ตอนที่แล้วWOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 65
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปWOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 67

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 66


เซียวอวี๋ก้าวมาหยุดอยุ่ที่หน้ากองไฟก่อนจะโยนกล่องไปให้แอนโทนีดาส

มีประกายของความสุขสะท้อนออกมาจากแววตาของแอนโทนีดาสยามเมื่อถือกล่องเอาไว้ สำหรับแอนโทนีดาสแล้ว สร้อยคอเส้นนี้สามารถเพิ่มความแข็งแกร่งให้แก่เขาได้ถึง 1 ใน 3

ใบหน้าของพ่อบ้านโม่บิดเบี้ยวยามจ้องมองเซียวอวี๋ เนื่องเพราะคัมภีร์โซ่ ดังนั้นพวกอัศวินจึงไม่มีผู้ใดตกตาย ทว่ายังมีบางส่วนที่บาดเจ็บร้ายแรง ซึ่งความจริงแล้วเซียวอวี๋เป็นผู้กล่าวกับพวกออร์คว่าไม่ให้ลงมือสังหาร พวกเขากำลังเดินทางไปยังดินแดนของตระกูลหวัง นอกจากนี้เขายังไม่ต้องการให้ซีเหวินต้องเสียหน้าจากการกระทำดังกล่าว แผนการของเขาคือการพาซีเหวินกลับไปยังตระกูลของนางเพื่อแสดงให้เห็นว่าบุตรสาวของเขามีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดี เขาเชื่อว่าผู้หญิงทุกนางล้วนต้องการความสุขสบาย อย่างไรก็ตามพวกนางย่อมมีความภาคภูมิและดื้อรั้นอยู่ในใจ เพื่อให้หญิงนางหนึ่งติดตามท่านไปตลอดชีวิตแล้ว มันจำเป็นที่จะต้องตอบสนองความภาคภูมิใจและความต้องการของนาง

เซียวอวี๋ต้องการจะใช้วิธีเอาแครอทมาล่อลาเพื่อให้แน่ใจว่าตระกูลหวังจะยอมปล่อยนางกลับไปกับเขา เซียวอวี๋คงรู้สึกอับอายในการมีชีวิตอยู่หากว่าต้องสูญเสียพี่สะใภ้ที่งดงามของเขาไป

หลังจากดื่มกินเสร็จเขาก็กลับไปยังรถม้าเพื่อพักผ่อน

เช้าวันถัดมา เซียวอวี๋ตื่นขึ้นในยามรุ่งสาง เขาพบว่าอัศวินส่วนใหญ่ล้วนนอนแผ่อยู่บนพื้นและไม่อาจลุกขึ้นยืนไหว

เขาอมยิ้มขณะที่เดินตรงไปยังพ่อบ้านโม่ "พ่อบ้านโม่ เกิดอะไรขึ้นหรือ? พวกเรากำลังรีบไม่ใช่หรือ?"

พ่อบ้านโม่ทราบว่าเซียวอวี๋ต้องการจะสื่ออะไร ทว่าเขาไม่กล้าที่จะโต้ตอบกับเซียวอวี๋ เขาเพียงแค่นเสียง "พวกเขายังไม่อาจเดินทางได้ พวกเราจะอยู่ที่นี่อีกสองเพื่อรอพวกเขาฟื้นตัว"

"เพียงสองวันหรือ....เอาเถอะ พวกเรากำลังอยู่ในถิ่นรกร้าง เหมาะที่จะให้ข้าควบม้าเล่น" เซียวอวี๋วางลูกมังกรลงบนไหล่ของเขา จากนั้นจึงเริ่มขี่ม้าออกไปชมพื้นที่โดยรอบ

"ภาวนาให้เจ้าพบเจอมอนสเตอร์และถูกมันลากไปกิน!" พ่อบ้านโม่สาปส่งอยุ่ในใจ

เซียวอวี๋ออกท่องเที่ยวไปทั่วในสองวันนี้ขณะที่พวกอัศวินต้องนอนประคบสมุนไพรเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บ

ขบวนรถออกเคลื่อนตัวอีกครั้งหลังผ่านไปสองวัน อย่างไรก็ตาม การเดินทางกลับต้องล่าช้าลงเนื่องจากพวกอัศวิน แม้กระนั้นเซียวอวี๋กลับไม่ใส่ใจขณะที่เขามีแก้วไวน์อยู่ในมือและมีสาวงามอยู่เคียงข้าง แม้ว่าเขาจะทำได้เพียงดูแต่ตามืออย่าต้องก็ตาม ทว่าการมองดูสิ่งสวยงามก็นับว่าเป็นความบันเทิงอย่างหนึ่ง

ลูกมังกรกลายเป็นซุกซนมากขึ้นเมื่อได้ออกไปเที่ยวกับเซียวอวี๋ มันเริ่มเลียนแบบทุกการกระทำของเขา บางครั้งมันยังกระทั่งเดินด้วยสองขาหลังคล้ายมนุษย์ ทุกคนที่พบเห็นล้วนประหลาดใจและอาจจะคิดว่ามันเป็นเพียงเด็กมนุษย์ผู้หนึ่งหากไม่มีหางและปีกทั้งคู่ที่งอกเงยออกมา อย่างไรก็ตาม ลูกมังกรเริ่มกลายเป็นชั่วร้ายมากยิ่งขึ้น น้ำลายของมันไหลออกมายามเมื่อจ้องมองสาวงาม ในด้านนี้มันได้รับสือบทอดมาจากเซียวอวี๋เต็มๆ

ซีเหวินชื่นชอบลูกมังกรตัวนี้อย่างมาก ดังนั้นนางจึงป้อนของกินให้มันราวกับเป็นมารดาของมัน ทว่าเมื่อถึงจุดหนึ่ง นางก็พบว่าพฤติกรรมของลูกมังกรกลายเป็นเลวร้ายมากขึ้นทุกวัน ดังนั้นนางจึงไปร้องขอไม่ให้เซียวอวี๋สั่งสอนสิ่งที่ไม่ดีให้แก่ลูกมังกรอีก

เซียวอวี๋เกาหัวขณะยิ้มเจื่อน เขาไม่เคยสอนสิ่งใดให้กับมันเสียด้วยซ้ำ มันเพียงแค่เลียนแบบพฤติกรรมที่เขาทำเป็นประจำเท่านั้นเอง!

เซียวอวี๋มักจะใช้ความสุขุมในการแอบมองซีเหวินและทิรันด้า อย่างไรก็ตาม ลูกมังกรยังเล็กเกินไป ดังนั้นท่าทางของมันจึงไม่มีปิดบังแต่จ้องมองอย่างโจ่งแจ้ง มันมักจะนอนหงายท้องเพื่อมองดูใต้กระโปรงของเหล่าหญิงสาว มันมักจะใช้หัวของมันชอนไชเข้าไปยังกึ่งกลางของภูเขาทั้งสองลูก น้ำลายของมันจะไหลหลากราวกับน้ำท่วมยามเมื่อจ้องมองไปยังก้นของซีเหวินและทิรันด้า

ทิรันด้าเข้ามาทุบตีเขายามนางจับได้ว่ามังกรน้อยกำลังจ้องมองนางด้วยท่าทางดังกล่าว

เซียวอวี๋จึงถามออกไป "เหตุใดเจ้าถึงต้องมาเตะข้าด้วย? ไปเตะเจ้ามังกรสิ!"

ทิรันด้าก็ตอบกลับมาว่า "มันยังเป็นเพียงเด็กน้อย ดังนั้นจึงต้องลงโทษผู้ใหญ่ที่สั่งสอนให้มันเป็นเช่นนั้น!"

เซียวอวี๋รู้สึกขมขื่นขณะที่เขาเข้าใจว่าการเลี้ยงดูเด็กนั้นเป็นปัญหาใหญ่และไม่ใช่เรื่องง่าย

นอกเหนือจากการถ้ำมองแล้ว ลูกมังกรยังเลียนแบบทัศนคติอันชั่วร้ายของเซียวอวี๋ เมื่อมองมันจากภายนอกจะดูเหมือนว่ามันไม่มีพิษภัยใดๆ แต่ความจริงแล้ว มันชอบเข้าไปในค่ายของตระกูลหวัง โยนหนอนและตะขาบลงไปในหม้ออาหารและน้ำดื่มของพวกเขา ไม่มีเคยมีทัศนคติที่ดีใดๆต่อเหล่าอัศวินของตระกูลหวัง มันจะพยายามทุกหนทางในการแก้แค้น!

กับพ่อบ้านโม่ก็เช่นกัน มันจะทำตัวน่าเอ็นดูยามอยู่เบื้องหน้า ทว่าลับหลังมันจะคอยขโมยสิ่งของออกมาจากเสื้อผ้าของเขา ในตำนานกล่าวเอาไว้ว่า พวกมังกรนั้นชื่นชอบที่จะเก็บสะสมของวิเศษและสมบัติต่างๆ มังกรตัวนี้ทั้งยังเด็กและเป็นลูกครึ่ง แต่ดูเหมือนว่ามันจะสืบทอดพฤติกรรมเช่นนี้มาจากบรรพบุรุษของมัน

เพียงไม่กี่วันมังกรน้อยก็ปล้นชิงทุกสิ่งทุกอย่างมาจากพ่อบ้านโม่ เซียวอวี๋พบว่าสถานการณ์นี้นั้นแปลกประหลาดมาก มันสืบทอดพฤติกรรมาจากบรรพบุรุษของมันหรือ?

พ่อบ้านโม่กลับคิดว่าเซียวอวี๋คือผู้อยู่เบื้องหลังการกระทำอันต่ำช้าดังกล่าว ด้วยเหตุนี้เขาจึงเกลียดเซียวอวี๋จนเข้าไส้ เขากล้ำกลืนรอให้ไปถึงดินแดนของตระกูลหวังเสียก่อน พ่อบ้านโม่เชื่อมั่นว่าผู้นำตระกูลหวังจะต้องจัดการกับเซียวอวี๋อย่างแน่นอน!

หลังจากนั้นอีก 2 - 3 วัน สุดท้ายพวกเขาก็ออกจากพื้นที่รกร้างและเข้าสู่ตัวเมือง ตัวเมืองแห่งนี้นั้นอยู่ภายใต้การปกครองของดินแดนที่มีความสัมพันธ์อันดีกับตระกูลหวัง ด้วยเหตุนี้เองเหล่าเจ้าหน้าที่ของเมืองจึงต้อนรับขับสู้ขบวนรถของพวกเขาอย่างดี

พ่อบ้านโม่หัวเราะออกมาอย่างผ่อนคลายยามเมื่อมาถึงตัวเมือง "ดินแดนของเมืองไลอ้อนนั้นเล็กจ้อยนัก....ข้าจะต้อนรับอย่างดีหากพวกเจ้าไปถึงคฤหาสถ์ของตระกูลหวัง..."

เซียวอวี๋ไม่ได้ใส่ใจมากนัก เขาต้องการจะดื่มกินอยู่ในโรงแรมขณะมองหาสาวงาม ลูกมังกรน้อยก็กำลังมองดูหญิงงามเช่นเดียวกับเซียวอวี๋

อย่างไรก็ตาม ร่างของมันดูเล็กน่ารักเป็นอย่างมาก ดังนั้นมันจึงได้รับความนิยมจากบรรดาหญิงสาวอย่างล้นหลาม อย่างไรก็ตามมันมักจะจบลงที่เซียวอวี่ถูกตบหน้าเมื่อลูกมังกรถูกจับได้

..........................

..........................

พวกอัศวินไปยังโรงหมอเพื่อรับการรักษาที่ในเมือง ดังนั้นเซียวอวี๋และคนของเขาจึงทำเพียงพักอยู่ในโรงแรม ทิรันด้าและซีเหวินจำต้องสวมฮู้ดเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาโดยไม่จำเป็นและทำเพียงอยู่ในห้องพัก ขณะที่เซียวอวี๋และลูกมังกรใช้เวลาไปกับการมองดูหญิงสาวที่มาเข้าพักในโรงแรม

เป้าหมายหลักของเขาคือการตามหาสาวงาม ซึ่งเมืองแห่งนี้ก็ตั้งอยู่ในเส้นทางจากเหนือสู่ใต้ ดังนั้นจึงมีนักผจญภัยหลายคนเดินทางผ่านเมืองแห่งนี้ บางทียังมีหญิงสาวอยู่ในกลุ่ม นอกจากนี้พวกนางนั้นยังมีลักษณะอันพยศที่หญิงสาวโดยทั่วไปมักไม่มี

.........................

.........................

เซียวอวี๋และมังกรน้อยกำลังจ้องมองสาวงามผู้สวมใส่เสื้อผ้าหนังสีดำ หญิงสาวนางนี้เองก็รู้ตัวว่ามีสายตากำลังจับจ้องมองนางอยู่ นางไม่ได้ให้ความสนใจใดๆขณะที่บิดเอวเพื่อเปิดเผยผิวพรรณเล็กน้อย

"แม่เจ้า!" เซียวอวี๋น้ำลายไหลหยดย้อย

"แง๊ว~" มังกรน้อยเองก็เลียนแบบท่าทางของเขา

"เจ้าตัวน้อยนี่น่ารักมาก!" สาวงามหันกลับมา นางนั้นแตกต่างไปจากซีเหวิน ความงามของพวกนางนั้นงามไปคนละแบบ หญิงสาวนางนี้มีร่างกายที่เร่าร้อน เปลวไฟของบุรุษทุกผู้จะลุกโชนขึ้นยามจับจ้องนาง นางเริ่มก้าวมาทางเซียวอวี๋

เซียวอวี๋กลายเป็นตื่นเต้นขณะที่สาวงามเข้ามาใกล้เขา

"สิ่งมีชีวิตที่น่ารักนี้คือตัวอะไร?" สาวงามนั้นมาถึงโต๊ะที่พวกเขาอยุ่ก่อนจะอุ้มลูกมังกรขึ้นมาและกอดมันไว้

"แง๊ว~" มังกรน้อยส่งเสียงร้องออกมา

เพี๊ยะ!

เซียวอวี๋กำลังจ้องมองสาวงามอย่างหื่นกระหายขณะที่ใบหน้าของเขาถูกฝ่ามือของนางตบ อย่างไรก็ตามเขากลับไม่เห็นการเคลื่อนไหวใดเลยด้วยซ้ำยามเมื่อนางลงมือ

"เจ้ากำลังจ้องมองอะไรอยู่? เจ้าไม่เคยพบเห็นหญิงสาวหรือ? ข้าจะควักลูกตาของเจ้า เจ้าอันธพาลน้อย!" ท่าทีที่ดูอ่อนโยนของสาวงามเปลี่ยนไปขณะที่นางเลิกคิ้วขึ้นและจ้องมองเซียวอวี๋.....

------------------------------------------------------------------------

ติดตามได้ที่ Lazy Meow นิยายแปล