บทที่ 239 - ผู้พิทักษ์ (9) [28-08-2020]

บทที่ 239 - ผู้พิทักษ์ (9)

”

ทุกๆอย่างเป็นไปได้อย่างไม่ดีเลย กองกำลังต่อต้านที่มีชีวิตอยู่ได้สูญเสียไปอย่างนักและซิปัวได้เปลื่ยนมาเป็นศัตรูของดันเจี้ยนและพยาจะฆ่าฉัน หลิน และคนอื่นๆจากดันเจี้ยนที่จะมาพาเธอกลับไป ไฮเดลเซินได้ทำลายวงเวทย์ที่รักษาความมืดเอาไว้แม้ว่าคนที่นี่จะพยายามปกป้องเขา เขาเป็นขยะมากยิ่งกว่าที่ฉันคิดซะอีก

ฉันไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่ามันจะออกมาเป็นแบบนี้ ไม่เคยคิดเลยว่าซิปัวจะไปอยู่ข้างศัตรูของโลก

แน่นอนว่าฉันก็พอจะเข้าใจ เพื่อแลกเปลื่ยนกับความปลอดไปของเธอและโรเดิท ไฮเดลเซิน เธอจะต้องสัญญากับบุ๊ควอร์คเวอร์เรื่องพลังของฮีโร่ เธอจะต้องใช้ฉันเป็นเครื่องต่อรองเหมือนคนอื่นๆ

บุ๊ควอร์คเกอร์จะปฏิเสธหรอ จะจับตัวซิปัวแทนหรอ แน่นอนเลยว่าไม ถ้าหากว่าการใช้เธอเป็นเหยื่อ เหยื่อก็จะถูกผู้ล่าจัดการไปเอง มันไม่ต้องสงสัยเลยว่าพวกมันจะต้องยอมรับในข้อเสนอของซิปัวแน่นอน แม้ว่าจะไม่ใครรู้ว่าผู้ล่าที่เหยื่อของเขาล่อม่าจะเป็นตัวอันตรายก็ตาม

ยังไงก็ตามการออกมาจากดันเจี้ยนเพื่อที่จะหาความรักของเธอมันแตกต่างจากการร่วมมือของศัตรูของโลกเพื่อความรัก ถึงแม้ว่าฉันจะเข้าใจมันหรือไม่ก็ตาม แต่ฉัน เดซี่ หรือหลิน ก็ยังมองซิปัวในฐานะของผู้ดูแลดันเจี้ยน ถ้าหากว่าเธอจะต่อต้านเรามันก็จะเป็นแค่เรื่องระหว่างเรากับเธอ ความคิดเกี่ยวกับการร่วมมือกับศัตรูของโลกมันดูไร้สาระเกินไป

เราคิดเพียงแค่ว่าเธออาจจะเตรียมกับดัก ใช้กองกำลังต่อต้านหรือพื้นที่ใต้ดินนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งฉันรู้สึกว่ามันน่าแปลกใจในตอนที่เดซี่ได้อ่านความคิดของไฮเดลเซิน

คำบอกจากเดวี่มันแตกต่างไปจากทัศนคติของเขาเกินไปและความรู้สึกแปลกๆที่ฉันรู้สึกได้ในตอนที่เตะเขามันทำให้ฉันสงสัย ในตอนที่ฉันชวนหลินไปดื่มก็เพื่อที่จะคุยเรื่องนี้กับเขา

แน่นอนว่าหลินก็เป็นคนที่มีความลับที่ฉันยังไม่รู้จักเขาลึกนัก แต่ไม่ว่ายังไงก็ตามหลินก็เป็นคนที่ได้รับการแบ่งพลังจากดันเจี้ยน เป็นสมาชิกของกิลด์ผู้ดูแลที่จะให้ประโยชน์กับเหล่านักสำรวจ ด้วยเหตุนี้ฉันจึงเตรียมตัวไว้เผื่อในสถานการณ์ที่ฉันตกอยู่ในอันตราย จากนั้นฉันได้อธิบายให้เขาฟังเกี่ยวกับพลังของคะดูเซียว พลังของงูขาว

