ตอนที่แล้วเทพราชันเก้าตะวัน ตอนที่ 0666 [อ่านฟรี]
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปเทพราชันเก้าตะวัน ตอนที่ 0668 [อ่านฟรี]

เทพราชันเก้าตะวัน ตอนที่ 0667 [อ่านฟรี]


ตอนที่ 667 : แก่นเต๋าดวงดาว

ฉินหยุนกำลังโหมบุกสังหารอสูรดวงดาวขนาดใหญ่ เก็บเกี่ยวเอาแก่นเต๋าดวงดาวจำนวนมหาศาลมา ราชสีห์สวรรค์ใต้พิภพทั้งสองตัวลงมือแข็งขันและดุดัน นอกจากนี้แล้ว พวกมันยังแกร่งกล้า สามารถสังหารอสูรดวงดาวขนาดใหญ่ได้ราวออกล่าสัตว์

และฉินหยุนยังใช้ดาบแทนกระบี่เพื่อโจมตี แม้ว่าไม่สะดวกไปบ้าง แต่ก็ถือเป็นอาวุธที่ดีที่สุดเท่าที่เขาจะมีใช้ในมือแล้ว

“หากใช้ค้อนเทวะเก้าตะวันได้ สังหารเจ้าพวกนี้ไม่ต่างอะไรกับตัดหญ้าในสวน!”

เพื่อสงวนกำลังเอาไว้ ฉินหยุนจึงพยายามหลบเลี่ยงใช้งานพลังรุนแรงยามโจมตีออก เขามักจะลากถ่วงเพื่อรอโอกาสจนค่อยบุกโจมตี

อันที่จริง วิชากระบี่พื้นฐานโดยหลักแล้วก็คือการฉกฉวยโอกาส ด้วยการลงแรงที่น้อยทว่าให้ผลอย่างมหาศาล

แม้อุปกรณ์ในมือไม่ใช่สิ่งที่ถนัด กระนั้นก็ยังใช้สังหารอสูรดวงดาวขนาดใหญ่ได้โดยไม่ต้องสิ้นเปลืองพลังอันใดมากนัก

ราชสีห์สวรรค์สองตัวออกโจมตีพื้นที่วงกว้าง พวกมันจึงตรวจพบว่ามีคนกำลังพุ่งทะยานเข้ามาจากแต่ไกล

เวลานี้ เจี้ยนหนันหู่ได้มุ่งหน้ามาพบฉินหยุน และยังมาพร้อมเหลียงหยวนไห่ที่แข็งแกร่งตามติดด้านหลัง

“เจี้ยนหนันหู่!” หลิงหยุนเอ๋อพลันกล่าว

“เหตุใดตัวน่ารำคาญผู้นี้จึงมาที่นี่?” ฉินหยุนเร่งรีบสั่งราชสีห์สวรรค์สองตัวให้ถอย เพื่อป้องกันไม่ให้ตกเป็นเป้าของเจี้ยนหนันหู่

เจี้ยนหนันหู่เป็นตัวตนอหังการอวดดี หากพบว่าราชสีห์สวรรค์ทั้งสองตัวแข็งแกร่ง เขาคงคิดว่าพวกมันเป็นสัตว์ราชันอสูรและบุกเข้าโจมตี ถึงตอนนั้นเรื่องราวจะกลับกลายเป็นยากลำบากขึ้นมา

“ไม่ใช่มีแต่เจี้ยนหนันหู่ ยังมีคนตามติดมาด้านหลังด้วย!” หลิงหยุนเอ๋อกล่าวคำ “ข้าจำได้ว่ามันผู้นั้นเป็นศิษย์ของหุบเขาเซียนโอสถ ทว่ารูปลักษณ์คล้ายแปลกออกไป หรือว่านั่น... โดนอสูรครอบงำ?”

“เป็นไปได้ด้วยหรือ?” ฉินหยุนยิ่งรู้สึกไม่ดียามได้เห็นเจี้ยนหนันหู่มุ่งหน้ามาหาตน

“เจี้ยนหนันหู่ เจ้ามาทำอะไร?” ฉินหยุนตะโกนถาม

“ฉินหยุน ข้ามีของขวัญให้เจ้า! ไม่ใช่ว่าเจ้าเกลียดชังพวกคนของหุบเขาเซียนโอสถหรือไร? ด้านหลังข้าเป็นคนของหุบเขาเซียนโอสถ!” เจี้ยนหนันหู่พอมาถึงจึงเผยเสียงหัวเราะดังออก “เร่งรีบกล่าวขอบคุณข้าเสีย!”

