บทที่ 10 : ปลดล็อกคุณสมบัติเริ่มต้น (โดยไม่ได้รับอนุญาต)
ผู้แต่ง Yasuaki Mikami
English ver. Kell
ผู้แปล Pimka
บทที่ 10 : ปลดล็อกคุณสมบัติเริ่มต้น (โดยไม่ได้รับอนุญาต)
ฮิคารุไปที่ร้านขายฮอตดอกร้านเดิมกับที่เขาไปมาเมื่อวานเพื่อกินอาหารเช้า
มันไม่ใช่ว่าเขาชอบอาหารที่นั่นหรอก แต่เป็นเพราะว่าเจ้าของร้านเอาแต่จ้องมองเขาอยู่นั่นแหละ และก็เป็นเพราะกลิ่นที่ต่างออกไปจากเมื่อวานด้วย
Гหืมม?˩
ซอสของฮอตดอกต่างออกไปจากเมื่อวานนี้ ครั้งนี้มันเป็นสีน้ำตาล
Г.........˩
หืมม... อันนี้อะไรน่ะ ไม่หวานเหมือนเมื่อวานแล้ว กลิ่นนี่มัน... กลิ่นคาวปลา
Гตรง ๆ นะ รสชาติแย่มาก˩ เขาพูดโดยไม่คิดแม้แต่น้อย
ได้ยินคำวิจารณ์ของฮิคารุแล้วเจ้าของร้านก็ขบฟันแน่น
Гอั่ก... ˩
Гนายชิมรึยัง ใส่อะไรลงไปน่ะ˩
Гมันเป็นซอสพิเศษที่มีปลาเป็นรสชาติพื้นฐาน˩
ฮิคารุยืนอยู่ตรงนั้นอย่างงงงวย
Гเศร้าดีแท้ นายต้องทำซอสมะเขือเทศไม่ก็มัสตาร์ดเพื่อกินกับฮอตดอกสิ เรื่องพวกนี้มันอยู่ในหนังสือนะ!˩
ผู้ชายคนนี้ไม่รู้เลยว่าซอสมะเขือเทศและมัสตาร์ดนั้นคืออะไร ดังนั้นฮิคารุจึงบอกเขา เขารู้วิธีทำซอสมะเขือเทศแต่ไม่รู้วิธีทำมัสตาร์ดเขาเลยบอกได้แค่ลักษณะและรสชาติของมัสตาร์ดเท่านั้น
ทันทีที่ฮิคารุก้าวเข้าไปในกิลด์ผจญภัย เขาก็สัมผัสได้ว่ามีหลายคนกำลังจ้องมองมาทางเขาอยู่
Гเฮ้ เด็กคนนั้นไง... ˩
Гเด็กบ้านั่นไงที่ได้รับการปฏิบัติพิเศษไม่ใช่แค่กับจิลจังนะ จากกลอเรียจังด้วย... ˩
ฮิคารุไม่ได้สังเกตเลยว่าพวกเขากำลังกระซิบคุยกันทำไม...
Гฮิคารุคุง!˩
ทันทีที่จิลเห็นฮิคารุ เธอก็วิ่งออกมาหาเขาจากหลังเคาน์เตอร์ทันที
Гนายสบายดีไหม?! พวกเขาทำอะไรเธอรึป่าว?!˩
Гธะ เธอเป็นอะไรน่ะ˩
เธอแตะหัวของเขา จริง ๆ ก็เหมือนแตะทั้งตัวนั่นแหละ ฮิคารุไม่รู้เลยว่าตอนนี้กำลังเกิดอะไรขึ้น
Гอะไร?!˩
จิลจับมือของเขา
Гมากับฉันสิ มีอะไรจะคุยด้วยหน่อยน่ะ˩
มือของเธอนุ่มและอุ่น เธออยู่ใกล้กับฮิคารุจนเขาได้กลิ่นแห่งความสุขลอยมาเลยล่ะ เหล่านักผจญภัยต่างร้องครวญครางเมื่อเห็นจิลดึงมือเขาไป ฮิคารุก็รู้สึกแบบเดียวกันเลย เขาอยากร้องครวญครางเหมือนกัน
ทัศนคติของผู้หญิงคนนี้กลายเป็น 180 แล้ว!
