บทที่ 57-58 : สัญชาตญาณของมนุษย์, ฉันไม่สนใจเด็ก
บทที่ 57 : สัญชาตญาณของมนุษย์ หลินว่านว่านพูดไม่ออก “.....” ลู่ซานเป่ยพึมพำออกมา “เธอพยายามทำให้ฉันหายใจไม่ออกหรือ?” ลมหายใจอันอบอุ่นของเขาพุ่งขึ้นสู่ผิวที่เปลือยเปล่าของหลินว่านว่าน ทำให้เธอขนลุกไปทั้งตัว ใบหน้าของหลินว่านว่านแดงยิ่งกว่าตูดลิง เธอพยายามทำให้ดีที่สุดเพื่อลุกขึ้นให้ได้ แต่ในสภาวะที่ต...
