ตอนที่ 8 - ปีนเขา
[รางวัลผลงาน]
1. ชอน วุฮยอค (82.3%) - กระเป๋าของนักปราชญ์ น้ำตาของเทพธิดา
2. มา กวางพิล (3.6%) - กระเป๋าเป้สะพายหลังสำหรับนักผจญภัยระดับเริ่มต้น
3. ลี แจซอง (3.1%) - ขลุ่ยของฮันเตอร์
4. พาร์ค กันวู (2.6%) - แถบคาดศีรษะ
5. ฮวาง ดงวาน (1.5%) - อุปกรณ์ตกปลา
“ พวกคุณต้องดิ้นรนในเวลานี้ ความยากลำบากจะเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ดังนั้นหากคุณไม่พัฒนาตัวเอง คุณจะไมีมีชีวิตรอดจนถึงวันสุเท้าย
อีฟเตือนขณะที่เธอแจกรางวัล ผู้รอดชีวิตในวันนั้นจ้องมองเธอด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความไม่พอใจ
'สัตว์ประหลาดชนิดไหนที่ปรากฏในวันสุดท้าย'
'ฉันจะมีชีวิตรอดจนถึงพรุ่งนี้มั้ย'
สัตว์ประหลาดที่บุกรุกในวันนี้คือหนอนแดง ไม่เหมือนกับลูกพี่ลูกน้องหนอนสีน้ำตาลของพวกมันที่วูฮยอกเคยเจอในถ้ำและจะเริ่มการจู่โจมจากใต้ดิน หนอนแดงเหล่านี้จู่โจมพวกเขาอย่างรวดเร็ว
พวกมันมีขนาดใหญ่มากจนพวกมันอยู่ในระดับที่แตกต่างกัน เมื่อเทียบกับก๊อบลินในวันอื่น ๆ สิ่งนี้ทำให้หลายคนกลัวมาก ซึ่งส่งผลให้เกิดการบาดเจ็บล้มตาย
'หลายคนตายไปแล้ว'
ในช่วงต้น เกือบทุกคนต้องการกลับไปพักที่ค่ายมากกว่าที่จะ
เข้าไปในป่า ด้วยการทำงานด้านแรงงานสถานะของพวกเขาอาจสูงขึ้น แต่เนื่องจากเขาต้องการประหยัดความแข็งแกร่ง อูฮยอคจึงไม่ได้สนใจคนพวกนี้มากนัก
'บางทีพวกเขาอาจจะแตกต่างไปในวันนี้'
เขาได้จงใจเพิ่มภาระให้กับผู้อื่น เพื่อให้พวกเขาตระหนักถึงสถานะการที่แท้จริง'
" มันจะเป็นการดีที่สุดถ้าพวกเขาหลายคนสามารถเอาชีวิตรอดได้ ''
วันสุดท้ายนั้นยังห่างไกลจากความง่าย แน่นอนว่าจะไม่ได้รับความช่วยเหลือมากนัก แต่อย่างน้อยที่สุดมันก็จะดีกว่าไม่มีอะไรเลย
'ลองดูของที่ฉันได้รับ'
อูฮยอคดูรางวัลของเขาหลังจากซิงโครไนซ์กับนาฬิกานักผจญภัย
กล่องข้อความปรากฏขึ้นกลางอากาศ
[Sage's Pouch]
ประเภท: ไอเทมส่วนตัว
คุณสมบัติ: ช่องเก็บของไร้ขีดจำกัด,การคงสภาพ
[น้ำตาของเทพธิดา]
ประเภท: ไอเทมส่วนตัว
คุณสมบัติ: สร้างน้ำสะอาด
'ของดีเลยทีเดียว'
ต่างจากในวันแรกเฉพาะผู้จัดอันดับสูงสุดเท่านั้นที่ได้รับไอเทม
กระเป๋าของนักปราชญ์สามารถเก็บอุปกรณ์ใด้ทั้งหมดรวมทั้งอาหาร มันสามารถปรับขนาดได้ตามความต้องการของเจ้าของมีขนาดเล็กพอที่จะใส่ในมือหรือใหญ่พอที่จะเป็นกระเป๋าขนาดเล็ก
น้ำตาของเทพธิดาจะให้น้ำดื่มหนึ่งครั้งตราบเท่าที่มีมานา มันจะช่วยเขาประหยัดเวลาในการค้นหาน้ำ
'ฉันจะต้องไปไกลกว่าเดิม'
ที่จริงตอนนี้เขาพร้อมแล้วที่จะใช้เวลายามค่ำคืนนอกค่าย แต่ก็คุ้มค่าที่จะกลับไปเก็บรางวัลรายวัน
“นี่คือสิ่งของตามที่สัญญาไว้”
ด้วยคลื่นมือของเธอทำให้มีกล่องไม้ปรากฏขึ้นใกล้กองไฟ มันเต็มไปด้วยอาหารประเภทต่างๆเสื้อผ้าและเวชภัณฑ์
“โชคดี นักผจญภัย!”
