บทที่ 150.1 เหมืองหินเลือดไก่(1)
บทที่ 150.1 เหมืองหินเลือดไก่(1)
ผู้แปล loop
เวลาก่อนจะ 5 โมงเย็น
ดงซูบินเดินไปที่ธนาคารที่ใกล้ที่สุดเพื่อฝากเช็ค 700,000 หยวนของเขา หลังจากออกจากธนาคารไอซีบีซีแล้ว เขาก็ไปต่อที่ร้านอาหารตามถนนเพื่อมื้อค่ำ หลังทานเสร็จเขาได้โทรหาฉูหยวน “ฉูหยวนฉันมีข่าวดีมาบอกเธอ ฉันหาเงินได้ 700,000 หยวนจากการพนันหินสีเลือดไก่ ตอนนี้พวกเราสามารถทำบ้านประมูลได้แล้ว”
“……”
“ฉูหยวน?”
“……”
“ฉูหยวนเธอพูดอะไรบ้างสิ”
"คุณต้องการให้ฉันพูดอะไร? ฉันไม่อยากคุยกับคุณ!”
“ฮ่าๆตอนนี้ฉันกำลังรอให้เธอชมฉันอยู่” ดงซูบินรู้สึกดีกับผลลัพธ์ที่ได้ เขาใช้ย้อนกลับเพียง 2 ครั้ง และยังเหลือ 10 ย้อนกลับ“ตอนนี้เรามีเงินมากพอ หลังจากโอนเงินเข้าบัญชีของฉันแล้วในวันพรุ่งนี้ฉันจะโอนเงินให้เธอ เธอสามารถเริ่มคิดได้ว่า เธอต้องการจดทะเบียน บริษัท และเธอต้องการจ้างใคร ฉันจะให้เงินกับเธอ”
“ ซูบินนายบอกกับฉันมาตรงๆเถอะ นายไปเรียนรู้การพนันเหล่านี้มาจากไหน?
“ทำไมหรอ……สมัยก่อนฉันเคยทำงานในร้านขายของโบราณ และฉันค่อนข้างเรียนรู้เรื่องนี้ได้เร็ว”
“แต่มันน่าแปลกเพราะขนาดผู้เชียวชาญยังไม่สามารถทำเงินได้เท่านนายเลยนะ นายปล้นธนาคารมาเหรอ! ก็ไม่น่าใช้เพราะธนาคารไม่ได้มีเงินเยอะขนาดนั้น! การพนันด้วยหินมีความเสี่ยงมากและนายสามารถทำเงินได้ 700,000 หยวนได้อย่างง่ายดาย นายสามารถหาของโบราณของแท้ได้จริงๆ เพียงไม่กี่ชั่วโมงหลังจากที่ฉันคุยกับนายเกี่ยวกับแผนการของเรา ฉันรู้สึกว่านายเก่งกว่าผู้เชี่ยวชาญเหล่านั้น นายดูแปลกๆไปเมื่อไม่นานมานี้ ฉัน……ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะพูดอะไรดี!”
ดงซูบินถึงกับหัวเราะ “ฉันหาเงินได้มันผิดหรอ เธอไม่มีความสุขหรือยังไงกัน?”
“แน่นอนฉันรู้สึกมีความสุขกับนายมาก”
“ฉูหยวนเธอไม่ชมฉันสักหน่อยหรอ? เธอช่วยเรียกฉันว่า”พี่ชาย“เพื่อเป็นการสรรเสริญฉันหน่อยได้ไหม?” ดงซูบินขอให้ฉูหยวนเรียกเขาว่า 'พี่ชาย'
"ฝันไปเถอ! นายต้องการให้ฉันตีนายหรือยังไง?”
"ฮะ? ฉันอุสาเป็นหัวเรียวหัวแรงให้กับครอบครัวของเรา ฉันไม่ควรได้รับรางวัลหรือยังไงกัน?”
“คนโง่ ใครเป็นครอบครัวของนายกัน ฮ่า ๆ .” ฉูหยวนอารมณ์ดีและหัวเราะต่อไป “คนโง่เพราะนายมีความสามารถทำไมเรายังต้องตั้ง บริษัท นายสามารถไปเล่นการพนันด้วยหินหรือไปหาของโบราณในตลาดโบราณ ดูเหมือนว่าเงินจะไหลเข้ากระเป๋าของนายได้ง่ายกว่าการมาตั้งบริษัทเหล่านี้อีก”
ดงซูบินถึงกับพูดไม่ออก เขาไม่สามารถใช้พลังทั้งหมดเพื่อสร้างรายได้ “เอ่อ……เรายังต้องตั้ง บริษัท นอกจากนี้ฉันก็ไม่ได้แม่นทุกครั้งไปหรอก การที่จะหาของโบราณของแท้เจอมันขึ้นอยู่กับโชคเท่านั้นแหละ” สิ่งที่เขาพูดนั้นเป็นความจริง หากโชคของเขาไม่ดีในวันนี้หินเลือดไก่ชั้นดีอาจไม่ใช่ของเขา “หลังจากที่ บริษัท ประมูลของเราตั้งขึ้นฉันจะไปหาโบราณวัตถุเพิ่มเติมเพื่อให้ บริษัท ของเราสามารถขายพวกมันได้”
“อืม.” ดงซูบินสามารถบอกได้ว่าฉูหยวนตั้งตารอการเปิด บริษัท ประมูลของพวกเขา “ตอนนี้เรามีเงินทุนเพียงพอ ฉันจะเริ่มต้นค้นหาทำเลของ บริษัท ของเราและค้นหาผู้เชี่ยวชาญของโบราณ ควรใช้เวลาอย่างน้อย 2 เดือน และเราไม่ต้องการเงินตอนนี้ นายสามารถใช้เงินเพื่อค้นหาโบราณวัตถุหรือหินหายากให้มากๆก่อน มันดีกว่าการทิ้งเงินไว้ในธนาคารเฉยๆ”
ดงซูบินคิดอยู่พักหนึ่ง "ตกลง. ให้ฉันคิดเกี่ยวกับวิธีอื่น ๆ ที่ฉันสามารถเพิ่มเงินทุนของเราได้“หลังจากพูดคุยกันซักพักแล้วดงซูบินก็พูดว่า” ฉูหยวนฉันต้องไปแล้ว หัวหน้าสาขาของฉันจะบรรยายสรุปเกี่ยวกับโครงการแลกเปลี่ยนในวันพรุ่งนี้”
“นายจะอยู่ที่เหลียงเออ นานแค่ไหน”
"3 วัน. ทำไม?"
“ฉันจะไปหานายวันพรุ่งนี้”
“โอ้……เธอคิดถึงฉันหรอ”
“ จะบ้าหรือยังไง! ใครคิดถึงคุณ!
“เธอไม่คิดถึงฉันเหรอ ถ้าอย่างนั้นทำไมเธอถึงอยากมาหาฉัน”ดงซูบิน รู้ว่าฉูหยวน อายที่จะยอมรับมันและเขาก็หัวเราะ “ฮ่าฮ่าฉันไม่สนหรอกว่าเธอจะคิดถึงฉันไหม แต่ฉันรู้ว่าฉันคิดถึงเธอมาก ยังไงก็โทรมาหาฉันนะ ฉันจะรอเธอ.”
"ตกลง."
หลังจากคุยเสร็จดงซูบินก็นั่งแท็กซี่กลับไปที่โรงแรม เขาคิดว่าควรทำอย่างไรกับ 2.7 ล้านบาท เอาไปซื้อหุ้น? มันจะไม่ได้อะไรถ้าตลาดหุ้นล่ม? ตลาดหุ้นไม่ได้มีเสถียรภาพในช่วงที่ผ่านมา ฉูหยวนช่วยชีวิตเธอไว้ในตลาดหุ้น แล้วการซื้อผลิตภัณฑ์ทางการเงินจากธนาคารล่ะ แต่ความสนใจมันอยู่ในระยะสั้นนั้นน้อยและไม่คุ้มค่า ลืมมันไปเถอะ มันมีเวลาแค่ 1 ถึง 2 เดือน เพียงปล่อยไว้ในธนาคาร
เสี่ยวเกากลับมาพร้อมถุงช้อปปิ้งมากมาย ดูเหมือนว่าเขาจะมีความสุขมาก
“หัวหน้าซูบินวันนี้หัวหน้าเป็นอย่างไรบ้าง”
"ทุกอย่างปกติดี. วันนี้คุณไปไหนมาหรอ”
“เราไปที่ เขาเทียนหมู่มา วันนี้” เสี่ยวเกาจำบางสิ่งได้ในทันใด “โอ้หัวหน้าซูบิน หัวหน้าทริปบอกว่าเราจะไปเยี่ยมชมสำนักความมั่นคงของรัฐเหลียงเออ ในวันพรุ่งนี้เวลา 8.00 น. หัวหน้าทริปบอกให้เราตื่น แต่เช้าและเราไม่ได้รับอนุญาตให้มาสายหรือออกไป หลังจากการเยี่ยมชมเราสามารถไปทุกที่ที่เราต้องการ”
"ตกลง. ขอบคุณที่บอกผม."
อืด, อืด, อืด โทรศัพท์ของดงซูบินดังขึ้น มันคือเสี่ยวหยาน
“สวัสดีซูบิน มาที่ห้องของฉันเดี๋ยวนี้”
ดงซูบินตอบรับและออกจากห้องของเขาอย่างรวดเร็ว สำนักงานความปลอดภัยของรัฐได้จองห้องพักทุกห้องในระดับเดียวกัน fดงซูบินเดินไปที่สุดทางของทางเดินและเคาะประตูเสี่ยวหยาน เปิดประตูเพื่อให้เขาเข้าไปเธอไม่ได้ปิดประตูและเปิดประตูทิ้งไว้ นี่คือการป้องกันไม่ให้คนอื่นนินทาแม้ว่าจะมีอายุต่างกันมากกว่า 20 ปีก็ตาม พวกเขาทั้งคู่อยู่ในหน่วยงานรัฐบาลเดียวกันและได้รับทราบเรื่องนี้
“หัวหน้าเสี่ยวผมมาแล้ว”
“นั่งก่อน”
ดงซูบิน นั่งลงบนเก้าอี้
เสี่ยวหยานนั่งบนเตียงและยิ้ม “มันไม่เกี่ยวกับงาน ลูกชายของฉันรู้ว่าฉันอยู่ในเจ้อเจียงและต้องการให้ฉันซื้อของขวัญให้ แต่เขาไม่ได้พูดในสิ่งที่เขาต้องการ ฮ่าฮ่าฉันไม่รู้ว่าจะหามันเจอ ซูบินนายอายุมากกว่าลูกชายเพียงไม่กี่ปี นายสามารถให้คำแนะนำกับฉันได้ไหม” เสี่ยวหยานเป็นหญิงหม้ายและลูกชายของเธออยู่กับสามีเก่าของเธอ ลูกชายของเธอจะอยู่กับเธอเดือนละครั้งหรือสองครั้งเท่านั้น
ดงซูบินพยักหน้า “ลูกชายของหัวหน้าน่าจะอยู่ที่โรงเรียนเหรอ? หัวหน้ารู้หรือป่าวว่างานอดิเรกของเขาคืออะไรหรือเขาชอบอะไร”
เสี่ยวหยานคิดชั่วครู่หนึ่งและยิ้ม “เขาชอบเล่นเกมพีซีและสนทนาออนไลน์ เด็ก ๆ ทุกวันนี้เป็นอย่างนี้”
ดงซูบินแนะนำ:“เอาแล็ปท็อปมาให้เขาล่ะ? แล็ปท็อปแอปเปิ้ล 11 นิ้ว ใหม่เป็นที่นิยมมาก มันเบาและบาง รายละเอียดอาจไม่ดีที่สุดในตลาด แต่ควรจะเพียงพอสำหรับเขาที่จะเล่นเกมปกติกับมัน หากลูกชายของคุณเล่นเกมล่าสุดแมคบุ๊กนี้น่าจะเหมาะกับเขา รุ่น 64 กรัมราคาประมาณ 10,000 หยวน”
เสี่ยวหยาน พยักหน้า “เขาไม่มีแล็ปท็อป ตกลง. ฉันจะไปซื้อสิ่งนี้ แต่รูปแบบของอะไรอีกครั้ง แม็คอะไร? 64 กรัม?” เสี่ยวหยาน ไม่ค่อยเข้าใจภาษาอังกฤษและเทคโนโลยี “ซูบินนายช่วยพาฉันไปซื้อแล็ปท็อปเครื่องนี้หลังจากโครงการแลกเปลี่ยนในวันพรุ่งนี้ได้หรือไม่? นายรู้เรื่องคอมพิวเตอร์มากกว่าฉัน”
ดงซูบิน พยักหน้า
เช้าวันรุ่งขึ้น.
เสี่ยวหยาม พาทีมไปยังสำนักความมั่นคงแห่งรัฐเหลียงเออ ทุกคนรู้ว่านี่เป็นเพียงพิธีการและจบลงหลังจากหนึ่งชั่วโมง หลังจากออกจากสำนักเสี่ยวหยาน ประกาศกับทีมว่าพวกเขามีเวลาว่างที่จะไปทุกที่ที่พวกเขาต้องการ จากนั้นเธอไปที่ห้างสรรพสินค้าใกล้เคียงกับดงซูบิน เพื่อซื้อแล็ปท็อปของแอปเปิ้ล ซึ่งพอมีของอยู่และเสี่ยวหยานก็ซื้อมันมา
เวลา 10.30 น. เท่านั้น
เสี่ยวหยาน ถาม “ซูบินนายไปเที่ยวที่ไหนวันนี้ เขาเทียนหมู่ หรือ เขาดาหมิง?”
“ผมยังไม่ได้ตัดสินใจเลย”
เสี่ยวหยาน หัวเราะ “อยากไปเหมืองชมชางหัว กับฉันไหม ฉันได้ยินว่าวิวที่สวยงาม ฉันมาที่นี่ครั้งเดียว แต่ฉันไม่มีเวลาไปเที่ยวชมชางหัว”
ดงซูบินไม่ต้องการไป ฉูหยวนน่าจะมาถึงตอนบ่าย หากเขาไปที่ชมชางหัว เขาอาจจะไม่สามารถไปกับฉูหยวนได้ แต่เขาก็ไม่ต้องการที่จะปฏิเสธเสี่ยวหยาน หลังจากทั้งหมดเธอได้ช่วยเขามาก ดงซูบินคิดอยู่พักหนึ่งแล้วพูดว่า:“โอเค ผมจะไปกับหัวหน้าวันนี้ ฮ่าฮ่าฉันอยากเห็นว่าพวกเขาขุดหินเลือดไก่ได้อย่างไร”
มณฑลฉางหัว
หมู่บ้านเกาชิ ที่เชิงเขาหยูหยวน เป็นหมู่บ้านที่ร่ำรวยเพราะมีหินเลือดไก่ ชาวบ้านทั้งหมดอาศัยอยู่ในบ้าน 4 ชั้น
มีร้านค้ามากมายตามถนนและมีการขายหินเลือดไก่
หลังจากพวกเขาไปถึงเสี่ยวหยานและ ดงซูบินเยี่ยมชมร้านค้าหินเลือดไก่ มีหินคุณภาพสูงมากมายและมีราคาแพง หิวโคลนแดง มีราคา 1.5 ล้านหยวน นอกจากนี้ยังมีการแกะสลักจากหินเลือดไก่กว้าง 2 เมตร ราคาของงานแกะสลักนี้คือ 10 ล้านหยวน
“ซูบินขึ้นไปบนภูเขากันเถอะ”
".ระวังนะครับ."