“ขอบคุณมารดาเจ้า!” ฉินหยุนพอได้เห็นว่าเหลียงหยวนไห่แข็งแกร่งเพียงใด เขาพลันสบถออก “เจี้ยนหนันหู่ เจ้าไม่ใช่รักชอบเปิดศึกหรือไร? เหตุใดยังต้องนำมันมาให้ข้า!”

ฉินหยุนยังคิดอยากสังหารอสูรดวงดาวขนาดใหญ่เพื่อคว้าชิงเอาแก่นเต๋าดวงดาวมาครอง

“ตอนนี้ข้าไม่ค่อยมีเวลาเท่าใดนัก จอมราชันดวงดาวอสูรกำลังรอให้ข้าไปสังหาร มันผู้นั้นแข็งแกร่งไม่น้อย ข้าจะปล่อยให้มันหนีรอดไม่ได้! ดังนั้นข้าคงต้องฝากเหลียงหยวนไห่ให้เจ้าดูแลแทนแล้ว!” เจี้ยนหนันหู่กล่าวคำจบจึงเร่งรีบทะยานผ่านพ้นฉินหยุนไปอีกด้าน

เหลียงหยวนไห่พอได้เห็นฉินหยุน เขาพลันคำรามออกด้วยโทสะ “ฉินหยุน เจ้าคือศัตรูของหุบเขาเซียนโอสถเรา!”

“นี่เจ้ากลายร่างหรือไร?” ฉินหยุนอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วยามสัมผัสได้ถึงออร่าอสูรอัดแน่นจากตัวเหลียงหยวนไห่

“เป็นนายท่านจอมราชันประทานพลังแก่ข้า!”

เหลียงหยวนไห่เดิมคิดอยากสังหารฉินหยุน หลังโดนอสูรครอบงำ เขาจึงยิ่งกระหายเลือดมากยิ่งขึ้น

เจี้ยนหนันหู่หนีหายไปไกลแล้ว!

ฉินหยุนหาได้คิดสู้กับเหลียงหยวนไห่ไม่ เขาคิดอยากสงวนพลังเอาไว้เพื่อรับมือกับสัตว์ราชันดวงดาวอสูร

“ตัวบัดซบเจี้ยนหนันหู่นั่น นึกว่าเป็นไอ้หน้าโง่ผู้หนึ่งที่เอาแต่บุกโจมตี ไม่นึกว่ามันจะลากขยะมาทิ้งให้ผู้อื่นตามเก็บ!” ฉินหยุนหันกายกลับด้านไล่ตามเจี้ยนหนันหู่ไป

เจี้ยนหนันหู่ได้เห็นฉินหยุนไล่ตามตนเองมา เขาพลันร้องตะโกน “ฉินหยุน เจ้าตามข้ามาทำอะไร?”

“ข้าจะส่งคืนกลับให้เจ้า คิดหรือว่าข้าไม่ต้องการไปสังหารสัตว์ราชันดวงดาวอสูร!”

ฉินหยุนเกิดมีโทสะไม่น้อยแล้ว หากไม่ใช่เจี้ยนหนันหู่นำพาอีกฝ่ายมา เขาคงสังหารอสูรดวงดาวขนาดใหญ่ต่อไปได้อย่างง่ายดาย

“ฉินหยุน กำลังเจ้าไม่แย่ แม้ไม่อาจเอาชนะมันได้ อย่างน้อยก็ไม่มีทางถูกสังหาร! อย่าได้รบกวนข้าแล้ว!”

“บัดซบ เจ้ามีเรื่องต้องทำแล้วข้าไม่มีหรือไร! เจ้ามีสิทธิ์อะไรคิดไปสังหารจอมราชันดวงดาวอสูรโดยทิ้งภาระบัดซบนั่นไว้ให้ข้า!” ฉินหยุนตะโกนกราดเกรี้ยว

“ข้าย่อมไม่สน ข้าไม่คิดเสียเวลาสู้กับมัน!” เจี้ยนหนันหู่กล่าว พร้อมเร่งรีบทะยานร่างหายไปในพื้นดิน

ฉินหยุนมองที่รูเบื้องล่างพลางอึ้ง

“ตัวบัดซบนี่ถึงขั้นหลบเป็นตุ่นมุดดินเลยหรือ?”

ตู้ม!

เหลียงหยวนไห่ไล่ตามมากระชั้นชิด หมัดโจมตีออก พลังหมัดนี้พุ่งผ่านอากาศหลายร้อยเมตร สร้างแรงปะทะกับพื้นดินไว้จนสั่นสะท้านถึงเบื้องล่างลึกลงไป

ฉินหยุนยิ่งมีโทสะ “สังหารตัวบัดซบนี่ จากนั้นค่อยไปคิดหนี้แค้นกับเจี้ยนหนันหู่  พวกมันทั้งสองล้วนบัดซบพอกัน!”