ความคิดของเขานั้นสงบ แต่เขาไม่คุ้นชินกับการที่มีผู้หญิงอยู่ใกล้ ๆ
พวกเขาทั้งสองคนเข้าไปในแผงลอยที่กลอเรียพาเขามาเมื่อวาน
Гเมื่อเช้านี้ฉันตกใจหมดเลยที่พึ่งรู้ว่านายรับเควสไปทำแล้ว กลอเรียบังคับให้นายทำใช่ไหม˩
Гเหมือนกับเธอนั่นแหละ กลอเรียแนะนำมาแล้วฉันก็รับทำ แต่ฉันไม่รู้หรอกนะว่าฉันกำลังไปส่งจดหมายให้คนใหญ่คนโตจากกิลด์โจรกรรมอยู่น่ะ˩
จิลถอนหายใจเฮือกใหญ่
Гถ้านายรู้อย่างนั้นแล้วก็หมายความว่านายทำสำเร็จแล้วสิ ได้ยังไงน่ะ˩
Гมันเป็นแค่การส่งของง่าย ๆ น่ะ˩
Гไม่มีทางที่กลอเรียจะให้ทำงานส่งของง่าย ๆ หรอก พอเห็นว่าทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดีแบบนี้แล้วนายต้องเป็นคนที่โชคดีมากแน่ ๆ˩
สกิลหลบซ่อนของฮิคารุที่เขาได้รับมามันก็โชคดีจริง ๆ แหละ แน่นอนว่าเขาไม่คิดมากเรื่องนี้หรอก
Гงั้นกลอเรียก็ไม่จริงใจเหมือนกันน่ะสิ˩
Гใช่แล้วล่ะ เดี๋ยวนะ นายหมายความว่ายังไง “เหมือนกัน” น่ะ ˩
ฮิคารุยักไหล่
Гนายไม่ได้คิดจริง ๆ ใช่ไหมว่าฉันเหมือนเธอน่ะ ใช่ไหม?! จีส...
นายควรอยู่ห่างจากกลอเรียหน่อยนะ ฮิคารุคุง ค่อยรับเควสตอนที่ฉันอยู่ที่นี้ ฉันจะให้ลำดับความสำคัญกับนายก่อนนักผจญภัยคนอื่น ๆ เลย˩
Гฉันเลือกเควสเองได้˩
Гนายฟังคำแนะนำของกลอเรียไปเมื่อวานแล้วใช่ไหมล่ะ ถ้านายรับเควสแบบไม่ระมัดระวังแล้วชีวิตนายในอนาคตต้องมีแต่เรื่องน่ากลัวแน่˩
Гฉันคิดว่าปัญหาใหญ่กว่านั้นในตอนนี้คือการที่กิลด์จ้างคนแบบเธอมาเป็นพนักงานต้อนรับมากกว่า อีกอย่างมันไม่ใช่ว่าฉันไม่ได้คิดไม่รอบคอบสักหน่อย ฉันรับทำเควสนี้เพราะมันเป็นเควสที่สะดุดตาเท่านั้นเอง˩
Гอะไรนะ ทำไมล่ะ?! ปกติคนจะไม่ทำเพราะว่ามันสะดุดตานะ!˩
Гฟังดูน่าสนุกดีน่ะ˩
จิลถอนหายใจอย่างโมโห
Гฮิคารุคุง เทพธิดาแห่งความโชคดีเขาไม่ได้อยู่ข้างเธอเสมอนะ เขาถึงได้เรียกว่า “โชคดีของนักเริ่มต้น” ไงล่ะ ยังไงก็ตาม... ˩
Гได้ ๆ เข้าใจแล้ว ฉันฟังบรรยายเธอมาพอแล้ว˩
Гฉันยังไม่ได้พูดอะไรเยอะเลย!˩
Гที่สำคัญไปกว่านั้นคือ ฉันอยากจะทำเควส˩
เขาเกือบจะพูดไปว่า “ฉันไม่อยากเสียเวลา” แต่เขาก็กลืนคำพูดพวกนั้นลงไปเพราะมันมีแต่จะนำไปสู่บทสนทนาที่ยาวนานขึ้นไปอีก
Гนะ แน่นอน ฉันต้องให้เควสนายตอนที่ฉันอยู่ที่นี้อยู่แล้ว ฉันแนะนำพวกนี้เลย˩
เธอนำฟอร์มคำขอออกมาเยอะมาก
Гคำขอทำความสะอาด˩
Гซื้อของให้โบสถ์˩
Гซ่อมหลังคา˩
Гการเติมถ่านหินสำหรับช่างตีเหล็ก˩
Гสนทนากับผู้สูงอายุ˩
...
