ตอนที่แล้วตอนที่ 5 คุณมองหาใครอยู่หรือเปล่าคะ
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 7 ฉันจะเผาเธอพร้อมบ้านของเธอนี่แหละ

ตอนที่ 6 Mr. Housemate อยู่ๆก็มีเพื่อนบ้าน


“บางที ฉันรู้สึกเหมือนฉันกำลังตาย…” เธอบรรยายความรู้สึก

ฉันเห็นเธอมองฉัน แม้ว่าในตาจะเธอดูเศร้า แต่ใจฉันมันได้แตกสลายไปหมด ที่เราทั้งสองต้องแยกจากกัน ฉันกับพี่สาวคนเดียวของฉัน ส่วนตัวพี่สาวกลับนั่งมองตัวฉันที่กำลังถูกเพื่อนของเธอซ้อมปางตายโดยที่ไม่พูดอะไรสักคำ

“ฉันเกลียดเธอ แมรี่!!!” น้ำพรั่งพรูออกมาไหลอาบแก้มเธอ จนหยดน้ำตาได้ปลุกให้เธอตื่นจากความฝัน

เธอลืมตาขึ้นมองเพดาน ค่อยๆหายใจให้ทั่วท้อง เธอมองไปรอบๆห้องนอนใหม่ของเธอ มีอาสะดุดตาไปกับแสงไฟลอดผ่านเข้ามาจากประตูที่แง้ม พลางคิดไปว่าเธอลืมได้ยังไง แต่มีอามั่นใจว่าเธอได้ปิดไฟด้านนอกแล้วแน่ๆ เป็นไปไม่ได้เลยที่คนอย่างเธอจะลืมแค่เรื่องไฟ มีอายังคงรู้สึกงัวเงียอยู่หลังจากที่เพิ่งลุกจากที่นอน เธอสะบัดหัวเล็กน้อยเพื่อให้เธอตื่นอย่างเต็มที่ และหยิบเอาหูฟังออก แล้วเธอก็กำลังจะเดินออกไปปิดไฟ

ทว่าสิ่งที่เธอกำลังจะได้เจอนั้นเป็นฉากที่เธอไม่คาดคิด

นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย.....  ภาพที่เธอเห็น คือผู้หญิงกับผู้ชายกำลังนัวเนียกันอย่างเข้าด้ายเข้าเข็ม ทางฝ่ายผู้ชายก็อยากจะเผด็จศึกเต็มที่ ด้านผู้หญิงท่อนบนเปลือยเปล่าเหลือเพียงแค่กางเกงชั้นในบางใสแจ๋วนั่น เธอกำลังคิดว่านั่นอาจจะเป็นเจมส์เพื่อนสนิทของเธอก็เป็นได้ “แต่...เจมส์บอกว่าจะไปสนามบิน แล้วเขาไม่เดินทางหรือไง ทำไมถึงกลับมาไว” ในหัวของมีอานั้นเต็มไปด้วยคำถาม

เธอมองลอดออกไปอีกทีเพื่อให้มั่นใจว่าผู้ชายคนนั้นไม่ใช่เจมส์อย่างแน่นอน เธอเห็นทั้งสองคนนั้นที่กำลังพยายามปลดกระดุมเสื้อเชิ๊ตของผู้ชายอย่างยากลำบากขณะที่พวกเขาตั้งหน้าตั้งตาจูบกัน

“เอ๊ะ...ตานั่นผมดำ แต่ผมของเจมส์สีบลอนนี่นา นี่มันเป็นใครกันเนี่ย”

เธอพูดกับตัวเองพลางคิดไปว่าจะจัดการกับพวกหื่นกามในบ้านคนอื่นนี่ยังไง เป็นคนอื่น ใครเจอแบบนี้ร้อยทั้งร้อยก็ต้องร้องกรี๊ด แต่ไม่ใช่กับมีอาแน่นอน

เธอเดินออกไปเงียบๆแล้วเปิดไฟดวงกลางในห้องนั่งเล่นจนสว่างโล่...

