WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 23
เซียวอวี๋นั้นอยู่ในอารมณ์ที่เบิกบานอย่างยิ่งหลังจากที่ "รับการปลอบโยน" จากบรรดาพี่สะใภ้ไปแล้ว เขายืนอยู่บนกำแพงเมืองและตะโกนไปยังฝูงชนที่อยู่เบื้องล่าง "ประชาชนของข้า ในฐานะลอร์ดของพวกเจ้าแล้ว ด้วยคำอวยพรของพระเจ้า ข้าได้นำนักรบจากเผ่าพันธุ์ออร์คและเอลฟ์ที่สูญหายไปจากโลกใบนี้มา เพื่อรวบรวมโลกนี้ให้เป็นหนึ่งเดียวภายใต้การนำของข้า! ข้าจะเป็นผู้นำพาความสงบและสันติสุขมาสู่โลกใบนี้! ตั้งแต่ที่พระเจ้ามอบหมายพันธกิจนี้ให้แก่ข้าแล้ว พวกเจ้าในฐานะผู้คนของข้าย่อมได้รับความโปรดปรานจากพระเจ้า!"
ผู้คนกลายเป็นประหลาดใจ ยามเมื่อได้ยินเสียงของเซียวอวี๋ ในคราแรกพวกเขาได้ซุบซิบเกี่ยวกับพวกออร์คอย่างกังวล พวกเขาชี้ไม้ชี้มือไปยังพวกออร์คที่ยืนตั้งแถวอย่างเป็นระเบียบ
แต่พวกเขาก็ได้ยินเซียวอวี๋ประกาศว่าทั้งออร์คและเอลฟ์ได้เข้าร่วมภายใต้ร่มธงของเซียวอวี๋แล้ว ซึ่งหากว่ามันเป็นเรื่องโป้ปดล่ะก็ จะอธิบายถึงพวกออร์คจำนวนมากในที่นี้ได้อย่างไร?
ขณะเดียวกัน พวกเอลฟ์ก็ได้ปลดผ้าคลุมลงแล้ว หูที่แหลมและใบหน้าที่หล่อเหลาถูกเผยโฉมต่อหน้าผู้คน ใบหูและดวงตาสีม่วงนั่นเป็นข้อพิสูจน์อย่างดีว่าพวกเขาคือ เผ่าพันธ์ุเอลฟ์
"พวกเขาเป็นเอลฟ์จริงงั้นหรือ?" พวกเอลฟ์ชั้นสูงซึ่งถูกกล่าวถึงอยู่ในนิทานไม่ใช่ว่าอาศัยอยู่ในส่วนลึกของเทือกเขาอัลคาเกนหรอกหรือ? มีคำกล่าวว่าพวกเขาทุกคนล้วนมีรูปลักษณ์สมบูรณ์แบบและมีชีวิตที่ยืนยาว พวกเขานั้นเป็นลูกรักของสวรรค์!
ฝูงชนจ้องมองไปยังพวกเอลฟ์ด้วยความเคารพและชื่นชม ผู้คนภายในทวีปนั้นทราบกันดีว่า พวกเอลฟ์ล้วนเป็นตัวตนที่สูงส่ง มีกระทั่งบางอาณาจักรที่เคารพเทิดทูนพวกเขา ทิรันด้าเป็นอีกผู้หนึ่งที่ดึงดูดสายตาของฝูงชน
ห้านายหญิงแห่งตระกูลนั้นกล่าวได้ว่างดงามอย่างสมบูรณ์แล้ว
หากแต่ว่า ทุกผู้คนล้วนรู้สึกราวกับตกอยู่ในมนต์สะกดยามเมื่อจ้องมองไปยังทิรันด้า บางคนกระทั่งทรุดตัวลงคุกเข่าเพื่อบูชานาง
ทิรันด้านั้นสวมใส่เสื้อคลุมสีดำอยู่ ในชั่วขณะที่ที่ลมพัดผ่านและยกผ้าคลุมขึ้น ต้นขาวที่ขาวราวกับหิมะก็ถูกเผยออกมา ดวงตาทั้งคู่ที่เย็นชาและใบหน้าที่ไร้รอยตำหนิใดๆ มันทำให้นางดูสูงส่งราวกับเทพธิดาที่ลงมาเยือนหมู่มวลมนุษย์ ในขณะที่มีพยัคฆ์ขาวหมอบราบอยู่ข้างกายนาง มันยิ่งส่งเสริมความสูงส่งของนางให้สูงยิ่งขึ้นไปอีก
ทุกผู้คนล้วนหลงใหลในตัวของทิรันด้า มีบางคนที่ทรุดตัวลงและหลั่งน้ำตาอย่างข่มใจไม่อยู่ เสียงร้องไห้ปนเปไปด้วยคำกล่าวที่ว่า "เทพธิดาได้ลงมาชี้นำมวลมนุษย์แล้ว"
นายหญิงทั้งห้าแห่งตระกูลเซียวมักจะมั่นใจในรูปโฉมของตนเองอยู่เสมอ หากแต่ว่าเมื่ออยู่เบื้องหน้าของทิรันด้าแล้ว พวกนางกลายเป็นรู้สึกต่ำต้อยและไม่มั่นใจในรูปลักษณ์ขึ้นมาทันที
ความงดงามของทิรันด้านั้นอยู่เหนือโลกใบนี้ไปแล้ว
เซียวอวี๋วางแผนที่จะเปลี่ยนชัยชนะในครั้งนี้ให้เป็นโอกาศ โอกาศที่จะแนะนำเหล่าออร์คและเอลฟ์ให้กับสาธารณชนได้ยอมรับในตัวตนของพวกเขา
ในขณะเดียวกันเขาก็วางแผนที่จะได้รับความดีความชอบครั้งนี้โดยการประกาศไปว่า เขาเป็นราชันย์ที่เหล่าออร์คและเอลฟ์ต่างให้การยอมรับ ด้วยวิธีการเช่นนี้ มันจะปูทางให้เขาพร้อมเข้าสู่การพิชิตดินแดนที่ใหญ่ยิ่งขึ้น เขาจะทำให้ผู้คนทั้งโลกทราบว่าผู้ใดคือผู้ปกครองที่แท้จริงของโลกใบนี้!
เขาจำเป็นต้องแสดงให้เห็นว่าทั้งเขา พวกออร์ค และเอลฟ์สามารถกลมกลืนไปกับโลกใบนี้ได้ เซียวอวี๋ไม่ได้มีพรสวรรค์พิเศษใดๆ หากแต่เขาได้ชมฉากเหล่านี้จากภาพยนตร์ในโลกก่อน ทว่าเขากลับคาดคิดไม่ถึงว่าทิรันด้าจะแย่งชิงเอาความสนใจของมวลชนไปจากเขา เขาได้ประกาศตัวว่าเป็นราชันย์ของพวกออร์คและเอลฟ์ หากแต่ว่าฝูงชนกลับหันไปบูชาทิรันด้าแทน! นี่จะไม่ให้เขารู้สึกแย่ได้อย่างไร?
รูปลักษณ์ข้าดูน่าเกลียดนักหรือ?
ความยุติธรรมมันมุดหัวอยู่ที่ใดกัน? ความงามมักจะช่วงชิงความสนใจไปอยู่เสมอ!
เซียวอวี๋คิดว่าจะมีเพียงทหารและประชาชนเท่านั้นที่สนใจแต่ทิรันด้า แต่นี่อะไร? แม้กระทั่งลุงเซียวและหัวหน้าทหารฮุ่ยก็เป็นไปกับเขาด้วย!
"ชัยชนะในวันนี้จะเป็นเพียงก้าวแรก! และมันจะไม่ใช่ก้าวสุดท้าย! ข้าจะนำพวกเจ้าทุกคนร่วมเป็นส่วนหนึ่งของชัยชนะหลังจากที่ข้ารวบรวมดินแดนแห่งนี้เข้าเป็นหนึ่ง! ชีวิตความเป็นอยู่และสังคมนิยมที่....." เซียวอวี๋กล่าวคำปราศรัยอย่างตื่นเต้นขณะที่หลุดคำว่าสังคมนิยมออกมา โชคดีที่ผู้คนในโลกนี้นั้นไม่ทราบว่าสังคมนิยมเป็นอย่างไร
"ผู้ใดคือนักรบที่ยิ่งใหญ่ที่สุด? พวกเขาก็คือทหาร! ทหารผู้ปกป้องความปลอดภัยของพวกเราโดยเอาชีวิตเป็นเดิมพัน! พวกเขาจึงสมควรได้รับเกียรติมากที่สุด! พวกเขาเป็นวีรบุรุษที่แท้จริง! จงฟังคำของข้า! นี่เป็นคำสั่งอย่างเป็นทางการ! ข้าต้องการสร้างอนุสาวรีย์ขึ้นที่จัตุรัสของเมืองไลอ้อนเพื่อเป็นอนุสรณ์สถานแก่ทหารทุกนายที่เสียชีวิตในการรบ ไม่สำคัญว่าพวกเขามาจากตระกูลชั้นสูง ประชาชนธรรมดาหรือแม้แต่ทาสก็ตาม! นามของพวกเขาจะถูกจารึกที่อนุสาวรีย์นี้ตราบที่พวกเขาสละเลือดเนื้อเพื่อปกป้องดินแดนไลอ้อน! พวกเราจะรำลึกถึงพวกเขาไปชั่วนิรันดร์!" เซียวอวี๋ตะโกนออกมาอย่างทรงพลัง
เขาเคยเล่นเกมมามากในชีวิตก่อน และอนุสารีย์วีรษุรุษก็เป็นแรงผลักดันอย่างดีของเหล่า NPC ภายในเกม ดังนั้นเขาจึงวางแผนที่จะจัดสร้างมันขึ้นมา
ยิ่งไปกว่านั้น ในวันนี้พวกออร์คและเหล่าเอลฟ์ได้เป็นแกนหลักสำคัญในสงคราม ดังนั้นทหารทั่วไปจึงไม่ได้มีจำนวนมากที่เสียชีวิต เซียวอวี๋จึงตัดสินใจที่จะจัดพิธีศพให้พวกเขาอย่างยิ่งใหญ่ที่สุดเท่าที่สามารถได้
เสียงโห่ร้องดังกึกก้องไปทั่วทั้งเมืองเมื่อสิ้นเสียงคำประกาศ วีรบุรุษนั้นเป็นที่รักยิ่งของประชาชน พวกเขาเทิดทูนผู้เสียสละอย่างหมดหัวใจ
ทหารส่วนใหญ่นั้นมาจากพลเมืองของเมืองไลอ้อน มีอยู่หลายคนที่ต้องสูญเสียบุตรหลานที่เป็นทหารไปในสงครามครั้งนี้ หากแต่ว่าด้วยคำประกาศของเซียวอวี๋ บุตรหลานของพวกเขาจะได้รับการกล่าวขานไปตลอดกาล
เซียวอวี๋ยังคงกล่าวต่อไป "แด่เหล่าทหารที่สละชีพเพื่อปกป้องเมืองไลอ้อน! ครอบครัวของวีรบุรุษเหล่านี้จะได้รับการละเว้นภาษีเป็นเวลาสิบปี! พวกเขาจะได้รับเงินช่วยเหลือจากเมืองไลอ้อน นอกจากนี้ครอบครัวของพวกเขายังจะได้รับเหรียญกล้าหาญไปประดับไว้ที่ประตูบ้าน"
เซียวอวี๋ได้เพิ่มนโยบายเข้าไปอีกเพื่อใช้ประโยชน์จากกระแสของมวลชน ที่เขาต้องทำเช่นนี้ก็เพื่อเพิ่มการสนับสนุนจากมวลชนและเพื่อการสรรหาบุคลากรในอนาคต จำนวนของนักรบที่เขาสามารถอัญเชิญมาจากระบบได้นั้นมีอยู่อย่างจำกัด ดังนั้นเขาจึงต้องการเพิ่มจำนวนด้วยทหารทั่วไปให้กับกองทัพของเขา การเกิดขึ้นของนโยบายนี้จะชักนำให้มีเยาวชนสมัครเข้าร่วมกับกองทัพของเขามากยิ่งขึ้น
ฝูงชนกลายเป็นตื่นเต้นและกล่าวสรรเสริญเซียวอวี๋ ในที่สุดความสนใจของพวกเขาก็มุ่งเป้ามาที่เซียวอวี๋แล้ว!
พ่อบ้านหงส์รับฟังถ้อยคำของเซียวอวี๋ เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าในช่วงชีวิตของเขาจะได้เห็นเซียวอวี๋เปลี่ยนไปถึงเพียงนี้ เซียวอวี๋ไม่ใช่จอมล้างผลาญที่เอาแต่ดื่มกินและเที่ยวเตร่อีกต่อไป เขากลายเป็นลอร์ดที่น่าภาคภูมิแล้ว
หัวหน้าทหารฮุ่ยกลายเป็นตื่นเต้นเมื่อฟังถ้อยคำของเซียวอวี๋ ในฐานะทหารมากประสบการณ์แล้ว เขารู้สึกโล่งใจอย่างยิ่งที่ลอร์ดของเขาใส่ใจต่อพวกทหาร
เซียวอวี๋มอบหมายให้หัวหน้าทหารฮุ่ยและพ่อบ้านหงส์รับดำเนินการต่อไป ในขณะที่เขานำแถวของเอลฟ์และพวกออร์คออกจากเมือง
ตอนนี้เขามีสิ่งที่สำคัญอย่างยิ่งต้องกระทำ เซียวอวี๋จำเป็นจะต้องสร้างฐานทัพแห่งที่สาม!
