ตอนที่ 7 ฉันจะเผาเธอพร้อมบ้านของเธอนี่แหละ
โคลเอเป็นพวกที่ต้องการการนอนพักเต็มที่ 8 ชั่วโมงเต็มหรือจะพูดได้ว่าอย่าได้กล้าไปปลุกเธอจากตาราง “เจ้าหญิงนิทรา” ของเธอเด็ดขาด แต่วันนี้อยู่ๆก็มีสายด่วนเข้าแต่เช้า โทรศัพท์ของเธอดังขึ้นปลุกเธอจากหลับใหล เธอรีบพุ่งตัวไปหยิบโทรศัพท์ทันที ถ้าไม่ใช่เรื่องสำคัญวันนี้ปลายต้องชะตาขาดกันไปข้างนึง และแล้วชื่อบนหน้าจอก็คือ เลโอพี่ชายสุดโหดของเธอ เธอรู้ทันทีว่ามันต้องเป็นเรื่องอพาร์ทเมนท์แน่นอน เธอรีบรับโทรศัพท์พี่ชาย โคลเอยังไม่ทันได้พูด พี่ชายเธอตะโกนขึ้นมาทันที
“ถ้าพี่ไม่เห็นเธอใน 5 นาที เธอต้องได้ยินเรื่องนี้จากพ่อ” เลโอตะโกนลั่นแล้วเขาก็ตัดสายไป
เธอรีบกระโดดออกจากเตียง เธอรู้ว่าเลโอเอาจริงแน่นอน
“ฉันตายแน่ ตายแน่ๆ แบบนี้” เธอรีบแต่งตัวแล้ว รีบวิ่งไปสั่งคนขับรถออกรถนาทีนี้
“ไปอพาร์ทเมนท์เลโอ เหยียบให้มิดเลย”
ถึงแม้เธอจะเป็นลูกรักของพ่อกับแม่ ถูกเลี้ยงมาอย่างทะนุถนอม แต่ถ้าเธอทำผิดขึ้นมา เวลาถูกลงโทษนั้นพ่อกับแม่เธอไม่เคยที่จะลังเล โทษได้ถูกกำหนดไว้อย่างไร ก็จะต้องได้รับเท่านั้นไม่เคยมีการลดหย่อนโทษในบ้านหลังนี้ และที่สำคัญพ่อกับแม่เขาเพิ่งปล่อยให้เธอได้ลองบริหารจัดการธุรกิจเอง มีสิทธิ์ในการตัดสินใจอย่างเต็มที่ และเธอสามารถทำทุกอย่างได้โดยที่ไม่ต้องรอพวกเขาอนุมัติ
เธอไม่สามารถจะปล่อยให้ “อิสระ” ครั้งนี้มันจากเธอไปได้ในหัวเธอรีบคิดอย่างรวดเร็วว่าจะจัดการอย่างไรกับเรื่องอพาร์ทเมนท์ของเลโอ แต่ก็ยังโชคดีที่ตอนนี้พ่อกับแม่ของเธอไม่อยู่บ้าน ไม่อย่างนั้นตอนนี้ เธอคงไม่มีโอกาสจะแก้ไขอะไรได้เลย
********************
“ให้ตายเถอะ ฉันต้องรีบหาอพาร์ทเมนท์ใหม่แล้วแหละ ฉันไม่สามารถอยู่ร่วมโลกกับไอ้ผู้ชายหื่นกามพูดไม่รู้เรื่องนั่นได้” เธอรีบยัดหูฟังแล้วกดโทรไปบ่นให้เจมส์ฟังทันทีหลังจากที่เธอไล่เลโอไปที่โซนของเขา เธอกำลังพยายามยัดเท้าของเธอลงในบู๊ทสีดำที่เข้าชุดกับชุดของเธอขณะที่คุยไปด้วย
ในตู้เสื้อผ้าของมีอามีเพียงเสื้อผ้าสีดำสีเดียวเท่านั้น แฟชันการแต่งตัวของเธอมีแค่ลุคเดียวคือ หมวกเบสบอล เสื้อยืดตัวโคร่ง กางเกงยีนส์เซอๆ บู๊ทคู่เก่งของเธอและทุกอย่างเป็นสีดำล้วน แต่มันช่างตัดกันดีกับผิวที่ขาวเนียนของเธอ ยิ่งขับผิวเธอดูเด่นขึ้นไปอีกและที่สำคัญคือเธอในแต่ละวันของเธอนั้นมีเวลาจำกัด เธอไม่มีเวลามานั่งคิดเรื่องการแต่งตัวใดๆ และยิ่งสถานการณ์ตอนนี้เธอยิ่งต้องรีบแต่งตัวให้ไวที่สุด มีอาอยากจะได้ที่อยู่ใหม่เดี๋ยวนั้นเลย
เธอทำให้เจมส์อดที่จะหัวเราะไม่ได้ เขากะเอาไว้แล้วว่าอีกไม่นานแน่นอนที่มีอาจะต้องมีเรื่องโทรมารายงานเขา
“เฮ้ย อย่าบ้าจี้ตามเขาสิ นายนั่นแค่อยากจะเตะให้เธอออกจากบ้านน่า เดี๋ยวฉันจัดกา...”
เจมส์ยังพูดไม่ทันจบมีอาโพล่งขึ้นมาทันที
“ลองนายนั่นมากล้ากับฉันสิ คนบ้าอะไรลากผู้หญิงกลับมาบ้านตั้งแต่ตอน 9 โมง คนดีๆที่ไหนเค้าทำกัน ทำฉันหัวเสียแต่เช้า” มีอาอดไม่ได้ที่จะบ่นให้เพื่อนสนิทเธอฟังกับเรื่องไม่เป็นเรื่องเช้านี้ เจมส์ได้ฟังแล้วจึงหยอกเธอเล่นกลับไป
“ฟังแล้วเหมือนเธออิจฉาผู้หญิงคนนั้นเลยนะ เดี๋ยวก่อนๆเธอคิดว่า.....ฉันกับนายนั่นใครดูดีกว่ากัน หึหึ” เจมส์พูดไปหัวเราะไป
“นายนี่มันบ้าจริงๆ ฉันวางหละ”มีอาเหลือบตามองบนพร้อมกับส่ายหัว คิดในใจถ้าเพื่อนเธาอยู่ต่อหน้าเธอคงต่อยเพื่อนเธอเข้าแน่ๆ
“โอเคๆ ถ้ายังไงบอกฉันแล้วก......” ตื้ดดดดดดด.... ก่อนที่เจมส์จะพูดจบมีอารีบตัดสายไปก่อน
“เธอนี่มันไม่เปลี่ยนจริงๆ” เจมส์อมยิ้มแล้วส่ายหัวเบาๆ
มีอารีบสะพายเป้เดินออกจากห้องของเธอ ขณะที่เดินไปห้องรับแขก เธอเห็นผู้หญิงคนนึงกำลังนั่งคุกเข่าด้านหน้าโซฟาคุยกับเลโอ ผู้หญิงคนนี้ช่างมีรูปร่างหน้าตาดูคุ้นเคยนักสำหรับมีอาเสียเหลือเกิน
“ได้โปรดเถอะพี่ให้โอกาสฉันก่อน 1 เดือน...” ขณะที่เธอพูดไป เธอก็สังเกตสีหน้าไม่พอใจเป็นอย่างมากของโลโอ
“...1 อาทิตย์ก็ได้พี่ นะๆ พี่ให้โอกาสฉันเถอะ ให้ฉันได้จัดการเรื่องนี้ก่อน อย่าเพิ่งบอกพ่อกับแม่นะ ฉันขอร้อง” โคลเอร้องขอโอกาสจากพี่ชายเธอ
พวกเขาไม่ทันสังเกตว่ามีอายืนกอดอกฟังพวกเขาคุยกัน มองผู้หญิงคนนั้นอย่างน่าเวทนา
“ฉันให้เวลาเธอ 1 อาทิตย์ ไปจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อยซะ ไม่งั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือน” เลโอตะโกนใส่โคลเอ
“แล้วยังไงฮะ?? หลังจากนั้นจะไล่ฉันออกจากบ้านงั้นหรอ??”