ทั้งคู่ถึงกับอึ้ง ที่พวกเขาเห็นใครอีกคนอยู่ในบ้านและเห็นสิ่งที่พวกเค้าได้ทำไปเมื่อกี้ ผู้หญิงกรีดร้องตกใจรีบคว้าหาผ้ามาปิดหน้าอกขาวอวบของเธอเอาไว้ เธอจ้องมองไปที่มีอาแล้วรีบเก็บข้าวของของเธอ เธอรู้สึกอับอายมากที่ตัดสินใจมากับเลโอ ส่วนตัวเลโอเขาเองก็อึ้งไม่แพ้กัน ยังคงยืนงงสับสนทำตัวไม่ถูก แล้วก็ไม่ได้ตั้งตัวว่าจะมีผู้หญิงสวยขนาดนี้มายืนมองเขาทำอะไรแบบนั้น เธอต้องมองเห็นเขาเป็นไอ้หื่นกามแน่ๆ ในเวลา 9 โมงเช้าแบบนี้แล้วลากเอ็นเตอร์เทนเนอร์กลับบ้านมาด้วย

ทางมีอานั้นมองทั้งสองคนด้วยความสมเพชที่ทั้งคู่พยามแต่งตัวอย่างรวดเร็ว ทั้งที่เมื่อกี้นี้ช่างยากลำบากเหลือเกินที่จะถอดแต่ละชิ้นออก

“โอ้ววววว....น่าประทับใจ ใส่เสื้อผ้าไวดีหนิ ไม่เห็นเหมือนเมื่อกี้เลย เห็นถอดกันลำน่าดู ว่าแต่กับผู้ชายเปลือยเก่งจังกับฉันใส่ทำไม ไม่เห็นต้องอายหนิ” มีอาจิกตาไปที่หน้าอกของผู้หญิงคนนั้น

เธอโกรธเลโอมากที่ลากเธอกลับมาบ้านด้วยทั้งๆที่เขามีแฟนรอเขาที่บ้านอยู่แล้ว(เธอคิดว่ามีอาเป็นแฟนของเลโอ)

ในความคิดของเธอนั้นหวังแค่จะจับเลโอ เพื่อที่จะได้เข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่ม Elite ในเกาหลี แต่สิ่งที่เธอได้นั้นมีเพียงแค่ความโกรธและความอับอาย เธอรีบง้างมือขึ้นตบหน้าเลโอ แล้วก็รีบคว้าข้าวของวิ่งแจ้นออกไป

“นายน่ามันน่ารังเกียจที่สุด” เธอทิ้งท้ายก่อนจะปิดประตูกระแทกอย่างดัง

เมื่อเลโอดึงสติกลับมาได้หลังจากถูกตบหน้าเข้าไปฉากใหญ่ เลโอถามมีอาด้วยความสงสัย ว่าทำไมเธอถึงมาอยู่ในบ้านของเขาได้

"นี่เธอเป็นใคร..?”

“ฉันต่างหากไหม ที่ต้องถามว่านายหนะ เป็นใครแล้วเข้ามาได้ยังไง กล้าดีเข้ามาทำเรื่องบัดสีบัดเถลิงแบบนี้ในบ้านคนอื่นตั้งแต่เช้าอีก” มีอากอดอกถามกลับรัวๆด้วยความโมโหที่ทั้งสองคนนั้นทำให้เช้าวันใหม่ของเธอน่าหงุดหงิดกว่าเดิม

“ก็นี่มันบ้านของฉันไง!!!” เลโอตะคอกกลับ

“อ่อ...นายนี่เอง เฮาส์เมทของเจมส์” เป็นเหตุผลเดียวที่มีอาคิดออกในตอนนี้

“แต่ไหนเจมส์บอกฉันว่านายจะยังไม่กลับมาเร็วๆไง และที่ฉันได้ยินมาเจ้าของบ้านนี้หนะเป็นผู้หญิงนะ” มีอาพยายามคิดปะติดปะต่อเรื่อง

"อืม...แต่ฉันว่าฉันก็น่าจะเข้าใจถูกละแหละว่านายเนี่ยคือเฮาส์เมทของเจมส์ที่หายสาปสูญไปนานแล้วเพิ่งมาโผล่เอาตอนนี้ เอาเป็นว่า...อะ....อ่านนี่ซะ!!!!! กฎของบ้านนี้ ตรงนี้คือส่วนของฉันแล้ว ตรงนั้นก็เป็นส่วนของนาย การล้ำเขตเข้ามาถือว่าล่วงละเมิดสิทธิของฉัน โอเค๊?? เข้าใจตรงกันนะ"