Гขอปฏิเสธ˩ เขาพูดพร้อมทั้งปฏิเสธทั้งหมดนั่น
Гทำไมล่ะ?! ทั้งหมดนี่เป็นเควสสำคัญที่มีผลประโยชน์ต่อเมืองนะ!˩
Гปล่อยให้เด็ก ๆ จากครอบครัวที่ต้องการเงินหรือคนว่างงานพวกนั้นทำเถอะ ว่าแต่ แล้วทำไมเขาต้องส่งเควสพวกนั้นมาที่กิลด์ผจญภัยด้วยเนี่ย˩
Гแต่พวกนักล่าเควสชอบนะ˩
คงเหมือนพวกเก็บสะสมของล่ะมั้ง เว้นแต่ว่าอันนี้พวกเขาสะสมเควสโดยไม่สนว่ามันเป็นงานอะไร; พวกเขาแค่อยากทำเควส
Гฉันอยากทำงานที่มันได้เงินมากกว่านี้˩
Гนายอยากเป็นคนรวยหรอ หยี๋˩
จิลมองเขาด้วยความรังเกียจ ฮิคารุโมโห เขาอยากจะบอกเธอว่าเธอเป็นหนึ่งคนที่มีทัศนคติที่แย่เอามาก ๆ
Гจริง ๆ แล้วมีเควสที่ได้กำไรและนายก็สามารถทำได้อยู่นะ˩
Гเธอควรจะบอกฉันเร็วกว่านี้หน่อยนะ˩
ฮิคารุฉกแบบฟอร์มมาจากจิล
►นักล่ามอนส์เตอร์◄►ต่อเนื่อง◄
..►กระต่ายเขาแดง◄ จำนวนไม่สำคัญ แค่เอาพวกมันมาส่งก็พอ
..►รางวัล◄รางวัลพื้นฐาน: 0 กิแลน 10,000 กิแลนต่อกระต่าย 1 ตัว
Гเควสต่อเนื่องปกติแล้วจะดำเนินอยู่เสมอ ดังนั้นนายจะทำตอนไหนก็ได้ กระต่ายเขาแดงวิ่งเร็วมากแต่มันก็แค่นั้นแหละ นายสามารถฆ่ามันได้ง่าย ๆ ด้วยมีดเล่มเดียวเลย˩
Гหืมม รางวัลมันเยอะจังนะเทียบกับงานง่าย ๆ แบบนี้˩
Гหลังจากลองแล้วนายจะรู้เอง˩
Г...เธอไม่ได้กำลังส่งฉันไปในที่ ๆ อันตรายอีกใช่ไหม˩
Гนายพูดเหมือนฉันเป็นคนแย่ ๆ เลยนะ! และก็ไม่ ไม่ใช่ ฉันไม่ได้ส่งนายไปที่อันตรายอีก ความเสี่ยงของเควสนี้เป็น 0 เลยแหละ อ้ะ แต่นายต้องไปที่นอกเมือง ดังนั้นอันตรายมันก็อยู่ที่ทางไปนั่นแหละ ส่วนตัวแล้วฉันขอแนะนำอะไรอย่างเช่น พี่เลี้ยง... ˩
Гเข้าใจละ ฉันเอาอันนี้แหละ˩
Гนายไม่ต้องรับมันอย่างเป็นทางการก็ได้นะ มันเป็นเควสต่อเนื่อง ยังไงนายก็น่าจะใช้เวลาหลายวันในการฆ่ากระต่าย 1 ตัวอยู่ดี โชคดีล่ะ แต่นายดูอ่อนแรงนะฮิคารุ นายจะไม่เป็นไรใช่ไหม ทำไมไม่เอาเควสเช็ดกระจกรอบ ๆ เมืองแทนล่ะ... ˩
Гเดี๋ยว ขอแทรกหน่อยนะ ฉันบอกฉันจะทำไง˩
Гก็ได้ กระต่ายเขาแดงให้รางวัลสูง มันเป็นเควสเริ่มต้นสำหรับมือใหม่เพื่อให้พวกเขาได้เรียนรู้ว่า ถ้าพวกเขาทำงานหนักพวกเขาก็จะได้อะไรก็ตามที่พวกเขาอยากได้ มันสมบูรณ์แบบสำหรับนายเลยล่ะ งั้นนายก็ทำให้ดีที่สุดต่อไปนะ˩
Г..........˩