แม้พลังหมัดที่เข้ามาถึงนี้แข็งแกร่ง ทว่าฉินหยุนก็สามารถกระโดดขึ้นกลางอากาศหลบเลี่ยงได้

“เจี้ยนหนันหู่ที่อ่อนแอ เพราะไม่มีกำลังพอเร่งรีบจัดการมันจึงโยนมาให้ข้า!” ฉินหยุนทะยานขึ้นฟ้า พร้อมฟาดฟันดาบในมือพุ่งออก

พลังของเหลียงหยวนไห่เหนือล้ำ กระนั้นเขาเพียงเพิ่งกลายร่างเป็นอสูร สภาวะพลังจึงยังไม่คงที่

เมื่อได้เห็นฉินหยุนโจมตีเข้าใส่  ร่างกายเขาพลันบวม แขนนั้นกลับกลายเป็นสีดำปูดบวมออก มันเปรียบดังกรงเล็บอสูรกำลังยืดขยายขึ้นฟ้าพร้อมคว้าจับที่ฉินหยุน

ดาบในมือฉินหยุนสับฟันเข้าใส่ฝ่ามือของเหลียงหยวนไห่ อสนีบาตอัคคีรุนแรงปะทุลั่นออกกลางท้องฟ้ากินพื้นที่เป็นวงกว้าง

“นี่บ้าอะไรอีก?!”

ฉินหยุนแตกตื่นไปวูบ เขาไม่คาดคิด ว่าดาบของตนจะถูกเหลียงหยวนไห่คว้าจับเอาไว้ได้

“เหอะเหอะ... สวะก็คือสวะ...” เหลียงหยวนไห่หัวเราะอย่างคลุ้มคลั่งดังลั่น “นี่คือพลังของข้า พลังอำนาจที่นายท่านจอมราชันประทานมอบให้แก่ข้า ฮ่าฮ่าฮ่า!”

เหลียงหยวนไห่ราวกับคลุ้มคลั่ง เขาหัวเราะออกด้วยเสียงอันดังพร้อมพยายามทำลายดาบในมือฉินหยุน

ครืน!

คลื่นพลังงานรุนแรงปะทุออกจากแขนเหลียงหยวนไห่ มันทำเอาร่างฉินหยุนต้องกระเด็นไกล

ฉินหยุนที่ถือดาบหักเอาไว้ในมือยิ่งตื่นตะลึง

“หยุนเอ๋อ หลังกลายร่างเป็นอสูรมันแข็งแกร่งถึงเพียงนี้ได้อย่างไร?” กระทั่งฉินหยุนยังต้องทึ่งต่อพลังระดับนี้ เขาเอ่ยถาม “มันเอาแต่พูดถึงจอมราชันอะไรสักอย่าง มันคืออะไร?”

หลิงหยุนเอ๋อเร่งรีบกล่าว “ระวังตัวก่อน รีบหลบ!”

ฉินหยุนเคลื่อนหลบร่างเหลียงหยวนไห่ที่บินตามมาหมายโจมตีต่อ

ทั้งพลังและความเร็วของเหลียงหยวนไห่เพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล หลังโจมตีพลาด เขาจึงไล่ตามฉินหยุนคิดโจมตีต่อเนื่อง

ฉินหยุนใช้งานเงาปลิดชีพลมหายใจสมบูรณ์ก่อนจะหายวับ!

“เจ้าไม่มีทางหนีรอด!” เหลียงหยวนไห่หัวเราะราวอสูรคลั่ง เขาเร่งรีบไล่ตามฉินหยุน เป็นเขาคาดเดาได้ว่าฉินหยุนคิดไปที่ใด

ฟึ่บ ฟึ่บ!

แขนของเหลียงหยวนไห่ที่มีจิตมุ่งร้ายสับฟันลง เบื้องล่างเกิดขึ้นเป็นหลุมใหญ่ยักษ์ปรากฏ

ฉินหยุนหลบได้อย่างทันท่วงที!

เมื่อครู่กล่าวได้ว่าอันตรายยิ่ง เขารู้สึกว่าแม้ครอบครองร่างราชสีห์สวรรค์ลึกล้ำ ทว่าตนคงไม่อาจต้านทานพลังแขนชวนสะพรึงนั้นเอาไว้ได้

“มันผู้นี้ สมควรได้รับพลังที่ราชันวิญญาณอสูรดวงดาวมอบให้!” หลิงหยุนเอ๋อกล่าว “แกนกลางของดวงดาวอสูรจะให้กำเนิดวิญญาณอสูรดวงดาวจำนวนมหาศาล วิญญาณอสูรดวงดาวเหล่านั้นย่อมมีราชัน หากข้าจำไม่ผิด ราชันตัวนั้นสมควรผนวกรวมเข้ากับสัตว์ราชันอสูรไปแล้ว!”

