์สวรรค์ คือเศษเสี้ยวจิตวิญญาณที่บรรพบุรุษราชสีห์สวรรค์หลงเหลือไว้ พลังภายในของมันย่อมไม่อ่อนด้อยไปกว่าเทพมาร เพราะบรรพบุรุษราชสีห์สวรรค์คือสัตว์เทวะ ผู้ซึ่งสามารถเข้าสู่แดนเทพอ้างว้าง
“เทพมาร เจ้าจงลงนรกไปเสีย!” กรงเล็บราชสีห์สวรรค์ของฉินหยุนปรากฏในพริบตา เข้าตวัดใส่หลงเฉิ่งขวงซึ่งอยู่ตรงหน้า
ร่างกายแข็งแกร่งเลิศล้ำของหลงเฉิ่งขวง เวลานี้ถูกกรงเล็บคมกล้าปะทะหลายครั้งครา
เสียงฉินหยุนคำรามดังใส่ร่างของหลงเฉิ่งขวงที่เริ่มไม่อาจทานทน นี่คือเสียงคำรามสวรรค์แห่งราชสีห์สวรรค์!
คลื่นเสียงนี้มาพร้อมความสามารถเทวะแผ่นดินไหว มันโจมตีใส่พลังของเทพมารจนแหลกสลาย พร้อมทะลักเข้าใส่ร่างของหลงเฉิ่งขวงคิดบดขยี้
หลงเฉิ่งขวงและเทพมารตื่นตะลึงถึงที่สุด ทั้งสองไม่นึกฝัน ว่าฉินหยุนจะยังสามารถระเบิดพลังระดับนี้ออกมาได้!
“ข้ายอม...”
หลงเฉิ่งขวงยังกล่าวไม่ทันครบประโยค ฉินหยุนโจมตีออกด้วยฝ่ามือ เป็นพลังราชสีห์สวรรค์ที่ปลดปล่อยพร้อมฝ่ามือมังกรสัมบูรณ์!
ฝ่ามือมังกรสัมบูรณ์ราชสีห์สวรรค์! นอกจากนี้ มันยังปลดปล่อยออกถึงเจ็ดฝ่ามือ!
ตู้ม!
เจ็ดฝ่ามือควบแน่นรวมเป็นหนึ่ง พลังอำนาจฝ่ามือแปรเปลี่ยนเป็นศีรษะราชสีห์สวรรค์พุ่งออกเข้ากลืนกินร่างหลงเฉิ่งขวง เสียงเทพมารแหบห้าวคำรามร้องดังกึกก้อง ผู้คนต่างสะดุ้งนึกหวาดกลัวไม่รู้จบสิ้น
ร่างกายหลงเฉิ่งขวงถูกฉีกกระชากแหลกสลาย ที่หลงเหลือ เป็นเพียงเขาอสูร!
ฉินหยุนเข้าไปคว้าเขาอสูรนั้นขึ้นมา พร้อมสะกดพลังสัตว์สวรรค์ของราชสีห์สวรรค์ที่หยิบยืมมาใส่เข้าไป