Гแถวกำลังยาวขึ้นแล้วฉันต้องกลับไปที่เคาน์เตอร์แล้วแหละ ออกไปข้างนอกนั่นก็ระวังหน่อยล่ะ มันก็ดีนะถ้าจะเป็นคนขี้ขลาดตาขาวบ้าง ความจริงแล้วการเป็นคนขี้ขลาดควรเป็นไปเพื่อประโยชน์ของนายเองน่ะ เข้าใจไหม แม้ว่านายจะมามือเปล่าก็ไม่เป็นไร มันไม่มีเหตุผลอะไรที่นายควรจะต้องตั้งแคมป์นอกเมืองหรอก ประตูจะปิดตอนพลบค่ำ กลับมาให้ทันตอนนั้นล่ะ˩
Г..........˩
Гสัญญานะ ไว้เจอกัน˩
Г.........˩
เธอพึ่งทำเหมือนเป็นแม่คนที่กำลังสอนเด็กอยู่อย่างงั้นแหละ ฮิคารุเห็นจิลเดินออกไปพร้อมกับเขาที่ทำหน้าบึ้งตึง
Гงั้น.. ต้องใช้เวลาหลายวันเพื่อที่จะฆ่ากระต่ายตัวนึงสินะ ห่ะ˩
การแสดงออกของเขาเปลี่ยนเป็นเด็กที่ดูซุกซน เขารู้สึกถึงสายตาหลายคู่ที่จ้องมองมา
หลังจากเข้าไปในห้องอ้างอิง ฮิคารุก็ไปยืนอยู่ใกล้กำแพงที่สุดเท่าที่จะทำได้ ในรัศมี 5 เมตร... ตรงนั้น หนึ่งในนักผจญภัยมองมาที่เขาด้วยความโกรธ
มันเป็นโอกาสที่ดีที่จะให้นายมาเป็นหนูทดลองของฉัน
ฮิคารุเพ่งสมาธิไปที่ความคิดของเขา
จริง ๆ ฉันไม่จำเป็นต้องเห็นตัวพวกเขาก็ได้ ฉันสามารถอัญเชิญบอร์ดวิญญาณของพวกเขาเองได้เลย
เขาจะได้ลองเสริมบอร์ดวิญญาณของคนอื่นแล้ว
►บอร์ดวิญญาณ◄เซอร์เน็นโกะ ริกาโลว์
อายุ: 12 แรงก์: 11
18
►พละกำลัง◄
..►การฟื้นฟู◄ 1
..►แรงกาย◄ 2
..►ภูมิต้านทาน◄
....►ต้านทานเวท◄ 0
....►ต้านทานโรค◄ 1
....►ต้านทานพิษ◄ 0
..►การรับรู้◄
ใช่เลย! นี่แหละ! เขาปลดล็อกภูมิต้านทานแล้ว! เข้าใจล่ะ งั้นก็มีภูมิต้านทานเวท โรคและพิษสินะ
เขาต้องการตรวจสอบรายละเอียดแต่ดูเหมือนว่าเขาจะอ่านคำอธิบายไม่ได้ บางทีคงเป็นเพราะว่ามันไม่ใช่บอร์ดวิญญาณของเขาเอง
อะไรก็ช่างเถอะ ยังไงพวกมันก็อธิบายตัวมันเองอยู่แล้ว ข้อมูลเดียวที่จะได้รับก็มีแต่แต้มสูงสุดที่สามารถจัดสรรลงได้เท่านั้นเอง เอาล่ะ ตรวจสอบบอร์ดของคนอื่นอีกดีกว่า
มันไม่มีอะไรเขียนไว้ด้านล่างพลังเวทมนตร์เลย การหยั่งรู้และบอร์ดหกเหลี่ยมก็ยังไม่ได้ปลดล็อกเช่นกัน
►ความแข็งแรงทางกายภาพ◄
...►ความแข็งแรง◄ 3
..►การควบคุมอาวุธ◄
....►ดาบ◄ 1
....►ดาบใหญ่◄ 0
....►ดาบสั้น◄ 0
....►หอกสั้น◄ 0
....►หอกยาว◄ 0
....►ธนู◄ 0
....►การขว้าง◄ 0
....►โล่◄ 1
....►เกราะ◄ 1
งั้นก็มีอาวุธอยู่ 9 ชนิดภายใต้การควบคุมอาวุธสินะ... แต่ แล้วขวานกับกระบองล่ะ แล้วพื้นฐานการเลือกอาวุธพวกนี้คืออะไรกัน
ฮิคารุเดาได้เยอะแยะมากมายแต่ไม่มีคำตอบที่ชัดเจนเลย
ฉันขาดแคลนข้อมูลที่จะทำให้สรุปได้ เอาล่ะ ต่อไปสินะ ฉันยังไม่เคยเห็นบอร์ดนี้เลย... อ๋อ อันห้าเหลี่ยม
►ความเชี่ยวชาญ◄
..►ความชำนาญ◄ 1
..►การเป็นนายเครื่องมือ◄
หืมม การเป็นนายเครื่องมือต้องปลดล็อกก่อนหรอก ถ้าอิงตามเกม RPGs มันไม่เกี่ยวกับการต่อสู้นี่นา ฉันว่ามันน่าจะเป็นบางอย่างที่เกี่ยวกับการผลิตนะ แต่ถึงอย่างนั้นก็ดูเหมือนว่าความเชี่ยวชาญจะส่งผลต่อการควบคุมอาวุธอยู่เหมือนกัน
ฮิคารุกอดอกครุ่นคิด
เขามี 2 แต้มในความปราดเปรียว มันก็จะรวมเป็นเขาใช้ไปทั้งหมด 15 แต้ม ซึ่งมั่นใจได้แล้วว่า แต้ม = อายุ + แรงก์
โรแลนด์ไม่ได้มีความรู้เกี่ยวกับบอร์ดวิญญาณซึ่งหมายความว่ามันไม่ใช่เรื่องปกติที่มนุษย์จะเข้าถึงมันได้ ดังนั้นจึงมีคำถามดังนี้: แล้วเซอร์เน็นโกะ คนนั้นเขาจัดสรรแต้มได้ยังไง ไม่ ไม่ใช่หรอก ถ้างั้นจิลต้องบอกอะไรฉันบ้างแล้วแหละ กลอเรียก็ถามถึงแค่เรื่องอาชีพ งั้นเจ้าของก็จัดสรรแต้มเองโดยไม่รู้ตัวหรอ หรือว่า...
หรือบางทีอาจจะด้วยการบรรลุความเชี่ยวชาญในระดับใดระดับหนึ่งแล้วแต้มถึงจะได้รับการจัดสรรลงให้โดยอัตโนมัติสินะ ใช่แล้ว ดูเหมือนจะเป็นอย่างนั้นมากกว่า มันเป็นเหมือนกับโบนัสสำหรับการฝึกฝนอย่างหนักแน่นอน ไม่เอาน่า ความสามารถนี้อัศจรรย์สุด ๆ ไปเลย การจัดสรรแต้มได้อย่างอิสระแบบนี้เรียกได้ว่าเป็นทางลัดเลยนะ ฉันไม่ต้องฝึกทั้งหมดนั่นด้วยซ้ำ
ฮิคารุกำลังจมดิ่งอยู่กับความคิด ในตอนที่เขาได้ยินเสียงนี้เข้า
Гมันเข้าไปทำอะไรในห้องอ้างอิงน่ะ˩
Гให้ตายสิ ฉันรอให้มันออกมาเพื่อที่จะได้สอนวิธี “เข้าสังคม” ไม่ไหวแล้ว˩
Гฮี่ ๆ ๆ เข้าสังคม เอ๊ะ นายหมายถึงว่าเขาจะโดนโบยน่ะสิ˩
เขาคือเซอร์เน็นโกะและเพื่อนของเขา ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเล็งฮิคารุมาสักพักแล้วเพราะฮิคารุได้รับการปรนเปรอจากพนักงานต้อนรับและนั่นก็ทำให้พวกเขาโกรธ
ฮะ... กล้านะ ฉันก็ไม่ชอบพวกนายเหมือนกันแหละ พวกนายทั้งหมดน่ะกวนประสาทชะมัด