พลังของงูขาวนั้นตรงกันข้ามกับพลังของงูดำ หรือก็คือมันเป็นพลังในการรักาะ ผลของมันก็ง่ายมากแต่ว่ามันก็ทรงพลัง ยังไงก็ตามมันก็มีเงื่อนไขที่ยากที่จะใช้งาน

[เมื่อใช้ในตอนที่พรรคพวกตายภายใน 10 วินาที คุณจะใช้พลังชีวิตของคุณครึ่งหนึ่งเพื่อฟื้นฟูพรรคพวกและเพิ่มพลังให้เขา 50% เป็นเวลา 1 นาที]

ระยะเวลา 10 วินาที มันเลวร้ายอย่างไม่ต้องสงสัย ยังไงก็ตามตราบใดที่ฉันอยู่ใกล้พอในตอนที่พวกของฉันตาย ฉันก็สามารถจะชุบชีวิตเขาขึ้นมาได้ พลังที่ยกเลิกความตาย มันเป็นพลังที่ทรงคุณค่าสมกับที่ถูกเรียกว่าพลังของเทพจริงๆ ความจริงที่ว่าฉันได้รับพลังของเฮอร์มีสมันคือความโชคดีจริงๆ

เหตุผลหลักที่ทำให้ฉันเสียใจกับความตายของซัคคิวบิในฟิลิปปินส์มันเป็นเพราะฉันไม่สามารถจะใช้คะดูเซียสช่วยพวกเธอได้เพราะฉันอยู่ห่างเกินไป ถึงแม้ว่าฉันจะทำมันแต่การที่จะเลือกช่วยใครมันก็เป็นเรื่องยากเหมือนกัน เพราะแบบนั้นฉันจึงจะไม่ยอมพลาดแบบนั้นอีก

เหตุผลที่หลินไม่เคยใช้ปืนไรเฟิลของเขาเลยก็ยังเพราะศัตรูของโลก แม้ว่าเขาจะไม่เคยคิดว่าศัตรูของโลกจะมาปรากฏตัวพร้อมซิปัวก็ตามที

ตามที่เขาได้บอกมาคนที่รู้เรื่องปืนไรเฟิลของเขามีแค่โรเล็ตต้า โรก้า และคนอีกไม่กี่คน หรือก็คือมันเป็นอาวุธลับของเขา ตามปกติแล้วเมื่อเทียบปืนพกกับไรเฟิล ปืนไรเฟิลมันมีพลังที่มากกว่าอย่างไม่อาจจะมาเทียบกันได้

ยิ่งทรงพลังมากเท่าไหร่ก็ยิ่งจะต้องซ่อนมันเอาไว้มากเท่านั้น โดยเฉพาะกับภายในทวีปนี้ หลินได้ซ่อนอาวุธลับของเขาเอาไว้อย่างสมบูรณ์และเปิดเผยอย่างสวยงามในตอนที่ไม่มีใครคาดคิด ในตอนที่ต่อสู้กับศัตรูของโลกเขาจงใจให้ศัจรูคำนวนพลังของเขาพลาดและชักนำให้ศัตรูเผลอลดการระวังตัวลง

ยังไงก็ตามแม้ว่าคนๆหนึ่งจะรู้ว่าจะถูกชุปชีวิตขึ้นมา แต่เขาจะเตรียมใจตายในการต่อสู้ตามแผนได้งั้นหรอ วันนี้เป็นครั้งแรกเลยที่ฉันได้อธิบายถึงพลังให้เขาได้ฟัง เขาไม่เพียงแค่มีความแข็งแกร่งแค่ทางกายเท่านั้น แต่เขายังมีความแข็งแกร่งทางจิตใจพอๆกันเลย

