ตอนที่ 48 แมลงแกนหัวใจ
ตอนที่ 48 แมลงแกนหัวใจ
กรอบ!
กริชสีดำที่อยู่ในมือของฮวางซาง ไม่รู้ว่าสร้างจากวัสดุโลหะพิเศษอะไร ระดับความแหลมคมแทบจะเป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อมาก ภายใต้การใช้พลังมหาศาลของฮวางซาง กริชอันแหลมคมด้ามนี้ ได้เสียบลงไปบนตัวเจ้าตั๊กแตนยักษ์ราวกับเนยนิ่มๆก้อนหนึ่ง แทบจะไม่สัมผัสได้ถึงอุปสรรคขัดขวางแต่อย่างใด กริชด้ามนั้นได้เสียบเข้าไปบนเกาะไม้หนาๆส่วนหัวของเจ้าตั๊กแตนยักษ์
เพียงแต่ว่าร่างกายของเจ้าตั๊กแตนยักษ์ ที่ฮวางซางและพรรคพวกเจอในตอนนี้ นั้นใหญ่กว่าในหนังเกือบเท่าหนึ่ง เกราะไม้ส่วนหัวก็หนาจนน่าตกใจ ดังนั้นถึงแม้ว่าในตอนนี้ จะใช้กริชที่มีความยาวเกือบ 30-40เซนติเมตรเสียบลงไปจนมิดด้ามแล้วก็ตาม แต่กลับยังไม่ทะลุเกราะหนาๆของมันแต่ อย่างใด และก็ยังไม่สามารถทำลายแกนหัวใจภายใต้เกราะแมลงเหล่านี้ได้เลยแม้แต่นิดเดียว!
แต่นี้ก็เป็นสิ่งที่ฮวางซางได้คิดคำนวนเอาไว้แล้ว!
วินาทีต่อจากนี้ กล้ามเนื้อของแขนทั้งสองข้างก็ปูดนูนขึ้นมา จากนั้นก็จับกริชที่เสียบจนมิดด้ามนั้นไว้แน่น แล้วใช้แรงของตัวเองกรีดส่วนหัวของเจ้าตั๊กแตนยักษ์อย่างโหดเหี้ยม ราวกับตัดเค้กอย่างไรอย่างนั้น
การเคลื่อนไหวที่เร็วถึงขีดสุด เกือบจะในพริบตาเดียว เขาก็ใช้กริชกรีดแหวกเกราะส่วนหัวของสัตว์ประหลาดตั๊กแตนออกเกือบจะ 1 เมตร ด้วยระดับความลึกถึง30-40เซนติเมตร!
"หลิวซิน แช่แข็งส่วนนี้ให้ฉันที!"
หลังจากแหวกเจ้านี้แล้ว ฮวางซึ่งก็รีบ หันไปตะโกนบอกกับหลิวซินด้วยเสียงอันดัง
"ครับ!"
เมื่อได้ยินคำพูดของฮวางซาง หลิวซินก็ตอบรับอย่างไม่ลังเลทันที จากนั้นก็ใช้มือทั้งสองข้างกดไปตรงกลางของรอยกลมนี้ แล้วแผ่พลังความเย็นออกมา
ต้องพูดว่า ถ้าเป็นเรื่องพลังการทำลายล้างแล้วละก็ พลังความเย็นของหลิวซินนั้นแข็งแกร่งที่สุดในสามคนนี้ ในเวลานี้เมื่อพลังความเย็นทะลักออกมา ผลึกน้ำแข็งเป็นชั้นๆก็กระจายออกมาจากศูนย์กลางของมือทั้งสองข้างของเขา!
กรูกรูกรู!
ความเย็นที่ทะลุถึงกระดูกนั้น ได้แผ่ขยายออกมาสู่หัวของเจ้าตั๊กแตนยักษ์ ที่กำลังไล่ตามตั้วลั่วในที่สุด และเป็นเวลาเดียวกับที่มันสัมผัสได้ถึงอันตราย วินาทีต่อจากนั้น เจ้าตั๊กแตนยักษ์ก็ส่งเสียงคำรามเสียงแหลมออกมาอย่างฉับพลัน พร้อมกับออกแรงขาที่แข็งแรงทั้งหกขาของมัน เคลื่อนไหวร่างกายไปมาอย่างบ้าคลั่ง ราวกับม้าป่าที่กำลังพยศ เพื่อพยายามสลัดฮวางซางและหลิวซินที่อยู่บนแผ่นหลังออกไป
ภายใต้การเคลื่อนไหวสะบัดไปมาของเจ้าตั๊กแตนยักษ์ตัวนี้ ฮวางซางและหลิวซินนั้น ก็สูญเสียสมดุลแทบจะในทันที จน เกือบจะร่วงหล่นลงมา แต่ยังดีที่ปฏิกิริยาตอบสนองของฮวางซางนั้นเร็วกว่า เกราะแมลงส่วนหัวของเจ้าตั๊กแตนยักษ์ที่ถูกเสียบลงไปจนลึกตัวนั้น เป็นที่ยึดเกาะของตัวเองได้พอดี จากนั้นก็ยื่นมืออีกข้างออกไปจับหลิวซิน ที่ถูกโยนออกไปกลางอากาศดึงเขากลับขึ้นมาบนหัวของเจ้าตั๊กแตนยักษ์อีกครั้ง
"จับฉันไว้!"
หลังจากที่ร่างของหลิวถูกดึงกลับมาแล้ว ฮวางซางก็รีบให้หลิวซินจับตัวเองไว้ทันที หลังจากนั้นก็ปล่อยมือซ้ายที่จับหลิวซินออก พร้อมกับสูดลมหายใจเข้าลึกไป แล้วใช้หมัดชกไปบนส่วนหัวของเกราะแมลง ที่ถูกพลังของหลิวแช่แข็งไว้อย่างโหดเหี้ยม
ตูม!
กรอบ!
ภายใต้พลังมหาศาลที่เหนือกว่าคนทั่วไป 5 เท่า ต่อให้เป็นเพียงแค่กำปั้นธรรมดาๆก็ตาม แต่พลังการทำลายล้างนั้นระเบิดออกมาจนน่าตกใจเลยทีเดียว จากนั้นเสียงระเบิดอันรุนแรงก็ดังตามขึ้นมา เกราะแมลงที่แปรเปลี่ยนเป็นลักษณะที่เปราะลงเนื่องจากถูกแช่แข็ง ก็ถูกฮวางซางชกใส่จนแตก และแตกกระจายหลุดออกมาเป็นแผ่นใหญ่!
"มาอีก!"
ความเจ็บปวดที่กำปั้นได้แผ่ขยายออกมา จนฮวางซางต้องกัดฟันกรอด แล้วใช้กำปั้นชกไปยังเกราะแมลงที่ถูกแช่แข็งนั้นไว้อีกครั้ง
ตูม!
ครั้งนี้ เกราะแมลงที่เดิมทีแตกร้าวออกมาอยู่แล้วนั้น ก็แบกรับไม่ไหวอีกต่อไป มันได้แตกออกเป็นเสี่ยงๆ กลายเป็นเศษเล็กๆนับไม่ถ้วนกระจัดกระจายไปทั่วสารทิศ ส่วนหัวของเจ้าตั๊กแตนยักษ์ ก็ปรากฏหลุมขนาดใหญ่ที่มีความลึกเกือบ 30-40 เซนติเมตร และมีเส้นผ่าศูนย์กลางอยู่ที่เกือบหนึ่งเมตร!
รอยกลมๆที่ถูกกรีดแหวกไว้ตั้งแต่แรกเริ่ม จนถึงตอนที่หลิวซินใช้พลังความเย็นในส่วนนี้ และในตอนนี้รอยกลมๆที่ถูกแช่แข็งไว้ก็แตกกระจาย จุดประสงค์เพียงอย่างเดียวของฮวางซางคือสิ่งนี้ ก็คือการเปิดหลุมขนาดใหญ่ บนยอดหัวที่นำไปสู่แกนหัวใจภายในของเจ้าตั๊กแตนยักษ์ตัวนี้!
นี่ก็คือวิธีการเพียงอย่างเดียว ที่ทำให้พวกเขาสามารถ ฆ่าเจ้าสัตว์ประหลาดตั๊กแตนยักษ์ตัวนี้ได้!
"ดี ต่อไป ฉันชักอยากเห็นซะแล้วว่าเกราะแมลงของเจ้านี่มันหนากี่ชั้นกันแน่!"