อีฟเดินผ่านพอร์ทัลสีดำพร้อมกระพริบตา
เมื่อผู้รอดชีวิตกำลังจะเดินไปตรวจสอบกล่อง มา กวางพิล เดินไปขวางทางพวกเขา
“หยุด! พวกนายคิดว่าจะเดินไปเอาของได้ง่ายๆอย่างงั้นเรอะ”
“มีอะไรงั้นเหรอ”
“พวกนายไม่คิดเหรอว่า คนที่ต่อสู้อย่างหนัก สมควรจะได้รับของมากขึ้น?”
เขาวางแผนที่จะแจกจ่ายสเบียงตามคะแนนการสนับสนุน เนื่องจากมันฟังดูยุติธรรมดี หลายคนพยักหน้าเห็นด้วย
“โอเคเราจะเริ่มด้วย คุณวูฮยอก”
เมื่อได้ยินคำพูดของมา กวานพิลและเห็นการยอมรับจากคนอื่น ๆ อูฮยอคก็เดินไปข้างหน้าพร้อมกับแสดงออกด้วยความรำคาญ
เขาเดินขึ้นไปที่กล่องไม้แล้วพูด
"ย้าย."
“อา คุณต้องการรวบรวมสิ่งต่าง ๆ ด้วยตัวเองสินะ”
มา กวางพิล ถอยออกมาทันที
อูฮยอคเดินไปข้างหน้าแล้วหยิบของที่จำเป็นเท่านั้นวางไว้ในกระเป๋าหนัง
'ถ้าฉันไม่ได้เอาของไปเยอะ เค้าก็ไม่มีสิทธ์เอาฉันไปเป็นต้นแบบ แล้วเก็บของจำนวนมากไว้กับตัวเอง '
มันเป็นเรื่องง่ายสำหรับเขาที่จะหาอาหารในป่า จึงไม่มีเหตุผลที่จะต้องเก็บสเบียงเหล่านี้เอาไว้
“... นั่นพอจริงๆเหรอ?”