ไม่ว่าแบบใดก็ตามฉันก็ได้ชุปชีวิตเขาขึ้นมาตามแผนที่วางเอาไว้และเปิดใช้งานโอเวอร์ลอร์ดในทันทีเพื่อปิดบังออร่าของหลินด้วยออร่าของฉฉัน หลินได้ยังคงสงสัยกับการซ่อนตัวของเขาเหมือนกัน แต่ว่าทุกอย่างมันก็สมบูรณ์แบบขึ้นเมื่อเดซี่ได้เปิดใช้งานเวทย์ความมืดในช่วงเวลาที่เหมาะสม นั่นมันเป็นเหตุผลที่ฉันเผลออุทานออกไปแบบในตอนนั้น

นับจากนั้นฉันก็ดึงความสนใจศัตรูของโลกมาที่ฉันและหยุดมันเอาไว้ให้หลินเล็งได้ง่ายขึ้น ถึงแม้ว่าฉันจะทำตัวราวกับว่ามันสบายดี แต่ว่าฉันก็ยังตัวสั่นอย่างมากกับความต้านทานที่รุนแรงของมัน

โชคดีที่ว่าหลินได้ลอบฆ่าศัตรูของโลกก่อนที่มันจะสายเกินไป ในตอนนี้เหลือเพียงแค่คนบาปสองคนที่ต้องจัดการอยู่หน้าเราแล้ว

"เธอคงไม่ต้องการให้เราอธิบายถึงความผิดที่เธอทำใช่ไหม"

"หลินขอร้องล่ะอย่าฆ่าเราเลย"

"อึกกกก...."

แม้ว่าเสียงของหลินจะเย็นชา แต่ซิปัวก็ยังตะโกนขอร้องเขาอย่างไร้ยางอาย กลับกันไฮเดลเซินยังคงกุมเข่าเจ็บปวดอยู่ข้างๆเธอ

"ไม่ฆ่าเธอหรอ นั่นทั้งหมดที่เธอต้องการสินะ"

"นั่นมัน...."

"คิดย้อนไปในตอนที่ฉันพูดกับเธอเมื่อวานสิ ฉันได้ให้โอกาสที่สองกลับเธอเพื่อที่จะให้เธอกลับไปในที่ๆเธอควรอยู่ ฉันบอกว่าฉันจะฆ่าเธอไหมล่ะในตอนนั้น... แล้วดูสิ่งที่เธอทำในวันนี้สิ เศษสวะที่ละทิ้งพรรคพวกที่มาช่วย แล้วเพื่อที่จะฆ่าคังชินและฉัน เธอได้ขายพวกเรากับศัตรูของโลก"

หลินได้ยิงปืนออกไปอีกครั้ง ในครั้งนี้เขาได้ยิงไปที่แขนซ้ายของไฮเดลเซิน

"อ๊ากกกก"

"ระ โรเดิท โอ้ โรเดิท ไม่ หลินขอร้องล่ะยิงฉันแทน อย่ายิงโรเเดิท"

"ไม่ต้องห่วงหรอกฉันก็จะยิงเธอเหมือนกัน"

หลินได้ตอบกลับไปดดยไม่กระพริบตาและยิงไปที่แขนซ้ายของซิปัวจริงๆ วิปัวไม่แม้แต่จะครางซักนิด เธอทำเพียงแค่จ้องที่หลิน

"ปกติแล้วฉันเกลียดคนที่ข่มเหงคนอื่นเพื่อระบายความโรกธนะ แนวของฉันคือฆ่าคนที่สมควรจะตายโดยไม่ปล่อยไว้นาน แต่ว่านี้มัน ห่าเอ้ย....."

