บทที่ 69 100,000 หยวน!

บทที่ 69 100,000 หยวน!

ผู้แปล loop

ณ เวลาหลังอาหารเย็น

ดงซูบินจับวอลนัทหัวสิงโตคู่หนึ่งไว้ในมือเพื่อเอามาเฉยชม มันสวยมาก ในที่สุดเขาก็ได้สิ่งที่เขาต้องการและเขาก็ฮัมเพลงอย่างมีความสุข เขาตรวจดูหัวสิงโตคู่นั้นแล้วก็ปอกผลวอลนัทที่เหลือต่อไป ยังมีผลวอลนัทอีกกว่าร้อยผลที่จะต้องกะเทาะเปลือกออก

ผลที่ 85 ……

ผล 102……

ผลที่ 154 ……

ในเวล 20.00 น. เมื่อดงซูบินกะเทะเปลือกทั้งจนเสร็จ เขานำเมล็ดวอลนัททั้งหมดไปที่ห้องนั่งเล่นของเขาทันที่

มือของเขาดูเหมือนมันจะเป็นตะคริวจากการกะเทาะเปลือกของผลวอลนัท และตอนนี้ดงซูบินก็กำลังนั่งหอบอยู่

วอลนัทหัวสิงโตของดงซูบินมีเพียงอันเดียวที่ใหญ่กว่าขนาด 46 มม. และส่วนใหญ่มีขนาดเฉลี่ยประมาณ 40 ถึง 41 มม. หลังจากนั่งพักซักครู่ ดงซูบินก็เริ่มขั้นตอนสุดท้ายของกระบวนการ คือการจับคู่เมล็ด มูลค่าของวอลนัทเหล่านี้ยังคงขึ้นอยู่กับคู่ที่เหมือนกันแต่ไม่ต้องคำนึงถึงขนาด

ดงซูบินกรองเมล็ดวอลนัททุกชิ้น

เวลา 20.00 น.: จับคู่หัวสิงโตขนาด 38 มม.

เวลา 20.15 น.: จับคู่หัวสิงโตขนาด 40 มม

เวลา 20.16 น.: จับคู่หัวสิงโตขนาด 36.5 มม. และ 36.9 มม

เวลส 20.18 น.: จับคู่หัวสิงโตขนาด 43 มม. และ 43.3 มม

อีกหนึ่งชั่วโมงผ่านมา กระบวนการจับคู่ก็เสร็จสมบูรณ์ นอกจากวอลนัทประมาณโหลหนึ่งที่มีแมลงกัดจนมีตำหนิไว้และมีรอยด่างแล้ว วอลนัทที่เหลือก็ถูกจับคู่ทั้งหมด คู่ที่ดีที่สุดคือหัวสิงโตขนาด 45 มม. และคู่ 44 มม. และ 44.5 มม. คู่ที่แย่ที่สุดคือคู่ 35 มม. และ 36 มม.

‘มันเยี่ยมมาก!’

ดงซูบินรู้ว่าคู่ของวอลนัทเหล่านี้สามารถทำราคาได้อีกทั้งอาจทำเงินให้เขาได้อีกด้วย!

หลังจากดงซูปบินได้นั่งพัก เขาก็บรรจุหัวสิงโตคู่หนึ่งลงในถุงพลาสติกทันทีและเก็บมันไว้ในกระเป๋าสัมภาระของแม่ของเขา เขามีกระเป๋าไม่พอและเขาต้องออกไปซื้อมาเพิ่ม หลังจากที่หัวสิงโตเต็มกระเป๋าเขาก็ลากกระเป๋าลงมาแล้วเดินไปตามถนนทางทิศเหนือ มันมีร้านวอลนัทอยู่ใกล้กับถนนเฮลปิง

ถือว่าโชคยังดีที่ร้านค้าเปิดอยู่

ดงซูบินเดินเข้าไปในร้านและเห็นลูกค้าสองสามคน เจ้าของร้านแนะนำหัวสิงโตคู่หนึ่งให้กับลูกค้า จากบรรจุหัวสิงโตคู้นั้นไว้ในถุงวอลนัทหัวสิงโตคู่นั้นควรมีอายุอย่างน้อย 10 ปีขึ้นไปและดูเหมือนมันจะหายากอีกด้วย

เมื่อเจ้าของร้านเห็นดงซูบินและเขาจึงถามขึ้นมาว่า:“คุณลูกค้ากำลังมองหาวอลนัทอยู่รึเปล่าครับ? เชิญๆ ลูกค้าอยากได้มันเป็นของขวัญหรือเอาไว้เก็บสะสมล่ะ?  ลูกค้ากำลังมองหาขนาดไหนอยู่ล่ะครับ?”

