ตอนที่แล้วตอนที่ 3 ค่าย
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 5 ถ้ำค้างคาวแวมไพร์

ตอนที่ 4 ถ้ำค้างคาวแวมไพร์


[ค้างคาวแวมไพร์]

พวกมันอาศัยอยู่ในถ้ำมืดและเหมืองเก่าร้าง อาศัยอยู่ในอาณานิคมเมื่อดวงอาทิตย์ตกพวกมันจะออกไปหาอาหาร

พวกมันไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่จัดการได้ง่าย แวพไพร์ตัวเต็มวัยจะมีขนาดเท่ากับมนุษย์

'ครั้งล่าสุดฉันมากับปาร์ตี้'

อูฮยอกรำลึกถึงความหลังขณะที่เขาเดินไปตามทาง

ในวันที่หกผู้รอดชีวิตได้รวมตัวกันเพื่อสำรวจถ้ำค้างคาวแวมไพร์

ถึงกระนั้นพวกเขาส่วนใหญ่ก็ได้แต่ยอมแพ้ และมีเพียง 10 คนเท่านั้นที่สามารถจัดการมันได้

ห้องบอส

'นั่นเป็นครั้งแรกที่ฉันฆ่า'

รางวัลประกอบด้วยไอเทม 3 อย่างเท่านั้น

โดยธรรมชาติแล้วของรางวัลคือสาเหตุของความขัดแย้งและกลุ่มที่นำโดย มา กวานพิล ได้พยายามฆ่าคนที่เหลือ

กวานพิลเสียชีวิตเนื่องจากความโลภของเขาและมีเพียง 3 คนเท่านั้นที่มีชิวิตรอดออกจากถ้ำ

'ฉันโชคดีมาก'

เขาได้เตรียมอาวุธลับมาด้วย มิฉะนั้นเขาจะต้องตาย

ขอบคุณที่เขาได้เรียนรู้บทเรียนที่มีค่า

มันไม่คุ้มที่จะจัดกลุ่มกับใครสักคน'

แทนที่จะไว้วางใจคนแปลกหน้า มันจะดีกว่าถ้าไปคนเดียว ท้ายที่สุดก็ไม่มีใครรู้ว่าพันธมิตรที่เรียกว่าเพื่อน เมื่อใดจึงจะตัดสินใจแทงหลังคุณ

'การเตรียมตัวอย่างรอบคอบนั้นสำคัญกว่า'

อูฮยอกหมอบลงและหยิบใบหญ้าสีน้ำเงิน

[วิญญาณหญ้า]

มันเป็นส่วนผสมทั่วไปที่ใช้โดยนักเล่นแร่แปรธาตุ เป็นที่รู้จักกันดีในด้านคุณสมบัติน้ำยาฆ่าเชื้อเนื่องจากสามารถเคี้ยวและวางบนแผลเปิด

'ฉันต้องการสิ่งอื่น ๆ เช่นกัน'

อูฮยอกสแกนสภาพแวดล้อมของเขาขณะที่เดินผ่านป่า

เดินไปรอบ ๆ พร้อมกับมีดแมเชเทสีดำอยู่ในมือเขาเห็นเห็ดสีฟ้าอ่อน ๆ ที่กำลังเติบโตอยู่ในเงามืดของต้นไม้ใหญ่

'นั่นแหละ.'

วูฮยอกคว้ามันแล้ววางไว้ในกระเป๋าหนังของเขา

[เห็ดผี]

โดยปกติแล้วมันจะใช้ทำยาอายุวัฒนะของพวกดรูอิด แต่เพียงแค่กินในระดับหนึ่งปกปิดการปรากฏตัวของคุณอย่างน้อยก็ในระยะเวลาสั้น ๆ

มันเป็นไอเทมที่มีประโยชน์มากถ้าคุณวางแผนที่จะเข้าไปในสถานที่ที่เต็มไปด้วยสัตว์ประหลาด

'มันอาจจะไม่ได้ผลดีกับค้างคาวเนื่องจากความสามารถทางประสาทสัมผัสที่ยอดเยี่ยมของพวกมัน….'

ถ้ำนั้นลึกมากดังนั้นจึงเป็นการดีที่สุดที่จะหลีกเลี่ยงการต่อสู้ที่ไม่จำเป็น

หากเขาฆ่าสัตว์ประหลาดทุกตัว พระอาทิตย์จะตกก่อน

'เหลืออีกเพียงอย่างเดียว'

วูฮยอกหาต้นไม้ที่มีหนามสีเงินและเริ่มลอกเปลือกด้วยกริชของเขา

สิ่งนี้จะมีประโยช์เมื่อต้องสู้กับบอส

'ฉันไม่สามารถรวบรวมพืชได้ตลอดทั้งวัน'

ยกเว้นแต่ว่าเขาจะกลายเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุ

หลังจากรวบรวมได้เพียงพอ วูฮยอคเดินผ่านป่า เมื่อเขามาถึงถ้ำค้างคาวแวมไพร์โดยบังเอิญ คนกลุ่มหนึ่งเดินออกมาจากพุ่มไม้

"อา! มีคนอยู่ที่นี่!”

“คุณมาคนเดียวหรือเปล่า”

พวกเขาจ้องมองวูฮยอกด้วยความประหลาดใจ

มันเป็นปฏิกิริยาปกติเมื่อพิจารณาว่าเขาดูเหมือนนักเรียนธรรมดาคนหนึ่งที่มาเดินเล่นในป่าที่อันตรายแบบนี้นี้

'น่ารำคาญ'

อูฮยอกขมวดคิ้วขณะที่เขาสังเกตเห็นกลุ่มคนตรงหน้าเขา

มันเป็นการยั่วยุของคน 20 คนซึ่งดูเหมือนว่าจะเป็นคนจากค่ายอื่น

“คุณหลงทางเหรอ”

ชายผู้ถือแมเชเททสีดำถาม เขาสวมเครื่องแบบทหารพร้อมประดับยศจ่า

“ไม่”

"คุณต้องการเข้าร่วมกับเราไหม? ยังไงคุณก็ตั้งใจมาที่ถ้ำนี้เหมือนกันนิ”

พวกเขามีจุดหมายปลายทางเดียวกันทำให้วูฮยอกค่อนข้างขัดแย้ง

'ถ้าฉันไม่เข้าร่วม พวกเขาอาจจะแอบตามมาจากด้านหลัง

ดูเหมือนว่าฉันจะมีทางเลือกน้อย ต้องเข้าร่วมกับพวกเข้า ไม่งั้นฉันจะเหนื่อยฟรี

“ดี”

“ทางเลือกที่ดี'เอานี่ไป”

ชายคนนั้นส่งไฟฉายชั่วคราวให้เขา ผ้าที่ชุบน้ำมันของวูฮยอค ทำให้ชายคนนั้นหันมามองทันที

“เขาเตรียมพร้อมมาดี”

ทักษะการเอาชีวิตรอดของทหารในถิ่นทุรกันดารนั้นยอดเยี่ยมมาก

แน่นอนเมื่อเปรียบเทียบกับความรู้ที่วูฮยอกได้รับในช่วงหลายปีที่ผ่านมาเขาแทบจะไม่ถือว่าเป็นมือใหม่

“ผมชื่อ คัง แทจุน ยินดีที่ได้รู้จักนะ”

“ฉันชื่อ ชอน อูฮยอก”

ไม่มีเหตุผลที่จะปกปิดชื่อของเขา

พวกเขาจับมือกันและเขาก็เข้าร่วมกับกลุ่ม

“มานา Channeling”

คังหยิบหินเหล็กไฟออกมาแล้วจุดคบเพลิงก่อนที่จะเดินไปรอบ ๆ และทำแบบเดียวกันกับคนอื่น

'พวกเขากลัวไฟจริง ๆ '

น่าเสียดายที่คบเพลิงก็ดึงดูดมอนเตอร์เข้ามามากขึ้น

อูฮยอกเดินควงมาเชเต้เข้าไปในถ้ำ เขาสามารถมองในที่มืดได้ แสงไฟจึงไม่จำเป็น

“ไปกันเถอะ!”

คังแทจุนประกาศในขณะที่เขาเป็นผู้นำของกลุ่ม

ทุกคนหยุดพูดคุยและติดตามเขาด้วยความกระวนกระวายใจ

“ฉันไม่เห็นอะไรเลย”

“ไม่มีสัตว์ประหลาดเหรอ?”

ถ้ำมืดสนิท แน่นอนว่าคบเพลิงจะช่วยให้เห็นสิ่งต่าง ๆ ใกล้เคียง แต่ถ้ำนั้นลึกมากจนสภาพแวดล้อมถูกอาบด้วยความมืด

Swoosh!

เสียงกระพือของปีกของค้างคาวแวมไพร์ตัวใหญ่ปรากฏตัวต่อหน้ากลุ่ม

“คะ... ค้างคาว!”

"แม่งโครตใหญ่!"

ผู้คนที่อยู่ข้างหน้าตกอยู่ในความหวาดกลัวขณะที่พวกเขาหมุนคบเพลิงเพื่อป้องกันตัว

ขณะที่ค้างคาวถอยออกจากไฟใครบางคนก้าวออกมาและแทงด้วยตรีศูล

Chizic

ค้างคาวล้มลงกับพื้นด้วยเสียงกรีดร้อง

เมื่อเห็นโอกาสพวกเขาจึงนำคบไฟมาเผามัน

Wharr

Vampire Bat ลุกท่วมไปด้วยเปลวไฟขณะถูกตรึงอยู่กับพื้นด้วยตรีศูล

กลิ่นเนื้อไหม้นั้นทำให้จมูกของพวกเขาเจ็บปวด

“สถานที่นี้อันตราย….”

“เราควรทำอย่างไรดี?”

หลายคนรู้สึกกลัวเมื่อมองไปที่คังแทจุนเพื่อขอคำแนะนำ

อย่างไรก็ตามคังปฏิเสธอย่างแน่นหนา

“สถานที่อื่นก็จะอันตรายเช่นเดียวกัน อาจมีสิ่งของดีๆอยู่ข้างในดังนั้นเราต้องเดินต่อไป”

“เราแค่รอที่นี่ไม่ได้เหรอ?”

“ฉันอยากออกไปจากที่นี่”

อย่างที่คาดไว้มีหลายคนที่อยากจะถอยออกไป

คังถอนหายใจก่อนที่จะตัดสินใจ

“ ไม่เป็นไรผู้ที่ต้องการออกไปให้ยืนเฝ้าระวังทางเข้าถ้ำ

“ขอบคุณ”

กลุ่มคนที่หวาดกลัววิ่งออกไปข้างนอกทันที

โชคไม่ดีสำหรับพวกเขาที่สัตว์ประหลาดโผล่ออกมาจากพื้นดินปิดกั้นเส้นทางหลบหนี

มันเป็นหนอนสีน้ำตาล

“Kyaaaah!”

"แม่จ๋า ช่วยด้วย

เสียงกรีดร้องของพวกเขาดังขึ้นผ่านถ้ำ

อูฮยอคอดไม่ได้ที่จะรู้สึกอับอาย

'การส่งเสียงดัง จะยิ่งดึงดูดพวกมอนเตอร์'

สิ่งต่าง ๆ อาจได้รับอันตราย ในกรณีนี้แม้ว่าเขาจะไม่ต้องการโดดเด่น แต่ตอนนี้เขามีทางเลือกน้อย

ตัด!!!!

มาเชเต้สีดำของเขาตัดเวิร์มสีน้ำตาลขนาดใหญ่ออกเป็นสองส่วน

“อ้า ขอบคุณ!”

ผู้หญิงที่กำลังจะถูกโจมตีจากสัตว์ประหลาดขอบคุณเขาอย่างล้นเหลือ

หลังจากนั้นเธอก็รีบไปที่ทางออกทันทีโดยไม่หันกลับมามองอีกเลย

'เขาไม่ได้เป็นแค่คนธรรมดา "

คังคิดกับตัวเองขณะที่ดูอูฮยอคกลับมา

เพราะใช้อาวุธแบบเดียวกัน เขาจึงดูออก

'ดี ฉันสามารถใช้ทักษะของเขาได้'

แม้ว่าอูฮยอคจะไม่โดดเด่นมากนัก แต่ก็ยังดูมีทักษะพอสมควร

สิ่งนี้จะทำให้ง่ายต่อการกวาดล้างถ้ำและรับของรางวัล

'แต่รางวัลจะต้องเป็นของฉัน'

คังคิดกับตัวเอง ถ้าอูฮยอคพยายามท้าทายเขา เมื่อเวลามาถึงเขาจะทำให้แน่ใจว่าใครแข็งแกร่งกว่า

'ฉันไม่คิดว่าเขาจะยอมมอบทุกอย่างให้ฉันแต่โดยดี'

ในความคิดของเขา เขาได้เตรียมตัวสำหรับเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิด

'แม้ว่าเขาจะมีฝีมือมาก แต่ก็ไม่มีทางที่เขาจะสามารถจัดการกับกลุ่มของเราได้โดยลำพัง'

“เอาล่ะไปกันเถอะ”

รอยยิ้มพึงพอใจปรากฏบนใบหน้าของคัง

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด