ตอนที่แล้วเทพราชันเก้าตะวัน ตอนที่ 0722 [อ่านฟรี]
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปเทพราชันเก้าตะวัน ตอนที่ 0724 [อ่านฟรี]

เทพราชันเก้าตะวัน ตอนที่ 0723 [อ่านฟรี]


ตอนที่ 723 : คู่หู

เหรียญตราของเชี่ยวเย่ว์เหม่ยเป็นของจริง เนื่องด้วยมันสามารถส่องแสง

บรรดาคนหนุ่มที่ชั้นแรกในห้องโถงของตำหนักจารึกเทวะ ล้วนอึ้งทึ่งกันถ้วนหน้ายามได้เห็นเหรียญตราดังกล่าว

เมื่อคนของตำหนักจารึกเทวะได้เห็นเหรียญตรา พวกเขาเร่งรีบไปบอกกล่าวต่อผู้จัดการอาวุโส

อาจารย์จารึกลึกล้ำระดับกลางด้วยอายุยังเยาว์เพียงนี้ ทั้งยังเป็นคนของตระกูลหลงแห่งแคว้นมังกรทะยานฟ้า เป็นปกติที่ผู้จัดการอาวุโสประจำสาขาจะต้องออกมาต้อนรับด้วยตนเอง

ไม่นานจากนั้น นายน้อยทั้งหลายแห่งตระกูลอันมั่งคั่งต่างเดินเข้ามาทักทายเชี่ยวเย่ว์เหม่ย

ชั่วเวลานี้ เชี่ยวเย่ว์เหม่ยได้ส่งเสียงสื่อสารบอกต่อฉินหยุน บอกต่อเขาให้แสร้งทำเป็นมอบของขวัญล้ำค่าแก่นาง

ฉินหยุนอึ้งไปวูบก่อนจะเร่งรีบสนองให้ เขานำเอากล่องเปล่าออกมาส่งมอบแก่นางพร้อมกล่าว “นายหญิงน้อยขอรับ นี่คือของขวัญจากข้า เป็นโสมโลหิตอายุกว่าห้าหมื่นปี!”

“ขอบคุณนายน้อยมากแล้ว ข้าเซียงเย่ว์ยินดีรับไว้ ข้าย่อมต้องตอบแทนต่อนายน้อยในภายหน้าอย่างแน่นอน!” เสียงของเชี่ยวเย่ว์เหม่ยทั้งอ่อนนุ่มและมากมารยาท ราวกับนางเป็นสตรีผู้สูงศักดิ์มาเอง

ฉินหยุนสบถต่อเด็กสาวจอมลวงโลกตรงหน้าหลายครั้งคราภายใน กระนั้นภายนอกก็ยังให้ความร่วมมือกับเชี่ยวเย่ว์เหม่ยเป็นอย่างดี “ตราบเท่าที่ทำให้นายหญิงน้อยพอใจ นี่ย่อมไม่นับเป็นอะไร โปรดรับมันไว้ ไม่เช่นนั้นจะถือเป็นการหมิ่นน้ำใจข้า!”

“ข้าเกือบลืม นามข้ามู่หรงต้าเหริน เป็นคนของตระกูลมู่หรง!”

“ขอบคุณนายน้อยมู่หรงแล้ว!” เชี่ยวเย่ว์เหม่ยรับกล่องจากฉินหยุนไว้ นางฮัมเพลงพลางกล่าวคำ “ตระกูลหลงของเราคิดซื้อหาสมุนไพรโอสถล้ำค่าในอีกไม่ช้านี้ นายน้อยมู่หรง ตระกูลมู่หรงของท่านย่อมต้องมีวัตถุดิบโอสถชั้นเลิศในครอบครองเป็นแน่ ข้าจะเป็นตัวแทนตระกูลซื้อหาพวกมันเอาไว้เอง!”