“สัตว์ราชันอสูรตัวนั้นที่เจี้ยนหนันหู่ไล่ตามไปงั้นหรือ?” ฉินหยุนกล่าวไปพลางหลบเลี่ยงการโจมตีของเหลียงหยวนไห่

เหลียงหยวนไห่ที่พบเห็นอีกฝ่ายหลบเลี่ยงได้หลายครั้งครา เขายิ่งมายิ่งมีโทสะ

หลังแปรเปลี่ยนเป็นอสูร ตัวเขามีพลังอันเหนือล้ำกว่าผู้ใด เมื่อเกิดเรื่องเช่นนี้ เขายิ่งไม่อาจสงบใจเอาไว้ เสียงคำรามร้องดังต่อเนื่องไม่หยุดพร้อมทุ่มสุดแรงโจมตีใส่ฉินหยุน

“เจี้ยนหนันหู่คิดไปจัดการจอมราชันดวงดาวอสูร เจ้าตัวนั้นน่าจะยังวิวัฒนาการไม่สมบูรณ์ ไม่แปลกใจที่เจี้ยนหนันหู่เร่งรีบไล่ตาม เขาคงกังวลว่าหากปล่อยมันวิวัฒนาการโดยสมบูรณ์ เมื่อนั้นคิดสังหารมันก็เป็นเรื่องยากแล้ว!”

“ข้าควรเรียกราชสีห์สวรรค์ใต้พิภพออกมาอีกหรือไม่?” ฉินหยุนเอ่ยถาม

“เสี่ยวหยุน! เจ้าต้องทุ่มสุดกำลังเพื่อจัดการมันผู้นี้ แต่นั่นก็จะเป็นภัยต่อเจ้าด้วย” หลิงหยุนเอ๋อกล่าวอย่างร้อนใจ “แม้ให้เย่ว์หลานเข้าช่วย คิดเอาชนะมันก็ยังไม่ใช่เรื่องง่าย!”

“จะบอกว่าข้าทำอะไรไม่ได้เลยงั้นหรือ?” ฉินหยุนกัดฟันแน่น เขายังคงหลบเลี่ยงเหลียงหยวนไห่ที่คลุ้มคลั่งโจมตีมา

“มันครอบครองวิญญาณอสูรดวงดาวในร่าง ทั้งยังเป็นที่แข็งแกร่ง หมายความถึงแก่นเต๋าของมันจะมีพลังดวงดาวอัดแน่นอยู่” หลิงหยุนเอ๋อกล่าว

ตึง!

ฉินหยุนถูกหมัดปะทะที่หน้าท้อง ร่างต้องกระเด็นลอยลิ่ว!

เหลียงหยวนไห่ครอบครองพลังชวนสะพรึงทุกด้าน ทั้งความเร็ว พละกำลัง และประสาทรับรู้ ทั้งหมดพุ่งขึ้นสูงถึงขีดสุด

“เสี่ยวหยุน มันมีวิธีสังหารเจ้านี่โดยง่าย แต่... แต่มันมีความเสี่ยง!” หลิงหยุนเอ๋อกล่าว “นั่นก็คือการมุ่งตรงกลืนกินพลังดวงดาวจากแก่นเต๋าของมัน สาเหตุที่เสี่ยงเพราะข้าไม่ทราบ ว่าพลังดวงดาวในแก่นเต๋าของมันบริสุทธิ์หรือไม่”

“หากไม่ และเจ้ากลืนกินเข้าไปแล้ว มันอาจก่อปัญหาขึ้นได้”

ฉินหยุนตอบคำ “มีแต่ต้องลองดูแล้ว หากปล่อยให้ลากถ่วงออกไปอีก ข้าอย่างไรก็หนีไม่พ้น หากเย่ว์หลานและคนอื่นเข้ามา เรื่องราวจะยิ่งซับซ้อนมากขึ้น!”