เขาไม่สามารถจะเก็บความโกรธเอาไว้ได้ เขาได้หยุดพูดและเล็งปืนไปที่ไฮเดลเซินอีกครั้ง หลังจากที่ปืนเขาส่งเสียงออกมาสองครั้ง รูสองรูได้ปรากฏบนหูขวาและแขนขวาของไฮเดลเซิน เสียงร้องของไฮเดลเซินได้ดังไปทั่ว

"เจ้าเวรนี่คือคนที่ถูกสร้างตราบาปไว้กับคนๆหนึ่ง อ่า เธออยู่นี่หรอ"

"อื้อ เพิ่งมานะ"

เดซี่ได้ปรากฏตัวออกมาจากความมืด ฉันสามารถจะเห็นร่างของไฮเดลเซินสั่นได้อย่างชัดเจน มันเป็นเพราะว่าฉันใช่โอเวอร์ลอร์ดงั้นหรอ เวทย์ความมืดไม่สามารถจะปิดกั้นการมองของฉันได้อีกต่อไป

"เดซี่ แอคทราเดี่ยน..."

"72 ชีวิต"

"เธอ เธอแข็งแกร่งแค่ไหนกัน!?"

"จาก 389 ตอนนี้เหลือแค่ 72 ชีวิตเท่านั้น"

เสียงของเดซี่ยังคงสงบเหมือนเคย แต่ว่าความสงบของเธอเต็มไปด้วยความโกรธ

"ศักดิ์ศรีสุดท้ายของนักสำรวจ นายโยนมันทิ้งไปแล้วเพราะความโลภของนาย"

เดซี่ได้เปิดช่องเก็บของออกมา เมื่อได้เห็นอันเดทนับร้อยคลายออกมามันทำให้ฉันรู้สึกถึงความหดหู่ พวกเขาเป็นอันเดท... มนุษย์ นี้เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นเดซี่ใช้อันเดทที่เป็นมนุษย์ อย่างที่ผู้นั้นคนที่สามารถจะเปลื่ยนมอนสเตอร์ได้ก็ต้องเปลื่ยนมนุษย์ให้เป็นอันเดทได้อย่างแน่นอน นอกไปจากนี้อันเดทพวกนี้....

เดซี่ยังคงพูดต่อไปในขยะที่เบิกตาสีแดงขึ้นอย่างเดือดดาล

"ตายโดยคนที่นายฆ่าไป"

"ไม่ เธอจะฆ่าโรเดิทไม่ได้"

"ไม่ เจ้าขยะนั่นจะต้องตายแน่ๆ"

หลินได้ขยับเท้าเบาๆทำให้กำแพงไฟลุกขึ้นมาล้อมซิปัวเอาไว้ เวทย์ที่เธอพยายามจะร่ายออกมาถูกยกเลิกไป เพลิงมันร้อนจนทำให้ฉันยากจะหายใจ เมื่อเทียบกับซิปัวแล้ว ไฮเดลเซินได้ร้องอย่างบ้าคลั่ง

"น่าขำ เธอคิดว่าซอมบี้พวกนี้จะฆ่าฉันได้หรอ ซิปัว ซิปัว เฮ้ ซิปัว ฉันกำลังจะตายซิปัว"

"โรเดิท โอ้ โรเดิท ขอร้องละ ได้โปรดไว้ชีวิตเขา ฉันจะทำทุกๆอย่างตามที่นายพูด"

"เธอจะทำแบบนั้นหรอ เสียใจด้วยนะ ฉันไม่เชื่อใจเธออีกต่อไปแล้ว"

หลินได้ก้มลงไปมองพื้นและซอมบี้ตัวหนึ่งได้เข้าไปกัดแขนขวาของไฮเดลเซินราวกับว่าเขาได้ควบคุมมัน

"แล้วก็มันสายไปแล้ว"

"อ๊ากกกก มันเจ็บ มันเจ็บบบ"

ทั้งหลินและฉันต่างก็มองโดยไม่กระพริบตา ในขณะที่เดซี่หลังจากที่เธอได้ออกคำสั่งกับอันเดท เธอได้พึมพัมด้วยน้ำเสียงที่ไม่สามารถจะอธิบายได้

"ฉันเชื่อนาย นายเป็นนักสำรวจดังนั้นฉันจะเชื่อนาย"

"ไม่นะ ไม่"

"มันไม่ใช่...มันไม่ควรเป็นแบบนี้"

