ตอนที่ 150 รางวัล

เงียบสงัด ...

ในห้องโถงใหญ่เงียบสงัดไม่มีเสียงแม้แต่น้อย เหลือเพียงเสียงลมหายใจแผ่วเบา

คนกว่าพันคนจ้องมองมาที่คนคนเดียว

อยู่คนเดียวบนเวทีขนาดใหญ่พร้อมกับคู่ต่อสู้ของเขาที่เกลื่อนพื้นเบื้องล่าง เฟิงหลินยืนปลดปล่อยกลิ่นอายความอมตะและนิ่งสงบ

ทุกฉากที่ตีแผ่ทำให้ตกใจแม้กระทั่งทายาทของตระกูลเฟิงหลาง

จริงๆแล้วเขาไม่คิดว่าเฟิงหลินจะทำได้

การแสดงความรุนแรงจัดการคู่ต่อสู้ทั้งหมดด้วยมือเดียว ไม่ใช่สิ่งที่สามารถดูได้ทั่วไป

ฝ่ายตรงข้ามสามคนเป็นศัตรูของเฟิงหลาง เฟิงหลินไม่รู้ชื่อของพวกเขาด้วยซ้ำแต่สามารถกำจัดพวกเขาออกไปได้

เฟิงหลางพูดไม่ออก เขาไม่รู้ว่าเฟิงหลินเติบโตขึ้นมาระดับไหน เหมือนนกกระจอกที่ไม่รู้ว่ามีนกกระจอกเทศภาคเหนือบินได้สูงหลายพันเมตร

หลังจากความเงียบงัน เสียงปรบมือก็ดังขึ้น

เสียงปรบมือดังขึ้นเรื่อยๆ ทุกคนแสดงความเคารพอัจฉริยะอันดับหนึ่งคนใหม่

ยุคของดวงดาว การบ่มเพาะ การวิวัฒนาการของสิ่งมีชีวิตกลายเป็นสิ่งจำเป็นในชีวิตมนุษย์

จักรวาลที่โหดร้ายมีกฎป่า การต่อสู้ของชีวิตและความตายระหว่างเผ่าพันธุ์ต่างๆในจักรวาล - ทั้งหมดนี้ทำให้มนุษย์เข้าใจความสำคัญของความสามารถและเคารพคนที่แข็งแกร่ง

แม้ว่าเฟิงหลินจะเป็นคนไร้ชื่อ แต่เขาก็ได้รับความเคารพจากพวกพ้องหลังจากแสดงความแข็งแกร่งของเขา ทุกคนปรบมือด้วยความเคารพอย่างสูงสุด

หัวหน้าตระกูลยืนอยู่บนแท่นสูงเฝ้าดูผู้แข่งขัน เขารู้สึกปวดหัว

รูปแบบการต่อสู้ที่วุ่นวายนี้มีการจัดอันดับเป็นเป้าหมาย

ตอนนี้คนเหล่านั้นดูเหมือนจะถูกกำจัดออกไปทีเดียว มันย่อมยุ่งยากในการจัดอันดับ!

ไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่พยายามจนสุดตัว แต่เพราะว่าคู่ต่อสู้ของพวกเขาแข็งแกร่งเกินไป

เฟิงหลินยืนอยู่บนเวทีเพียงลำพังโดยไม่มีคู่แข่ง ในหมู่คนรุ่นใหม่เขาเป็นคนที่แข็งแกร่งและเหมาะสม

"คนสุดท้ายที่ยืนอยู่ในการจัดอันดับการแข่งขันของตระกูล: เฟิงหลิน!" ผู้นำตระกูลตัดสินใจอย่างรวดเร็วและประกาศอย่างมั่นคง "ตอนนี้ในฐานะผู้มีพรสวรรค์มากที่สุดของตระกูล เราได้ตัดสินใจที่จะมอบรางวัลสิบล้านแต้มตระกูลให้แก่เธอ!"

"แต้มตระกูลมากขนาดนี้! เฟิงหลินจะรุ่งเรืองมากขึ้น!"

“กลุ่มผู้มีพรสวรรค์จากการแข่งขันจัดอันดับก่อนหน้านี้ไม่ได้รับแต้มตระกูลมากเท่านี้ ตัวเลขดังกล่าวจะทำให้เฟิงหลินก้าวกระโดดจากระดับต่ำสุด 9 ไปเป็นสมาชิกระดับ 2 กลายเป็นกลุ่มระดับสูง!”

“นี่ไม่ใช่เรื่องปกติเหรอ?แม้ว่าเฟิงหลินนี้จะเป็นสมาชิกระดับต่ำ แต่ด้วยความสามารถของเขา การที่จะกลายเป็นสมาชิกระดับสูงนั้นเป็นสิ่งที่จะเกิดขึ้นไม่ช้าก็เร็ว ผู้นำตระกูลเพียงอยากตอบแทน!”

...

ความโกลาหลเริ่มต้นขึ้นในตระกูล คนอิจฉาริษยา เสียงเหล่านั้นไม่สงบลงเป็นเวลานาน

ภายในตระกูลเฟิงมีลำดับขั้นระหว่างระดับจาก 1 ถึง 9

ระดับ 9 เป็นระดับต่ำสุดและระดับ 1 เป็นระดับสูงสุด

ยิ่งระดับสูงขึ้นเท่าไรพวกเขาก็จะสามารถได้รับผลประโยชน์ และมีแนวโน้มที่จะได้รับทรัพยากรจำนวนมาก

สมาชิกตระกูลระดับต่ำอาศัยอยู่ในพื้นที่ชั้นใต้ดินที่แออัด ในขณะที่สมาชิกระดับสูงเพลิดเพลินไปกับถูกปฏิบัติเยี่ยงราชา ความแตกต่างนั้นสูงมาก

หากใครต้องการเพิ่มระดับมีเพียงวิธีเดียว:

รับแต้มตระกูลและสะสมให้ได้จำนวนมาก

มันเป็นเรื่องยากที่จะได้รับแต้มตระกูล ต้องมีส่วนร่วมในตระกูลเพื่อรับ มันมีค่ามาก

แต้มมีอำนาจทุกอย่างในตระกูล ใช้แต้มในการแลกเปลี่ยนสิ่งต่างๆเช่นวัสดุ เหรียญดารา ยายีนเทคนิคและศิลปะการต่อสู้จากตระกูล

ยิ่งมีแต้มสะสมมากเท่าไหร่ ทรัพยากรที่มีค่าก็สามารถแลกเปลี่ยนได้

อย่างไรก็ตาม การใช้แต้มตระกูลมากๆยังช่วยเพิ่มสถานะภายในตระกูล

สิบแต้มจะเพียงพอที่จะเพิ่มจากระดับ 9 มาเป็นระดับ 8 ได้ 100 แต้มจะเปลี่ยนจากระดับ 8 เป็นระดับ 7 ทุกๆระดับต้องใช้แต้มเพิ่มสิบเท่า

เฟิงหลินได้รับสิบล้านแต้ม ซึ่งหมายความว่าเขาสามารถกระโดดจากสมาชิกระดับ 9 มาเป็นระดับ 2 ทันทีและกลายเป็นระดับสูงอย่างแท้จริง เขาแค่อยู่ในระดับที่ต่ำกว่าผู้สืบเชื้อสายตระกูลโดยตรง

สมาชิกทุกคนมองด้วยความอิจฉา แต้มตระกูลดังกล่าวเพียงพอที่จะเป็นสาเหตุของความปั่นป่วน

อย่างไรก็ตาม ตระกูลปฏิบัติต่อผู้มีพรสวรรค์ด้วยการดูแลเป็นพิเศษอยู่แล้ว ดังนั้นจึงไม่มีใครพูดอะไรได้

เฟิงหลินเป็นอันดับหนึ่งในการแข่งขันจัดอันดับ ไม่ใช่แค่ตัวต่อตัว แต่จัดการคู่ต่อสู้ทีเดียวจนไม่เหลือแม้แต่คนเดียว

ความสามารถที่น่าทึ่งและยอดเยี่ยมเช่นนี้ ... ไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาได้รับรางวัลมากมายจากตระกูล

ในทำนองเดียวกันเขาจะได้รับการสนับสนุนอย่างเต็มที่จากตระกูลในการเข้าร่วมวิทยาลัยระหว่างดวงดาว

ราวกับว่าพวกเขากำลังมองดูดาวรุ่งดวงต่อไปของตระกูล

ถึงกระนั้นสิ่งที่ทำให้พวกเขาประหลาดใจคือ เฟิงหลินกลับไม่ตอบสนองด้วยความดีใจเหมือนคนปกติ

เฟิงหลินกลับใจเย็นไม่มีเสียงร้องดีใจ เขาอ้าปากพูดคำพูดที่ทำให้ทุกคนต้องนิ่งเงียบ

"ผมต้องการให้แต้มทั้งหมดนี้แก่ครอบครัวของผม!"

"อะไรนะ?"

“เขาบ้าไปแล้วหรือไง!”

"แต้มครอบครัว ... เขายอมเป็นสมาชิกระดับต่ำต่อไปนะหรอ?"

...

ความตกใจเกิดขึ้น ทุกคนมองไปที่เฟิงหลินด้วยความสับสนสงสัย พวกเขาไม่เข้าใจการกระทำของเขา

คงไม่มีใครคิดว่าเฟิงหลินจะเลือกเช่นนี้อย่างไร้เหตุผล นี่เท่ากับการละทิ้งโอกาสที่ยิ่งใหญ่ หากไม่มีการสนับสนุนจากตระกูลมันจะเป็นเรื่องยากที่เขาที่จะก้าวหน้าต่อไป

เฟิงหลินไม่สามารถอ่านความคิดของพวกเขาได้ เขาสามารถรับรู้ความคิดได้จากสายตา

เขาไม่ได้สนใจอะไร

เขาเคยพึ่งพาการสนับสนุนของตระกูลหรือยังไง?

ได้รับการดูแลจากตระกูลเรียกว่าการสนับสนุน แต่มันไม่มีผลอะไรกับเขา แล้วทรัพยากรดีๆคืออะไร?

ท้ายที่สุดดอกไม้ในเรือนกระจกก็ดูแค่น่าประทับใจ แต่ไร้ประโยชน์

ตอนนี้เฟิงหลินได้รับข้อมูลภายในของบริษัทยาไจแอนท์ทั้งหมดและกลายเป็นนักพันธุศาสตร์เช่นเดียวกับการสะกดจิตทางพันธุกรรมระดับเริ่มต้น เส้นทางที่เขาเดินเป็นเส้นทางในตำนานของซุนหงอคงซึ่งเต็มไปด้วยอนาคตที่ไร้ขอบเขต

เฟิงหลินเชื่อมั่นว่าเขามีรากฐานที่เพียงพอ

ถ้าเขายังคงเติบโตต่อไปเขาจะสามารถทำให้ตระกูลแข็งแกร่งได้ นี่ไม่ใช่แค่เรื่องเพ้อฝัน

แล้วทำไมเขาต้องแย่งทรัพยากรที่หายากเช่นนี้จากผู้ปกครองของเขา

ทรัพยากรและการสนับสนุนของตระกูลมีความสำคัญต่อผู้อื่น แต่ไม่ใช่สำหรับเฟิงหลิน

สิ่งเดียวที่ควบคุมเขาได้คือครอบครัวของเขา!

สถานะพลังของเฟิงหลินกำลังเติบโตขึ้น ห่างจากครอบครัวของเขา เมื่อเวลาผ่านไประยะทางจะยิ่งไกลขึ้นเรื่อยๆ

เฟิงหลินเดินไปบนเส้นทางแห่งการบ่มเพาะ การเดินทางในอนาคตของเขาจะอยู่นอกระบบสุริยจักรวาล

ครอบครัวของเขาเป็นญาติของเขาในชีวิตนี้ ในฐานะลูกชายเขาต้องตอบแทน

นั่นคือเหตุผลที่จะทำให้เขาเดิมตามเส้นทางด้วยใจที่สงบ หลังจากที่เขาทำให้ครอบครัวเขาสบายและมั่นคง

เขาเคยคิดที่จะออกจากตระกูลตอนที่เขายังอ่อนแอ ถูกกดดันจากหัวหน้าพ่อบ้านและตระกูล

ถึงกระนั้นเฟิงหลินไม่ได้เป็นคนหัวแข็ง หลังจากสงบลง เขาก็ตระหนักว่านี่เป็นวิธีที่ยังไม่สมบูรณ์และขาดความรับผิดชอบ

ระบบสุริยจักรวาลเป็นภูมิภาคดาวที่วุ่นวาย มีกฎหมายเป็นเพียงข้ออ้างเท่านั้น สภาพภายนอกนั้นซับซ้อนเกินไปและอันตราย

เฟิงหลินเป็นผู้บ่มเพาะเขาจึงไม่ต้องกังวล เขาจะสามารถเดินทางได้ตามที่เขาพอใจและจะสามารถอยู่รอดได้ทุกที่แม้ว่าเขาจะออกจากตระกูล

แต่พ่อแม่และพี่น้องของเขาจะไม่สามารถทำได้ พวกเขาเป็นเพียงมนุษย์ธรรมดา

หากเขาทิ้งไป พวกเขาก็จะถูกรังแกและอับอายขายหน้าอย่างแน่นอน

หากพวกเขาออกไปด้วย เฟิงหลินจะไม่สามารถดูแลพวกเขาได้ในสถาณการ์ณที่เลวร้าย

ถ้าเขาอยู่กับครอบครัวและคอยปกป้องพวกเขาแล้ว เฟิงหลินจะฝึกฝนได้ยังไง?

เขาไม่ควรเห็นแก่ตัวกับครอบครัวตัวเอง

นี่คือเหตุผลว่าทำไมการตัดสินใจครั้งนี้จึงเป็นทางเลือกที่เหมาะสมที่สุด

เขาตัดสินใจที่จะมอบแต้มตระกูลทั้งหมดให้กับครอบครัวของเขา ด้วยวิธีนี้ทุกคนในครอบครัวของเขาจะสามารถขึ้นเป็นสมาชิกระดับ 3 และได้รับการดูแลจากตระกูล

สมาชิกระดับ 3 นั้นต่ำที่สุดในสมาชิกระดับสูง แต่ก็ไม่มีปัญหากับสมาชิกระดับสูงกว่า

สำหรับสมาชิกธรรมดา การเป็นคนระดับต่ำเป็นเรื่องที่ดี ด้วยวิธีนี้พวกเขาจะไม่ดึงดูดการก่อวินาศกรรมอย่างตั้งใจ

ตราบใดที่เขายังคงเติบโตในอนาคต เขาเชื่อว่าตระกูลจะไม่โง่พอที่จะขัดแข้งกับเขา สำหรับครอบครัวของเขานี่จะเป็นข้อได้เปรียบที่ยิ่งใหญ่ที่ดึงดูดเขาไว้

การดำรงอยู่ของเขาคือการสนับสนุนจากครอบครัว ไม่มีใครกล้ารังแกพวกเขาแน่นอน

แค่นี้ก็เพียงพอที่จะปกป้องครอบครัวของเขาและอนุญาตให้พวกเขามีชีวิตที่สงบสุขและมีความสุขในตระกูล

ถ้าน้องๆของเขาแสดงศักยภาพในการบ่มเพาะที่แข็งแกร่ง เฟิงหลินก็เต็มใจที่จะมอบมันให้กับพวกเขา

เฟิงหลินเลือกที่จะอยู่ในตระกูลที่น่ารังเกียจนี้เพื่อครอบครัวของเขา ไม่มีอะไรอื่น

หัวหน้าตระกูลตกตะลึง เขาไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะเลือกเช่นนั้น

แต้มตระกูลมีค่ามากแค่ไหน?

มอบของขวัญให้ครอบครัวอย่างไม่เห็นแก่ตัวจึงเป็นภาพที่น่าประทับใจ

แต่เขาไม่ทราบว่าเฟิงหลินไม่เพียงแต่เสียสละ แต่เขาไม่สนใจ

เขาจะสามารถมีชีวิตอยู่ได้แม้ว่าเขาจะออกจากตระกูล เขาสามารถทำได้ไม่ว่าจะมีหรือไม่มีแต้มตระกูล

การบ่มเพาะมีค่าที่สุด มันเป็นสิ่งที่ไม่มีใครสามารถแย่งชิงไปได้

ด้วยศักยภาพที่ทรงพลังเช่นนี้ใครจะกล้าดูถูกเขาเพียงเพราะเขาเป็นสมาชิกระดับ 9

"เธอจะไม่เหลือไว้ให้ตัวเองเลยหรอ?" หัวหน้าตระกูลมองลึกเข้าไปในดวงตาของเฟิงหลินเพื่อยืนยัน

"ใช่!" เฟิงหลินพยักหน้าและยืนยันครั้งสุดท้าย

เมื่อคำพูดหลุดออกจากปาก ข้อตกลงก็สรุปได้ในทันที

ทุกสายตาจากทุกทิศจับจ้องอยู่กับพ่อแม่ของเฟิงหลิน เต็มไปด้วยความอิจฉาริษยาที่พวกเขาให้กำเนิดลูกชายที่ยิ่งใหญ่