ตอนที่ 87 ซอมบี้ทารกผู้น่ากลัว
ตอนที่ 87 ซอมบี้ทารกผู้น่ากลัว
ซือ！
ในขณะที่ลางสังหรณ์ไม่ดีในใจของฮวางซาง กำลังทวีความรุนแรงขึ้นอยู่นั้น เสียงคำรามที่ทั้งแสบแก้วหูและทั้งแปลกประหลาด ก็ดังขึ้นมาจากป่าที่อยู่ไม่ไกลจากพวกเขานัก ดังขึ้นมาอย่างฉับพลัน จากนั้นก็หยุดลงในทันทีทันใด
เสียงคำรามที่น่าประหลาดเช่นนี้นั้น เป็นเสียงที่แปลกประหลาดมากสำหรับฮวางซาง เพราะทุกครั้งที่เขากำลังต่อกรกับเจ้าลิกเกอร์ ก็มักจะได้ยินเสียงคำรามประหลาดๆแบบนี้เสมอ เพียงแต่เสียงคำรามในครั้งนี้ กลับหยุดลงอย่างฉับพลัน ก่อนกลับคืนสู่ความเงียบสงัดของป่าทึบอีกครั้ง！
ต่อจากนั้นฮวางซางก็เพิ่งค้นพบว่า หลังจากที่พวกเขาก้าวเข้ามาในพื้นที่แห่งนี้ ที่นี่ดูเหมือนจะเงียบกว่าพื้นที่อื่นๆในป่าแห่งนี้ ไม่สิ บางทีอาจต้องใช้คำว่าเงียบสงัดมาอธิบายเลย ถึงจะเหมาะสมกว่า เหมือนกับว่าสิ่งมีชีวิตอื่นๆในป่าแห่งนี้ได้หายไปอย่างฉับพลันอย่างไรอย่างนั้น
“ฮือฮือฮือ！”
ในตอนนั้นเอง ไม่เพียงแต่ฮวางซางที่สัมผัสได้ถึงภัยอันตราย และความแปลกหลาดนี้เท่านั้น ดูเหมือนเจ้าทีเร็กซ์ตัวนั้น ก็สังเกตเห็นอะไรบางอย่างด้วยเช่นเดียวกัน มันจึงเริ่มร้อนรนไปมา จนกระทั้งส่งเสียงคำรามต่ำๆออกมา！
“พี่ นักล่าน้อยตัวนี้ดูเหมือนจะกังวล จนกระทั่ง.....ถึงขั้นหวาดกลัว！”
หลังจากทำพันธสัญญากันแล้ว จูเก๋อโหย๋วหลงจึงสัมผัสรับรู้ได้ถึงอารมณ์ ความรู้สึกของเจ้าทีเร็กซ์อย่างชัดเจน ดังนั้นแววตาของเขาในตอนนี้ จึงแปรเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมอย่างหาที่เปรียบไม่ได้
เขารู้ว่าเจ้าทีเร็กซ์ตัวนี้ เป็นสัตว์ที่ดุร้ายมาโดยตลอด ไม่อย่างนั้นก่อนหน้านั้น ก็คงไม่เข้ามาฆ่าฮวางซางและพรรคพวกด้วยตัวเองอย่างแน่นอน แต่ในเวลานี้ เจ้านี่กลับเกิดความรู้สึกหวาดกลัว และกระวนกระวายใจอย่างคาดไม่ถึง สิ่งนี้แสดงให้เห็นว่า สิ่งที่ไล่ล่าเจ้าลิกเกอร์ตัวนั้นคงจะน่ากลัวมากอย่างแน่นอน！
“ท่าทางจะไม่ดีแล้ว รีบออกไปจากที่นี่กันเถอะ！”
ฮวางซางสูดลมหายใจเข้าลึกๆ หลังจากนั้นก็ชักกริชที่เคลือบพิษด้ามสุดท้ายออกมา เตรียมพร้อมการป้องกัน
แต่สิ่งที่ฮวางซางคาดเดาไว้ก็คือ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะสิ่งมีชีวิตในที่ลับนั้น หวาดกลัวศักยภาพของฮวางซางและพรรคพวก หรือเป็นเพราะอิ่มหลังจากที่ได้กินเจ้าลิกเกอร์ตัวนั้นกันแน่ หลังจากนั้นฮวางซางและพรรคพวก จึงไม่ได้พบเจอกับสิ่งผิดปกติใด ๆอีก เพียงแต่ลางสังหรณ์ที่ไม่ดีนั้น กลับทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
“พี่ฮวาง ในนี้มีโรงพยาบาลด้วย”
ทันใดนั้น จูเก๋อโหย๋วหลงก็หยุดก้าวลง ก่อนชี้ไปทางโรงพยาบาลแห่งหนึ่งแล้วพูดขึ้นว่า
“ก่อนหน้านั้นเจ้านักโทษพวกนั้นได้มาขนยาออกไปจำนวนมาก เราถือโอกาสนี้เข้าไปเอายาที่จำเป็นไปด้วยดีไหม?”
สิ่งที่มีค่าที่สุด ในช่วงเวลาหายนะวันสิ้นโลกเช่นนี้ ก็คืออาหารและยา อาหารนั้นอาจมีการสรรหาและเพาะปลูกเพิ่มเติมได้ แต่ยานั้นแตกต่างออกไป ในเวลานี้ความสงบเรียบร้อยในสังคมได้พังทลายลง โรงงานผลิตยาก็ชำรุดเกือบทั้งหมดเช่นเดียวกัน ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ยาเหล่านี้จึงแทบพูดได้ว่า เมื่อถูกใช้ไปหนึ่งขวดก็ลดน้อยไปหนึ่งขวดเลยทีเดียว มันจึงเป็นสิ่งที่มีค่าอย่างหาที่เปรียบไม่ได้
“ช่างเถอะ ออกไปจากที่นี่ก่อนเถอะ”
ฮวางซางส่ายหน้า หลังจากนั้นก็มองไปทางโรงพยาบาลแวบหนึ่ง ก่อนพูดขึ้นว่า
“อีกอย่างนายไม่เห็นป้ายโฆษณาเหล่านี้เหรอ โรงพยาบาลแห่งนี้ คือโรงพยาบาลรักษาผู้มีบุตรยาก และเป็นแผนกสูตินรีแพทย์ที่ดูแลการให้กำเนิดเด็กทารก ยาที่อยู่ในนี้ ก็อาจจะไม่จำเป็นสำหรับพวกเราก็ได้ หลังจากนี้ค่อยว่ากันเถอะ”
เมื่อพูดจบ ฮวางซางก็เตรียมตัวเดินทางอีกครั้ง
แต่ในตอนนั้นเอง ภัยอันตรายอันรุนแรงกลับปรากฏขึ้นในใจของฮวางซางอย่างฉับพลัน นำพาให้ขนตามร่างกายลุกซู่ขึ้นพร้อมกัน จนต้องหยุดก้าวเท้าลงไปในทันที
หวือ！
ในชั่วพริบตาที่เท้าของฮวางซางหยุดลง เงาสีเลือดตัวเล็กๆก็พุ่งออกมาจากช่องว่างของป่าแห่งนี้อย่างรวดเร็ว จากนั้นก็พุ่งตรงเข้ามาหาฮวางซางและพรรคพวกทันที！
“เร็วมาก！”
ในขณะที่มองไปทางเงาสีเลือด ที่พุ่งเข้ามานั้น รูม่านตาของฮวางซางก็หดลงทันใด หลังจากนั้นก็ก็ยกเท้าขวากระแทกไปบนพื้น แล้วถอยร่นไปด้านหลังทันที
ภัยอันตรายท่ามกลางหายนะ วันสิ้นโลกมากขึ้นจริงๆ อีกทั้งยังแปลกประหลาดมากขึ้นอีกด้วย เขาจะไม่เข้าต่อสู้กับศัตรูก่อนจะรู้ความเป็นมา ของศัตรูตัวนั้นอย่างชัดเจน เพื่อหลีกเลี่ยงการเสียเปรียบครั้งยิ่งใหญ่
บึม！
เรื่องที่ทำให้ยากจะเชื่อก็คือ ถึงแม้ว่าเงาสีเลือดตัวนี้ จะมีขนาดเล็กมาก จนดูไปแล้วไม่ต่างอะไรกับเจ้าลิงตัวน้อยก็ตาม แต่พลังอื่นๆของมัน กลับมากจนน่าตกใจยิ่งกว่า หลังจากที่ฮวางซางทำการถอยร่นไปด้านหลัง เพื่อทำการหลบหลีกเจ้าเงาสีเลือดตัวนี้แล้วนั้น เจ้าตัวสีเลือดนี้ ก็ได้ร่วงหล่นลงมาบนกำแพงของโรงพยาบาลอย่างหนักหน่วงทันที อีกทั้งยังทำให้กำแพงนั้นเกิดหลุมขนาดเล็ก ท่ามกลางเสียงระเบิดนี้อีกด้วย！
