บาทที่ 4
บาทที่ 4
เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ ทุกค่ำคืนสี่เด็กสาวก็จะมาที่ไข่มุกลอยอยู่ และใช้มือแตะไปบนผิวไข่มุก ซึ่งพวกเธอก็จะได้รับพลังมากมายเช่นเดิม
ความจริงพวกเธอจะโคจรพลังเองก็ได้ แต่ว่าจะมีประสิทธิภาพน้อยกว่าวิธีนี้อยู่หลายเท่า
ปกติแล้วหงเซียวจะไม่ส่งร่างจิตเทียมไปในทะเลลึก เพราะว่าต้องใช้การสื่อสารหลายทอด เขาจึงไม่รู้ความเป็นไปว่าขณะนี้เกาะของเขากำลังถูกล้อมด้วย อสูรงูดาวทะเล
“จินหลิน สัตว์อสูรบุก มันล้อมเกาะไว้แล้ว” หงเซียวส่งเสียงผ่านเชือกปราณอย่างเร่งรีบ เมื่อร่างจิตเทียมร่างหนึ่งที่ไปหาสัตว์ทะเลเพื่อเป็นอาหารค้นพบการปรากฏตัวของอสูรงูดาวทะเล เขาจึงใช้ให้มันตรวจสอบไปรอบเกาะ
“พี่ชายแจ้งมาว่าสัตว์อสูรล้อมเกาะไว้แล้ว” จินหลิน หันไปบอกทุกคนที่อยู่รอบข้าง พวกเธอที่กำลังเล่นบอลชายหาดกันอย่างสนุกสนานหยุดมือทันที
“เตรียมพร้อม” จินหลินกล่าว ถึงแม้ว่าเธอจะเล่นบอลชายหาดเป็นประจำ แต่ว่าการฝึกฝีมือของพวกเธอก็ไม่เคยขาด
นอกจากจะบอกคนอื่นแล้ว เธอยังส่งกระแสจิตไปเตือนจินปิงด้วย มังกรทองส่งเสียงคำรามราวกับฟ้าร้องออกมาก่อนจะพุ่งกายมาสมทบกับพวกเธอจากป่าทึบ
พวกเธอไม่เห็นศัตรู แต่เมื่อพี่ชายแจ้งเข้ามาก็หมายความว่าศัตรูอยู่ไม่ไกลนัก พวกเธอลอยตัวขึ้นไปบนฟ้าเหนือเกาะแล้วเปิดใช้งานร่างวิญญาณของเกราะวิญญาณ
ร่างวิญญาณนั้นไม่น่าเชื่อว่าจะมีจุดอ่อนอย่างเช่น ใช้งานในน้ำไม่ได้ เช่นเดียวกับวิชามากมายของนิกายเซียนปีศาจ แต่ว่าวิชาปราณอื่นๆที่เช่นปราณเกราะสายฟ้า ปราณเสือหิมะ หรือเพลิงสังหารยังสามารถใช้งานได้ดี
พวกเธอร่อนโฉบไปเหนือผิวน้ำ มองเห็นว่าใต้น้ำนั้นมีปลาดาวขนาดใหญ่กว้างยาวกว่าสามเมตรที่มีโหนกบนหลังงอกออกมาเป็นงูจำนวนมากกำลังคืบคลานเข้าสู่ชายฝั่ง ในบริเวณน้ำที่ลึกไม่ถึงห้าเมตร
“เจอตัวแล้ว” จินหลินโคจรปราณเกราะสายฟ้าในร่างวิญญาณ ซึ่งเป็นร่างขนาดใหญ่สูงกว่าสามสิบเมตรเกิดเป็นสายฟ้าแล่นแปลบปลาบในหมอกที่มีร่างเหมือนกับแคสเปอร์ และเมื่อเธอแตะร่างวิญญาณเข้ากับผิวน้ำ กระแสไฟฟ้าอันรุนแรงพลันช็อตไปทั่วบริเวณนั้นทันที
น้ำพลันเดือดปุดขึ้นมาเป็นบริเวณกว้าง อสูรงูดาวทะเลในบริเวณนั้นพลันหลุดออกจากพื้นที่ตนเองเกาะ ล่องลอยไปในน้ำ ดูน่าจะสลบหรือไม่ก็ตาย
ซิ่วจูลองใช้เพลิงสังหารฟาดลงไปบนผิวน้ำดูบ้าง น้ำบริเวณผิวหน้าพลันส่งเสียงฉี่ แต่ว่าสัตว์อสูรเหล่านี้กลับไม่เป็นอะไรแม้แต่น้อย
ซีชี่ใช้ปราณเสือภูเขาหิมะทำการแช่แข็งน้ำ แม้ว่าจะช้า แต่ว่าสัตว์อสูรที่พลัดตกเข้าไปในน้ำที่กลายเป็นน้ำแข็งต่างพากันแข็งตัวอยู่กับที่ไม่อาจขยับไปไหนได้