ขณะพูดคุยกันอยู่ เหลียงหยวนไห่ก็พุ่งทะยานเข้ามาแล้ว

หลิงหยุนเอ๋อควบคุมพลังแก่นเต๋าตะวันทมิฬ เริ่มทำการควบแน่นพลัง พร้อมปลดปล่อยพลังแรงโน้มถ่วงอันมหาศาลออกมาเข้าสะกดร่างเหลียงหยวนไห่เอาไว้

เหลียงหยวนไห่ซึ่งถูกพลังแรงโน้มถ่วงรุนแรงสะกดลงอย่างกะทันหัน พบว่าร่างกายยากขยับ ฉินหยุนไม่คิดรอช้า เร่งรีบทะยานเข้าใส่คว้าร่างเหลียงหยวนไห่เอาไว้ จากนั้นจึงกดอีกฝ่ายหน้าทิ่มพื้นและพันธนาการมือทั้งสองไว้ด้านหลัง

“เอาเลย!” ฉินหยุนตะโกนบอกหลิงหยุนเอ๋อ

หลิงหยุนเอ๋อควบคุมวิญญาณยุทธ์ตะวันทมิฬ เริ่มทำการกลืนกินพลังดวงดาวจากแก่นเต๋าของเหลียงหยวนไห่

“ได้ผล! เป็นพลังดวงดาวบริสุทธิ์!” หลิงหยุนเอ๋อร้องรับยินดี “ชายผู้นี้อยู่ในสภาวะคลุ้มคลั่งจึงปลดปล่อยพลังของแก่นเต๋าออกมาไม่หยุด เช่นนี้ยิ่งทำให้ง่ายแก่การดูดกลืน!”

“หากมันฉลาดสักนิด คงสามารถต้านทานพลังกลืนกินของเจ้าได้”

ฉินหยุนสัมผัสได้ถึงกระแสพลังดวงดาวอันไร้สิ้นสุดกำลังถ่ายเทเข้าสู่แก่นเต๋าตะวันทมิฬ มันถูกขัดเกลาให้กลายเป็นพลังจิตบริสุทธิ์อย่างรวดเร็ว จากนั้นจึงค่อยส่งถ่ายไปยังศีรษะของเขา เพื่อเข้าสู่ผลึกแก้วดวงดาวสีม่วง

“หากมีคนอย่างมันอีกสักหลายคน เราคงเลื่อนระดับพลังได้แน่!” ฉินหยุนหัวเราะยินดี

“เลื่อนระดับไม่ใช่เรื่องง่าย! สถานการณ์ของเจ้าค่อนข้างพิเศษ หากต้องการแปรเปลี่ยนจิตให้กลายเป็นจันทรา เจ้าจำเป็นต้องใช้เงื่อนไขพิเศษบางอย่างร่วมด้วย แต่ตราบเท่าที่พวกเราพบเจอพี่หยาง นางจะมีวิธีการที่ดีกว่าเพื่อช่วยเหลือเจ้า!” หลิงหยุนเอ๋อกล่าว

วิญญาณยุทธ์ตะวันทมิฬของฉินหยุนมีความเร็วการกลืนกินพลังดวงดาวสูงล้ำ เพียงไม่นาน มันกลืนกินไปได้ปริมานมหาศาลแล้ว

เหลียงหยวนไห่พยายามดิ้นรนพร้อมสบถด่าต่อเนื่อง หากเขาหยุดปล่อยพลัง ฉินหยุนจะกล่าววาจายั่วยุให้อีกฝ่ายเกิดอาการคลุ้มคลั่งขึ้นมา

เช่นนี้ จึงเป็นเรื่องง่ายที่ฉินหยุนจะได้กลืนกินพลังดวงดาวอย่างต่อเนื่อง

อย่างกะทันหัน พลังดวงดาวชั่วร้ายในอากาศคล้ายวิปริตคลุ้มคลั่ง มันพุ่งทะยานไปยังทิศทางหนึ่ง

“นายท่านจอมราชันเกือบวิวัฒนาการได้สมบูรณ์แล้ว ฮ่าฮ่าฮ่า อีกไม่นานท่านต้องมาช่วยเหลือข้า!” เหลียงหยวนไห่หัวเราะดัง

หลิงหยุนเอ๋อพลันเร่งรีบเพิ่มความเร็วดูดกลืน แก่นเต๋าของเหลียงหยวนไห่กลับกลายเป็นว่างเปล่าทีละน้อย ไม่ช้า มันจึงหลงเหลือไว้เพียงแต่เปลือกแก่นเต๋า

จากนั้นฉินหยุนจึงสังหารเหลียงหยวนไห่!

“เร่งรีบไปทางด้านนั้น อย่าได้ให้จอมราชันดวงดาวอสูรวิวัฒนาการ!” น้ำเสียงของหลิงหยุนเอ๋อเป็นกังวล “หากไม่แล้ว พวกเราทั้งหมดจะกลายเป็นตกอยู่ในอันตรายใหญ่หลวง!”

5 1 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด