ผู้กล้าไร้อาชีพ บทที่4 แม้ว่ามันไม่อาจพูดได้ว่าเพราะมีความสามารถเท่าเทียมกัน
บทที่4 แม้ว่ามันไม่อาจพูดได้ว่าเพราะมีความสามารถเท่าเทียมกัน
“ฉันมีสกิลเทคนิคการใช้ดาบขั้นกลางมาแล้ว ถึงพวกเราจะเป็นนักดาบ แต่ว่าฉันต่างจากพวกนั้น” หัวแดงพูด
อาฮะ เป็นนักดาบหนึ่งปีแล้วได้สกิล เทคนิคการใช้ดาบขั้นกลาง มางั้นเหรอ..
“...ดีขนาดนั้นเลยเหรอ”
“ฮะ นายโง่เหรอเนี่ย กว่าจะได้สกิลนี้ปกติต้องใช้เวลาสองสามปีเลยนะ!!”
“อ้อเหรอ ฉันไม่รู้”
เด็กหัวแดงจิกกัดผมด้วยสายตา
“เจ้าไร้อาชีพนี่...”
อันที่จริงแล้วผมคิดว่ามันก็ปกติที่ผมจะไม่รู้เกี่ยวกับนักดาบเพราะว่ายังไงผมก็เป็นคนไร้อาชีพ
เอาเถอะ ทำไมถึงทำตัวเป็นศัตรูกับผมขนาดนี้นะ
นี่ควรจะเป็นครั้งแรกที่เราได้เจอกันสิ
ไม่สิ เมืองนี้เป็นเมืองเล็กๆ ผมน่าจะได้เจอกับหมอนี่ที่ไหนซักที่เนี่ยแหละ
หรือเป็นเพราะว่าเห็นคนไร้อาชีพถือดาบแล้วของขึ้นเหรอ
“จริงด้วย หมอนี่เป็น....ของหัวหน้ายาม...”
“จริงดิ”
หัวม้วนกับเล็กคุงแอบคุยกันแต่ผมไม่ค่อยได้ยิน
หัวหน้าทหารยามอย่างนั้นเหรอ ชายแก่ที่มีผมสีแดงสินะ
มันเกี่ยวอะไรกับเด็กคนนี้เหรอ
อืมมม ก็สีผมสินะที่เหมือน...
“หัวหน้าทหารยาม อีวาน พ่อของฉันเอง”
อ๋อ อย่างนี้นี่เอง เป็นพ่อลูกกันนี่เอง
นอกจากผมก็ไม่มีอะไรเหมือนเลยแฮะ
“แม่นายเคยช่วยดูแลพ่อฉันมาก่อน”
“อ๋อเหรอ”
แล้วทำไมโกรธกันขนาดนี้ล่ะ
ไม่เข้าใจจริงๆ
“...แต่ฉันจะพูดตามตรงเลยนะ”
“?”
“นักดาบที่แข็งแกร่งที่สุดในเมืองนี้น่ะคือพ่อของฉันไม่ใช่แม่ของนาย!!!!”
เด็กหนุ่มกัดฟัน
“อีกอย่างนะ ทุกคนไม่เข้าใจ!!! พ่อของฉันแข็งแกร่งที่สุด! ยัยผู้หญิงนั้นไม่แม้แต่จะได้ขี้เล็บของป๊ะ-พ่อของฉันเลย!!”
◇ ◈ ◇
อ่อ เข้าใจแล้ว
แต่เมื่อกี้จะพูดว่าป๊ะป๋าใช่มั้ย
“ว่าง่ายๆคือเป็นโอโต้ค่อน(ชอบพ่อ) ใช่มั้ย”
“ม..ไม่ใช่แล้ว ไม่ใช่แบบนั้น!! ฉันแค่เคารพป๊ะ-พ่อของฉันในฐานะนักดาบแค่นั้นเอง!!”
อาา ถึงจะปฏิเสธยังไงก็เชื่อไม่ลงแฮะ
แล้วก็ผมไม่ได้ใส่ใจอะไรเกี่ยวกับที่ว่าแม่ของผมเป็นที่หนึ่งในเมืองนี้ไม่ใช่พ่อของหมอนั่นอย่างที่ว่า
และอีกอย่าง ทำไมมาพูดเรื่องนี้กับผมล่ะ
“เพราะว่าฉันสามารถสู้กับนายได้ไงล่ะ” หัวแดงพูดขึ้น
“เอาล่ะ งั้นสู้กันจนกว่าพรเทพพิทักษ์จะเหลือแค่ครึ่งเดียว ว่ายังไงล่ะ ปกติฉันใช้วิธีแบบนี้ล่ะนะ”
“เอาสิ”
ตอนแรกที่สู้แล้วจบการดวลด้วยการโจมตีแค่ครั้งเดียวมันค่อนข้างที่จะน่าเบื่อไปหน่อย
“เอาเถอะ ดูเหมือนว่าไร้อาชีพอย่างนายจะจบลงตรงนี้แหละ”
ทั้งคู่ชักดาบออกมา
“เริ่มได้!!”
“ฮึบ”
*แก๊งๆๆๆๆๆๆๆๆ*
อาาา อย่างที่คิดเลยแฮะ เทคนิคดาบขั้นกลางนี่มันเทียบไม่ได้กับหัวม้วนและเล็กคุงเลยไม่ว่าจะเป็นเรื่องของความเร็วและความรุนแรง
*แก๊งๆๆๆๆๆๆ*
เด็กหนุ่มกระโดดถอยไปเพื่อพัก
“นี่มันหมายความว่ายังไงกัน!”
“?”
“ฉันมีเทคนิคดาบขั้นกลางแต่ว่าโดนไร้อาชีพอย่างนายรุกได้อย่างนั้นเหรอ”
นั่นสิ สงสัยเหมือนกัน
“บางทีพวกเราอาจจะเก่งเท่ากันก็ได้นะ”
“ไม่จริงน่า!! นายเป็นไร้อาชีพจริงๆอย่างนั้นเหรอ”
“ช่าย~~”
“ไม่เห็นเหมือนเลย!!”
ถึงจะพูดอย่างนั้นก็เถอะ ทำยังไงได้ในเมื่อมันเป็นความจริง
“อึก.. อย่ามายั่..”
“ไม่ๆ ไม่ได้คิดจะยั่วโมโหเลยนะ”
“หุบปาก ฉันไม่แพ้ให้แกหรอก!”
หัวแดงขยับเข้ามาด้วยความโกรธ
ไม่รู้ว่าทำไมถึงโกรธง่ายได้ขนาดนี้นะ
“เอานี่ไปกิน! สลับดาบฟาดฟัน!!”
“ห๊ะ?”
อย่างที่คิด น่าตกใจมาก
สาเหตุคือผมเห็นดาบของหัวแดงฟันมาจากทั้งทางซ้ายและขวาพร้อมๆกัน
นี่มัน.. ภาพลวงตาเหรอ
*แก๊ง*
ผมปัดได้แค่ข้างเดียว
อีกอย่าง มันไม่ใช่ความคิดที่ดีเลยถ้าหากว่าหนึ่งในสองอันนั้นมันคือภาพลวงตา
การโจมตีที่โดนดาบนั้นมีน้ำหนัก แต่ว่าการโจมตีอันหนักหน่วงก็กระแทกเข้าที่ด้านซ้ายของผมเช่นกัน
พรเทพพิทักษ์ลดลง
“นั่นเป็นสกิลของฉัน สลับดาบฟาดฟัน” หัวแดงอธิบายการโจมตีนั้นด้วยความภาคภูมิใจ
อย่างนี้นี่เอง สกิลโจมตีสินะ
สกิลมีสองชนิด อย่างแรกชนิดที่จะใช้งานตลอดเวลา
อย่างเช่น เทคนิคดาบขั้นต้นและอะไรพวกนั้น จะทำให้นักดาบอยู่ในสภาพพร้อมรบไม่ว่าจะตอนไหนก็ตาม
อีกอย่างคือสกิลที่ต้องเรียกใช้ และสกิลโจมตีก็คือหนึ่งในนั้น
ถ้าหากว่ามันใช้โดยอัตโนมัติล่ะก็ วันๆก็คงวุ่นวายตายเลยล่ะ
“อย่างที่เห็น สลับดาบฟาดฟัน เป็นการฟันสองทีในการโจมตีครั้งเดียว แน่นอนอยู่แล้วว่าไร้อาชีพอย่างนายจะทำอะไรแบบนี้ไม่ได้”
หัวแดงยิ้มด้วยความภาคภูมิใจและมั่นใจในชัยชนะ
“นายหลบนี่ได้อย่างนั้นเหรอ”
เขาดูมีมั่นใจมากๆเลยในสกิลนั้น และหัวแดงก็ใช้สลับดาบฟาดฟันเข้าโจมตีอย่างต่อเนื่อง
สลับดาบฟาดฟัน!!
*แก๊ง*
สลับดาบฟาดฟัน!!
*แก๊ง*
สลับดาบฟาดฟัน!!
*แก๊ง*
“ฮ่าๆๆ อีกเดี๋ยวพรเทพพิทักษ์ของนายก็จะเหลือครึ่งเดียวแล้ว!”
อาฮะ
ดูเหมือนว่าตอนนี้ไม่ว่ายังไงผมก็หลบมันไม่ได้สินะ
แต่ว่าเทคนิคนี้ ผมอยากจะใช้มันให้ได้มากๆเลยแฮะ