อย่างไรก็ตามสายฟ้าดูจะได้ผลดีที่สุด
มังกรสุวรรณอัคคีจินปิงไม่ได้ทำอย่างพวกเธอในเมื่อมันทำไม่เป็น แต่ว่ามันว่ายปราดเข้าไปในน้ำ ทุกที่ทางที่มันพุ่งผ่าน งูดาวทะเลที่อยู่ตรงนั้นก็จะสุกเหมือนกับถูกต้ม
มันใช้รัศมีความร้อนเซียนแผ่ออกจากร่างพุ่งเข้าใส่ร่างของศัตรู แม้ว่าน้ำโดยรอบจะมีอุณหภูมิเพิ่มขึ้นมาไม่กี่องศา แต่ว่าสัตว์ที่โดนแสงของมันนั้นจะรู้สึกเหมือนกับตกลงไปในลาวา
พวกมันรู้สึกถึงการคุกคาม พวกมันหลายตัวโผล่หัวขึ้นมาจากน้ำ และยิงกระสุนพิษขึ้นไปบนท้องฟ้าเล็งไปยังเด็กสาวทั้งสี่
กระสุนพิษนับร้อยลูกถูกยิงออกไปพร้อมกัน จนดูเต็มท้องฟ้า
ทั้งสี่เด็กสาวพากันโคจรพลังปราณคงกระพัน เปลี่ยนร่างวิญญาณให้กลายเป็นสีทอง ซึ่งมีความสามารถในการต้านรับการโจมตีทางกายภาพระดับสูง
ตูมตูมตูม เสียงกระสุนน้ำพิษจำนวนมากมายกระทบเข้ากับเกราะ เหมือนกับกางร่มรับสายฝน แม้ว่าพวกเธอจะไม่โดนน้ำพิษนี้แต่ก็คลายวิชาปราณไม่ได้ ในเมื่อมันถูกยิงมาไม่ขาดระยะ
พวกเธอไม่กล้าที่จะดูดพิษไปเก็บไว้ภายในชีพจรในร่าง ในเมื่อมันมีมากมายเช่นนี้ พวกเธอจะดูดรับได้กี่ลูกกัน
ส่วนมังกรจินปิงนั้น มันเผชิญกับการฉกและพ่นพิษเข้าใส่จากอีกฝ่าย แต่มันก็ใช้หางฟาดสะบัด กรงเล็บตบ ฉีก กระชาก แสงส่อง ทำร้ายศัตรูทุกวิถีทาง
พิษของงูดาวทะเลในน้ำนั้นเชื่องช้า แต่ในจำนวนตัวที่มากทำให้น้ำทะเลเปลี่ยนเป็นพิษในทันที สัตว์ทะเลจำนวนมากตายไปอย่างรวดเร็ว ยังดีมีเพียงบริเวณที่เกิดการต่อสู้กับจินปิงเท่านั้น ถ้าหากเกิดทั่วทะเลรอบเกาะ พวกเขาต่อให้ชนะก็คงไม่มีสัตว์ทะเลมาเป็นอาหารไปอีกนานนับปี
ส่วนการโจมตีด้วยการฉกของพวกมันนั้น แม้ว่ามันจะมีเพียงแค่การฉก แต่ว่าการที่มันมีจำนวนมากทำให้จินปิงป้องกันได้ไม่หมด
จินปิงเกรี้ยวโกรธ แม้ว่าเกล็ดบนร่างของมันจะแข็งแกร่ง แต่ก็โดนรุมจากจำนวนมาก มันก็เริ่มไม่ค่อยไหว อีกทั้งพิษก็เริ่มซึมซับเข้าไปในบาดแผลทำให้มันเริ่มเชื่องช้า มันส่งเสียงเรียกจินหลิน
ฮู่ม จินหลินได้ยินคลื่นจิตที่แฝงมากับเสียงของจินปิง เธอก็พลันสั่นสะท้าน ใช้ร่างวิญญาณพุ่งกายลงสู่เบื้องล่างด้วยเกราะคงกระพัน
“จินหลิน” สามสาวต่างพากันตื่นตระหนก ต่างพากันใช้ร่างวิญญาณในสภาพเกราะคงกระพันพุ่งตามลงไปทันที
ตูม ตูมตูมตูม ร่างคงกระพันนั้นกลับสามารถกันน้ำเข้าทำให้ร่างวิญญาณที่ไม่สามารถใช้งานได้ในน้ำไม่เกิดผลกระทบ พวกเธอกลายเป็นเหมือนโกเล็มยักษ์ที่ตกลงไปในน้ำ ส่งให้น้ำแตกกระจายเป็นวงกว้าง
จินหลินคว้าร่างจินปิงขึ้นมาในทันทีก่อนจะตะลุยเหยียบงูดาวทะเลที่ขวางทางจนบี้แบนขึ้นไปบนฝั่ง เธอต้องรีบรักษาจินปิงโดยด่วน
“ฝากการต่อสู้ไว้ด้วยนะ” จินหลินส่งเสียงผ่านเชือกปราณไปยังสามสาว
“วางใจได้เลย” ซิ่วจูกล่าว เพราะความบ้าบิ่นใช้เกราะคงกระพันของจินหลินทำให้พวกเธอค้นพบวิธีการต่อสู้กับสัตว์ประหลาดพวกนี้อีกครั้ง
พวกเธอทั้งตบทั้งเหยียบงูดาวเหล่านั้นโดยที่อีกฝ่ายสู้ไม่ได้เลยแม้แต่น้อย เมื่อพวกมันพ่นพิษเข้าใส่ก็จะติดเกราะคงกระพัน เมื่อพวกมันฉกปากของมันก็เหมือนกับกระแทกเข้ากับหินผา
จินหลินพาจินปิงวิ่งขึ้นฝั่งจนพ้นจากรัศมีของกระสุนพิษแล้ว เธอก็คลายเกราะคงกระพันและร่างวิญญาณ เข้าไปประชิดมังกรตัวโปรดและใช้ปราณเซียนไร้ลักษณ์ทำการรักษาทันที
หากเป็นก่อนหน้านี้ พวกเธอคงไม่มีวิธีการรักษาพิษ แต่นับจากที่รู้วิธีการจากคัมภีร์ของพรรคเจ็ดอสรพิษ พิษบนร่างของจินปิงไม่ใช่ปัญหาอีกต่อไป เธอใช้ปราณไร้ลักษณ์ดูดพิษไปเก็บไว้ในชีพจรและใช้ปราณเซียนไร้ลักษณ์รักษาบาดแผลและความบอบช้ำให้มังกรสุดที่รักของเธอ
งูดาวทะเลเหมือนกับได้รับการยั่วยุจากโกเล็มสีทองสามตัว พวกมันพากันฮือเข้าไปหาสามสาวที่กำลังสำแดงวิชาหมัดมวยเฉพาะตัวอย่างเมามัน และเพราะว่าร่างโกเล็มสีทองนี้ไม่อาจแผ่พุ่งพลังออกจากตัว วิชาอย่างเช่นฝ่ามือพิราบขาวไม่อาจแสดงออกได้ และก็ไม่เหมาะสมกับสถานการณ์ที่นี่
แต่อย่างไรก็ตามวิชาอย่างเช่น กรงเล็บเขี้ยวอสรพิษ ที่ใช้ความยืดหยุ่นของร่างและการต่อสู้ประชิดตัวนั้น กลับเหมาะกับร่างวิญญาณที่ใช้วิชาคงกระพันที่สุด เพราะร่างวิญญาณนั้นมีความยืดหยุ่นของร่างกายมากถึงแม้จะใช้วิชาคงกระพันอยู่ พวกเธอก็ยังสามารถยืดแขนของร่างวิญญาณไปได้ไกลราวกับไม่มีกระดูก และเหมือนกับทำมาจากยางยืด
ใช่แล้ว ร่างวิญญาณจะมีกระดูกได้อย่างไรกัน
ร่างของโกเล็มยักษ์สูงกว่าสามสิบเมตรโยกร่างอันอ้วนใหญ่โตซ้ายขวา แต่กลับให้ความรู้สึกเหมือนกับว่านี่คืองูที่กำลังส่ายหัว แขนที่พุ่งออกมาสามารถข้ามระยะร้อยเมตรได้อย่างไม่น่าเชื่อ กรงเล็บของมันกวาดร่างของงูดาวทะเลเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยตามเส้นทางที่เลื้อยผ่าน
เมื่อจินปิงได้รับการรักษา จินหลินก็ให้มันเฝ้าอยู่บนชายหาดไม่ให้ศัตรูล่วงล้ำขึ้นบกได้ ส่วนตัวเธอนั้นเปิดใช้งานร่างวิญญาณเกราะคงกระพันอีกครั้ง และเข้าร่วมการทารุณสัตว์เป็นเพื่อนกับสามคนที่เหลือ อย่างโกรธกริ้วเป็นที่สุด
ขณะที่พวกเธอกำลังจัดการกับศัตรูอย่างเมามันนั้น ก็มีเสียงหงเซียวผ่านเชือกปราณมาว่า “ข้าต้องการจะบอกว่า สัตว์พวกปลาดาวนั้นมันไม่ตายแม้ว่าจะสับมันจนแหละละเอียด ทางที่ดีพามันมาไว้บนฝั่งและให้จินปิงใช้เพลิงเซียนของมันเผาซะ”