มีอายืนกอดอกพูดโพล่งออกไปขัดจังหวะสองคนนั้น
โคลเอหันขึ้นมามองก็ตกใจใหญ่ หมวกเบสบอลนั้นไม่ได้บดบังหน้าเรียวสวยได้รูปของมีอาได้เลย
“เธอ คือ มีอา..ใช่ไหม?” โคลเอ ค่อนข้างแน่ใจเลยว่าเป็นเธอและก็เซอร์ไพร์สมากที่มาเจอเธอที่นี่
“นี่เธอรู้จักกับผู้หญิงคนนี้หรอ??” เลโอยิ่งประหลาดใจเข้าไปใหญ่ว่าน้องเขาไปรู้จักกับเฮาส์เมทที่เขาไม่รู้จักมาก่อนได้อย่างไร
“ใช่ค่ะ มีอาอยู่ห้องเดียวกับฉัน เธอได้ที่สองของห้อง เก่งที่สุดในบรรดาเพื่อนผู้หญิงในห้องเลย” โคลเอไม่สนใจเพื่อนผู้หญิงคนไหนในห้องเลยยกเว้นแค่มีอา
เธอทั้งสวยและทั้งฉลาดว่าใครๆและโคลเอเองก็ไม่เคยทำคะแนนนำมีอาไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหนเธอจะอยู่ที่ 4 ของห้องตลอด ซึ่งพ่อกับแม่เธอก็ไม่ได้ว่าอะไรแต่ก็ไม่ได้ชื่นชมเธอเช่นกัน
อีกทั้งเธอพยายามเข้าหามีอามาโดยตลอด ซึ่งมีอาไม่เคยแคร์ว่าใครจะคิดยังไงกับเธอ เธอไม่ใช่คนที่ใครจะเข้าหาได้ง่ายๆ ใครจะมาสนใจเธอหรือไม่มันได้ไม่มีความหมายกับมีอาเลย สิ่งเดียวที่เป็นเป้าหมายของเธอคือนักศึกษาที่เก่งที่สุดในประเทศ
“เธอเนี่ยนะ สามารถผ่านเข้ามหาวิทยาลัยที่ยากที่สุดในประเทศ ยังไม่พอเธอเป็นนักเรียนที่แทบจะฉลาดที่สุด” เลโอคิดในใจ เขามองมีอาด้วยสายตาเหลือเชื่อกับสิ่งที่เขาเพิ่งได้ยิน
“เพื่อนสนิทของมีอาอยู่ที่นี่ค่ะ” โคลเอกล่าวขึ้นมา
มีอาขัดขึ้นมาทันทีกลางบทสนทนา
“เรื่องนี้มันขึ้นอยู่กับฉัน ไม่ใช่พวกเธอ ฉันจะอยู่ที่นี่กี่เดือนก็ได้ 1 เดือน 2 เดือน หรือ จะอยู่เต็ม 10 เดือน ฉันขอเตือนว่าพวกเธออย่าเปลี่ยนพาสเวิร์ดเข้าบ้านละกันเพราะฉันมีสิทธิ์อยู่ในบ้านหลังนี้ตามสัญญา ไม่งั้นละก็ฉันรับรองว่าฉันจะเผาบ้านนี้พร้อมเธอยู่ในนั้นนั่นแหละ” เธอมองและชี้ไปที่เลโอและมั่นใจว่าเธอต้องชนะดีลในครั้งนี้และเธอต้องได้อยู่ต่อเท่านั้น
คำพูดของมีอานั้นเล่นทำเอาชีวิตอิสระของโคลเอแขวนเอาไว้บนเส้นด้าย แล้วโคเอผู้หยิ่งยโสต้องทำอย่างไรต่อไป....