ดงซูบินจึงถามกลับไปว่า:“ เถ้าแก่รับซื้อวอลนัทหรือป่าว? วอลนัทเป็นคู่?

เจ้าของร้านกะพริบตา:“ชนิดไหนล่ะ”

“หัวสิงโต”

“โอ้?” เจ้าของร้านเคลียร์พื้นที่บนเคาน์เตอร์และพูดว่า “ยังงั้นขอดูหน่อยล่ะกันนะ”

“แน่นอน” ดงซูบินเปิดกระเป๋าของเขาและหยิบวอลนัทหัวสิงโตที่ดีที่สุดขนาด 45 มม.หนึ่งคู่ออกมา เขาต้องการที่จะรู้ว่าร้านนี้จะให้ราคาเขาเท่าไร หากราคาต่ำเกินไปเขาจะไปที่ร้านอื่น “คู่นี้มีค่าเท่าไหร่? นี้ขนาด 45 มม.เชียวนะ”

ลูกค้าสองคนที่กำลังอยู่ในร้านก็มองดูวอลนัทคู่นั้นเช่นกัน “โอ้! มันหายากมาเลยนะนั้น”

เจ้าของร้านจับคู่แล้ววัดด้วยไม้บรรทัดคาลิปเปอร์แบบสไลด์ “มันขนาด 45 มม.จริงๆ และมันจับคู่กันได้ดีที่เดียว” เจ้าของร้านหันหน้าขึ้นมามองดงซูบินและว่าถาม “พ่อหนุ่มจะขายเท่าไหร่กันลั?”

ดงซูบินจึงถามเขากลับไป:“เถ้าแก่จะให้ราคามากสุดแค่ไหนกัน?”

เจ้าของร้านพิจารณาวอลนัทคู่นั้นแล้วตอบกลับไปว่า “นี่เป็นคู่ที่สมบูรณ์แบบมาก อืม……ประมาณ 9,000 หยวน?”

ดงซูบินเองเขาก็รู้สึกว่านี่เป็นข้อเสนอที่สมเหตุสมผล แต่เขาก็ไม่ได้เห็นด้วยในทันที เขาหยิบวอลนัทหัวสิงโตอีกคู่หนึ่งขึ้นมามันมีขนาด 44 มม.  “แล้วคู่นี้ล่ะ?”

“พ่อมหนุ่มยังมีอีกเหรอเนี่ย?” เจ้าของร้านถึงกับตกใจมากเมื่อเห็นอย่างงั้น

หลังจากการวัดขนาดเจ้าของร้าน เขาก็ตอบดงซูบินไปว่า:“ราคาสูงสุดที่ฉันให้ได้สำหรับคู่นี้คือ 5,500 หยวน”

ดงซูบินคิดอยู่พักหนึ่งแล้วหยิบวอลนัทขนาด 43 มม.ออกมาอีกคู่ “แล้วคู่นี้ล่ะ?”

“โอ้ขนาดนี้ก็สูงกว่าวอลนัทหัวสิงโตค่าเฉลี่ยเสียด้วย อืม ...... 2,000 หยวน”

ดงซูบินก้มลงเพื่อหยิบวอลนัทคู่อื่นออกมาอีก“แล้วคู่นี้ล่ะ?”

เจ้าของร้านเริ่มตื่นเต้น “ฮ่าฮ่าฮ่า! พ่อหนุ่มแค่เอาทุกคู่ออกมาเลย เดียวฉันจะประเมินราคาทั้งหมดของพวกมันให้”

“โอเค” เจ้าของร้านและลูกค้าที่อยู่ในตอนนั้นก็ต่างก็ประหลาดใจเมื่อเห็นดงเซวปิงวางถุงพลาสติกไว้บนเคาน์เตอร์

ลูกค้าสองคนนั้นถึงกลับพูดไม่ออก หนึ่งในนั้นจึงถามขึ้นมาว่า “พ่อหนุ่ม! คุณไปซื้อต้นวอลนัทมาหรือยังไงกัน? ทำไมคุณถึงมีวอลนัทหัวสิงโตหลายคู่มากมายขนาดนี้?”

ลูกค้ารายอื่นพูดเสริมขึ้นมาว่า: "การซื้อต้นวอลนัทมันมีราคาแพงมาก อย่างน้อยก็สองสามแสนหยวน”

ดงซูบินเขาได้แต่ยิ้ม เพราะวอลนัทหัวสิงโตเหล่านี้ไม่ได้ซื้อในราคาของมัน แต่มันถูกกว่ามากเนื่องจากเขาซื้อในราคาของวอลนัทหัวใจไก่

เจ้าของร้านเริ่มประเมินวอลนัทหัวสิงโต “คู่นี้ 1,000 หยวน……หืมมม… .. คู่นี้ไม่สมบูรณ์แบบแม้ว่ามันจะใหญ่กว่า…… 500 หยวน……คู่นี้มีขนาดเล็กกว่าฉันสามารถเสนอได้เพียง 400 หยวนมากสุด……คู่นี้มีขนาดเล็ก……แม้กระทั่ง ถ้ามันจับคู่อย่างสมบูรณ์แบบมันก็ไม่คุ้มค่ามากนัก ฉันจะไม่รับคู่นี้ ทำไมพ่อหนุ่มไม่ถามร้านค้าอื่นๆดู ว่าพวกเขายินดีที่จะรับมันหรือไม่?”

ดงซูบินตอบกลับไปว่า “เถ้าแก่จะเสนอราคาที่ต่ำสุดก็ได้นะสำหรับคู่นั้น ผมขี้เกียจมองหาร้านอื่นแล้ว”

เจ้าของร้านพยักหน้า “ดีฉันจะเสนอ 70 หยวนสำหรับคู่นี้และ 100 หยวนสำหรับสิ่งนั้น”

หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง เจ้าของร้านก็รวมจำนวนเงินทั้งหมด นอกเหนือไปจาก 7 ถึง 8 คู่ที่ไม่มีราคา ส่วนที่เหลือก็ยังสามารถดึงราคาที่สูงได้ คู่ที่มีราคาแพงกว่านั้นมีอยู่ที่สองสามพันหยวนและคู่ที่มีขนาดเล็กนั้นอยู่ที่สองสามร้อยหยวน เจ้าของร้านเขากล่าวว่า “รวมเป็น 69,500 หยวน เมื่อพ่อหนุ่มเอามาขายหลายคู่ขนาดนี้ฉันจะปัดเศษให้เป็น 70,000 หยวนล่ะกัน หากพ่อหนุ่มยังมีวอลนัทก็อย่าลืมแวะมาหาที่ร้านฉันใหม่ล่ะ”

‘70,000 หยวน?’

‘70,000 หยวน?’

‘70,000 หยวน !!!’

ดงซูบินกำลังตกตะลึง

‘มหาศาล?’

‘ทำไมวอลนัททั้งหมดถึงมีราคาสูงขนาดนี้กัน?’

‘มันเป็นจำนวนเงินที่เยอะมาเลยทีเดียว?’

เจ้าของร้านมองไปที่ดงซูบินและถามว่า:“พ่อหนุ่มต้องการเป็นเงินสดหรือ……”

“เงินสด!” ดงซูบินตอบอย่างรวดเร็ว

"ตกลง. รอสักครู่นะ“เจ้าของร้านเรียกพนักงานของเขา” เซียวจ้าว! เปิดตู้เซฟและหยิบเงินมา 70,000 หยวนสิ!”

ดงซูบินสูดหายใจลึก ๆ เขารู้ว่าเขาไม่ได้ฝันไป 5 นาทีต่อมาเขานำ 70,000 หยวนจากเจ้าของและเก็บลงในกระเป๋าของเขา และเขายังคงอยู่ในความงุนงงเมื่อเขากำลังเดินกลับไปที่ห้องของเขา

จริงๆแล้วดงซูบินต้องการเพียงแค่มองหาวอลนัทหัวสิงโตขนาด 46 มม. สำหรับให้กับหลิวหัวเพียงเท่านั้น แต่นี่เป็นสิ่งที่เขาคาดไม่ถึง ด้วยเงินเหลือ 30,000 หยวนในธนาคารของเขาที่มีในตอนนี้รวมกับเงินใหม่ที่เขาพึงได้มา ณ ตอนนี้เขามีทั้งหมด 100,000 หยวน!

‘100,000 หยวนเชียวนะ!’

มันเพียงพอแล้วที่ดงซูบินจะสร้างบ้านให้กับแม่ของเขาที่บ้านนอกที่เธออาศัยอยู่!

ดงซูบินใกล้เป้าหมาย 1 ล้านหยวนไปอีกหนึ่งขั้น!