การโจมตีที่พลาดเป้า ทำให้เจ้าสีเลือดตัวนั้น เหยียบขึ้นไปบนกำแพงอีกครั้ง จากนั้นก็พุ่งเข้ามาหาฮวางซางด้วยความรวดเร็วทันที！
หวือ！
และในตอนนั้นเอง หางของเจ้าทีเร็กซ์กลับกวาดออกไปอย่างรวดเร็ว ก่อนทุบไปบนตัวของเจ้าสีเลือดตัวนี้อย่างหนักหน่วง จนล้มไปกองกับพื้น ก่อนตกลงไปในดินนั้นอย่างรวดเร็ว
วินาทีต่อจากนั้น เงาสีเลือดตัวนี้ กลับกระโดดขึ้นมายืนบนพื้นอีกครั้ง ......หลังจากที่เจ้าสิ่งนี้ชนเข้ากับเจ้าทีเร็กซ์ แต่มันกลับไม่ตายลงไปแต่อย่างใด！
เพราะรู้ว่าก่อนหน้านั้น จูเก๋อโหย๋วหลงเองก็ถูกหางของเจ้าทีเร็กซ์ฟาดเข้าใส่ จนเนื้อตัวถลอกปอกเปิกไปทั้งตัว！
และในเวลานี้ ฮวางซางเพิ่งจะได้เห็นรูปร่างของเงาสีเลือดตัวนี้อย่างชัดเจนที่สุด！
สิ่งที่ทำให้เขายากที่จะเชื่อก็คือ เงาสีเลือดตัวนี้เป็นเด็กทารกจริงๆด้วย！
เพียงแต่ไม่ใช่เด็กทารกของมนุษย์แต่อย่างใด แต่เป็นเด็กทารกของซอมบี้ต่างหาก！
สัตว์ประหลาดประเภทนี้ ดูเหมือนจะเป็นซอมบี้ ที่กลายร่างมาจากเด็กทารก รูปร่างของมันจึงค่อนข้างผอมบาง ไม่ได้แตกต่างจากทารกทั่วไปสักเท่าไหร่นัก แต่หัวสมองของมันกลับใหญ่กว่า และมีดวงตาสีเลือด ตามหลักเหตุผลแล้วในปากของเด็กจะต้องไม่มีฟันงอกออกมา แต่เจ้านี่กลับมีเขี้ยวที่ทั้งแหลมคมและทั้งหนาแน่น ราวกับเลื่อยขนาดเล็กอย่างไรอย่างนั้น แม้แต่ในปาก ก็ยังมีลิ้นปลายแหลมยาวที่สามารถมองเห็นลางๆได้อีกด้วย มันช่างมีรูปลักษณ์ที่แปลกประหลาดสุดจะบรรยายจริงๆ ！
สิ่งสำคัญที่สุดก็คือ สัตว์ประหลาดประเภทนี้ เหมือนกับเจ้าลิกเกอร์มาก ร่างทั้งร่างของมันไม่มีผิวหนัง มีเพียงกล้ามเนื้อสีเลือดที่ปรากฏขึ้นมาภายนอก อีกทั้งกล้ามเนื้อเหล่านี้ก็แข็งแกร่งมากด้วย แม้กระทั้งมีพลังชีวิตและพลังในการป้องกันที่น่ากลัวมาก ไม่อย่างนั้นเมื่อสักครู่ มันก็ไม่สามารถพุ่งมาด้วยความเร็วขนาดนี้ และก็คงจะไม่ถูกหางของเจ้าทีเร็กซ์ฟาดใส่แต่ไม่ตายเช่นนี้หรอก
สรุปได้ว่า นี่คือทารก ที่มีรูปร่างเล็กกว่าเจ้าลิกเกอร์ประเภทหนึ่ง！
“มันคือเจ้าสัตว์ประหลาดประเภทนี้เหรอ?”
ในขณะที่มองไปทางทารกตัวนี้ ฮวางซางก็ขมวดคิ้วขึ้นมาทันใด
ถึงแม้ว่าระดับความเร็ว และการป้องกันของทารกตัวนี้ จะไม่ได้ด้อยไปกว่าเจ้าลิกเกอร์ทั่วไปก็ตาม แต่มันก็ไม่สามารถถึงขั้นทำให้เจ้าลิกเกอร์ตัวนั้น อับจนหนทางขนาดนั้นนี่นา?
ยกเว้นแต่เพียงว่า......
ทันใดนั้น ป้ายโฆษณาบนโรงพยาบาลแผ่นนั้น ก็ปรากฏขึ้นมาในหัวสมองของเขาทันใด！
หลังจากนั้น รูม่านตาของเขาก็หดลงอย่างรวดเร็ว ก่อนตะโกนออกไปสุดเสียง
“ระวัง เจ้าสัตว์ประหลาดประเภทนี้ ไม่ได้มีแค่ตัวเดียว......”
หวือหวือหวือหวือหวือหวือ！
แต่ทว่ายังไม่ทันที่ฮวางซางจะพูดจบ แสงสีเลือดกลุ่มหนึ่งก็พุ่งออกมาจากในโรงพยาบาล และก็ป่าทึบในบริเวณรอบ ๆ อย่างรวดเร็ว ก่อนจะพุ่งเข้ามาฆ่าฮวางซางและพรรคพวก พร้อมทั้งตัดบทพูดของฮวางซาง ไปในเวลาเดียวกันด้วย！
“บัดซบ ทำไมถึงได้เยอะขนาดนี้เนี่ย！”
ในขณะที่มองไปทางทารก ที่พุ่งออกมาจากรอบทิศทางด้วยความเร็วอยู่นั้น สีหน้าของฮวางซางก็แปรเปลี่ยนไปทันใด หลังจากนั้นก็กวัดแกว่งมือขวาขึ้นมา ใช้กริชที่อยู่ในมือ เสียบไปบนตัวของทารก ที่อยู่ด้านหน้าสุดอย่างโหดเหี้ยมทันที
ฉึก！
ภายใต้การใช้พลังที่แข็งแกร่งของฮวางซาง กริชปลายแหลมก็ได้เสียบลงไปบนปากสีเลือด ของทารกตัวนี้ ราวกับแทงลงไปบนหนังวัวหนาๆอย่างไรอย่างนั้น จนเกิดเสียงที่ฉีกขาดอันน่าสยดสยองดังขึ้น หลังจากนั้นก็ทะลุเข้าไปในหัวของมัน จนมันสั่นเทาไปทั้งตัว และหยุดการเคลื่อนไหวลงอย่างฉับพลัน
ในช่วงพริบตาเดียวที่เสียบลงไปบนหัวทารกตัวนี้ มือซ้ายของฮวางซางก็กวัดแกว่งอย่างรวดเร็ว แล้วชกไปบนทารกอีกตัวจนลอยละลิ่วออกไป ！
แต่ปัญหาก็คือ ระดับความเร็วของทารกเหล่านี้นั้นเร็วมาก อีกทั้งพละกำลังของมันก็มากอีกด้วย ดังนั้นในขณะที่ฮวางซางกำลังเสียบและชกทารกตัวหนึ่ง จนลอยออกไปนั้น ทารกอีกตัวหนึ่ง ก็กระโดดขึ้นมาบนแขนของเขา จากนั้นก็อ้าปากกัดลงไปในทันที！
แผละ！
แต่สิ่งที่ยังถือว่าโชคดีก็คือ ในช่วงเวลานี้ ฮวางซางมีพลังเกราะกาสาวพัสตร์สีดำขาวปกป้องร่างกายอยู่ ดังนั้นวินาทีต่อจากนั้น ฟันแหลมๆของทารกตัวนี้ จึงได้ถูกพลังสีดำขาวบนตัวของฮวางซาง ขัดขวางไว้ ไม่สามารถสร้างรอยแผลให้กับฮวางซางได้
และเมื่อเป็นเช่นนี้ ทารกตัวนี้กลับไม่ได้คลายปากแต่อย่างใด ตรงกันข้ามกลับยังคงกัดต่ออย่างต่อเนื่อง พยายามกัดให้ทะลุถึงเนื้อหนังของฮวางซางให้จงได้！
“บัดซบ！”
สำหรับสัตว์ประหลาดที่ไม่ถือว่าเป็นมนุษย์ประเภทนี้ ฮวางซางนั้นไม่ได้เกิดความรู้สึกน่าเวทนาสงสารแต่อย่างใด ดังนั้นวินาทีต่อจากนั้น เขาจึงได้ดึงทารกที่กำลังกัดอยู่บนตัวของตนอย่างไม่ยอมปล่อยออกมา จากนั้นก็ใช้มือทั้งสองข้างจับไปที่หัวและตัวของมัน แล้วออกแรงบิดอย่างรวดเร็ว
กร๊อบ！
หลังจากที่เสียงกร๊อบนั้นดังขึ้น กระดูกสันหลังของทารกตัวนี้ ก็ถูกฮวางซางบิดจนหักสะบั้น หลังจากที่กระดูกสันหลังหักแตกกระจายแล้ว ถึงแม้ว่ามันจะเป็นซอมบี้ แต่มันก็สูญเสียความสามารถในการเคลื่อนไหว อ่อนแอไร้เรี่ยวแรงล้มลงไปในทันที
สาเหตุที่ฮวางซางทำขนาดนี้ เป็นเพราะไม่อยากสิ้นเปลืองกริชเคลือบพิษอันสุดท้ายไปก็เท่านั้น ไม่งั้นหากใช้กริชฆ่าเจ้านี้ต่อไป ไม่นานพิษที่เคลือบอยู่บนกริชด้ามนี้ก็จะค่อยๆสลายหายไปจนหมด
แต่ถึงแม้ว่าฮวางซางจะสามารถฆ่าซอมบี้ทารกทั้งสองตัว ได้ในช่วงพริบตาเดียวก็ตาม แต่จำนวนของซอมบี้ทารกเหล่านี้ กลับมากเกินไปจริงๆ！
ในขณะที่ฮวางซางฆ่าซอมบี้ทารกสองตัวนี้อยู่นั้น ซอมบี้ทารกอย่างน้อย6-7ตัวก็ปีนมาบนตัวของเขา แล้วกัดลงไปอย่างเต็มแรง ถึงแม้ว่าเขาจะมีพลังเกราะกาสาวพัสตร์ปกป้องร่างกายอยู่ จนไม่กลัวการบาดเจ็บก็ตาม แต่ภายใต้การกัดที่บ้าคลั่งของซอมบี้ทารกเหล่านี้ กลับทำให้พลังเหนือธรรมชาติ ภายในร่างกายของฮวางซางหมดลงอย่างรวดเร็ว！
สิ่งสำคัญที่สุดก็คือ จูเก๋อโหย๋วหลงและเจ้าทีเร็กซ์ตัวนั้น ไม่ได้มีพลังเกราะกาสาวพัสตร์เหมือนกับเขา！
ดังนั้นถึงแม้ว่าจูเก๋อโหย๋วหลง และเจ้าทีเร็กซ์ตัวนั้น จะมีพันธสัญญาร่วมกัน ช่วยกันกำจัดซอมบี้ทารกหลายตัวนี้ก็ตาม แต่พวกเขากลับถูกซอมบี้ทารกเหล่านี้ กัดจนเป็นแผลเหวอะหวะในเวลาเดียวกันด้วย จนกระทั้งร่างกายของจูเก๋อโหย๋วหลงถูกซอมบี้ทารกเหล่านั้นกัดจนแหว่งไปหลายจุด เลือดสดๆได้พุ่งทะลักอออกมาแทบจะกลายเป็นมนุษย์เลือดคนหนึ่ง ไปโดยปริยาย！
ส่วนเจ้าทีเร็กซ์ตัวนั้น ถึงแม้ว่ามันจะแข็งแกร่งมากกว่าจูเก๋อโหย๋วหลง จนการกัดของซอมบี้ทารกเหล่านี้ ไม่สามารถทำร้ายมันให้บาดเจ็บสาหัสได้ก็ตาม แต่ซอมบี้ทารกก็มีมากอย่างจนปัญญา แล้วก็ยังปราดเปรียวมากเกินไปอีกด้วย ดังนั้นร่างกายขนาดใหญ่ของเจ้าทีเร็กซ์ตัวนั้น จึงมีทารกเหล่านั้นเกาะอยู่เป็นจำนวนมาก จากนั้นก็กัดมันจนเลือดพุ่งทะลักออกมาจนเต็มตัว มันจึงได้ส่งเสียงคำรามออกมาอย่างต่อเนื่อง ！
ขืนเป็นแบบนี้ต่อไป เกรงว่าไม่นาน จูเก๋อโหย๋วหลงและเจ้าทีเร็กซ์ตัวนั้น ก็คงจะถูกซอมบี้ทารกเหล่านี้ กัดกินจนถึงกระดูกเป็นแน่！