"ใช่"
“ถ้าคุณต้องการมากกว่านี้อย่าลังเล เราจะเก็บส่วนหนึ่งไว้เพื่อคุณ”
อูฮยอคเพียงแค่หันหลังและเดินออกไปโดยไม่ตอบรับ เขาไม่อยากเสียเวลาอันมีค่าไปกับคนแบบนั้น
'ฉันต้องรีบแล้ว'
เขามีตารางงานที่ยุ่งในวันนี้ เขาวางแผนที่จะทำอะไรบางอย่างที่คนธรรมดาไม่อาจะคิดถึงได้
อูฮยอคเดินเข้าไปในป่าที่เขียวชอุ่มด้วยดาบสีดำ
* * *
[ป่าดึกดำบรรพ์]
สถานที่นี้ได้รับการตั้งชื่ออย่างนั้นเนื่องจากสิ่งมีชีวิตดั้งเดิมที่อาศัยอยู่
'เป็นสถานที่ที่เหมาะสำหรับนักฝึกสัตว์'
แม้ว่ามันจะขึ้นอยู่กับสายพันธุ์เป็นส่วนใหญ่ แต่่สายพันธุ์ระดับต่ำสามารถที่จะเลี้ยงอย่างเป็นธรรมชาติได้ ส่วนสายพันธุ์ระดับสูง จำเป็นต้องใช้ความสามารถของนักฝึกสัตว์ที่สูงตามไปด้วย
'ในแง่นี้ อิวานอฟ นั้นยอดเยี่ยมมาก'
ราชามังกร อิวานอฟ เขาได้รับไข่ขนาดใหญ่ในป่าแห่งนี้หลังจากประสบความสำเร็จในการฟักไข่มังกรแดง
'คราวนี้มันจะเป็นของฉัน'
อูฮยอคสั่นเทาเมื่อคิดถึงความสูญเสียทั้งหมดที่เขาได้รับจากการต่อสู้กับอิวานอฟในอดีต แม้ว่าในท้ายที่สุดเขาจะเป็นผู้ชนะ แต่ก็ทำให้สหายที่มากความสามารถของเขา ตายไปมากมาย
'มันควรจะอยุ่ที่นี่'
อูฮยอคหยุดที่หน้าผาสูงชันมองไปที่ป้ายไม้ที่ปักอยุ่บนพื้น
ความสำเร็จต้องแลกด้วยความเจ็บปวด
'เขาชอบแบบนั้น'
อิวานอฟ เป็นผู้ที่ชื่นชอบการปีนเขาเมื่อเห็นป้ายเขาตัดสินใจปีนขึ้นไป
'ฉันจะลองดูเช่นกัน'
เขาแน่ใจว่าเป็นที่นี่ ตั้งแต่เขาตรวจสอบบันทึกการผจญภัยส่วนตัวของอิวานอฟ
'ฉันควรลดน้ำหนักที่ไม่จำเป็นก่อน'
อูฮยอคเทของจากกระเป๋าหนังลงในกระเป๋า Sage จากนั้นเขาก็วางมีดแมเชเทสีดำลงในช่องเข็มขัดเพื่อที่เขาจะได้ปีนขึ้นมือเปล่า
'ลงมือกันเถอะ.'
หลังจากโยนกระเป๋าหนังเข้าไปในป่าใกล้ ๆ เขาก็เริ่มขึ้นไปบนกำแพงหน้าผาสูงชัน เขาขยับแขนขาช้าๆแต่ด้วยความชำนาญของเค้า ราวกับว่ากำลังเดินชึ้นบันไดง่ายๆ
'ฉันมีประสบการณ์มากมายกับสิ่งนี้'
โลกนี้ต้องการนักผจญภัยที่จะสามารถอยู่รอดในสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุด ครั้งหนึ่งเขาต้องข้ามสะพานท่อนซุงและแม้กระทั่งหลบหนีจากเกาะที่ล้อมรอบด้วยฉลามกินคน
การปีนหน้าผาเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย
'เป็นเรื่องสำคัญที่ทำให้ร่างกายมีความสมดุลอยู่เสมอ'