ในตอนที่เสียงร้องของไฮเดลเซินดังออกมา เสียงกรีดร้องของซิปัวก็ดังขึ้น

"ไม่ หลิน ได้โปรด ไม่"

"นี้คือสิ่งที่เธอทำมัน อะไรที่ทำให้เธอหันไปร่วมมือกับศัตรูที่เธอเกลียดมากนักล่ะ อะไรทำให้เธอบังคับให้ฉันได้เจอประสบการณ์ที่ฉันเกลียดล่ะ"

"อ๊ากกกกกกกกกก"

พลังชีวิตของไฮเดลเซินได้น้อยลงไปเรื่อยๆในตอนที่เขาถูกซอมบี้ลุมฉีกกระชาก ซิปัวได้ร้องออกมาอย่างสิ้นหวัง แต่หลินก็ยังไม่ขยับแม้แต่น้อย

"ฉันเคารพและนับถือเธอมาในฐานะพรรคพวกและเพื่อนของฉันมานานจนนับไม่ได้ แล้วเธอก็ทำเหมือนกับฉันเป็นไอ้โง่ พวกเราได้รวมตัวกันเพื่อจุดประสงค์คือปกป้องโลก แล้วนี่คือสิ่งที่เธอทำกับพวกเรา"

"ช่วยโรเดิท"

"พลังของคะดูเซียสได้ถูกใช้ไปแล้ว"

ฉันได้ตอบกลับไปแทนหลิน ในตอนนั้นเสียงของซิปัวก็หยุดลง เสียงของไฮเดลเซินได้เงียบลงไปพักหนึ่ง

"โรเดิท...?"

"..."

"โรเดิท... โรเดิท"

กำแพงไฟที่ขวางซิปัวเอาไว้ได้หายไป เธอได้ดีดตัวขึ้นมาและมองไปรอบๆเพื่อหาไฮเดลเวิน ซอมบี้ทั้งหมดได้กลับมารวมกันในจุดๆหนึ่ง แต่ยังไงก็ตามไม่มีอะไรเหลืออีกแล้ว ไม่มีเหลือแม้แต่เศษชุดเกราะหรือผมสักเส้นเหลืออยู่

"โร...เดิท"

"แตรมังกร เผาพวกเขา ฉันอยากให้พวกเขาได้พัก"

"ฉันบอกว่าอย่าเรียกฉันว่าแตรมังกรไง... ชิ"

ไฟได้ถูกจุดขึ้นบนตัวซอมบบี้และในเวลาสั้นๆซอมบี้นับร้อยได้ถูกเผาไปทั้งหมดโดยไม่เหลือทิ้งไว้แม้แต่ขี้เถ้า เมื่อเห็นว่าเหลือเพียงแค่เราที่เหลืออยู่ซิปัวได้ทรุดลง

"ไม่...มันเป็นแบบนี้ไม่ได้..."

"ฉันเห็นด้วย ไม่มีใครเชื่อว่ามันจะเกิดขึ้นแบบนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสิ่งที่เธอได้ทำ"

สิ่งที่เลวร้ายที่สุดคือซิปัวได้วางกับดักเราเพื่อให้เราต้องสู้กับศัตรูของโลกในสถานการณ์ที่เลวร้ายสุดๆ หนึ่งในห้าหัวหน้ากิลด์ผู้ดูแลของดันเจี้ยนที่หนึ่งไม่เพียงแต่พาศัตรูของโลกมาเท่านั้น แต่เธอยังวางกับดักขังเราเอาไว้ในเหตุการณ์ดันเจี้ยน ฉันยังไม่อยากจะเชื่อมันเลย ในตอนที่ฉันคิดว่าโรเล็ตต้าจะทำยังไงเมื่อได้ยินเรื่องนี้ทำให้ฉันต้องถอนหายใจออกมา

"โรเดิท โรเดท... นายฆ่าโรเดิท นาย มัน...ไม่มีเหตุผลใดในชีวิตแล้ว... ฉันไม่อยากจะมีชีวิตอยู่อีกแล้ว"

"ถ้าหากว่าภาระที่เธอแบกไว้มันหนักไป...ถ้าเธอเกลียดมันมากเธอก็ควรจะทิ้งมันทั้งหมดไป ฉันจะช่วยให้เธอได้พักเอง"

ดูเหมือนว่าเขาจะตัดสินใจแล้ว หลินได้ยกปืนขึ้นและเล็งไปที่ซิปัว

"ตายซะ ซิปัว นับจากนี้ไปฉันแทนที่ตำแหน่งของเธอเอง"

"เดี๋ยวก่อนหลิน"

"อ่า"

ฉันได้มองไปที่หลิน จากนั้นก็พูดออกไป

"การลงโทษนี้มันเบาเกินไป ในวันนี้วันเดียวคนนับร้อยต้องตายไป แม้แต่นายยังตายไปครั้งหนึ่งหลิน แม้กระทั่งอย่างนั้นนายกลับจะผูกตัวเองกับดันเจี้ยนแทนเธอหรอ"

"....ไม่ว่ายังไงฉันก็ถูกผูกกับดันเจี้ยนอยู่แล้ว หรือจะให้ฉันเอาตำแหน่งของเธอไปไว้ไหนล่ะ จะเกิดอะไรขึ้นล่ะหากไม่มีคนมาแทนตำแหน่งของเธอ"

ฉันได้ชะงักไป คำพูดของหลินทำให้ฉันสัมผัสได้ถึงความเสียใจลึกๆ แน่นอนว่าฉันไม่คิดว่าฉันเป็นคนแรกที่ได้รับความปรารถนานี้

ใช่แล้ว... หลินก็ยังต้องถูกคุกคามโดยศัตรูของโลกและไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขาจะต้องเผชิญหน้ากับการต่อสู้กับพวกมันมานับไม่ถ้วน จากนั้นความเป็นศัตรูและความเกลียดชังได้ฝังแน่นกับเขาทำให้เขาเลือกที่จะกลายมาเป็นส่วนหนึ่งของดันเจี้ยน เขาได้ทิ้งความปรารถนาของเขาไป

ดังนั้นฉันได้ตอบวิธีแก้ไขออกไป

"ปล่อยให้เธอแบกภาระขอเธอไว้ เธอจะต้องชดใช้สำหรับบาปของเธอ วิธีเดียวที่จะทำแบบนั้นได้ก็คือผูกเธอไว้กับดันเจี้ยน"

"นาย... นายมันโหดร้ายและเหี้ยมกว่าที่ฉันคิดซะอีก แต่ว่ายังไงล่ะ"

"โอกาสที่จะสำเร็จมันไม่มากนะ แต่ฉันคิดว่าฉันควรจะลองทำมัน"

มันไม่มีเวลามากนักก่อนที่โอเวอร์ลอร์ดจะสิ้นสุดลง ฉันสามารถจะยื้อมันเอาไว้ได้จนถึงตอนนี้เพราะว่าฉันไม่ได้ใช้พลังของฉันมากนะ แต่ว่ามันก็มีเวลาเหลือแค่เพียง 10 วินาทีเท่านั้น ถ้าฉันต้องการจะใช้ผลที่เพิ่มขึ้นจากโอเวอร์ลอร์ดฉันก็จะต้องรีบใช้มัน

มันไม่ต้องสงสัยเลยว่าเสน่ห์ก็เป็นหนึ่งในค่าสถานะที่ถูกเสริมขึ้น ในปัจจุบันนี้ฉันมั่นใจว่าฉันจะไม่แพ้ใครในดันเจี้ยนในเรื่องของเสน่ห์ นั่นเป็นสิ่งที่ฉันจะนำมาประยุกต์ใช้กับซิปัวที่อยู่ตรงหน้าฉันเหมือนกัน

ฉันได้เข้าไปหาเธอ ดวงตาของเธอได้จ้องมาที่ฉันด้วยสายตาของคนตาย

"ฮีโร่ ฮีโร่ ไอเวรไปลงนรกซะ ฉันจะไม่มีวันกลับไปที่ดันเจี้ยน แกจะต้องถูกศัตรูของโลกฉีกเป็นชิ้นๆและโลกของแกก็จะล่มสลายไป จำเรื่องนี้เอาไว้ให้ดี มันคือความเป็นจริง"

"การล่อลวงของลิลิธ"

ฉันไม่ได้มีเวลาเหลือที่จะมาฟังการบ่นของเธออีก มันมีโอกาสเพียงแค่ 20% เท่านั้นที่จะสำเร็จ ถ้าหากว่าฉันทำล้มเหลวหลินก็จะต้องการเป็นหัวหน้ากิลด์ผู้ดูแลคนใหม่

ยังไงก็ตามฉันกังวลมากเกินไป มันแทบราวกับว่ามันเป็นผลลัพธ์ที่ออกมาเองตามธรรมชาติ พลังของนั่นออกมาจากร่างของฉันและครอบงำเธอ

[คุณได้ใช้การล่อลวงของลิลิธ คุณได้ขโมยพลังชีวิตและมานาของเป้าหมายครึ่งหนึ่ง]

[เป้าหมายตกอยู่ในสถานะ 'เชื่อฟังคำสั่งโดยสมบูรณ์' เป้าหมายจะกลายเป็นข้ารับใช้ของคุณไปตลอดกาล]

ในตอนที่ข้อความนี้ดังขึ้นฉันก็ได้เห็นภาพที่กลับตาลปัตรไปโดยสมบูรณ์ ซิปัวที่ด่าสาปแช่งฉันอยู่ก่อนหน้านี้ได้เปลื่ยนแปลงไปอย่างสมบูรณ์ มันราวกับว่าเธอได้รับการตื่นบางอย่าง เธอได้มองไปรอบๆและตรวจร่างกายของเธอเอง จากนั้นเธอก็เห็นฉันยืนอยู่ในความมืดและพูดออกมาอย่างสับสน

"อ่า อ๊าาาาาา.... นายท่าน... ดะ ได้โปรดให้อภัยกับความน่าอับอายของฉันด้วย ได้โปรดอย่ามองฉันแบบนั้น"

"คังชิน.... นาย..."

"ให้ตายสิ... นี้เป็นเหตุผลที่ฉันไม่อยากจะใช้มันเลย"

คนที่ทิ้งทุกๆอย่างรวมถึงตัวเองเพื่อความรักอย่างเธอได้เปลื่ยนไปราวกับเป็นคนละคน คนที่อยู่เบื้องหน้าฉันยังสามารถถูกนับได้ว่าเป็นซิปัวได้อีกไหรอ? ถ้าหากว่ามีคนถามคำถามนี้ฉันก็ต้องปฏิเสธออกไปอย่างแน่นอน

ในทางกลับกันหลินได้ตั้งมั่นเลยว่าฉันได้ฆ่าเธอไปแล้ว

"นี้มันคือ... การลงโทษอย่างแท้จริง นายนี่มันน่ากลัวบัดซบเลยว๊ะ"

"ฉันไม่อยากจะใช้ทักษะนี้อีกเลย ให้ตายสิ....."

การเดิมพันของฉันมันประสบผลสำเร็จ นับจากนี้ไปเเธอจะคงอยู่เพื่อปกป้องดันเจี้ยนในฐานะหัวหน้ากิลด์ผู้ดูแลไปตลอดจนกว่าจะสูญเสียความรักไปจากชีวิตและได้รับความรักใหม่ที่ไม่สามารถทดแทนได้มาแทน นี้คือการลงโทษที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่ฉันได้มอบให้กับเธอ

ในตอนนั้นเองที่ฉันกำลังจะมอบคำสั่งให้กับเธอ เสียงประโคมก็ได้ดังขึ้นมันเป็นเสียงของซิปัว

[เหตุการณ์ดันเจี้ยนได้ถูกเคลียร์ คุณได้รับแต้มสเตตัส 10 แต้มและแต้มทักษะ 3 แต้ม]