“ยินดีแล้วขอรับ!” ฉินหยุนยิ้มกล่าว

บรรดานายน้อยผู้อื่นยามได้เห็นเช่นนี้ พวกเขาต่างเริ่มเข้ามาส่งมอบของขวัญแก่เชี่ยวเย่ว์เหม่ยกันคนแล้วคนเล่า แต่ละคนล้วนอยากสร้างสัมพันธ์อันดีกับนางเอาไว้

เชี่ยวเย่ว์เหม่ยกล่าวคำสุภาพอ่อนหวานขณะรับของขวัญไว้จนเต็มไม้เต็มมือ กล่าวขอบคุณเรียบร้อย นางจึงให้สัญญาว่าจะจัดงานเลี้ยงในค่ำคืนนี้ที่ชั้นสองตำหนักจารึกเทวะ และถึงตอนนั้น นางจะยอมหาคู่เต้นรำด้วย

ฉินหยุนต้องลอบนับถือต่อเชี่ยวเย่ว์เหม่ย เพียงอึดใจเดียวนางสามารถล่อลวงของขวัญจากผู้อื่นไปได้เพียงนี้

บรรดานายน้อยเหล่านี้ที่ต้องการสร้างบุญคุณต่ออาจารย์จารึกลึกล้ำเยาว์วัยจากตระกูลหลง โดยเฉพาะเมื่อผู้จัดการอาวุโสแห่งตำหนักจารึกเทวะได้ยืนยันแล้วว่าเหรียญตราเป็นของจริง มันยิ่งทำพวกเขาต้องร้องอุทานด้วยความนับถือกันออกมา

การปรากฏตัวของอาจารย์จารึกลึกล้ำที่เป็นสตรีเยาว์วัย ส่งผลให้นายน้อยทั้งหลายที่นี้ต่างคลุ้มคลั่ง

และด้วยฐานะที่เป็นบุคคลแรกซึ่งมอบของขวัญให้ ฉินหยุนจึงได้เชี่ยวเย่ว์เหม่ยเชิญไปพูดคุย เรื่องนี้ทำเอาหลายต่อหลายคนริษยากันไม่จบไม่สิ้น

เชี่ยวเย่ว์เหม่ยคืออาจารย์จารึกลึกล้ำ นางย่อมสามารถพักอาศัยในห้องชุดได้โดยไม่มีค่าใช้จ่าย

ฉินหยุนเข้ามาในห้องนั่งเล่นก่อนจะถามเสียงเบา “เย่ว์เหม่ย นี่เจ้าไปหาเหรียญตรานั่นมาได้อย่าง่ไร?”

“ข้าโกงมา!” เชี่ยวเย่ว์เหม่ยรับคำอย่างไม่ยี่หระใด

“โกงหรือ? เจ้าโกงมาได้อย่างไร? กระบวนการสร้างเหรียญตรานั้นเข้มงวดอย่างยิ่ง หากสร้างเหรียญตราโดยการคดโกง เช่นนั้นย่อมต้องส่งผลเสียย้อนกลับผ่านพันธะโลหิต!”

ฉินหยุนเคยได้รับเหรียญตรามาก่อน เขาทราบดีว่ากระบวนการเข้มงวดเพียงใด

“ข้าโกงระหว่างการทดสอบ ดังนั้นผู้ที่สร้างเหรียญตราจึงไม่ทราบเรื่อง!” เชี่ยวเย่ว์เหม่ยเผยออกอย่างภาคภูมิ “พี่ชาย ข้าเก่งใช่หรือไม่?”

ฉินหยุนยิ้มรับ “ย่อมต้องเก่ง! เร่งรีบรับชมกันว่าได้อันใดมาบ้าง!”

เชี่ยวเย่ว์เหม่ยเร่งรีบนำเอาของขวัญกองใหญ่ออกมา หลังจากเปิดพวกมันรับชมเรียบร้อย นางจึงบุ้ยปากกล่าวคำ “ขยะทั้งนั้น!”