อูฮยอคจะขยับแขนหรือขาเดียวในเวลานั้น แรงเสียดทานจากการเกาะติดกับผนังจะช่วยให้ขาและรอยแตกที่ใช้เป็นที่จับเพื่อพักผ่อนที่จำเป็นมาก แน่นอนว่าเขาไม่ลืมที่จะรักษาความแข็งแกร่งด้วยการใช้กล้ามเนื้อต่างกัน
ก่อนที่เขาจะเห็นรอยแตกขนาดใหญ่เขาปีนด้วยแขนและขาของเขากางออกผลักดันกับพื้นหิน เหมือนกับผู้เชี่ยวชาญปีนเขาที่แท้จริง
ถ้าตกจากที่สูงขนาดนี้เขาจะต้องตายแน่นอน แต่วูฮยอคไม่แสดงอาการหวาดกลัวใด ๆ
'ธรรมชาติไม่สามารถเอาชนะคนที่พยายามจะนั่งบนบัลลังก์ศักดิ์สิทธิ์'
ขณะที่เดินขึ้นหน้าผาเขาได้ยินเสียงร้องแหลมทำให้เขาขมวดคิ้ว
'ในที่สุดพวกมันก็ปรากฏตัวขึ้น'
[นกปีกไฟ]
ชื่อของพวกมันมาจากขนนกสีแดง เมื่อลมกระพือจะเหมือนปีกที่อาบด้วยเพลิง พวกมันชอบที่จะสร้างรังบนหน้าผาสูง และใช้จงอยปากแหลมคมจู่โจมผู้บุกรุก
พวมันเป็นคู่ต่อสู้ที่ยากลำบาก
'อิวานอฟ มันโชคดี'
เขาได้ครอบครองแส้ฮันเตอร์ดังนั้นจึงสามารถรับมือกับพวกมันได้อย่างง่ายดาย
มันเป็นของที่เขาได้รับจากหีบสมบัติที่ซ่อนอยู่ในป่า แต่อูฮยอครู้สึกว่ามันไม่จำเป็น
'อาวุธของฉันน่าจะเพียงพอ'
ตรีศูล, มาเชเต้ดำ, แวมไพร์กริช, ธนูสั้น
แม้ว่าจะไม่สามารถใช้คันธนูได้ในกรณีนี้เพราะต้องใช้มือทั้งสองข้าง แต่ก็สามารถดึงและใช้ธนูได้ในชั่วขณะ
อูฮยอคมองดูนกปีกไฟในขณะที่จับมือทั้งสองไว้บนหน้าผา
'พวกมันดูน่ากินมาก''
เขาไม่ได้รู้สึกถึงอันตรายเลย แม้ว่าเขาจะไม่สามารถเคลื่อนไหวร่างกายได้อย่างอิสระในสภาพแวดล้อมเช่นนี้ แต่ก็ไม่เป็นปัญหา
“มานา Channeling”
เปิดใช้งานรูนที่สลักไว้บน Vampiric Dagger
[เปิดเผยสกิล]
[Innate Magic: Collect]
'ตอนนั้นฉันไม่รู้เรื่องนี้'
Divine Runes
อุปกรณ์ที่ถูกสลักจะมีสกิลเพิ่มเติม แม้ว่าจะต้องใช้มานาในการเปิดใช้งาน มันก็ยังมีประโยชน์มาก
'ฉันจะฆ่าพวกมันทั้งหมด'
มันเป็นโอกาสที่ดีที่จะได้รับคะแนนประสบการณ์ในฟาร์มขณะเดียวกันก็เพิมความแข็งแกร่งของเขา
Huiriric
เขาขว้างกริช Vampiric อย่างเชี่ยวชาญ ปักลงไปในหัวของนกปีกไฟที่บินอยู่เหนือฟ้า เมื่อนกล้มตัวลง วูฮยอคเปิดใช้สกิลของกริช: เก็บและกริชแวมไพร์และนกปีกไฟปรากฏขึ้นในมือของเขา เขาวางศพไว้ในกระเป๋าของเขาเมื่อเลือดของกริชถูกดูดซึมเข้าสู่ร่างกาย
'ฉันจะพยายามทำให้สำเร็จ”
่มีรางวัลมากมายหลายชนิด พื้นฐานที่สุดคืออุปกรณ์ แต่สำหรับความสำเร็จที่โดดเด่นอาจได้รับทักษะหรือภารกิจต่อเนื่อง
'เป้าหมายในตอนนี้คือหนึ่งร้อย'
เขารู้สึกว่าเขาสามารถล่าสัตว์จำนวนมากก่อนที่จะถึงปลายทาง จากนั้นเขาจะได้รับ Ward Drum ซึ่งเป็นรางวัลที่ดี ไม่ต้องพูดถึงว่าเขาจะได้รับเนื้อและขนนกจากศพด้วย
'พวกแกนี้ละ คืออาหารเย็นของฉัน' '
อูฮยอคมีรอยยิ้มเล็ก ๆ ในขณะที่เขาจ้องไปที่ฝูงนกปีกไฟที่กลายเป็นบ้า
* * *
อูฮยอคยืนอยู่บนยอดหน้าผามองเห็นผืนป่ากว้างใหญ่
'ฉันไม่สามารถเห็นจุดจบของมันได้'
หมายความว่ายังมีโอกาสอีกมากที่จะค้นพบ แต่หลังจากผ่านไปเพียง 15 วันพวกมันก็จะหายไปตลอดกาล
'ฉันจะต้องมุ่งเน้นเฉพาะสิ่งที่ฉันต้องการอย่างแท้จริง'
เวลาใกล้หมดแล้ว เขาจะต้องหาไอเทมที่ดีที่สุดอย่าง ไอเทมซ่อนเร้นให้ได้
ฉันไม่สามารถคิดถึงคนอื่นได้
'เข้าไปข้างในกันเถอะ'
วูฮยอกหันไปดูถ้ำขนาดใหญ่
[รังมังกร]
มันเป็นสถานที่ที่อันตรายมากสำหรับมือใหม่ที่จะก้าวเข้ามา ถ้ามังกอยู่ข้างในเจริงๆเขาก็จะถูกเผาจนเหลือเพียงขี้เถ้า
'ฉันถอยไม่ได้แล้ว'
อิวานอฟยังผ่านไปได้ ทำไมฉันจะทำไม่ได้ ด้วยข้อเท็จจริงนี้วูฮยอกจึงเดินเข้าไปในถ้ำอย่างมั่นใจ แม้ว่าเขาจะมองไม่เห็นอะไรเลยเขาก็รู้สึกถึงมันแทน
มานาจำนวนมาก ความเงียบสนิทราวกับว่าเขากำลังเดินไปตามก้นมหาสมุทรลึก แม้ว่าเขาจะรู้สึกถึงการเคลื่อนไหวในบริเวณใกล้เคียง แต่เขาไม่สามารถมองเห็นอะไรเลย
[หัวใจมังกร]
มันเป็นสิ่งเดียวที่สามารถผลิตมานาในปริมาณดังกล่าว กล่าวอีกนัยหนึ่งถ้ำแห่งนี้เป็นที่ตั้งของมังกรที่แท้จริง
'มันไม่ได้โจมตี'
ถ้ามันต้องการให้เขาตายเขาจะไม่สามารถมาได้ไกลขนาดนี้ตั้งแต่แรก มังกรมีช่วงการรับรู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในหมู่สิ่งมีชีวิต
'มันกำลังทดสอบฉัน'
มังกรฉลาดมากดังนั้นวูฮยอกจึงค่อนข้างประหม่า
[ใครบังอาจเข้ามาในถ้ำของข้า]
ขณะที่อูฮยอคกำลังเดินมีเสียงปรากฏอยู่ในใจของเขา ในเวลาเดียวกันดวงตาสีทองคู่หนึ่งก็กระพริบในความมืด
[ เจ้าเป็นใคร? ]
“ฉันคือ ชอน อูฮยอค”
เขาตอบโดยไม่ลังเล
[ ข้าคือ อาดาการ์ผู้อาวุโสของเผ่ามังกรทอง ก่อนที่จะให้เจ้ารับการทดสอบ ข้าต้องการได้ยินถึงจุดประสงค์ของเจ้าในการมาที่นี่ ]
“นั่งบนบัลลังก์ศักดิ์สิทธิ์และยุติเรื่องทั้งหมดนี้ นั่นคือเป้าหมายของฉัน”
อาดาการ์ จ้องมองมนุษย์อ่อนแอตรงหน้าครู่หนึ่ง แม้ว่ารูปร่างหน้าตาของเขาจะเหมือนคนทั่วไป แต่เขาก็สามารถรู้สึกได้ถึงบางสิ่งที่พิเศษ
[ นั่นเป็นเป้าหมายที่ทะเยอทะยานอย่างมาก ข้าคิดว่าเจ้าคงจะยินดีที่จะรับการทดสอบด้วยความยากระดับสูงสุด]
"แน่นอน."
