บทที่ 119 ไข่มุกเส้นใหม่
บทที่ 119 ไข่มุกเส้นใหม่
ผู้แปล loop
ในตอนนี้ ดงซูบินนั้นมีไข่มุกขนาดใหญ่ 15 เม็ดที่มีจากหอยแมลงภู่ 11 ตัว ซึ่งการเดินทางมาเจ้อเจียงในครั้งนี้ถือว่าคุ้มค่ามาก
ณ ที่ทะเลสาบตอนนี้ดงซูบินไม่ได้สนใจเจ้าของฟาร์มและคนงานอีกแล้ว ตอนนี้เขากำลังจัดหอยแมลงภู่ในตระกร้าเล็ก ๆซึ่งมันก็ดูเล็กเกินไปเมื่อเทียบกับจำนวนหอยที่เขาได้มา ดงซูบินจึงขอตระกร้าจากคนงานเพิ่มอีกอัน เขาได้เก็บหอยแมลงภู่ไว้ในตระกร้าอย่างระมัดระวังแล้วก่อนที่จะหันไปดูเจ้าของฟาร์มและคนงานซึ่งดงซูบินไม่ได้เดินออกไปในทันที เขากำลังรออย่างอดทนในการที่จะเปิดหอยทั้งหมดออกมา เพราะเป้าหมายของเขาคือการรวบรวมไข่มุกให้เพียงพอเพื่อทำสร้อยคอไข่มุกและนำเอาไปประมูล ด้วยวิธีนี้เขาสามารถหาเงินได้มากขึ้น ด้วยไข้มุข 15 เม็ดนี้เขาจะทำรายได้จำนวนมหาศาลให้เขาและจะสามารถบรรลุเป้าหมายได้ 1 ล้านหยวน ถ้าไม่เกิดข้อผิดพลาดอะไรขึ้นมา
หลังจากนั้นไม่นานเจ้าของฟาร์มก็เริ่มเหนื่อยและหยุดพัก
ดงซูบินแอบเห็นว่ากระเป๋าใบเล็กที่เก็บไข่มุกสีทองคุณภาพดีตอนนี้เกือบเต็มแล้ว
“พ่อหนุ่ม” เจ้าของฟาร์มหยิบน้ำหนึ่งขวดออกมา “นายไม่ควรจะจ่ายเงินตอนนี้?” ตอนนี้เจ้าของฟาร์มดูอารมณ์ไม่ดีสักเท่าไรเพราะการเก็บเกี่ยวไข่มุกทองคำของเขาไม่ได้ตรงตามที่เขาหวังไว้ ‘ตอนนี้ขวามือของเราน่าจะมีไข่มุกทองคำขนาด 1.4 ซม. ไข่มุกสีทองที่ใหญ่กว่านี้ทั้งหมดอาจซ่อนอยู่ในหอยแมลงภู่ที่พ่อนุ่มคนนี้ซื้อหรือป่าว แต่มันไม่น่าจะเป็นไปได้นะ ขนาดคนที่ทำงานกับหอยเป็นประจำยังไม่สามารถบอกความแตกต่างของไข่มุขได้จากการดูหอยภายนอกได้เลย และพ่อหนุ่มคนนี่จะรู้ได้ยังไงว่ามีไข่มุกขนาดไหนบ้างอยู่ในหอย’
ตอนนี้ดงซูบินกำลังบอกกับเจ้าของร้านเพื่อที่จ่ายเงิน “ผมนับหอยแมลงภู่ได้ทั้งหมด 11 ตัวรวมแล้ว 66,000 หยวน โอ้ผมอยากได้ไข่มุกจากกระเป๋าใบนั้นด้วย” ดงซูบินชี้ไปที่กระเป๋าใบเล็กๆนั้น “ปกติแล้วคุณขายไข่มุกขนาด 1.5 ซมเท่าไร?”
เจ้าของฟาร์มวางขวดของเขา “จริงๆแล้วเราต้องดูความละเอียดของมันและคุณภาพว่ามันกลมขนาดไหน”
ดงซูบินเดินมาหยิบไข่มุก 1.5 ซม. “แล้วถ้าเป็นอันนี้ล่ะ”
“ถ้าเป็นอันนั้นก็น่าจะประมาน 40,000 หยวนได้ แต่เราไม่มีพ่อค้าคนและค่าเช่าที่นี่ ฉันจะขายให้นายที่…… 35,000 หยวน”
“ตกลงอย่างงั้นผมขอลองเดินดูก่อนนะครับ”
ตอนนี้ดงซูบินมีเงินทั้งหมด 440,000 หยวนและเขานำเงินทั้งหมดติดตัวมาด้วย นอกเหนือจากหอยแมลงภู่ราคา 66,000 หยวนเขายังมีเขาก็ยังเหลือเงินตั้ง 370,000 หยวน เขาจึงหยิบไข่มุกและต่อรองราคากับเจ้าของฟาร์ม ในท้ายที่สุดดงซูบินตัดสินใจซื้อไข่มุก 1.5 ซม. 10 เม็ดและไข่มุก 1.4 ซม. ตอนนี้ร่วมๆแล้วเขามีไข่มุกทั้งหมด30 เม็ด มันก็เพียงพอแล้วที่จะทำสร้อยฝไข่มุกได้
เมื่อเจ้าของฟาร์มคำนวณเงินซื้อขายทั้งหมด “ยอดรวมอยู่ที่ 441,000 หยวน”
ดงซูบินบอกกับเขาว่าว“ปัดเศษที่เหลือให้หน่อยได้ไหมครับ”
“ไม่ได้ 441,000 หยวน!”
‘ขนาดแค่ 1,000 หยวนยังจะไม่ลดให้เลยหรอ?’ ดงซูบินใช้สายตาเหลือบมองไปที่เขาแล้วหยิบกล่องเงินออกมาจากกระเป๋าของเขา เขาหยิบเงิน 1,000 หยวน ออกมาจากกระเป๋าของเขา “ตอนนี้ผมมี 440,000 หยวนในกล่องนี้และนี่อีก 1,000 หยวน” ตอนนี้ดงซูบินใช้เงินหมดแล้วและเขาเหลือเงินเพียง 2,000 หยวนติดกระเป๋าของเขาไว้ ซึ่งเมื่อคำนวนดูแล้วเขาได้ใช้เงินจนหมดและไม่มีเงินเหลืออยู่ในบัญชีอีกแล้ว เพราะตอนนี้ทรัพย์สินที่เขามีก็คือสร้อยไข่มุก
เจ้าของฟารม์พาดงซูบินกลับไปที่สำนักงานของเขาเพื่อที่จะกลับไปนับเงิน
หลังจากทำธุรกรรมเสร็จสิ้น ดงซูบินเรียกรถแท็กซี่ให้ไปที่โรงแรมพร้อมกล่องเงินเปล่าและหอยแมลงภู่
ดงซูบินไม่ได้มองหาโรงแรม 5ดาวแต่อย่างใด เพราะตอนนี้เขาไม่เหลือเงินที่จะจ่ายแล้ว เขาต้องการใช้จ่ายเงินอย่างชาญฉลาด ตะกร้าที่มีน้ำโคลนหยดอยู่และหอยมุกก็เต็มไปด้วยโคลน ซึ่งมันแน่นอนอยู่แล้วว่าโรงแรมระดับ 5 ดาว คงไม่ให้เขาเข้าไปแน่ๆ ดังนั้นดงซูบินจึงเลือกโรงแรมขนาดเล็กขนาด 3 ชั้น แม้แต่สีของป้ายโรงแรมก็ลอกออกจนหมด แม้จะมีโรงแรมจะดูพังๆ แต่พนักงานที่อยู่ข้างในก็ยังคงสบตาเมื่อเขาก้าวเข้ามา
ดงซูบินรีบเดินเข้าไปในห้องน้ำ
เขาไม่ต้องเสียเวลาซื้อมีดและใช้มือเปิดเปลือกหอย หลังจากพยายามซักพักแล้ว “แคะ!” ในที่สุดเขาก็เปิดหอยแมลงภู่ตัวแรก มีไข่มุก 1.6 ซม. ไข่มุก 1.1 ซม. ไข่มุก 2 x 1 ซม. และ 5 x 0.7 ซมไข่มุกดงซูบิน เก็บไข่มุก 1.6 ซม. และวางไข่มุกที่ถูกกว่าที่เหลือไว้ข้างๆ
จากนั้นเขาก็เริ่มเปิดหอยแมลงภู่ต่อไป…….
หอยแมลงภู่ที่สาม……หอยแมลงภู่
ชิ้นที่ห้า……
หลังจากนั้นครู่หนึ่ง ดงซูบินได้รับไข่มุกทองคำทั้งหมด 15 ตัวจากหอย เขาเดินออกจากห้องน้ำอย่างมีความสุขและวางไข่มุกคุณภาพสูงของเขาทั้งหมดเข้าด้วยกันเพื่อสร้างเป็นวงกลม หากกองพวกนี้เป็นไข่มุกปกติต่อให้มีไข่มุกถึง 60 เม็ดก็ไม่เพียงพอที่จะทำสร้อยไข่มุกได้ แต่สำหรับไข่มุกชุดนี้ที่มีขนาดมากกว่า 1.4 ซม. แค่เพียง 30 เม็ดก็เพียงพอที่จะทำสร้อยไข่มุกได้แล้ว
ดงซูบินนั่งอยู่ที่นั่นเพื่อดูไข่มุกของเขา แต่เขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ เขาไม่รู้ว่าจะอธิบายมันออกเช่นไรดีและไม่กล้าที่จะบอกว่าพวกมัน "สวย" สำหรับไข่มุกของเขา
ไข่มุกเหล่านี้……ไม่ค่อยสวยเท่าไหร่ ดูเหมือนจะมีชั้นผิวหนังบาง ๆ ปกคลุมอยู่
“โฮ้”! แค่นั้นแหละ! ดงซูบินตบหน้าผากของเขาในขณะที่เขาจำบางสิ่งบางอย่างได้ ไข่มุกเหล่านี้ยังไม่ได้เป็นไข่มุกสำเร็จรูปเพราะมันยังไม่ได้ผ่านกระบวนการขัดเงา หลังจากขัดเสร็จแล้วไข่มุกจะต้องร้อยเรียงกันเป็นรูปสร้อยคอและจะพร้อมสำหรับการประมูล
ดงซูบินเก็บไข่มุกของเขาไว้ในกล่องเงินและออกไปจากโรงแรม
ในซูจี้นั้นเป็นบ้านเกิดของไข่มุกน้ำจืด มีโรงงานแปรรูปไข่มุกมากมาย ดงซูบินพบทันทีหลังจากเดินออกจากโรงแรมของเขา
ในอาคาร 2 ชั้นเล็ก พนักงานตอนรับเข้าไปตอนรับเขา เขาไม่เสียเวลาและเปิดกล่องเงินของเขา “ผมต้องการขัดทั้งหมดนี้และทำให้พวกมันเป็นสร้อยคอ คุณคิดค่าบริการเท่าไรและใช้เวลานานเท่าไหร่?”
ผู้จัดการที่อยู่ตรงนั้นตกใจมาก “ อ่าว ……เหล่านี้ล้วนเป็นไข่มุกชั้นดี คุณควรจะใช้เงินอย่างน้อย 1 ล้านหยวนเพื่อสิ่งเหล่านี้เหรอ?
ดงซูบิน ตอบ:“ประมาณจำนวนนั้น”
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ ผมอยู่ในธุรกิจนี้มานานและนี่เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นไข่มุกขนาด 1.5 ซม. มากมายขนาดนี้ อืมม……การขัดจะมีราคาแพงเล็กน้อย” เขาคิดคำนวณค่าใช้จ่ายอยู่พักหนึ่งแล้วก็พูดว่า “คุณยังต้องการที่จะทำให้มันกลายเป็นสร้อยคอ……. รวมแล้วจะเป็นเงิน 5,000 และใช้เวลาประมาณ 3 ถึง 4 วัน”
ดงซูบินไม่มีเงินพอและไม่ได้มีเวลามากขนาดนั้น เขาคิดอยู่พักหนึ่งแล้วหยิบไข่มุกออกมาหนึ่งถุง “ผมยังมีไข่มุก 100 เม็ด ไข่มุกเหล่านี้ไม่ดีเท่ากับไข่มุก 30 เม็ดนี้แต่มันน่าจะมีมูลค่าประมาณ 15,000 หยวน ผมจะจ่ายมันเป็นค่าธรรมเนียมการดำเนินการ แต่ผมมีเงื่อนไขผมรู้ว่าจะขัดและคั้นไข่มุกจะใช้เวลาราวๆ 3 วัน ผมต้องการให้คุณรีบขัดมันและผมต้องการเห็นสร้อยคอในคืนนี้”
หลังจากการเจรจาต่อรองดงซูบินจ่ายเงินให้กับบุคคลที่รับผิดชอบและจ่ายเงินสด 1,000 หยวน
ดงซูบินได้แต่ รอและรอ……
ใน ตอนเย็น
สร้อยคอไข่มุกทองคำเงางามวางอยู่ด้านหน้าของดงซูบิน
สวย!
มันสวยมาก!
ก่อนที่จะมาที่ซูจี้นั้นดงซูบินได้เห็นสร้อยคอไข่มุกที่ขายได้ราคามากกว่า 900,000 หยวนในการประมูล แต่สร้อยนั้นทำมาจากไข่มุกสีขาว มันต่ำกว่าไข่มุกของเขาหนึ่งเกรด นอกจากนี้ไข่มุกของเขาก็ใหญ่กว่าสร้อยคอนั่นด้วย!
“1 ล้าน!”
คราวนี้ดงซูบินจะทำเงินได้ประมาณ 1 ล้านหยวนอย่างแน่นอน!