“เหตุใดจึงเป็นขยะ? เหล่านี้ล้วนเป็นโอสถลึกล้ำ!” ฉินหยุนมองที่โอสถลึกล้ำพลางคิด ว่าเหล่านี้ถือว่าดีไม่ใช่น้อยแล้ว

“ข้าหาได้ต้องการมันไม่! ที่ข้าต้องการคือวิญญาณยุทธ์ของพวกมัน กระนั้นพวกมันล้วนมีแต่วิญญาณยุทธ์สวะ หาได้มีอันใดดึงดูดข้าไม่!” เชี่ยวเย่ว์เหม่ยถอนหายใจ “กับสถานที่เช่นนี้ คิดพบเจอผู้ที่ครอบครองวิญญาณยุทธ์ที่ดีหน่อยช่างยากนัก!”

เชี่ยวเย่ว์เหม่ยนั่งบนเก้าอี้พร้อมแกว่งขาไปมา นางนำเอาผลไม้ออกมาจากกองของขวัญก่อนจะกัดกิน พร้อมโยนให้ฉินหยุนได้รับประทานด้วย

ฉินหยุนคว้ารับเอาไว้ ก่อนจะเดินเข้ามารับชมเพื่อหาผลไม้ให้โมโมและกระต่ายหยกได้กิน

ตึก ตึก ตึก!

อย่างกะทันหัน มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น

“นายหญิงหลงพอจะมีเวลาหรือไม่? มีนายน้อยหลายท่านจากตระกูลที่ทรงอำนาจต้องการพบเจอท่าน!” บุคคลที่กล่าวนี้ คือผู้จัดการอาวุโสแห่งตำหนักจารึกเทวะ นามผู้จัดการหลี่

“ย่อมได้ ให้พวกเขาเข้ามา!” ดวงตางดงามเชี่ยวเย่ว์เหม่ยเผยประกายขณะเร่งรีบตอบรับ

จากนั้น นางจึงกล่าวกับฉินหยุนเสียงเบา “พี่ชาย ท่านต้องให้ความร่วมมือกับข้าแล้ว! ถัดจากนี้ ข้าจะมองเหยียดต่อท่าน ทำให้นายน้อยเหล่านั้นรู้สึกว่าตนเหนือกว่า จากนั้น ท่านค่อยแสร้งทำเป็นโกรธ บีบบังคับให้พวกมันเหล่านั้นต้องขันแข่ง เมื่อใดถึงเวลา พวกเราจะได้รับผลประโยชน์ก้อนงาม!”

ฉินหยุนจำเอาไว้พร้อมพยักหน้ารับ

“พี่ชาย เรื่องนี้ชวนสนุกหรือไม่ใช่? ชาติภพก่อนหน้า ท่านมักจะนำข้าไปลวงหลอกเช่นนี้ประจำ กระนั้นตอนนี้ กลับเป็นข้าพาท่านไปลวงหลอกผู้อื่นเสียแทน เวลานี้ถือว่าข้าเชี่ยวชาญกว่าท่านแล้ว!” เชี่ยวเย่ว์เหม่ยหัวเราะคิกคัก

“เจ้านี่นะ!” ฉินหยุนยิ้มพลางส่ายหน้า

ไม่นานนัก ผู้จัดการหลี่จึงเคาะประตูอีกครั้งหนึ่ง

เชี่ยวเย่ว์เหม่ยเร่งรีบไปเปิดประตู

ฉินหยุนนั่งอยู่ข้างโต๊ะกลมในห้องโถงรับรอง

หลายคนที่มา ต่างเป็นนายน้อยจากตระกูลทรงอำนาจ เสื้อผ้าพวกเขาประกอบด้วยสีสันหลากหลายสุกสว่าง