หลังจากที่เปิดหลุมขนาดใหญ่นี้แล้ว ดวงตาของฮวางซางก็เปล่งประกายออกมา จากนั้นมือซ้ายของเขาก็จับไปที่ขอบของหลุมขนาดใหญ่นั้น ส่วนมือขวาก็กวัดแกว่งกริชที่อยู่ในมืออย่างต่อเนื่อง แล้วเสียบลงไปในหลุมขนาดใหญ่นั้นลึกๆ จากนั้นก็เริ่มต้นขุดหลุมนั้นอย่างต่อเนื่องทันที!
และในเวลาเดียวกัน หลิวซิน ก็มีปฏิกิริยาตอบสนองขึ้นมา จากนั้นก็จับไปที่ริมของหลุมขนาดใหญ่เลียนแบบตามฮวางซาง เพื่อจับยึดไว้อย่างมั่นคง ไม่ให้ตัวเองถูกเจ้าตั๊กแตนยักษ์สลัดโยนออกจากร่างกายอีก จากนั้นก็ใช้มืออีกข้างล้วงเข้าไปในหลุมขนาดใหญ่นั้น แล้วแผ่ขยายความเย็นออกมาอย่างเต็มที่ เพื่อแช่แข็งเกราะแมลงไม้นี้ เพื่อช่วยฮวางซางทำลายหลุมนี้อีกแรง
ถึงอย่างไรเกราะแมลงไม้ของเจ้าสัตว์ประหลาดตั๊กแตนตัวนี้ก็พูดได้ว่าแข็งแรงอย่างมาก ถ้าไม่มีการช่วยเหลือของหลิวซิน ช่วยทำให้เกราะไม้แข็งๆเหล่านัันเปราะลงไปละก็ พลังมหาศาลของฮวางซางบวกกับกริชอันแหลมคม ก็คงอาจจะไม่สามารถเปิดเกราะแมลงออกได้ในเวลาเพียงสั้นๆ แล้วยิ่งไม่ต้องพูดถึงหลุมขนาดใหญ่ที่มีแกนหัวใจเลย!
แต่ภายใต้การร่วมมือซึ่งกันและกันของพวกเขาทั้งสองคน เกราะแมลงส่วนหัวของเจ้าตั๊กแตนนยักษ์กลับถูกเจาะจนลึกลงไปเรื่อยๆ ซึ่งดูเหมือนว่าเจ้าตั๊กแตนยักษ์ตัวนี้ ก็สัมผัสได้ถึงอันตรายที่ใกล้เข้ามาด้วยเช่นกัน ดังนั้นจึงยิ่งทำให้มันดิ้นพล่านอย่างบ้าคลั่ง จนกระทั้งเริ่มโจมตีใส่ต้นไผ่และต้นไม้ใหญ่อย่างบ้าคลั่ง เพื่อหวังให้มันเหวี่ยงออกไปโดนเจ้าสิ่งเล็กๆที่กำลังโจมตีอยู่บนหัวของมันทั้งสองคน
แต่มันก็ไม่ได้ง่ายขนาดนั้น!
หลิวซินและฮวางซางไม่ ปล่อยให้มีโอกาสง่ายขนาดนั้น พวกเขาย่อมไม่วางมือจากการฆ่าอย่างเด็ดขาด แล้วยิ่งหลุมขนาดใหญ่ในตอนนี้ก็ลึกลงไปกว่าครึ่งเมตรแล้วด้วย หลิวซินและฮวางซางจึงเจาะลงไปต่อ จนแทบจะยึดเป็นที่มั่นของตังเองได้
ดังนั้นไม่ว่าเจ้าตั๊กแตนยักษ์ตัวนี้จะดิ้นพล่านและโจมตีอย่างไร พวกเขาสองคนก็ไม่มีทางร่วงหล่นลงไปอย่างแน่นอน ยิ่งหลุมขนาดใหญ่นั้นลึกลงไปมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งสามารถเข้าไปภายในของเจ้าตั๊กแตนยักษ์ตัวนี้ได้มากขึ้นเท่านั้น
"เจ้าสองคนนี้..."
และในเวลาเดียวกัน เมื่อเห็นภาพนี้ ตั้วลั่วก็อดตกตะลึงขึ้นมาไม่ได้ เห็นได้ชัดว่าเขาคิดไม่ถึงว่าฮวางซางและหลิวซินจะคิดวิธีการเช่นนี้มาต่อกรกับเจ้าตั๊กแตนยักษ์ตัวนี้
นี่ช่างกล้าหาญชาญชัยมาก เกินคาดจริงๆ...
แต่....มันน่าสนใจ!
เมื่อคิดได้ถึงตรงนี้ มุมปากของตั้วลั่วก็คลี่ออกมาทันที
แต่ไม่นาน เขาก็สังเกตเห็นอะไรบางอย่าง แววตาก็ฉายแววเคร่งขรึมขึ้นมาทันทั หร้อมกับจับปืนในมือไว้แน่น
หลังจากนั้น เสียงก้าวเท้าที่วุ่นวายและเร่งรีบ ก็ดังแว่วออกมาจากที่ไกลออกไป อีกทั้งยังเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นใกล้เข้ามาเรื่อยๆอีกด้วย!
……
ฮวางซางและหลิวซินไม่รู้ว่าด้านนอก ได้เกิดสถานการณ์ที่เคร่งเครียดแบบใหม่ขึ้นมาแล้ว ในเวลานี้พวกเขาก็ได้ขุดเจาะเข้าไปในหัวของเจ้าตั๊กแตนยักษ์จนลึกลงไปเรื่อย ๆ และยังคงเจาะขุดอย่างต่อเนื่องอีกด้วย เพื่อพยายามให้ตัวเองไปถึงแกนหัวใจภายในร่างกายของเจ้าตั๊กแตนยักษ์ตัวนี้แล้วฆ่ามันซะ!
ในที่สุด ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จก็อยู่ที่นั่น ต่อจากนั้นเสียงแตกหักอันน่าหดหู่ใจก็ได้ดังขึ้นมา เกราะแมลงที่อยู่เบื้องหน้าของฮวางซางและหลิวซินก็ถูกพวกเขาเจาะจนทะลุในที่สุด จากนั้นทากอ้วนตุ้ยนุ้ยที่มีเส้นผ่าศูนย์กลางเกือบๆหนึ่งเมตร ซึ่งมีขนาดใหญ่อย่างหาที่เปรียบไม่ได้กำลังส่องแสงแวววาว ราวกับหยกขาวตัวหนึ่ง ปรากฏขึ้นมาเบื้องหน้าของพวกเขา!
ในที่สุดพวกเขาก็หาแมลงที่เป็นแกนหัวใจของเจ้าตั๊กแตนยักษ์ตัวนี้เจอจนได้!
เพียงแค่ต้องกำจัดเจ้าทากนี้ พวกเขาก็จะจัดการเจ้าสัตว์ประหลาดตั๊กแตนยักษ์ตัวนี้ได้อย่างสิ้นเชิง!
แต่ทว่า เนื่องจากเป็นเพราะ ความดีใจ ที่หาแมลงแกนหัวใจพบจึงทำให้เกิดข้อผิดพลาดขึ้น----พวกเขาประเมินความสามารถในการต่อสู้ของทากตัวนี้ต่ำเกินไป!
ใครบอกว่าแมลงแกนหัวใจไม่มีความสามารถในการต่อสู้?
ใครบอกว่าทากไม่สามารถฆ่าคนได้?
ซือ!
วินาทีต่อจากนั้น ทากที่ดูเหมือนไม่มีพิษมีภัยตัวนั้น ก็ได้ส่งเสียงคำราออกมาอย่างฉับพลัน จากนั้นหนวดทั้งสี่บนหัวของมันก็พุ่งออกมาราวกับงูพิษสี่ตัว พุ่งตรงเจ้าไปหาฮวางซางและหลิวซินอย่างรวดเร็ว!
และในเวลาเดียวกัน ส่วนปลายของหนวดทั้งสี่นั้นก็แยกออก กลายเป็น "ใบจักร" ที่มีฟันอันแหลมคมออกมาทั้งสี่่กลีบ ดูๆแล้วก็เหมือนกับปากของสัตว์ประหลาดบางชนิด ที่ทั้งน่าหวาดกลัวและดุร้ายจนเทียบไม่ได้!
"เหี้ย!"
ฮวางซางและหลิวซินต่างก็คิดไม่ถึงว่า แมลงในแกนหัวใจของเจ้าตั๊กแตนยักษ์ตัวนี้ จะมีพลังการต่อสู้ที่น่ากลัวเช่นนีั้ เมื่อเผชิญหน้ากับหนวดทั้งสี่ที่พุ่งเข้ามา ใบหน้าของพวกเขาทั้งสองคนก็เปลี่ยนสีไปในทันที จากนั้นฮวางซางก็กวัดแกว่งกริชขึ้นมา พร้อมกับหลิวซินก็ลงมือยิงโจมตีด้วยปืนเข้าใส่เช่นกัน
ปังปังปัง！
ฉึก ฉึก ฉึก!
วินาทีต่อจากนั้น เสียงปืนและเสียงแตกหักก็ดัง ขึ้นมาพร้อมกัน ฮวางซางและหลิวซินแบ่งกันยิงและฟันเจ้าหนวดคนละเส้น แต่ปัญหาคือเจ้าหนวดนั้นปราดเปรียวมากเกินไป อีกทัังพวกเขาก็อยู่ค่อนข้างใกล้เจ้าทากตัวนี้มากเกินไปด้วย แล้วก็ยังอยู่ในพื้นที่ที่ค่อนข้างแคบ จึงส่งผลให้พวกเขาเคลื่อนไหวไม่ค่อยสะดวกนัก ดังนั้นวินาทีต่อจากนั้น หนวดที่เหลืออีกสองเส้นก็พุ่งเข้า "กัด" พวกเขาทั้งสองคนอย่างโหดเหี้ยม
อย่าคิดว่าหนวดเหล่านี้มีความหนาไม่เกินหัวแม่มือ แต่ฟันแหลมที่พ่วงติดมาด้วยนั้นกลับแหลมคมยิ่งกว่า อีกทั้งพละกำลังก็มากกว่าด้วย ดังนั้นแทบจะพริบตาเดียวที่ถูกกัดนั้น ความแหลมคมเหล่านั้นได้ทะลุเสื้อผ้ารวมถึงผิวหนังของฮวางซางและหลิวซิน เสียบอย่างลึกเข้าไปในร่างกายของพวกเขา
หลังจากที่ถูกฟันอันแหลมคม เหล่านี้งับลงไปบนร่างกายแล้ว ฮวางซางและหลิวซินก็สัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดในชั่วพริบตา จากนั้นความชาอย่างรุนแรง ก็เริ่มกระจายออกมาจากบาดแผลของพวกเขา แล้วกระจายออกไปทั่วทั้งร่างกายอย่างความเร็ว จนพวกเขาไม่สามารถขยับตัวได้
ฟันแหลมๆของหนวดเหล่านี้ มีพิษยาชาอย่างรุนแรงมากอย่างไม่คาดคิด!
ซือ!
แต่หลังจากได้รับแพร่พิษยาชามาสู่ร่างเหยื่อทั้งสองคนอย่างฮวางซางและหลิวซินแล้ว แมลงแกนหัวใจอย่างทากตัวนั้นก็ส่งเสียงคำรามออกมา จากนั้นก็เคลื่อนไหวอย่างเชื่องช้า ค่อยคลานขึ้นไปบนตัวของฮวางซางแหละหลิวซิน
และในเวลาเดียวกัน ปากของเจ้าทากก็อ้าออกอย่างช้าๆ ในปากของมันประกอบไปด้วย ฟันที่แหลมคมนับไม่ถ้วน ราวกลับส่วนเครื่องบดเนื้อ ได้ปรากฎแก่สายตาของฮวางซางและหลิวซิน!
แต่สำหรับทั้งหมดนี้ หลิวซินและฮวางซางที่เกิดความชาจนขยับตัวไม่ได้ ก็จนปัญญาหมดสิ้นหนทาง ทำได้เพียงมองไปทางเจ้าทาก ที่ทั้งโหดร้ายและทั้งน่ากลัวเข้ามาใกล้พวกเขาเรื่อยๆ เป็นเวลาเดียวกันกับที่กลิ่นคาวของเจ้าทากตัวนี้พุ่งเข้ามาเช่นกัน!
เงามืดแห่งความตาย ได้ปกคลุมอยู่บนหัวของพวกเขาอีกครั้ง!