"ห้ะ?? ว่าไงนะเฮาส์เมท งั้นหรอ? แชร์บ้าน? งั้นหรอ” เลโอแทบไม่เชื่อหูตัวเองว่าเขากลับมาจากอเมริกา ฝากบ้านไว้กับน้องสาว พอเขากลับมาบ้านตัวเองบ้านของเขาถูกปล่อยเช่าและตัวเขาเจ้าของบ้านต้องกลายเป็นเฮาส์เมทของใครอีกคนนึง

และตอนนี้เขาก็พอที่จะปะติดปะต่อเรื่องราวได้แล้วว่าทำไมน้องสาวตัวดีของเขาถึงได้ตัดสายไปดื้อๆ

“หนอยแหนะ ยัยแสบ ทำเรื่องอีกจนได้” เลโอคำรามออกมา เขาโกรธจัดขณะพึมพำกับตัวเองพรางล้วงกระเป๋าควานหาโทรศัพท์

“ฉันไม่แคร์ว่าเธอจะเข้ามาที่ได้ยังไง แต่ตอนนี้เธอเก็บของของเธอแล้วออกไปจากบ้านของฉันได้แล้ว!!!!” เลโอตะคอกใส่มีอา เธอกรอกตา ส่ายหัว ยิ้มแห้ง ให้กับเลโอ เหมือนกับว่าเธอกำลังนั่งดูเลโอแสดงละครยังไงอย่างงั้น

“หึ... นายหนะ ควรจะขอโทษฉันก่อนเลยอันดับแรก ที่มาทำเรื่องลามกจกเปรตอะไรแต่เช้า ละอยู่ๆจะมาไล่ฉันออกจากบ้านแก้เขินแบบนี้หรอ?? ช่างน่าสมเพชจริงๆ” เสียงมีอานั้นดุดันและดูถูกเลโอเป็นอย่างมาก

เลโอสะดุ้งเบาๆ ไม่เคยเห็นผู้หญิงที่มีน้ำเสียงมั่นใจดุดันขนาดนี้ ทำเอาตัวเขาเองยังแอบเกรงใจเธอทั้งๆที่เขาเป็นเจ้าของบ้าน เลโอมองมีอาในชุดเสื้อยืดสีดำตัวโคร่งของเธอกับกางเกงยีนส์ดำขาดๆเซอๆ ยืนในมุมห้องที่ยังคงมีแค่แสงสลัวอยู่ มีเพียงใบหน้าของเธอเท่านั้นที่สวยสะดุดตา ผิวขาวของเธอที่ฉายออกมาจากมุมมืดนั้น

เขาคิดในใจว่าเธอบ้าหรือยังไงอยู่บ้านมืดๆแบบนี้ เป็นใครก็มองไม่เห็นว่ามีคนอีกคนอยู่ในบ้าน เลโอมองเข้าไปด้านในเขาเห็นกล่องใหญ่ๆสองกล่องวางอยู่บนพื้นตัวเขาเองไม่แน่ใจว่ามีอาเพิ่งย้ายเข้ามาหรือกำลังจะย้ายออก

เลโอหยิบโทรศัพท์ของเขาขึ้นมา พยายามโทรหาโคลเอน้องสาวเจ้าปัญหาในตอนนี้ และก็พยายามหลีกสายพิฆาตของมีอาด้วยในเวลาเดียวกัน สายตาเธอนั้นทำให้เค้ารู้สึกเหมือนเธอจะฆ่าเขาได้ยังไงอย่างงั้นแม้ว่านี่จะเป็นบ้านของเขาก็ตาม

ตื้ด.....ตื้ด....