ผู้จัดการหลี่ที่ส่งแขกเรียบร้อยจึงเร่งรีบไปทำกิจธุระต่อ

เหตุผลว่าทำไมเชี่ยวเย่ว์เหม่ยเห็นว่ากลุ่มคนเหล่านี้เป็นปลาใหญ่ นั่นก็เพราะพวกเขาเหล่านี้สามารถทำให้ผู้จัดการอาวุโสแห่งตำหนักจารึกเทวะออกหน้าแทนพวกตนได้

บรรดาผู้ที่มา มีจากทั้งตระกูลเจียง ตระกูลเยี่ย ตระกูลเซีย และตระกูลจี รวมทั้งหมดแล้วเป็นนายน้อยสี่คนที่หล่อเหลาสวมใส่ชุดหรูหรา

เหล่านี้เป็นนายน้อยจากตระกูลชั้นรอง หากใช้คำของเจี้ยนรั่วหยานก็เห็นจะเป็น “ตระกูลชั้นสวะ!”

ตระกูลชั้นสวะเหล่านี้ คิดก้าวขึ้นสู่ระดับที่สูงกว่าถือเป็นเรื่องยาก ดังนั้นนายน้อยเหล่านี้จึงไม่ค่อยมีโอกาสได้พบปะทำความรู้จักกับชนชั้นนำของตระกูลใหญ่

โดยเฉพาะเมื่อได้พบเจอสตรีที่งดงาม ทั้งยังมีพรสวรรค์มากล้นตั้งแต่ยังเยาว์ พวกเขาไม่คิดอยากปล่อยให้โอกาสนี้หลุดลอย

ฉินหยุนยังได้ทราบอีกเรื่อง ว่ายามเชี่ยวเย่ว์เหม่ยแอบอ้าง นางมักจะแอบอ้างเป็นผู้คนจากสถานที่อันห่างไกล วิธีการนี้ จะทำให้ผู้อื่นไม่อาจจับพิรุธนางได้เร็วจนเกินไป

ตอนนี้นางอยู่ที่แคว้นมหาดวงดาว แสร้งทำเป็นคนจากแคว้นมังกรทะยานฟ้า กระทั่งว่าส่งคนไปตรวจสอบ กว่าจะพบเบาะแสก็ไม่มีทางสำเร็จในเวลาอันสั้น

เช่นกัน ด้วยนางครอบครองเหรียญตราอาจารย์จารึกลึกล้ำและเป็นผู้งดงาม นางจึงสามารถลวงหลอกผู้อื่นได้ไปทั่ว

“นายน้อยมู่หรง แม้ท่านมอบสิ่งของล้ำค่าให้แก่ข้า กระนั้น... กระนั้นเสื้อผ้าที่ท่านใส่คล้ายเรียบง่ายและดูทรุดโทรมไปบ้าง นี่ไม่คล้ายว่าท่านจะเป็นคนของตระกูลอันสูงศักดิ์แต่อย่างใด รับชมนายน้อยเหล่านี้ พวกเขาต่างสวมใส่ชุดหรูหรา หาได้ใช่ผู้ที่ท่านสามารถเทียบเคียงได้แม้เพียงนิด!” ดวงตาของเชี่ยวเย่ว์เหม่ยมีแต่ความสงสัยอัดแน่นขณะมองที่ฉินหยุน

บรรดานายน้อยจากตระกูลใหญ่ต่างพยักหน้าเห็นด้วย

นายน้อยเยี่ยมองที่ฉินหยุนพร้อมแค่นเสียงกล่าว “ด้วยรูปลักษณ์เจ้า ยังกล้าเรียกว่าเป็นบุตรหลานตระกูลชนชั้นสูงงั้นหรือ? ไม่แปลกใจที่นายหญิงน้อยหลงจะสงสัยต่อเจ้า! เป็นเจ้าลวงหลอกฐานะตัวตน!”

นายน้อยตระกูลจีเร่งรีบกล่าวคำตามพร้อมแค่นเสียง “นายหญิงน้อยหลง โสมที่เขามอบให้แก่ท่าน นั่นสมควรเป็นของปลอมแน่แล้ว!”

