ตอนที่ 2 : 50 ตำลึง
*ขอใช้คำว่า มาดาม แทนแม่เล้า แล้วกันนะคะ "
หลีเหม่ยหลงกลับมาสนใจเหตุการณ์เบื้องหน้าขณะที่รู้สึกว่าร่างกายของเธอถูกปฏิบัติอย่างรุนแรงโดยมาดามผู้ประกาศขายเธอ นางฉีกผ้าคลุมหน้าของเธอ ภายในห้องตะลึง มีแค่เสียงหายใจหอบๆด้วยความปรารถนาเล็ดลอดออกมาจากฝูงชน
สิ่งที่พวกเขาเห็นนั้นเป็นเด็กสาวที่บอบบาง มีผิวเศวตศิลา ริมฝีปากแดงอวบอิ่มและดวงตาคู่โตดั่งตากวางที่ตกใจกลัว สีหน้าของเธอนั้นตระหนก เธอยังเด็กมาก แต่เต็มไปด้วยสัดส่วนเหมาะสม ผมของเธอดูอ่อนนุ่มราวกับใยไหมและดำราวกับท้องฟ้าเที่ยงคืนมืดมิดไม่มีดวงดาว เป็นคำจำกัดความในความงามของหญิงงามโดยแท้จริง เป็นผู้ที่สามารถเติบโตและมีผู้ชายไล่คว้าดวงจันทร์ให้เธอ.....
อย่างน้อยก็อาจเป็นเช่นนั้น ถ้าไม่ใช่เพราะรอยแผลเป็นสีแดงที่แก้มของเธอ ผิวหน้าบางส่วนเหมือนหลุมอุกกาบาต สร้างความเสียหายให้กับรูปลักษณ์ที่ไร้ที่ติของเธอ คิดว่าจริงๆแล้วเธอน่าเกลียดจริงๆในสังคมที่พิจารณาความงามของผู้หญิงเพื่อจะได้เป็นคนแรกของเธอและเป็นสมบัติชั้นเยี่ยม
“ช่างน่าอนาถเหลือเกิน…..”
“ความงามที่ถูกทำลายเช่นนั้น ฮู่ ฮู่ ฮู่”
เด็กหนุ่มคนหนึ่งหัวเราะเสียงดังเต็มที่และชนถ้วยเหล้ากับเพื่อนของเขา “ดี! ดี! ดีมาก! เราจะมีโอกาสได้เห็นผู้หญิงประเภทนี้ที่นี่ได้อย่างไร ถ้าไม่ใช่ที่นี่?!” เสียงอุทานของเขาทำให้คนอื่นๆ ที่อยู่ใกล้ๆ หัวเราะและพยักหน้าเห็นด้วย
หลีเหม่ยหลงเอื้อมมือกำลังยกปิดใบหน้าของเธอ สิ่งที่พวกเขาเห็นมันชัดเจนกับเธอ ว่าเธอกำลังถูกล้อเลียน
แต่กระนั้นมือของเธอแทบจะไม่ได้ยกเข้าใกล้แก้มเลยด้วยซ้ำ เมื่อผู้หญิงคนนั้นวิ่งไปข้างๆเธอ จับข้อมือของเธอตรึงไว้ข้างลำตัวแน่น
หลีเหม่ยหลงทรมานด้วยความเจ็บปวด แต่ไม่ได้ดึงออกไป ความคิดของเธอเริ่มสับสนมากขึ้นในครั้งที่สอง ทั้งหมดที่เธอสามารถจดจ่อได้ในขณะนี้คือวิธีที่เธอต้องหาหนทางหลบหนี!
“อย่างที่ทุกท่านได้เห็น เราให้สิ่งที่พิเศษที่สุดให้กับทุกท่าน! แม่บ้านคนนี้เป็นนางสนมของราชวงศ์ ดังที่ทุกท่านทราบผู้หญิงเหล่านั้นได้รับการอบรมตั้งแต่อายุยังน้อย ให้มีรูปลักษณ์และพฤติกรรมที่ยอดเยี่ยม พวกนางได้รับการฝึกอบรมด้านศิลปะและดนตรี และสอนด้วยวินัยที่เข้มงวด แต่-” ผู้หญิงคนนั้นหยุดคำอธิบายของเธอเพื่อเพิ่มความสงสัยอยากรู้
ทุกคนยืนอย่างเงียบๆ เมื่อพวกเขาคาดหวังประโยคต่อมาของเธอ
“พวกเขาบอกว่าหนึ่งในเจ้าชายน้อยปรารถนาในตัวนาง และนางสนมก็ถูกขับไล่ออกมาทันที รอยไหม้บนใบหน้าของนางมากจากกรด เป็นบทลงโทษสำหรับการหลอกล่อเจ้าชาย โชคดีที่นางเสียหายแค่หน้าเท่านั้น ผิวส่วนที่เหลือบนร่างกายถูกขัดจนผ่องใส สวยงามและยังมิได้ถูกผู้ใดแตะต้อง ข้ารับรองกับทุกท่าน!” ผู้หญิงคนนั้นจบด้วยรอยยิ้มแห่งชัยชนะและเสียงนุ่มนวล
ผู้หญิงคนนี้ได้รับความเสียหายเล็กน้อย แต่ก็ยังสามารถขายออกได้อย่างสวยงาม จากคำโฆษณาที่เหมาะสม
หลีเหม่ยหลงที่มาจากยุคปัจจุบันไม่เคยคิดว่าเป็นความงามที่ยิ่งใหญ่ แต่เธอก็ไม่เคยได้รับความอัปยศเช่นนั้น! ผู้คนที่นี่ใจร้ายมาก! แต่นั่นก็ไม่ใช่ประเด็นที่สำคัญที่สุด ณ ตอนนี้
จุดที่สำคัญที่สุดคือเธอถูกประมูลในซ่องโสเภณี!
“ปล่อยข้าไปนะ!” หลีเหม่ยหลงร้องออกมาและพยายามผลักหญิงคนนั้นที่จับข้อมือเธอออก เธอก็ได้ค้นพบความจริงที่ทำให้เธอกลัวขึ้นมา นั่นคือนางอ่อนแอกว่าร่างเดิมของเธอมาก
ความพยายามจะผลักตัวเองออกพอดีกับเสียงหัวเราะที่ดังขึ้นจากฝูงชน หญิงนางนั้นจ้องเธอและบีบข้อมือเธอแน่นขึ้นไปอีก เล็บที่ยาวและแหลมคมจิกลงไปบนผิวหนังของหลีเหม่ยหลง เลือดไหลหยดลงไปกองบนพื้นเป็นหยดเล็กๆ
น้ำตาแห่งความไร้ผลเอ่อล้นเต็มดวงตาของหลีเหม่ยหลง แต่ดูเหมือนไม่ได้มีใครสนใจ เธอไม่ยอมปริปากอีก
“นางเป็นคนบ้าเล็กน้อยอย่างที่ทุกท่านเห็น! ถ้าท่านรู้สึกว่าต้องลงโทษแน่นอนโปรดอย่างลังเลที่จะทำเช่นนั้น!” มาดามชุดแดงพูดกับฝูงชนด้วยรอยยิ้มเมื่อเธอทำให้หลีเหม่ยหลงสงบลง
นางส่งสัญญาณให้การเสนอราคาเริ่มขึ้น
“สิบตำลึง!” มีชายหนุ่มท่านหนึ่งยกมือขึ้นและร้องตะโกนออกมา
“สิบห้าตำลึง” ชายทหารวัยกลางคนด้านหน้าร้องขึ้นด้วยเสียงขึงขัง
หนึ่งในสุภาพบุรุษที่แต่งกายเรียบหรูดูสูงศักดิ์พูดอย่างอารมณ์เสีย
“ใบหน้าเธอช่างน่าเกลียดเหลือเกิน แม้แต่สิบห้าตำลึงจะเป็นเงินก้อนโตเกินไปสำหรับหญิงงามเมือง จริงๆแล้วจากคำอธิบายของมาดามนั้นว่าดั่งดวงจันทร์เป็นการเสริมแต่งคำโต” ชายหนุ่มพูด
ใบหน้าของหลีเหม่ยหลงสลดลง เธอไม่เพียงแต่ถูกขายในซ่อง แต่ดูเหมือนว่าเธอยังน่าเกลียดมาก ในตอนนี้เห็นได้ชัดว่าเธอไม่ได้มีค่ามากนัก? เยี่ยม ร่างกายเธอเริ่มสั่นเทาจากความคิดคาดเดาว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้างต่อไป
บางทีเมื่อเธอถูกขาย เธอสามารถจัดการน็อคผู้ชนะการประมูลและหนีไปได้หรือไม่? ตอนนี้เธอรู้สึกขอบคุณตัวเองอย่างมากที่ได้เรียนรู้ทักษะการป้องกันตัวก่อนที่เธอจะเสียชีวิต เพราะนั่นอาจเป็นเพียงสิ่งที่ช่วยพาเธอออกจากสถานการณ์นี้ เธอดูเหมือนจะกลับชาติมาเกิด
“โปรดเถิดท่านสุภาพบุรุษ ถ้าไม่ใช่เพราะรอยแผลเป็นบนแก้มนาง จะขายให้ราคาปัจจุบันสิบเท่า มีเพียงใบหน้าของนางเท่านั้นที่น่าเกลียดส่วนที่เหลือก็โอเคมันก็โอเคแล้ว” มาดามหัวเราะเบา ๆ อย่างประหม่า
ผู้ประมูลกำลังพิจารณาว่าหรือจะไม่เสนอราคาที่สูงขึ้นไปอีก ทหารที่ประมูลคนสุดท้ายดูจะสำราญใจ ด้วยค่อนข้างคาดหวังว่าจะซื้อได้ในราคาต่ำ
“50 ตำลึง” เสียงที่หยาบและทุ้มดังกึกก้องจากฝูงชน