“ว่าไงพี่ อยู่ไหนทำไมพี่ยังไม่กลับบ้าน?” โคลเอทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นว่าอะไรเกิดขึ้น

“ถ้าพี่ไม่เห็นเธอใน 5 นาที เธอต้องได้ยินเรื่องนี้จากพ่อ” เลโอตะคอกด้วยความโกรธแล้วรีบตัดสายเธอไปก่อนที่เธอจะได้อธิบายอะไร เขารู้ดีว่าถ้าขู่น้องสาวด้วยการบอกพ่อกับแม่ เธอจะรีบมาทันที ถึงแม้ว่าเธอจะสนิทกับพ่อแม่มากกว่าเขาแต่ถ้าจะทำให้พ่อแม่โกรธเธอนั้นเป็นสิ่งที่เธอกลัวมากที่สุด

“นี่แม่สาวน้อย...ที่นี่หนะ มันคือบ้านของฉัน ฉันทิ้งไว้ให้น้องสาวของฉันดูแลระหว่างที่ฉันไม่อยู่ และฉันไม่รู้จักเธอรวมถึงตัวเธอก็ไม่รู้จักฉัน ฉันว่าทางที่ดีเธอควรเก็บของออกไปดีกว่านะ” เลโอพยายามอธิบายพร้อมกับแกล้งส่งยิ้มแหยๆให้มีอา

“นี่คือวิธีการขอโทษของนายงั้นหรอ??” หน้าของมีอาคาดคั้น ประหนึ่งกับรีดคำขอโทษออกมาจากปากเลโอก็ว่าได้ ถ้าเขาไม่ทำเธอต้องต่อยเขาแน่ๆ

“โอเคๆ ฉันขอโทษ....เดี๋ยวนะ   ละฉันขอโทษเธอทำไมเนี่ย” เลโอไม่เคยขอโทษใครมาก่อนในชีวิตแต่เค้าหลุดขอโทษมีอาเพราะเขาสู้สายตาและท่าทางอำมหิตของเธอไม่ได้จริงๆ และเขาไม่เคยมีความรู้สึกกลัวใครมาก่อนในชีวิต นั่นทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดไปอีก

มีอาเปิดลิ้นชักและดึงเอกสารที่เจมส์โชว์ให้เธอดูก่อนออกไปสนามบินและหยิบขึ้นมาโชว์ให้เลโอ

“นี่นาย อย่างแรกนะ ฉันหนะไม่ใช่แม่สาวน้อยอะไรนั่น  ฉันโตแล้วและนายไม่ใช่แม่ฉันที่จะมาเรียกฉันแบบนั้นได้ อย่างที่สองคือฉันยอมรับคำขอโทษจากนาย อย่างที่สาม ฉันไม่แคร์ว่าใครจะเป็นเจ้าของบ้านในเอกสารนี้ระบุชัดเจน ฉันสามารถอยู่ที่นี่ได้อีก 10 เดือน เข้าใจตรงกันนะ อย่างที่สี่ ฉันคิดว่ายัยเจ้าของบ้านประสาทน้องสาวของนายนั้นจะต้องอยู่ในคุกเพราะเธอมาแอบอ้างความเป็นเจ้าของในเอกสารนี้ เลือกเอาละกันว่าจะทำยังไงกับชีวิตของนาย ถ้าคิดได้แล้วก็ไปอยู่ในโซนของนายซะ”

เลโอแทบไม่อยากเชื่อว่าชีวิตของเขาจะต้องมาโดนผู้หญิงตัวเล็กๆขู่ในบ้านของเขาเองและเขาไม่มีสิทธิ์เต็มร้อยในบ้านของตัวเอง มือเขากำหมัดแน่นขณะอ่านข้อความในเอกสาร สายตาของเขาไปสะดุดตรงชื่อผู้เช่า

“เจมส์ แบล็ค??? เธอชื่อ เจมส์แบล็ค??” เลโอเลิกคิ้วถามมีอาด้วยความสงสัย

“นายจะบ้าหรอ นั่นมันชื่อผู้ชายไหมหละ เจมส์ คือเพื่อนสนิทของฉัน เรื่องต่างๆของเจมส์ก็คือเรื่องของฉัน” เธอพูดพร้อมกับเชยคางขึ้นไปทางประตูในเลโอเดินออกไป

“น้องสาวตัวดี เดี๋ยวเธอจะได้เห็นดีแน่ๆ” เลโอกำเอกสารแล้วเดินออกไปจัดการกับน้องสาวของเขา และทำให้มีอาพอใจอย่างมากที่เธอไม่เคยเถียงแพ้ใคร

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด