ตอนที่ 5 : ตลาด

สองวันต่อมาฟ่านหลินตื่นขึ้นมาดูก็พบว่ามันเทศหวานและผักอื่นๆ ของเขาโตเต็มที่พร้อมเก็บได้แล้ว หลังจากจัดการเกี่ยวกับมันเทศม่วงแล้วเขาก็แบ่งส่วนหนึ่งขายให้กับร้านค้าของระบบในขณะที่ฟ่านหลินกำลังเก็บผักกาดหัวโตที่ใหญ่เกินมาตรฐานอยู่นั้นเขาก็นึกบางอย่างขึ้นมาได้

''นี่เจ้าระบบ''

[ ว่ายังไงนายท่าน ]

''นายบอกว่าคุณปู่ของฉันทำธุรกิจขายผักพวกนี้งั้นใช่ม่ะ ?''

[ ใช่แล้วนายท่าน ]

''แล้วคุณปู่ขนผักพวกนี้ลงไปจากเขายังไงละ ?''

จากนั้นเจ้าระบบก็บอกว่า

[ ที่จริงด้านหลังของบ้านมีโรงรถอยู่นะนายท่าน ด้านในจะมีรถกระบะสำหรับขนผักไปขายอยู่ และมีถนนสำหรับเข้าออกอยู่ด้วย ]

''จริงเหรอ ?''

[ ใช่แล้วนายท่าน ]

หลังจากฟ่านหลินจัดการเก็บผักทั้งหมดแล้วก็แบ่งส่วนหนึ่งใส่ในกระกร้าที่เขาไปเจอที่ห้องเก็บของเมื่อวันก่อน ฟ่านหลินคาดว่าปู่ของเขาคงใช้มันใส่ผักไปขายที่ตลาด หลังจากที่จัดการทุกอย่างแล้วฟ่านหลินคาดว่าปู่ของเขาคงมีร้านที่คอยรับซื้อผักจากสวนของปู่เขาอยู่เป็นประจำจึงลองไปค้นดูในบ้านเผื่อเจอสมุดจน หรือสมุดบันทึก

ฟ่านหลินหาจนทั่วบ้านก็พบสมุดบันทึกเล่มเล็กๆ อยู่ในลิ้นชักในตู้เมื่อฟ่านหลินเปิดดูก็พบว่าเป็นรายชื่อและเบอร์ติดต่อของร้านค้าต่างๆ มากมายที่คอยรับซื้อจากปู่ของเขาเป็นประจำ และที่น่าตกใจก็คือมีชื่อของโรงแรมระดับ 3 และ 4ดาวอยู่ในนั้นด้วย

จากนั้นฟ่านหลินก็เดินไปที่โรงรถก็พบกับรถที่เจ้าระบบบอกจริงๆ เขาลองค้นหากุญแจอยู่นานในที่สุดก็เจอ ฟ่านหลินขับรถลงจากภูเขาไปที่ตลาดก่อนจะจอดรถไว้ที่ลานจอดรถและเดินดูตลาด

ฟ่านหลินเดินไปสำรวจเล็กน้อยก็พบว่าคนไม่ได้เยอะอย่างที่เขาคิดอาจจะเป็นเพราะนี่เป็นช่วยสายจึงมีคนไม่มากนัก ฟ่านหลินเดินไปเรื่อยๆ เพื่อหาร้านที่ถูกจดไว้ในสมุดโน็ตไม่นานนักก็เจอร้านผักร้านแรก

''สวัสดีครับ !!''

ไม่นานนักก็มีหญิงวัยกลางคนเดินออกมาจากด้านในพร้อมกับกล่าวทักทายเขา

''ว่าไงจ๊ะพ่อหนุ่มต้องการอะไรเอ่ย ?''

ฟ่านหลินยิ้มก่อนจะพูดขึ้น

''พอดีผมมาจากฟาร์มของคุณปู่ฟ่านนะครับ อยากจะมาคุยเรื่องที่ร้านคุณรับผักจากสวนของปู่ผม''

เมื่อเธอได้ยินก็แสดงท่าทีตกใจก่อนจะวิ่งเข้ามาจับมือฟ่านหลินก่อนจะเขย่าพร้อมกับพูดขึ้น

''เธอมาจากฟาร์มของคุณปู่ฟ่านงั้นเหรอ ?''

''ใช่แล้วครับ''

เมื่อได้ยินคำยืนยันเธอก็ถอนหายใจออกมาทันทีก่อนจะพูดขึ้น

''ฉันละดีใจจริงๆ ที่คุณปู่ฟ่านมีคนหนุ่มมาช่วยงานแบบนี้ เขาไม่ได้ส่งผักให้กับร้านฉันมาหลายวันแล้ว ฉันเลยค่อนข้างจะเป็นห่วงเขานะ''

ฟ่านหลินที่ได้ยินก็แสดงสีหน้าเศร้าเล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้น

''ต้องขอโทษด้วยนะครับพอดีคุณปู่ฟ่านพึ่งเสียไปได้ไม่นานนะครับ''

ทันทีที่เธอได้ยินคำพูดของฟ่านหลินเธอก็ตกใจเป็นอย่างมากก่อนจะเอ่ยถาม

''จริงงั้นเหรอจ๊ะ ?''

''ใช่ครับผมเป็นหลานของเขาพึ่งมารับช่วงต่อฟาร์มของเขาได้ไม่นาน''

''ป้าเสียใจด้วยนะจ๊ะ''

''ขอบคุณครับ''

''แล้วที่เธอมาหาป้าถึงร้านคงไม่ใช่เพื่อแจ้งเรื่องของปู่เธอสินะ''

''ใช่แล้วครับพอดีผมวางแผนจะขายผักที่ปลูกที่สวนในตลาด แต่ลืมว่าไม่มีรู้จักใครที่พอจะรับซื้อได้เลย เลยคิดจะลองติดต่อลูกค้าเก่าๆ ของคุณปู่ดูนะครับ''

''โอ้ ~ ดีเลยป้านึกว่าจะไม่ได้รับผักสวยๆ ดีๆ จากสวนของคุณปู่ฟ่านอีกแล้วเสียอีก''

ฟ่านหลินที่ได้ยินก็หัวเราะออกมาก่อนจะหยิบสมุดจดขึ้นมาพร้อมกับถามถึงผักที่ทางร้านของคุณป้าต้องการ หลังจากนั้นฟ่านหลินก็ไปไล่ถามร้านอื่นอีกเป็นจำนวนมากยกเว้นร้านดอกกับร้านขายปลาที่ฟ่านหลินยังคงไม่ได้บอก เพราะในตอนนี้เขายังไม่คิดจะปลูกดอกไม้ หรือเลี้ยงปลา

ฟ่านหลินตกใจเป็นอย่างมากเพราะไม่คิดว่าจะมีเจ้าของร้านมากมายดีใจที่สวนฟ่านกลับมาอีกครั้งจากที่ได้คุยมารู้สึกว่าปู่ของเขาจะเป็นคนดีไม่น้อยแถมยังรู้จักคนเยอะมากอีกด้วย

ในระหว่างขับรถกลับฟ่านหลินก็ถามกับเจ้าระบบ

''นี่เจ้าระบบ นายมีฟังชั่นอะไรที่ฉันสามารถใช้ในตอนนี้ได้มั่ง ?''

[ นอกจากค่าสถานะของสวนแล้วก็ยังมีระบบจดบันทึกข้อมูลอีกด้วยนะนายท่าน ]

''ระบบจดบันทึกข้อมูล ?''

[ ใช่แล้วนายท่าน เมื่อท่านได้ขายผักชนิดนั้นๆ ให้กับร้านค้าแล้วละก็ระบบจดบันทึกข้อมูลก็จะมีข้อมูลของพืชผลชนิดนั้นบันทึกเอาไว้ และนายท่านยังสามารถเรียกดูมันได้ตลอดเวลาอีกด้วย ]

''แล้วฉันสามารถบันทึกอย่างอื่นได้ด้วยรึเปล่า ?''

[ แน่นอนนายท่าน ไม่ว่าจะเป็นรายการสินค้า ลิสต่างๆ ท่านสามารถบันทึกและยังให้ข้าจัดเรียงให้ได้อีกด้วย ]

ฟ่านหลินได้ยินก็พยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้น

''นายนี่เหมือนเลขาส่วนตัวเลยนะ''

[ อาจจะเป็นอย่างงั้นก็ได้นะนายท่านเพราะระบบส่วนใหญ่ของข้านั้นจะช่วยให้ความสะดวกสบายแก่นายท่านได้ จะว่าไปมันก็เหมือนเลขาจริงๆ ด้วยนะนายท่าน ]

ฟ่านหลินหัวเราะเล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้น

''ถ้างั้นนายช่วยจัดการบันทึกรายการทั้งหมดใส่ในระบบพร้อมกับแยกหมวดและแบ่งร้านค้าด้วยนะ''

[ เข้าใจแล้วนายท่าน ]