ถ้าหากเขาทำสำเร็จ เขาจะต้องได้รับรางวัลที่ดีที่สุด อาดาการ์พยักหน้าตามคำตอบที่เขาคาดไว้
[ ตอนนี้ข้าจะทดสอบความกล้าหาญของเจ้า ]
แสงสีทองอร่ามปรากฏขึ้นและกลืนกินถ้ำ
* * *
อูฮยอคยืนอยู่บนสนามรบที่เต็มไปด้วยซากศพมากมาย ธงสีแดงพลิ้วไหวไปตามลมกระโชก
'สถานที่นี้….'
ดินแดนภาคตะวันตกเฉียงเหนือ, Ravenhill
มันเป็นช่วงเวลาที่ราชามังกร อิวานอฟ บุกเข้ามาและทำลายล้างทั้งดินแดน
'คุณกำลังแสดงอดีตของฉัน'
มันคล้ายกับสิ่งที่เกิดขึ้นในเวลานั้น มังกรแดงของอิวานอฟนำพายุแห่งความตายมา ทิ้งร่องรอยของซากศพไว้ในทุกที่ ที่่มันผ่านไป ความทรงจำอันเจ็บปวดที่เขาไม่อยากจะนึกถึง
'แต่ฉันจะไม่มีวันลืม'
นับตั้งแต่ตัดสินใจว่าจะนั่งบนบัลลังก์ศักดิ์สิทธิ์ เขาจะคิดถึงชื่อของพวกเขาทุกวัน ซอ ยังเคียว, ฮัน ยูจิน, ลี ดงฮูน,ซิลเวีย, แฮร์ริส
'มันเป็นความผิดของฉันทั้งหมด'
ด้วยการมุ่งความสนใจไปที่ราบภาคกลางทำให้เขาละเลยพื้นที่อื่น เขาไม่ได้คาดคิดว่า อิวานอฟจะตลบเขาจากด้านหลัง
'ฉันจะไม่ทำผิดพลาดแบบนั้นอีกครั้ง'
ตอนนี้มันเป็นการทดสอบ เขาไม่มีเหตุผลที่จะหลบหนีจากมัน เขากลับมาเพื่อสร้างอนาคตที่ดีกว่าและเขาไม่เคยสงสัยเลยซักครั้ง วูฮยอกยินดีที่จะยอมรับความผิดจากความผิดพลาดที่เกิดกับลูกน้องของเขา อย่างไรก็ตามเขาจะไม่ยอมแพ้จนกว่าจะถึงจุดจบ หากเขากลัวการทำผิดซ้ำซากมากเกินไปเขาจะไม่มีทางไปสู่บัลลังก์ศักดิ์สิทธิ์
มันไม่ใช่การโอ้อวด
มันไม่ใช่ความภาคภูมิใจ,เย่อหยิ่งหรือเห็นแก่ตัว
มันเป็นความปรารถนาที่แท้จริงที่จะบรรลุสิ่งที่สำคัญกว่าชีวิตของเขาเอง
ความฝันนี้ไม่เพียงสำหรับตัวเองเท่านั้น แต่สำหรับพวกพ้องที่เชื่อมั่นในตัวเขา
เขาจะก้าวไปข้างหน้าเสมอ ถ้าเขาสะดุดและล้มลงเขาก็จะลุกขึ้นอีกครั้ง แม้ว่าจะต้องสูญเสียสิ่งที่รักที่สุด
มันก็เพียงแต่ทำให้เขาดิ้นรนมากขึ้นอีกเท่านั้น เป้าหมายของเขาไม่ได้เป็นฮีโร่ที่ทุกคนชื่นชม แต่เพื่อยุติฝันร้ายทั้งหมดนี้ ด้วยเหตุนี้เขาจึงยอมสละทุกสิ่งไม่ว่าจะเป็นอารมณ์ของมนุษย์ วันที่สงบสุขหรือความทรงจำอันอบอุ่น
ไม่ว่าอะไรก็ตามที่ขวางทางเขา มันจะต้องถูกทำลาย
“คุณไม่สามารถตัดสินฉันด้วยการทดสอบนี้”
วูฮยอกเหวี่ยงดาบ ห้วงอากาศถูกฉีกกระชาก