นายน้อยเจียงกล่าวคำขึ้นตามติด “ข้าจะส่งคนไปตรวจสอบตัวตนมันผู้นี้ภายหลัง หากมันลวงหลอก เช่นนั้นก็มีโทษต้องตาย!”

นายน้อยเซียเผยยิ้มให้แก่เชี่ยวเย่ว์เหม่ยพร้อมกล่าว “นายหญิงน้อยหลงอย่าได้กังวลไป หากผู้ใดกล้าลวงหลอกต่อท่าน มันย่อมไม่มีโอกาสได้รอดชีวิต! ด้วยข้านายน้อยแห่งตระกูลเซียอยู่ที่นี่ จะไม่มีผู้ใดหาญกล้าลวงหลอกต่อท่าน!”

ภายในมิติมายาของฉินหยุน หลิงหยุนเอ๋อหัวเราะเป็นบ้าเป็นหลังแล้ว

ฉินหยุนสวมใส่ชุดทรุดโทรมไปบ้างจริง และตัววัสดุของชุดยังเป็นหนังสัตว์ที่หยาบกร้าน

แม้เขาถูกมองเหยียดเพียงนี้ ฉินหยุนก็ยังสามารถสงบใจ เพราะนี่คือแผนการที่เชี่ยวเย่ว์เหม่ยได้วางเอาไว้แล้ว

ฉินหยุนแสร้งทำเป็นโกรธพร้อมกล่าว “อย่าได้กล่าววาจาหมิ่นผู้อื่นไป แม้ตระกูลมู่หรงของข้าหาได้ใหญ่โต ทว่าพวกเราไม่ใช่ผู้ที่ไม่อาจแม้มีเสื้อผ้าที่ดีใส่! ข้าเพียงไม่ชื่นชอบใส่พวกมันก็เท่านั้น!”

“สามหาว! เจ้ากำลังจะบอกว่านายหญิงน้อยหลงมีตาหามีแววไม่อย่างนั้นหรือ?” นายน้อยเยี่ยโพล่งออกด้วยความโกรธพร้อมเผยออร่ารุนแรง นี่เป็นขอบเขตวรยุทธ์วิญญาณระดับกลาง

นายน้อยเหล่านี้ดูยังเยาว์ กระนั้นกลับอยู่ขอบเขตวรยุทธ์วิญญาณระดับกลางกันแล้ว สำหรับที่นี่ พวกเขากล่าวได้ว่าแข็งแกร่งระดับหนึ่ง

ฉินหยุนย่อมไม่หวาดเกรง หากคิดสังหาร เขาตบหน้าเพียงไม่กี่ครั้งเหล่านี้ล้วนสามารถจบชีวิต

“นายหญิงน้อยหลงเพียงสงสัยต่อข้า พวกเจ้าต่างหากที่ยืนกรานว่าข้าลวงหลอก! ผู้ที่มีตาหามีแววไม่กลับเป็นพวกเจ้า!”

ฉินหยุนแสร้งทำเป็นโกรธยิ่งขึ้นพร้อมเผยออร่า ตัวเขาได้เผยออร่าของขอบเขตวรยุทธ์วิญญาณระดับกลางออกมา

แน่นอนว่านี่เป็นออร่าที่ผ่านการสะกดข่มเอาไว้ เพราะเขาเกรงว่าจะทำอีกฝ่ายตื่นตระหนกจนเกินไป

“ทุกท่านอย่าได้โต้เถียงแล้ว สงบใจลงกันก่อน!”

เชี่ยวเย่ว์เหม่ยโพล่งคำเบา กระนั้นภายใน นางยินดีราวดอกไม้บานสะพรั่งเป็นที่เรียบร้อยแล้ว นางรู้สึกว่าได้ฉินหยุนมาช่วยเล่นละครกลับกลายเป็นเรื่องสนุกอีกอย่างหนึ่ง

ก่อนหน้า นางจะมีหงเมิ่งจูเป็นคู่หูคอยร่วมมือ

“นายหญิงน้อยหลงอย่าได้กังวล ข้าย่อมยืนยันได้ ว่าข้าหาได้ลวงหลอกใดต่อท่าน!” ฉินหยุนเผยเสียงกราดเกรี้ยว

จากนั้น เขาจึงนำเอาบัตรผลึกแก้วสีม่วงออกมาและกล่าว “นายหญิงน้อยหลง ข้าจะมอบให้แก่ท่านหนึ่งพันล้านเหรียญม่วงเพื่อเป็นค่าเสื้อผ้าอันงดงามที่คู่ควรกับท่าน! แม้ว่าข้าไม่สนรูปลักษณ์ตนเอง กระนั้นสตรีเช่นท่านต้องมีเสื้อผ้าที่ดีสวมใส่!”

การปล่อยมือจากเงินหนึ่งพันล้านเหรียญม่วงหาได้ใช่เรื่องง่ายดาย เรื่องนี้ทำเอาบรรดานายน้อยที่นี้ต่างตื่นตะลึง

“นายน้อยมู่หรง ข้าน้อยเดินทางเพียงลำพังเสมอมา ดังนั้นจึงต้องผ่านช่วงเวลายากลำบากไม่ใช่น้อย ข้าย่อมพบเจอบุคคลน่าสงสัยมากมาย ในเมื่อเรื่องเป็นเช่นนี้ข้าต้องขออภัยต่อท่านแล้ว!” เชี่ยวเย่ว์เหม่ยเร่งรีบกล่าว “ครานี้ข้าเชื่อแล้วว่าท่านเป็นคนของตระกูลมู่หรงจริงแท้ และข้าก็ไม่กล้ารับหนึ่งพันล้านเหรียญม่วงของท่านไว้ นั่นย่อมต้องเป็นตระกูลท่านมอบไว้ให้ท่านดำเนินธุรกิจ เป็นข้าไม่อาจรับ!”

ขณะเชี่ยวเย่ว์เหม่ยกล่าว นางได้ใช้มือขาวนวลงดงามนั้นกุมมือฉินหยุนเอาไว้พร้อมดันบัตรผลึกม่วงกลับ “นายน้อยมู่หรง ท่านจำเป็นต้องสงบใจลงสักนิด ธุรกิจของท่านย่อมเป็นสิ่งสำคัญ ในเมื่อตระกูลมู่หรงมอบเหรียญม่วงมากมายเพียงนี้แก่ท่าน ก็ชัดเจนแล้วว่าทางนั้นเชื่อใจท่านเพียงใด ดังนั้นอย่าได้ให้อารมณ์ครอบงำการตัดสินใจของท่าน!”

หลังเก็บบัตรผลึกม่วงไปแล้ว ฉินหยุนค่อยรู้สึกวางใจได้เปราะหนึ่ง

บรรดานายน้อยอื่นที่นี้ต่างชื่นชมนายหญิงน้อยหลงจากหัวใจ พวกเขาต่างคิดว่านี่เป็นโอกาสหาคู่ที่ดี เพราะนางถึงขั้นกล้าปฏิเสธหนึ่งพันล้านเหรียญม่วงอย่างไม่มีวี่แววเสียดายใด

ต้องทราบว่ากระทั่งพบเจอสตรีงดงามเพียงใด กระนั้นแต่ละคนล้วนคิดสูบเงินตรากันทั้งสิ้น

ฉินหยุนหันมองทางนายน้อยทั้งหลายก่อนจะแค่นเสียง “พวกเจ้าที่อัตคัด มองเพียงครั้งเดียวก็ทราบว่ามากันมือเปล่า! เสื้อผ้าพวกเจ้าล้วนดี มีสถานะสูงส่ง แต่กลับพยายามสร้างความประทับใจแก่ผู้อื่นผ่านทางรูปลักษณ์แทนที่จะเป็นความสามารถ! ผู้ที่มีพื้นเพย่อมต้องเก็บงำตนเองดังเช่นข้า!”

“พวกเจ้านำอันใดมาเป็นของกำนัลแก่นายหญิงน้อยหลง? อย่าได้บอกว่าล้วนเป็นขยะทั้งสิ้น?”

เย้ยหยันเรียบร้อย นายน้อยเหล่านี้แทบไม่อาจตอบกลับใด เพราะพวกเขาไม่มีของดีติดมือมาจริง

“หากไม่ใช่เพราะผู้จัดการหลี่ไว้หน้า พวกเจ้าหรือจะมาที่นี่ได้? กลุ่มคนชวนเวทนาเช่นพวกเจ้าคิดอยากสร้างบุญคุณแก่นายหญิงน้อยหลง แต่กลับไม่มีอันใดที่ไว้ใช้สร้างความประทับใจแม้เพียงนิด น่าขัน!” ฉินหยุนยังคงกล่าวยั่วยุอีกฝ่ายต่อเนื่อง

นายน้อยจีกล่าวคำ “นายหญิงน้อยหลง ตระกูลจีของเรามีรากฐานใหญ่โตในนครจันทราโกลาหลแห่งนี้ และได้คงอยู่มาเป็นเวลายาวนานยิ่ง! รากฐานพวกเราแข็งแกร่งเลิศล้ำ เป็นข้าเร่งรีบเดินทางมา ดังนั้นจึงไม่ได้ตระเตรียมมาอย่างเพียงพอ ข้าขอตัวก่อนแล้ว!”

บรรดานายน้อยผู้อื่นต่างกล่าวลากันไปพร้อมสีหน้าใคร่คิดหาของขวัญมากลบคำกล่าวหาของอีกฝ่าย เชี่ยวเย่ว์เหม่ยแสร้งทำเป็นเกลี้ยกล่อมให้พวกเขาอยู่ต่อ ทั้งยังบอกว่าไม่ต้องนำของขวัญล้ำค่าใดมา เพียงแต่สงบใจและพูดคุยก่อนกันก็พอ ทว่านั่นล้วนเป็นการแสดงทั้งสิ้น

คำกล่าวเหล่านั้น ยิ่งเป็นการยั่วยุบรรดานายน้อยให้มากขึ้นไปอีก

“กลับไปแล้วก็อย่าได้เสนอหน้ามากันอีก!” ฉินหยุนหัวเราะดังกล่าวคำ

“บัดซบ เจ้าจงรอ! ข้าจะแสดงให้เห็นว่าตระกูลใหญ่แท้จริงมีดีอย่างไร!” นายน้อยตระกูลจีเผยคำดุดันก่อนจากไป

นายน้อยผู้อื่นต่างไปกันหมดสิ้น!

ประตูพอปิดลง ฉินหยุนจึงส่ายศีรษะยิ้มกล่าว “ข้ากังวลว่าพวกมันคงไม่กลับมากันอีกแล้ว!”

เชี่ยวเย่ว์เหม่ยหัวเราะซุกซนกล่าวคำ “พี่ชาย ฝีมือท่านช่างยอดเยี่ยมนัก! รัศมีคนโกงของท่านในชาติภพก่อนก็เป็นเช่นนี้ รอสักประเดี๋ยว พวกมันย่อมต้องกลับมาแน่! ทั้งยังจะนำผู้อาวุโสพวกมันร่วมทางมา!”

“พี่ชาย ท่านควรสร้างยันต์ลึกล้ำที่ดีไว้จำนวนหนึ่ง หรือสิ่งของที่ทัดเทียม ภายหลังข้าจะแสร้งทำเป็นมอบของขวัญตอบแทนกลับคืน ข้าจะได้ไปลวงหลอกพวกมันให้หมดทั้งตระกูล!”

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด