EP 129.1 การประมูลครั้งยิ่งใหญ่
EP 129.1 การประมูลครั้งยิ่งใหญ่
ผู้แปล loop
ในเช้าวันรุ่งขึ้น
แสงอาทิตย์เริ่มเฉิดฉายและดงซูบินก็ตื่นขึ้นมา เขาขยี้ตาและเหยียดแขนขึ้น เขาอ้าปากกว้างแล้วอยากที่จะหาว แต่ก่อนที่เขาจะหาวก็มี! มือเล็ก ๆ ปิดปากเขาและอีกมือวางนิ้วบนริมฝีปากของเธอ ฉูหยวนบอกเขาว่าอย่าทำเสียงดังดงซูบินจำได้ว่าเขายังอยู่ในห้องของฉูหยวนและแม่ของเธอยังคงนอนอยู่บนโซฟาด้านนอก เขาฟังอย่างระมัดระวังอยู่พักหนึ่ง แต่ไม่สามารถได้ยินความเคลื่อนไหวใด ๆ จากข้างนอก
“ฉูหยวนเธอตื่นรึยัง”
“เรียกฉันว่าฉูหยวนหรอ ฉันตื่นนานแล้ว”
“เราได้มีอะไรกันไปแล้ว เรายังอยู่ในสถาณะพี่น้องกันอยู่อีกไหม”
“......”
ฉูหยวนกอดเอวของดงซูบินและวางศีรษะลงบนแขนของเขา ผมยาวของเธออยู่บนไหล่ของเขาและเธอดูน่ารักและไร้เดียงสามากดงซูบินสังเกตว่าฉูหยวนมีพฤติกรรมที่เปลี่ยนแปลงไปและเขายิ้ม ดงซูบินรู้สึกว่าเขาได้ทำสำเร็จแล้ว เขาเอื้อมมือไปและกอดร่างกายที่เปลือยเปล่าของเธอ “เธอตื่นมาสักพักแล้วหรอแล้วเธอก็ยังกอดฉันอยู่? ฮะ? ตอนนี้เธอยอมรับในตัวฉันรึยังล่ะ เริ่มชอบฉันขึ้นมารึยัง?”
“หยุดยิ้ม!” ฉูหยวนได้ยินสิ่งที่ดงซูบินพูดมันทำให้เธอนั้นเขิน เธอผลักเขาออกไปอย่างรวดเร็ว “ใครชอบนาย!”
“ฉูหยวน……”
“เราก็ยังอยู่สถาณะพี่น้องอยู่ดี!”
ดงซูบินล้างคอของเขา:“ฉูหยวนเธอตัดสินใจได้รึยัง? เธอเต็มใจที่จะเป็นแฟนกับฉันรึยัง?”
ฉูหยวนมองดูเขาและบีบจมูกอย่างสนุกสนาน “ฉันยังต้องการเวลาในการตัดสินใจ”
"ฮะ? เราอยู่ในสถานะนี้แล้ว เธอต้องคิดอะไรอีก” ดงซูบินตอบและบีบก้นของเธอ
“ฉันจะตีนาย! หยุดจับฉันได้แล้ว!”
“อย่างนั้นก็ตัดสินใจได้แล้ว ......ฉันจะรอฟัง”
ฉูหยวนหัวเราะไพเราะและบีบจมูกอีกครั้ง "ตกลง. ฉันจะให้คำตอบเมื่อพร้อม แล้วแม่ของฉันยังหลับอยู่รึเปล่า? แม่ของฉันยังคงหลับอยู่ ถ้าตอนที่เธอไปที่ห้องครัวเพื่อเตรียมอาหารเช้านายก็รีบย่องออกไปจากห้องส่ะนะ แต่ตอนนี้ยังออกไปไหนไม่ได้ หากนายง่วงนอนก็นอนได้อีกสักพัก”
“ฉันไม่ง่วงเลย” ดงซูบินกอดเธอแน่นแล้วถาม “เรามาต่อกันอีกครั้งไหม”
"หยุดนะ! มันยังเจ็บปวดอยู่!”
“เธอก็ดูปกติดีนิ มาลองอีกครั้ง หากเธอเจ็บเราจะหยุด”
"จะบ้ารึยังไง." ฉูหยวนบีบขาอ่อนแรง “รู้ไหมเมื่อคืนแม่ของฉันเกือบได้ยินเสียงของพวกเรา ตอนนี้มันไม่เหมาะเท่าไรถ้านายอยากทำอีกก็เจอกันคืนนี้”
“ตอนนี้เราทำไม่ได้จริงเหรอ?”
"ไม่อย่างแน่นอน!"
ตอนนี้ดงซูบินอยากจะทำอย่างว่าอีกครั้ง เขาได้ฉูหยวนมาเชยชมแล้วและเขาต้องการมากกว่านี้ แต่ ฉูหยวนปฏิเสธที่จะทำให้ตอนนี้และเขาไม่ต้องการบังคับเธอ เขาระงับความปรารถนาของเขาและเพียงสัมผัสเธอทั่วร่างกายของเธอ ในครั้งนี้ ฉูหยวนไม่ได้ห้ามเขาเธอมองเขาด้วยความรักและเล่นกับผมของเขาหมุนผมของเขารอบ ๆ นิ้วของเธอและใช้ผมยาวของเธอไปจี้ใบหน้าของเขา
ทันใดนั้นมีเสียงของรองเท้าแตะและมีคนพยายามเปิดประตูห้องนอน “ทำไมลูกต้องล็อกประตูห้องด้วย? ตื่นหรือยัง?”
ฉูหยวนตอบทันที:“เมื่อวานหนูท้องเสีย ขอนอนพักอีกสักพักนะคะ แม่จะเตรียมอาหารเช้าให้รึเปล่าหรือให้หนูเตรียมให้?”
“หยุดพูดไร้สาระได้แล้ว ลูกจะนอนต่อลูกจะเตรียมอาหารเช้าอย่างไร? เดียวแม่จะทำอาหารเช้าให้ ลูกตื่นแล้วหรอ หลังจากนี้ลูกต้องหางานใหม่นะ” หลังจากจู้จี้กับลูกสาวของเธอเสร็จแม่ของฉูหยวนก็เข้ไปห้องน้ำเพื่อล้างหน้า
ฉูหยวนตบมือของดงซูบินซึ่งยังคงอยู่บนหน้าอกของเธอเบา ๆ “ไปเปลี่ยนชุด”
ดงซูบินดึงมือของเขาออกจากเธออย่างไม่เต็มใจและเริ่มสวมใส่เสื้อผ้าของเขา ฉูหยวนนั้นรู้สึกอายมาก แต่เธอยังคงออกจากใต้ผ้าห่มเพื่อค้นหาชุดชั้นในและกางเกงในของเธอ ดงซูบินมองเธอขณะที่เธอสวมเสื้อผ้า เธอจ้องมองเขาและหลังจากแต่งตัวแล้วเธอก็เดินไปที่ดงซูบินและช่วยเขาติดกระดุมเสื้อของเขา เธอเป็นเหมือนภรรยาที่เพิ่งแต่งงานช่วยสามีสวมเสื้อออกไปทำงาน
ในทันใดนั้นดงซูบินก็คิดอะไรบ้างอย่างขึ้นมาได้:“ฉูหยวนฉันขอเรียกเธอว่าที่รักได้ไหม”
ฉูหยวนเขินอายแล้วกลอกตา “นายพูดอะไรของนายนะ!”
"ขอครั้งเดียวนะเรียกฉันหน่อย”
“ไม่มีทาง มันน่าอาย”. ฉูหยวน ยืดเน็กไทส์ของเขาให้ตรง “ฉันไม่ได้เรียกนายว่า”
“เอ๊ะก็ไม่มีอะไรเสียหายนิถ้าเธอจะเรียกฉันว่าที่รัก”
ฉูหยวนกลอกตาของเธออีกครั้งและไม่สนใจเขา เธอหยิบผ้าปูเตียงเปื้อนเลือดออกมาอย่างรวดเร็วแล้วยัดลงในตู้เสื้อผ้าของเธอ
มีเสียงการทำอาหารในครัว แม่ของฉูหยวนได้เริ่มทำอาหารแล้ว
“กลับไปตอนนี้แหละ ถ้าช้ากว่านี้นายจะไม่ได้ออกไปข้างนอกแล้วนะ” ฉูหยวนเปิดประตูแล้วมองออกไปข้างนอก เธอเห็นว่าไม่มีใครอยู่ในห้องนั่งเล่นแล้วหันกลับมาดึงดงซูบิน พวกเขาเดินข้ามห้องนั่งเล่นไปที่ประตูอย่างรวดเร็วและเปิดประตูเบา ๆ “เร็วเข้า”
ดงซูบินกล่าวว่า:“ฉันต้องออกไปข้างนอกในตอนเช้าและน่าจะกลับมาตอนบ่าย ฉันจะกลับมาหาเธอ”
ฉูหยวนพยักหน้า "ฉัน……. จะรอนาย”
“พยายามขอให้แม่ของเธอกลับไปคืนนี้เพื่อเราจะได้……”
"พอแล้ว! หยุดพูดไร้สาระสักที่! ไป!"
ดงซูบินกลับมาที่ห้องของเขาด้วยอารมณ์ดี ในที่สุดเขาก็เข้าได้นอนกับฉูหยวน ในที่สุดเขาก็ลองรู้สึกถึงความรักแล้ว ... มันเป็น ...... มันเป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้น ดงซูบินถอดเสื้อผ้าของเขาออกไปอาบน้ำ หลังจากที่ผมของเขาแห้งเขาคิดว่าเขาควรไปหาหนังประเภทนั้นดูเพื่อเรียนรู้เทคนิคบางอย่าง
กริ๊ง, กริ๊ง, กริ๊ง …ไอโฟน 4 ของดงซูบินได้ดังขึ้น
ดงซูบินมองไปที่หมายเลขของเบอร์ที่โทรมา มันคืออาจารย์ซันจากบริษัทประมูลไห่ไห่ “สวัสดีอาจารย์ซัน”
“คุณ ซูบินการประมูลจะเริ่มในไม่ช้า ผมได้เตรียมตั๋วให้คุณแล้ว คุณจะมากี่โมง”
"ขอบคุณมากครับ. ผมอยู่ที่โรงแรมเหยาอัน? ผมจะไปตอนนี้”
"ตกลง. ผมจะรอคุณที่ลานจอดรถ”
หลังจากวางสายดงซูบินก็กำลังคิดที่จะสร้างความประหลาดใจให้กับฉูหยวน สร้อยคอไข่มุกของเขาจะถูกประมูลในตอนเช้าและมันควรได้ราคา 1 ล้านหยวน มันจะทำให้เขาช่วยฉูหยวนในการตั้งบริษัทได้ในทันที
เวลา 10.00 น.
ณ โรงแรมอันยะ
มีลานจอดรถกลางแจ้งขนาดใหญ่ด้านหน้าโรงแรม ดงซูบินเห็นอาจารย์ซันทันทีที่เขาลงจากรถแท็กซี่ อาจารย์ซันโทรหาเขาไม่ไกลจากทางเข้าของโรงแรม ดูเหมือนว่าเขาจะยุ่งมาก เขาตัดสายไปเมื่อขณะที่เห็นดงซูบินกำลังเดินมาหาเขา อาจารย์ซันเห็นดงซูบินและยิ้ม "คุณไปอยู่ไหนมา? ไปกันเถอะ การประมูลจัดอยู่ที่ห้องบอลรูมในชั้น 7“อาจารย์ซันหยิบป้ายชื่อขึ้นมา”นี่ นี่สำหรับคุณ. หมายเลข 33”
ดงซูบินรับป้ายชื่อนั้นจากเขา:“ขอบคุณครับ”
“อย่าพูดถึงมัน ที่จริงแล้วคุณไม่จำเป็นต้องมีสัญลักษณ์นี้เพื่อเข้าสู่การประมูล ฉันแค่บอกให้พวกเขาปล่อยให้คุณเข้า”
"โอ้จริงเหรอ? ผมนึกว่าจะต้องเสียเงินเพื่อเข้าไปเสียอีก”
“ฮ่าฮ่าฮ่าก็คุณเป็นคนขายนิ เราเลยทำป้ายเข้างานไว้ให้คุณ หากคุณเห็นสิ่งใดที่คุณสนใจคุณสามารถเสนอราคาได้ ผมเห็นรายการสิ่งของในการประมูล มีบางรายการที่ค่อนข้างคุ้มค่ากับการเสนอราคา”
ดงซูบินพยักหน้าและคิดกับตัวเอง ตอนนี้เขาเหลือไม่ถึง 2,000 หยวน แล้วเขาจะเอาเงินจากไหนมาเสนอราคากัน
อาจารย์ซันเดินนำดงซูบินมาที่ห้องบอลรูมแล้วก็เดินออกไป ดูเหมือนว่าเขาจะดูรีบๆ เขาน่าจะกลับมาทำงานที่การประมูลของไห่ไห่อย่างแน่นอน
ห้องบอลรูมขนาดเล็กที่ดูกว้างขวางและมีเก้าอี้ไม่มากนัก เก้าอี้มีแค่ 7 - 8 แถว ผู้ชายหลายคนในชุดสูทธุรกิจกำลังเดินเข้ามาหลังจากลงทะเบียนดงซูบินแสดงหมายเลขของเขาแก่เจ้าหน้าที่ที่ทางเข้าและเดินเข้าไปในห้องประชุม เขาเลือกที่นั่งในแถวสุดท้ายที่มุมหนึ่งและนั่งรอให้การประมูลเริ่ม
10 นาทีต่อมาการประมูลกำลังจะเริ่มขึ้น
ผู้จัดประมูลเดินขึ้นเวทีพร้อมไมค์และพูดว่า:“สวัสดีครับท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรี ยินดีต้อนรับสู่ไห่ไห่การประมูลครั้งที่ 27 มันเป็นเกียรติสำหรับผมที่จะได้ถือค้อนประมูลที่อยู่ตรงหน้าของพวกคุณทุกท่าน ผมชื่อหลี่ปินเป็นผู้ดำเนินรายการการประมูลระดับชาติ หมายเลขลงทะเบียนของผมคือ 15336781” หลี่ปิน ณ ตอนนี้อายุของเขาอยู่ในวัยประมาณ 40 ปี หลังจากการเปิดงานของเขาเขาเริ่มนับจำนวนสัญญาณที่มีอยู่
ไม่นานก่อนที่รายการแรกจะปรากฏบนหน้าจอ
ผู้จัดประมูลแนะนำ:“นี่เป็นเตาเผาสามขาจากราชวงศ์กลางชิง ความสูง 13 ซม. และสีดีด้วยงานฝีมือที่ดี เตาเผานี้หายากและหายากมาก การเสนอราคาเริ่มต้นคือ 2,000 และทุกครั้งที่คุณยกป้ายหมายเลขของคุณจะมูลค่าจะเพิ่มขึ้น 500 หยวน ถ้าพร้อมแล้วเริ่มประมูลได้”
ดงซูบินได้ยินว่าการยกป้ายนั้นจะเป็นการเพิ่มเงิน 500 หยวน ในการเสนอราคาเขารู้ว่ารายการนี้จะมีราคาไม่สูงมาก