แล้วความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นมาในหัวฮิคารุ เขาสามารถจัดสรรแต้มของบอร์ดวิญญาณคนอื่นได้ เอาล่ะ ปกติแล้วแต้มมันจะเป็นประโยชน์ต่อตัวเจ้าของเองนะ แต่ว่า แล้วถ้าเขาใช้แต้มเพื่อปลดล็อกคุณสมบัติล่ะ มันจะไม่ส่งผลอะไรเลย และฮิคารุเองก็อยากจะรู้ด้วยว่าคุณสมบัติและสกิลอื่น ๆ บนบอร์ดวิญญาณคืออะไร
ปากของฮิคารุโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มชั่วร้าย
►ปลดล็อกบอร์ดวิญญาณต้องใช้ 1 แต้ม◄
Гตกลง˩
ฉันจะใช้แต้มที่เหลือของนายถอดคุณสมบัติที่ต้องปลดล็อกทั้งหมดออกมาดูเลย อันแรก บอร์ดหกเหลี่ยม
►พลังจิต◄
..►ความแข็งแกร่งของจิตใจ◄ 0
..►ศรัทธา◄
..►เสน่หา◄ 0
..►ดึงดูดใจ◄ 0
อ๋อ พลังจิต! แบบนี้ก็ครบแล้ว — พละกำลัง พลังเวทมนตร์ ความแข็งแรงทางกายภาพ ความปราดเปรียว ความเชี่ยวชาญ พลังจิตและการหยั่งรู้
ฮิคารุรู้สึกดีที่ความสงสัยของเขาได้รับการตอบสนองแล้ว
0 สำหรับเสน่หาและดึงดูดใจ ฮ่ะ... น่าเศร้านะ แต่บอร์ดวิญญาณแค่เพิ่มความพิเศษขึ้นมาเท่านั้นแหละ เพราะฉันเองก็มี 0 แต้มที่ความแข็งแรงทางกายภาพ แต่มันก็ไม่ใช่ว่าฉันจะไม่มีความแข็งแรงของกล้ามเนื้อเลยซึ่งมันก็ปลอดภัยที่จะสมมติว่าแต้มจากบอร์ดวิญญาณนั้นเป็นเพียงการเพิ่มโบนัสเท่านั้น
เขารู้สึกแย่ที่ใช้แต้มของเซอร์เน็นโกะจนหมด — แม้ว่ามันจะสายไปหน่อยก็ตาม — ดังนั้นเขาเลยใช้แต้มของเพื่อนเขาอีก 2 คนด้วยเช่นกัน
ผลลัพธ์เป็นดังนี้:
►พละกำลัง◄
..►การฟื้นฟู◄ 0
..►แรงกาย◄ 0
..►ภูมิต้านทาน◄
....►ต้านทานเวทมนตร์◄ 0
....►ต้านทานโรค◄ 0
....►ต้านทานพิษ◄ 0
..►การรับรู้◄
....►การมองเห็น◄ 0
....►การได้ยิน◄ 0
....►การได้กลิ่น◄ 0
....►การลิ้มรส◄ 0
....►การสัมผัส◄ 0
►พลังเวทมนตร์◄
..►มานา◄ 0
..►ความสัมพันธ์ทางจิตวิญญาณ◄
....►ไฟ◄ 0
....►ลม◄ 0
....►ดิน◄ 0
....►น้ำ◄ 0
....►เวทย์สรรสร้าง◄ 0
เขารู้ทุกอย่างของความแข็งแรงทางกายภาพและความปราดเปรียวเรียบร้อยแล้ว
►ความเชี่ยวชาญ◄
..►ความชำนาญ◄ 0
..►การเป็นนายเครื่องมือ◄
....►ขวาน◄ 0
....►เครื่องทอผ้า◄ 0
....►เครื่องดินเผา◄ 0
....►เครื่องดนตรี◄ 0
►พลังจิต◄
..►ความแข็งแกร่งของจิตใจ◄ 0
..►ศรัทธา◄
....►พระเจ้า◄ 0
....►ปีศาจ◄ 0
..►เสน่หา◄ 0
..►ดึงดูดใจ◄ 0
►การหยั่งรู้◄
..►สัญชาติญาณ◄ 0
..►การเข้าใจลึกซึ้ง◄
....►การประดิษฐ์◄ 0
....►ศิลปกรรม◄ 0
....►ดนตรี◄ 0
..►ความฉลาด◄
....►เลขคณิต◄ 0
....►ความเข้าใจภาษา◄ 0
....►การสื่อสารด้วยภาษา◄ 0
..►ความจำ◄ 0
..►การตรวจจับ◄
.....►ตรวจจับชีวิต◄ 0
.....►ตรวจจับมานา◄ 0
ชิ บ้าเอ๊ย ไม่พอแฮะ
ฮิคารุเดาะลิ้นเมื่อเขาเจอบางอย่างที่น่ารำคาญ ผู้ชายอีก 2 คนมีการจัดสรรแต้มที่คล้ายกับเซอร์เน็นโกะอยู่อย่างบังเอิญ โดยแต้มสุงสุด คือ 3 แต้ม สามคนนี้เป็นนักสู้และมีพลังมาก
ตอนนี้ฉันรู้ถึงคุณสมบัติเริ่มต้นแล้ว ต่อไปต้องตรวจสอบดูว่ามีสกิลที่ได้รับมา(เช่น การลอบสังหารและซุ่มยิง)อยู่จำนวนเท่าไหร่ โชคร้ายที่เราศึกษาจากคนพวกนี้ไม่ได้
ในกรณีที่จะตรวจสอบเขาต้องจัดสรรแต้มไปที่สกิลของคนที่เหม็นหน้าเขา ซึ่งฮิคารุก็ไม่อยากทำเช่นนั้น
ช่างเถอะ ข้อมูลพวกนั้นยังไม่จำเป็นสำหรับฉันตอนนี้ ถ้าฉันบังเอิญไปเจอสกิลใครเข้าค่อยเช็คบอร์ดวิญญาณเขาอีกทีก็ได้
ฮิคารุพยักหน้ากับตัวเองหลังจากที่เขาได้ศึกษาข้อมูลที่เขาต้องใช้สำหรับการทำเควสนี้เสร็จแล้ว
Гมันจะออกมาไหมหรือยังไม่ออก˩
Гฉันเริ่มง่วงแล้วสิ˩
ด้านนอกยังมีคนที่รอฮิคารุอยู่
หลังจากที่เขาออกมาจากกิลด์ผจญภัย ฮิคารุก็ไปซื้อข้าวเที่ยงจากแผงลอย เขาอาจจะออกจากเมืองไปทั้งวันเลย ดังนั้นเขาจึงซื้อแซนด์วิชที่สมกับราคา 30 กิแลนมา 1 ชิ้นและเขาก็เติมขวดน้ำเขาด้วยเช่นกัน ตอนนี้สายตาหลายคู่กำลังจับจ้องมาที่เขาจากทางด้านหลัง
Гนั่นไง˩
Гเหมือนเขารับเควสแล้วนะ˩
Гไปนอกเมืองหรอ˩
Гดูจากทางที่เขาจะไปแล้วน่าจะใช่นะ˩
Гงั้นก็ไปทำข้างนอกนั้นกัน˩
Гดีเลย ถ้าเรา “เข้าสังคม” กับเขาในเมือง พวกรักษาความปลอดภัยอาจจะมาช่วยไว้ก็ได้˩
มีแฟนคลับจิลและกลอเรียรวมตัวกันอยู่จนถึง 6 คน พวกเขารักษาระยะห่างในการประกบตัวฮิคารุ แต่ก็ทำได้ห่วยมาก นักผจญภัยธรรมดา ๆ ยังสามารถสังเกตได้ทันทีเลยว่าเขากำลังถูกตามอยู่
Гหืมม? วันนี้ก็ออกไปทำเควสอีกแล้วหรอ˩
ผู้ชายที่คุยกับฮิคารุคือคนรักษาประตูคนเดียวกันกับในตอนที่เขาออกไปเอาพืชพิษกลิมเมอร์ริง
Гระวังตัวล่ะ จำไว้ว่า: ไม่มีคำว่าระวังตัวมากเกินไป นายเป็นนักผจญภัยไม่ใช่ผู้รักษาความปลอดภัยเหมือนฉัน การกลัวไม่ใช่เรื่องที่แย่˩
Гฉันรู้แล้วล่ะ แต่ขอบใจสำหรับคำแนะนำนะ˩
Гไม่เป็นไร เด็กควรฟังคำแนะนำคนอื่น ๆ บ้างนะ˩
Г..........˩
ทำเหมือนฉันเป็นเด็กอีกแล้ว เข้าใจล่ะ ก็นะ มีคนที่สูงและมีกล้ามมากมายในโลกนี้ ถ้าเปรียบเทียบกับพวกนั้นฉันอาจจะดูเหมือนเด็ก แต่ก็ไม่ใช่ว่าฉันจะตัวเล็กเหมือนกันแหละ! ฉันไม่ได้ตัวเล็ก! ฮิคารุคิดขณะที่ก้มหัวลง
ผู้เฝ้าประตูยิ้มอย่างมีความสุข
Гเอาล่ะ งั้นไปเถอะ˩
คราวที่แล้วเขาไม่สามารถคิดอะไรมากได้เพราะตอนนั้นเขากำลังหิวอยู่ แต่คราวนี้ไม่เหมือนกัน ตอนนี้เขาสามารถสำรวจสภาพแวดล้อมรอบ ๆ ได้แล้ว
ด้านนอกประตูเป็นสถานีฝึกสอน มีสิ่งมีชีวิตหลายชนิดอยู่ที่นั่น ไม่ใช่แค่มนุษย์เท่านั้น ที่นี้มีทั้งครึ่งมนุษย์ เอลฟ์และยังมีนักท่องเที่ยวและพ่อค้าอีกด้วย
ผ่านสถานีนี้ไปก็มีโรงแรมอยู่หลายแห่ง และเมื่อเขาไปไกลขึ้นอีก เขาก็เห็นบ้านไร่นาซึ่งไม่เหมือนกับด้านในของเมืองเลย มันทำขึ้นมาจากไม้และทำได้ไม่ดีนัก ด้านหลังสิ่งปลูกสร้างเป็นทุ่งกว้างที่ครอบครัวนั้นเพาะปลูก แม้จะโชคร้าย แต่คนเหล่านี้ก็ยังแข็งแรง
ขณะที่เขาไปไกลขึ้นอีกก็มีบ้านน้อยลงเรื่อย ๆ และตอนนี้เขาก็กำลังเผชิญหน้ากับธรรมชาติอยู่จริง ๆ
ถนนด้านหน้าเขายืดออกไปไกลอีกหลายไมล์ ยอดเขาสีน้ำเงินปรากฏขึ้นราง ๆ ในระยะไกล หญ้าบนทุ่งหญ้าค่อย ๆ กระเพื่อมเหมือนคลื่นสีเงินในสายลม เผยให้เห็นเส้นทางของลมที่พัดผ่าน สายน้ำเอื่อย ๆ ไหลอยู่ใกล้ ๆ เหล่านกทะยานสูงขึ้นสู่ท้องฟ้าและขับขานเสียงเพลง
Гในที่สุดก็เริ่มแล้วสินะ˩
ฮิคารุรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย และที่ด้านหลังของเขาก็มีนักผจญภัยอยู่ทั้งหมดหกคน
Гเอาล่ะ เราควรล้อมเด็กนั่นตอนนี้แหละ... เดี๋ยว อะไรกัน˩
พวกเขาไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองเลย ฮิคารุควรซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้สูงสิ แต่เมื่อพวกเขาไปตรวจสอบ ฮิคารุก็ได้หายไปแล้ว
เมื่อเขาใช้สกิลหลบซ่อนก็ไม่มีใครสัมผัสถึงฮิคารุได้ฃ และยิ่งเมื่อตั้งอาชีพไว้ที่ 'หลบซ่อนพระเจ้า: ผู้เตร็ดเตร่ในราตรี' แล้วล่ะก็ ไม่มีใครในเมืองพอนด์ — ไม่สิ ทั้งในอาณาจักรพอนโซเนียนี้ที่จะสามารถสัมผัสถึงเขาได้อีกต่อไป
